Ο Αποδυτηριάκιας γράφει για τον αρχηγό «Κάνιο», τον Γκαρσία που εξέφρασε
την ΠΑΟΚτσήδικη ψυχή και τη διοίκηση που θα έπρεπε να πάει για μπλουμ
στο Θερμαϊκό.
Αριέλ Ιμπαγάσα. Ένας αρχέτυπος ποδοσφαιριστής που μένει στη μνήμη σου.
Μπαλλαδόφατσα που γεμίζει αδρεναλίνη την ομάδα του όταν οι μπαταρίες
στραγγίζουν. Α, να το πούμε αυτό. Δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής χωρίς
ομάδα. Ο παίκτης, μιλάμε γι' αυτόν που γεννήθηκε με τη μπάλλα στη ψυχή
του και είναι χαρισματικός, θέλει την ομάδα του. Μία ομάδα. Πώς αλλοιώς
θα εξελιχθεί ποδοσφαιρικά.
Χάσαμε τον Πάμπλο Γκαρσία, πλησιάζει και το τέλος του Ιμπαγάσα. Είναι
ευτυχία να παίζουν στο πρωτάθλημα σου τέτοιοι παίκτες που παντρεύονται
με τις ομάδες τους και ντοπαρισμένοι με αγιασμό τις καθοδηγούν.
Παρασέρνουν τους συμπαίκτες τους να ξεπερνούν τον εαυτό τους.
Ηγέτης είναι εκείνος ο ποδοσφαιριστής που εμπνέει τους συμπαίκτες του.
Δεν είναι ηγέτης, όπως σου λένε, ο πολιτικός. Δεν ηγείται, δεν βγαίνει
μπροστά για να δημιουργήσει και περιμένει να τον ακολουθήσουν κι άλλοι. Ο
πολιτικός είναι μια λινάτσα “ηγέτης” διότι προσπαθεί να ικανοποιήσει
την πλέμπα. Πάει πίσω από τον κοσμάκη.
Άλλαξε το παιχνίδι με τον Πλατανιά ο Ιμπαγάσα. Επειδή με τις
ποδοσφαιρικές του αρετές ηγήθηκε, πήρε το ματς επάνω του και έδωσε τον
τόνο στους συμπαίκτες του.
Ο Γκαρσία είναι άλλο έργο. Σε αντίθεση με τον Ιμπαγάσα είναι αρχηγός
και εκτός των τεσσάρων γραμμών. Είναι ηγέτης αλλά και σύμβολο. Εξέφρασε
την παοκτσήδικη ψυχή.
Στο συλλογικό υποσυνείδητο έχει καταγραφεί ότι ο Παναθηναϊκός π.χ.
είναι ομάδα του κατεστημένου, της εσωστρέφειας. Ο Ολυμπιακός της
εξωστρέφειας, του τσαμπουκά, η ΑΕΚ η κατ' εξοχήν ομάδα με το τεχνικό
ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΟΚ;
Η ομάδα που νοιώθει αδικημένη είναι ο ΠΑΟΚ, που κάνει αντίσταση, που
κουβαλάει ηθικές αξίες. Ε, ήρθε ένας ξένος, κάποιος Γκαρσία, και έγινε ο
παίκτης-λάβαρο του δικεφάλου. Κι αυτόν τον παικταρά, που ντύθηκε με το
σεντόνι του αρχάγγελου παοκτσή, δεν κατάφεραν να τον πείσουν να μείνει
στην ομάδα, σε πόστο, να μη συνεχίσει να παίζει.
Όλοι αυτοί που παριστάνουν τη διοίκηση και την παραδίοικηση του ΠΑΟΚ θα έπρεπε να πάνε για μπλουμ στο Θερμαϊκό.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Και για τους δυο. Κι όταν συμβεί αυτό
φρόνιμο είναι η αποχώρηση να γίνεται με τέτοιο τρόπο χωρίς να
δηλητηριάζεται η δημόσια εικόνα του παίκτη.
Ο ΠΑΟΚ, ο Πάμπλο και ο σουγιάς στα απόκρυφα, γράφει ο apodytiriakias.gr
Σου θυμίζω ή, σε ενεμερώνω σε περίπτωση που δεν είχες διαβάσει,
την άποψή μου για τον Πάμπλο Γκαρσία, όπως ήταν καταγεγραμμένη πριν
αποχωρήσει για τον ΠΑΟΚ.
Ο Γκαρσία είναι παοκτσής . Αποδυτηριάκιας μιλάει. Πριν έρθει στη Θεσσαλονίκη, ο Ουρουγουανός δεν είχε ιδέα από Ελλάδα και ΠΑΟΚ.
Η φτιάξη του είναι παοκτσίδικη, όμως. Και επειδή είναι αυτός που είναι,
μ'αυτό το ταμπεραμέντο μέσα στο γήπεδο, ταιριάζει στον ΠΑΟΚ σα να τον
έχεις κάνει παραγγελία. Συζητάμε με δεδομένο ότι γνωρίζουμε τι είναι
ΠΑΟΚ. Εγώ γνωρίζω πολύ καλά τι είναι ΠΑΟΚ. Κάποιοι παοκτζήδες δεν
γνωρίζουν.
Ο Γκαρσία είναι παοκτσής. Άντε πάλι από την αφετηρία. Μπουκιά, μπουκιά το μάθημα. Ο Σαββίδης δεν ξέρω αν είναι παοκτσής. Όπως και ο Στέφενς,
δεν ξέρω αν γνωρίζει ποια επιβάλλεται να είναι η, σε επικοινωνιακό
επίπεδο, αγωνιστική και γηπεδική εικόνα της συγκεκριμένης ομάδας.
Ο πρόεδρος της ομάδος δεν χρειάζεται να είναι παοκτσής. Αρκετό,
υπεραρκετό είναι να γνωρίζει με ποια ταυτότητα θα πρέπει να κυκλοφορεί ο
ΠΑΟΚ. Κι αυτήν την ταυτότητα να υπηρετεί ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος με τις αρμόζουσες επιχειρηματικές του κινήσεις. Το ίδιο και ο προπονητής με τις ανάλογες αποφάσεις του ως τεχνικός.
Είμαι μουσικός και γράφω ροκ, όχι μπάλο. Είμαι τραγουδίστρια της ποπ
κι όχι του ρεμπετάδικου. Όλο το παιχνίδι παίζεται στο πώς λανσάρεις το
προϊόν, είτε ποτό είναι αυτό, είτε αυτοκίνητο, καλλυντικό, αθλητικό
παπούτσι.
Τι πουλάει ο ΠΑΟΚ, όπως και η κάθε ποδοσφαιρική ομάδα; Ούτε ρολόγια,
ούτε τοματοπελτέ. Ασφάλειες ζωής και ταξίδια τουριστικά. Όχι τέτοια
πράγματα. Πανάκριβο το προϊόν της ποδοσφαιρικής ομάδος. Πουλάει αέρα. Όπως το λέω. Συναίσθημα
πουλάει, όχι κάτι χειροπιαστό. Τη νίκη σου δίνει η παοκάρα, τη χαρά,
την ικανοποίηση, όπως σου χαρίζει και την ήττα, την πίκρα, τον πόνο.
Όταν, λοιπόν, στον πελάτη σου πουλάς αέρα, τότε άμα είσαι σωστός
έμπορας φροντίζεις το περιτύλιγμα, το χρώμα, τη γεύση του προϊόντος. Ο
ΠΑΟΚ είναι η κατ'εξοχήν λαϊκιά ομάδα, που παραπέμπει στο
παράπονο, στο βάσανο, στη διαμαρτυρία, στην αδικία. Κι αυτά τα στοιχεία
πρέπει να βγαίνουν μέσα στο γήπεδο. Που σημαίνει ότι πρώτα απ'όλα, πάνω
απ'όλα χρειάζεσαι παίκτες που θα θυμίζουν αυτή την αγωνιστική φιγούρα
του ΠΑΟΚ.
Θέλεις να κτίσεις ένα σπίτι. Εσύ θα πεις του
μηχανικού, πρώτα στον αρχιτέκτονα, τι σπίτι θέλεις να φτιάξεις.
Αρχαιοπρεπές; Κλασικό, νεοκλασικό, μοντέρνο, παραδοσιακό, να κυριαρχεί η
πέτρα, το μάρμαρο, το τζάμι, τι, πώς; Κι ανάλογα ο μάστορας, ο
μαιτρ, θα σου σχεδιάσει το έργο. Λέει ο Στέφενς π.χ. θα κτίσω τον νέο
ΠΑΟΚ. Ας μας δείξει πρώτα τη μακέτα. Θα έχει εσωτερικό ασανσέρ; Το μπάρμπεκιου δίπλα στην πισίνα, χωρίς μπαλκόνια, με αίθουσα χορού, με υπόγειους χώρους, πώς;
Απόκριες.
Πώς θα ντύνονταν μασκαράς ο ΠΑΟΚ; Εγώ θα σου πω. Ποια στολή ταιριάζει
της παοκάρας; Του καντηλανάφτη, του μπόντυγκαρντ, του μαρκήσιου, του
σαράφη, του Lakis Gavalas, του Λάκη Λαζόπουλου; Σε καμμία περίπτωση. Στον ΠΑΟΚ ταιριάζει ο Ζορό, ο Ρομπέν των Δασών, ο Τσε Γκεβάρα.
Και τη στολή να τη φοράει αυτή η αλήτρα, αυτή η αλητόφατσα ο Πάμπλο
Γκαρσία που στο γήπεδο έβγαινε μ'ένα σουγιά κρυμένο στα απόκρυφά του.
Πηγή: sportdog.gr
Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου