Η σκοτεινή πλευρά των αστεριών…!!

Αν νομίζετε πως το να είσαι ποδοσφαιριστής συνεπάγεται μόνο δόξα, χρήμα και γυναίκες , καιρός να αναθεωρήσετε, αφού τα αποτελέσματα έρευνας αποκαλύπτουν τη σκοτεινή πλευρά των αστέρων του αθλήματος.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει χαζέψει με ζήλια τη φωτογραφία ενός αστέρα του ποδοσφαίρου μέσα σ’ ένα ονειρεμένο αυτοκίνητο ή στο πλευρό κάποιου μοντέλου. Όπως και να το κάνουμε, αυτοί οι τύποι συχνά δίνουν σάρκα και οστά σε παιδικά μας όνειρα και κατοπινά απωθημένα.

Όμως, όλα έρχονται με κάποιο κόστος σ’ αυτήν τη ζωή. Ακόμη και για τους ποδοσφαιριστές.

Μια έρευνα που διενεργήθηκε για λογαριασμό της FIFPro (της παγκόσμιας ένωσης επαγγελματιών ποδοσφαιριστών) έρχεται να επιβεβαιώσει σκέψεις που περνούν από το μυαλό πολλών σχετικά με την ψυχική υγεία των παικτών.

Σύμφωνα με την έρευνα, στην οποία έλαβαν μέρος ποδοσφαιριστές από την Ολλανδία μέχρι τη Νέα Ζηλανδία, ο νούμερο 1 εχθρός είναι η κατάθλιψη. Ένας στους τέσσερις τύπους που κλωτσούν μπάλα επαγγελματικά υποφέρει από αυτήν την ύπουλη ασθένεια και -μάλλον επακόλουθα- ένα 20% ψάχνει καταφύγιο στο αλκοόλ, καταναλώνοντας ποσότητες που απέχουν από το social drinking…

Το μικρότερο από τα προβλήματα των ενεργεία ποδοσφαιριστών είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ίσως δεν έχουν όλοι την έπαρση ενός Ιμπραΐμοβιτς, αλλά ακόμη κι έτσι, μόλις ένα 3% παραδέχθηκε κάτι τέτοιο.

Τα αποτελέσματα δείχνουν πως οι ποδοσφαιριστές –αντίθετα από ό,τι πιστεύει ο πολύς κόσμος- δεν ζουν πάντα μια ξένοιαστη ζωή και συχνά προσπαθούν να ξεφύγουν από τα όποια προβλήματά τους μέσω των ίδιων δρόμων με τον «νορμάλ» πληθυσμό…

Εκεί που τα πράγματα γίνονται χειρότερα, είναι μετά το τέλος της καριέρας τους. Αυτό βέβαια είναι λογικό αφού οι ποδοσφαιριστές καλούνται να βρουν ένα διαφορετικό τρόπο ζωής μετά από μια 15ετία ή και παραπάνω που είχε κυλήσει με ένα συγκεκριμένο μοτίβο.

Στους παλαίμαχους το ποσοστό της κατάθλιψης εκτινάσσεται στο 39%... Είναι η πρώτη φορά μετά από καιρό που καλούνται να ζήσουν χωρίς τη ρουτίνα των προπονήσεων ή τον ενθουσιασμό των αγώνων με συνέπεια να εκδηλώνουν συχνά άγχος, ανησυχία, δυσκολίες στον ύπνο και ένα σωρό παρόμοια συμπτώματα που τους εμποδίζουν την προσπάθεια εξεύρεσης ενός νέου τρόπου ζωής.

Εκεί που η κατάσταση γίνεται πραγματικά απελπιστική για τους ποδοσφαιριστές, είναι όταν ένας τραυματισμός έρχεται να τους βγάλει εντελώς από το παιχνίδι και σημαίνει παράλληλα και το τέλος της καριέρας τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή το αντίο δεν έρχεται οικειοθελώς, τα πράγματα ζορίζουν και οι επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία σχεδόν ανυπολόγιστες.

Για πολλά χρόνια τα φώτα έπεφταν πάνω στους μυϊκούς τραυματισμούς και τα κατάγματα ενός ποδοσφαιριστή κι επακόλουθα το χρόνο που θα χρειάζονταν προκειμένου να επιστρέψουν στα γήπεδα. Αυτή όμως, είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη, η αθέατη παρέμενε ταμπού, ίσως επειδή κανείς δεν τολμούσε να διαλύσει τη στερεοτυπική «μάτσο» εικόνα ενός άτρωτου από οτιδήποτε ανθρώπου, η οποία γινόταν πιο θαμπή μόνο στο άκουσμα της αυτοκτονίας κάποιου μέχρι την προηγούμενη μέρα ειδώλου, όπως για παράδειγμα, του Ρόμπερτ Ένκε πριν κάποια χρόνια.
Πηγή: sport-fm.gr