Η 3η
Απριλίου είναι καρφωμένη στο μυαλό όλων των Παναθηναϊκών, διότι δύο
φορές μας έκανε περήφανους αυτή η ομάδα, όσο δεν έκανε καμία άλλη
ελληνική ομάδα περήφανους τους οπαδούς της. Πρώτα στις 3 Απριλίου 1996 ο
Παναθηναϊκός με τον Χρηστάρα τον Βαζέχα, τον παικταρά «πάγωνε» το
Αμστερνταμ και κέρδιζε τον τεράστιο Αγιαξ(ήταν η Μπαρτσελόνα εκείνης της
εποχής όσον αφορά το ποδόσφαιρο που έπαιζε)με 1-0 στον πρώτο ημιτελικό
του τσάμπιονς λιγκ. Ηταν το τελευταίο παιχνίδι του Αγιαξ στο
συγκεκριμένο γήπεδο και ο Παναθηναϊκός τους …χάλασε την γιορτή και έγινε
πρώτο θέμα με τη νίκη του ακόμα και στο CNN. Το γεγονός, ότι στη ρεβάνς
ο Παναθηναϊκός δεν πέρασε στον τελικό του τσάμπιονς λιγκ δεν αλλάζει το
μέγεθος της νίκης, που είναι η μεγαλύτερη σε αξία , που έχει πετύχει
ελληνική ομάδα εκτός έδρας και στα ημιτελικά μία τέτοιας διοργάνωσης.
Τις έζησα από κοντά τις μεγάλες στιγμές και νοιώθω ευτυχισμένος.Λίγα χρόνια αργότερα στις 3 Απριλίου 2002 πάλι ο Παναθηναϊκός έγραψε ιστορία. Κέρδισε στον πρώτο προημιτελικό του τσάμπιονς λιγκ με 1-0 την Μπαρτσελόνα στην Λεωφόρο. Στη ρεβάνς αποκλείστηκε με τα χίλια ζόρια από την σπουδαία Μπάρτσα , που κέρδισε 3-1, αλλά στο τέλος οι οπαδοί της καρδιοχτύπησαν στο σουτ του Βλάοβιτς. Το ματς της Λεωφόρου πέρασε στην ιστορία ως την μεγαλύτερη νίκη που πέτυχε ελληνική ομάδα εντός έδρας σε προημιτελική φάση του σύγχρονου τσάμπιονς λιγκ.
Αυτές είναι οι στιγμές, που με κάνουν να το ΦΩΝΑΖΩ ότι είμαι ευτυχισμένος που είμαι Παναθηναϊκός. Ότι και αν γίνεται εδώ στην Ελλάδα, όσο και να απαξιώνουν το άθλημα τα αφεντικά που κάνουν κουμάντο αυτές τις ευρωπαϊκές στιγμές δεν μπορούν να τις σβήσουν! Και είμαι βέβαιος ότι με τον Παναθηναϊκό θα τις ξαναζήσουμε αυτές τις στιγμές. Διότι το ευρωπαϊκό DNA του Παναθηναϊκού είναι μοναδικό . Μπορεί τώρα να μην είναι Panathinaikos, αλλά πιστεύω ότι αργά, η γρήγορα θα γίνει και πάλι Panathinaikos.
Εξάλλου αυτό φαίνεται από το ότι αν και η ομάδα είναι από το 2010 χωρίς κάποια μεγάλη νίκη(με Ρόμα) η καλή παρουσία στην Ευρώπη, αν και φέτος έμεινε εκτός Ευρώπης λόγω οικονομικών προβλημάτων παραμένει η ελληνική ομάδα με τις μεγαλύτερες διακρίσεις στην Ευρώπη. Με έναν τελικό, δύο ημιτελικούς, προκρίσεις στους 8, που δεν έχει πετύχει άλλη ομάδα. Για αυτό πιστεύω ότι πάλι ο Panathinaikos θα γίνει σημείο αναφοράς στην Ευρώπη μόλις ξεπεράσει την κρίση, που τον ταλανίζει τα τελευταία χρόνια .
Τις έζησα από κοντά τις μεγάλες στιγμές και νοιώθω ευτυχισμένος.Λίγα χρόνια αργότερα στις 3 Απριλίου 2002 πάλι ο Παναθηναϊκός έγραψε ιστορία. Κέρδισε στον πρώτο προημιτελικό του τσάμπιονς λιγκ με 1-0 την Μπαρτσελόνα στην Λεωφόρο. Στη ρεβάνς αποκλείστηκε με τα χίλια ζόρια από την σπουδαία Μπάρτσα , που κέρδισε 3-1, αλλά στο τέλος οι οπαδοί της καρδιοχτύπησαν στο σουτ του Βλάοβιτς. Το ματς της Λεωφόρου πέρασε στην ιστορία ως την μεγαλύτερη νίκη που πέτυχε ελληνική ομάδα εντός έδρας σε προημιτελική φάση του σύγχρονου τσάμπιονς λιγκ.
Αυτές είναι οι στιγμές, που με κάνουν να το ΦΩΝΑΖΩ ότι είμαι ευτυχισμένος που είμαι Παναθηναϊκός. Ότι και αν γίνεται εδώ στην Ελλάδα, όσο και να απαξιώνουν το άθλημα τα αφεντικά που κάνουν κουμάντο αυτές τις ευρωπαϊκές στιγμές δεν μπορούν να τις σβήσουν! Και είμαι βέβαιος ότι με τον Παναθηναϊκό θα τις ξαναζήσουμε αυτές τις στιγμές. Διότι το ευρωπαϊκό DNA του Παναθηναϊκού είναι μοναδικό . Μπορεί τώρα να μην είναι Panathinaikos, αλλά πιστεύω ότι αργά, η γρήγορα θα γίνει και πάλι Panathinaikos.
Εξάλλου αυτό φαίνεται από το ότι αν και η ομάδα είναι από το 2010 χωρίς κάποια μεγάλη νίκη(με Ρόμα) η καλή παρουσία στην Ευρώπη, αν και φέτος έμεινε εκτός Ευρώπης λόγω οικονομικών προβλημάτων παραμένει η ελληνική ομάδα με τις μεγαλύτερες διακρίσεις στην Ευρώπη. Με έναν τελικό, δύο ημιτελικούς, προκρίσεις στους 8, που δεν έχει πετύχει άλλη ομάδα. Για αυτό πιστεύω ότι πάλι ο Panathinaikos θα γίνει σημείο αναφοράς στην Ευρώπη μόλις ξεπεράσει την κρίση, που τον ταλανίζει τα τελευταία χρόνια .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου