Η αγωνιστική σκέψη του Τραϊανού Δέλλα για το συγκεκριμένο ματς (όπως σας την είχαμε αναλύσει λεπτομερώς από εδώ) λειτούργησε σε απόλυτο βαθμό και η ΑΕΚ μπήκε στον αγωνιστικό χώρο να κάνει παιχνίδι κατοχής, να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα, να τρέξει πολύ, να πρεσάρει και να κερδίσει τις περισσότερες διεκδικούμενες δεύτερες μπάλες. Έγιναν όλα…
Εντάξει δεν μπορείς να προετοιμαστείς κατάλληλα ότι και να κάνεις για τα σφυρίγματα του ρέφερι, αλλά και μόνο το γεγονός ότι οι Κιτρινόμαυροι δεν έχασαν τη συγκέντρωσή τους λεπτό και έμειναν πιστοί στο πλάνο και στις εντολές του προπονητή τους αποδεικνύει και άριστη ψυχολογική προετοιμασία. Διότι δεν είναι κι εύκολο να παίζεις και να έχεις έναν τυπάκο να σου σφυρίζει συνέχεια ανάποδα, κάπου εκνευρίζεσαι και χάνεις τη συγκέντρωσή σου.
Ο Τραϊανός Δέλλας έχει δημιουργήσει ένα σούπερ σύνολο, έχει «χτίσει» μία ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος των Κιτρινόμαυρων. Αυτήν είδαμε στο «Γ. Καραϊσκάκης» απέναντι σε ένα πράγμα που μόνο ομάδα δεν ήταν γι’ αυτό και χρειάστηκε το σπρώξιμο για να γλιτώσει την ήττα!
Στο γήπεδο, λοιπόν, υπήρξε η ΑΕΚ και οι… ΑΜΠΕ ΛΑΛΕ ντε. Ο αντίπαλος με εκτός τόπου και χρόνου προπονητή (ακόμη να καταλάβει τι, που και με ποιον έπαιζε) δεν παρουσιάστηκε ΠΟΤΕ, μα σε κανένα σημείο του αγώνα στο γήπεδο με κάποιο αγωνιστικό σχέδιο, ή έστω με κάτι σαν αγωνιστικό σχέδιο…
Κι όμως με την ΑΕΚ να χάνει τρεις σπουδαίες ευκαιρίες για δεύτερο γκολ σε ένα ματς που σκοπός του Λαμπρόπουλου ήταν να πάρουν οι Κιτρινόμαυροι όσο λιγότερο γίνεται την μπάλα στην κατοχή τους (γι’ αυτό σφύριζε γελοία και ανύπαρκτα φάουλ υπέρ των γηπεδούχων) προφανώς και μόνο απογοήτευση θα πρέπει να αισθάνονται στα Σπάτα και ότι απέτυχαν να φτάσουν όχι απλά σε νίκη, αλλά σε σκορ πρόκρισης!
Τώρα το ματς αρχίζει από την αρχή… Η ΑΕΚ του Δέλλα κατάφερε απλά να αυξήσει τα ποσοστά της στο παιχνίδι της πρόκρισης. Από 70-30 που ήταν με την είδηση της κλήρωσης, το πήγε στο 50-50 και πλέον όλα παίζονται στην έδρα της…
Για το ματς θαρρώ θα είναι βλακεία να γράψουμε πολλά. Έχουν γίνει από χθες αναλύσεις επί αναλύσεων. Η ΑΕΚ είχε σε εξαιρετική μέρα τον Σοϊλέδη που ήταν ο κορυφαίος του αγώνα και ταυτόχρονα σε σούπερ κατάσταση τον (όπως σας γράφω καιρό τώρα) on fire Χρήστο Αραβίδη, αλλά και οι Πέτρος Μάνταλος και Έλντερ Μπαρμπόσα.
Από κοντά σε πολύ καλή απόδοση όλοι (οι υπόλοιποι πλην Σοϊλέδη αφού αυτός ήταν ο κορυφαίος) της άμυνας με το δίδυμο Τζανετόπουλου – Λαμπρόπουλου να κάνει πάρτι και να διαγράφει την απουσία του Κολοβέτσιου (ούτε που ανησύχησε ο Ανέστης). Το γκολ της ισοφάρισης θα ερχόταν. Φρου, φρου, φρου, ε δεν φταίνε τα παιδιά της ΑΕΚ, κάποτε μια στραβοκεφαλιά-κλωτσιά θα κατέληγε στα δίχτυα, όπως δηλαδή ακριβώς έγινε χάρη στο φάουλ φάντασμα που καταλόγισαν διαιτητής και βοηθός…
Και οι υπόλοιποι δεν υστέρησαν, για να μη τρελαθούμε, μια χαρά τα πήγαν ΟΛΟΙ μαζί σαν ομάδα, σαν ένα σύνολο. Βέβαια όσοι συνάδελφοι (αν μπορώ να τους χαρακτηρίσω έτσι διότι μάλλον δεν είμαστε) πήγαν στο Φάληρο και είδαν το ματς επέλεξαν για κορυφαίο της αναμέτρησης τον Σαλίνο (;;;)! Τι να πει και τι να γράψει κανείς…
Να γιουχάρουν οι φίλαθλοι – οπαδοί του Ολυμπιακού την ομάδα τους για τα χάλια της και οι άλλοι να αναδεικνύουν σε κορυφαίο της αναμέτρησης τον Σαλίνο και γράφουν για ποδόσφαιρο αυτά τα τυπάκια, ντροπή και καμία ελπίδα τελικά…
Επαναλαμβάνω όμως τα πράγματα απλά σε ότι αφορά το ζευγάρι ΑΕΚ – Ολυμπιακός ξεκινάνε από την αρχή, στο 50-50 και εννοείται πως ο Περέιρα θα επιδιώξει (θα δούμε αν τα καταφέρει) να παρουσιαστεί διαβασμένος σ’ αυτό το ματς. Πλέον η Ένωση έχει στο… πλευρό της και το κακό – βαρύ αγωνιστικό πρόγραμμα του Ολυμπιακού, πολύ σημαντικό αυτό! Όμως το ρόστερ και οι παίκτες του Ολυμπιακού μπορούν να φέρουν υπέρ τους την κατάσταση στο ΟΑΚΑ αν η ΑΕΚ δεν παρουσιαστεί όπως πρέπει, όπως χθες.
Υγ: Πλέον φαντάζομαι να εμπέδωσε και ο τελευταίος που δεν είχε δει την ΑΕΚ να αγωνίζεται πως δικαιολογημένα γράφαμε τόσο καιρό (από το καλοκαίρι) πως αυτή η ομάδα είναι επιπέδου Σούπερ Λίγκας. Το απέδειξε με όλες τις ομάδες της συγκεκριμένης κατηγορίας που αγωνίστηκε, μα με όλες και θα έπαιζε για θέσεις από 4 έως 6 ευκολάκι με το συγκεκριμένο ρόστερ.
Υγ2: Το πιο σημαντικό είναι πως η ΑΕΚ –επαναλαμβάνω– έπαιξε το παιχνίδι της, δεν κλείστηκε, δεν φοβήθηκε, δεν συμβιβάστηκε με το ρόλο του ταμπουριού που έγραφα και παραμονές του ματς πως δεν της ταιριάζει, δεν το έχει δουλέψει, δεν το ξέρει… Εκεί που όλοι περίμεναν (και εγώ ανάμεσα σε αυτούς) ότι τα πρώτα 20-25 λεπτά η ΑΕΚ θα δεχθεί πίεση και έπρεπε να αντέξουν οι παίκτες της που δεν έχουν εμπειρίες ανάλογων ματς, έγινε το αντίθετο. Η Ένωση απείλησε στο 4’ (δοκάρι), στο 11΄ και στο 14΄ έφτασε στο γκολ. Σε ένα εφιαλτικό –η αλήθεια είναι– δεκάλεπτο για τον Ολυμπιακό… Έπειτα έπιασε δουλειά ο Λαμπρόπουλος!
Υγ3: Ούτε πεντάρα, ούτε εξάρα, ούτε καν νίκη φίλοι του Ολυμπιακού που είχατε δεδομένη τη νίκη… Καλή η πλάκα και η καζούρα, καλό και το τρολάρισμα, αλλά έπρεπε να είχατε δει την ΑΕΚ προτού βγει τόσο μεγάλη γλώσσα περί εύκολης νίκης με τα δεύτερα, ούτε τα πρώτα δεν μπορούν εύκολη νίκη με αυτήν την ΑΕΚ, όχι δεν μπορούν νίκη, εύκολη νίκη γράφω και θα το δείτε σε λίγες μέρες. Υπήρχαν και πολλοί Ολυμπιακοί που έλεγαν «χαμηλά την μπάλα» γιατί έβλεπαν και είχαν τσεκάρει και την ΑΕΚ, δεν αναφέρομαι φυσικά σ’ αυτούς. Εκείνοι ξέρουν…
Υγ4: Απαράδεκτη η ήττα στην Κυψέλη από τα κορίτσια στο βόλεϊ με τον Παναθηναϊκό, απαράδεκτη… Από 0-2 σετ στο 3-2 και πολύ εύκολα. Κρίμα…
Υγ5: Το εννοώ όταν γράφω ότι στην ΑΕΚ πρέπει να αισθάνονται αποτυχία για την απώλεια της νίκης και του σκορ πρόκρισης. Διότι αν Μπαρμπόσα, Αραβίδης (που τον έκοψαν με ανύπαρκτο οφσάιντ) και Πλατέλλας έβρισκαν στόχο στα ανεπανάληπτα τετ α τετ τους, θα είχαμε φτάσει σε νίκη με τουλάχιστον δυο γκολ διαφορά ανεξαρτήτως αποφάσεων Λαμπρόπουλου (εκτός αν έδινε δυο… βολές και την μπάλα δική του, λίγο ακόμη και θα το σφύριζε κι αυτό). Πρέπει να το εμπεδώσουν στην ΑΕΚ, ειλικρινά, να το καταλάβουν καλά, αν υποθετικά η Ένωση έπαιζε χθες με την Ερμιονίδα (περισσότερο τη δυσκόλεψε, να τα λέμε κι αυτά) δεν θα ήταν αποτυχία το ισόπαλο αποτέλεσμα; Ε, κάπως έτσι έχουν τα δεδομένα…
Υγ6: Μια τεράστια υπόκλιση και ένα μεγάλο respect για τον Ηλία Πουρσανίδη... Έκανε το αυτονόητο θα μου πείτε, είπε ότι είδε και είδαμε όλοι, όμως δεν συνηθίζουμε να το ζούμε αυτό. Και πάλι μπράβο του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου