Γύρω στα 1600, το πιο ονομαστό τέκνο της
βρετανικής γης, ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ, είδε τη ρομαντική κωμωδία του με
τίτλο "Πολύ κακό για το τίποτα" να εκδίδεται και αμέσως να ανεβαίνει στο
σανίδι. Γράφει ο Δημήτρης Δραγώγιας.
Ούτε ο εμπνευσμένος δημιουργός δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι
τετρακόσια χρόνια μετά το έργο του θα γνώριζε τόσο μεγάλη επιτυχία όχι
μόνο στις θεατρικές σκηνές του κόσμου αλλά και στη μεγάλη οθόνη. Ομως η
παρακαταθήκη του βάρδου στις μελλοντικές γενιές δεν περιορίζεται μόνο
στο υπέροχο κείμενο αλλά και στον ίδιο τον τίτλο του, που έγινε μια από
τις πλέον διαδομένες φράσεις.
Κι αν χρησιμοποιείται ευρέως σε κάθε γωνιά του πλανήτη, πόσο μάλλον στη γενέτειρά του, στης οποίας το μεγάλο στοίχημα για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων ταιριάζει γάντι. Ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν οι απλοί πολίτες, αλλά και οι δημοσιογράφοι που μόλις επτά μήνες πριν από την τελετή έναρξης, βλέπουν τον κίνδυνο της χρεοκοπίας να φτάνει στην πόρτα του Λονδίνου ταυτόχρονα με τη φλόγα...
Το νέο επεισόδιο της έντονης κριτικής στα έργα και τις ημέρες της οργανωτικές επιτροπής των αγώνων αλλά και στην κυβέρνηση Κάμερον, που προφανώς πήρε μαθήματα από τους τότε εν Ελλάδι ομολόγους του, οι οποίοι είχαν βγάλει από το λεξιλόγιό τους τη λέξη «όχι» κάθε φορά που συναντούσαν την αρχόντισσα της Αθήνας 2004 και τα καπρίτσια της, έχει να κάνει με ένα θέμα που μεγαλούργησαν οι Ελληνες, αλλά και η Γιάννα Αγγελοπούλου.
Η τελετή έναρξης της Αθήνας έμεινε στην ιστορία για το μεγαλείο της, εκείνη του Πεκίνου για το φαντασμαγορικό θέαμα και οι Αγγλοι, με το άγχος να φανούν αντάξιοι, μάλλον αγνοούν τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, ελπίζοντας ότι το σόου που ανέλαβε ο Ντάνι Μπόιλ του «Slumdog Millionaire» θα τους δώσει έστω το... χάλκινο μετάλλιο των κορυφαίων τελετών, αφού για τους αγώνες δεν προβλέπεται Οσκαρ, ούτε Χρυσή Σφαίρα.
Στις αρχές του μήνα οι άνθρωποι της οργανωτικής επιτροπής του Λονδίνου 2012 βγήκαν περιχαρείς από το γραφείο του Ντέιβιντ Κάμερον. Χρειάστηκε μόλις μισή ώρα ώστε να ερμηνευτούν τα χαμόγελα στα πρόσωπά τους, καθώς η κυβερνητική ανακοίνωση που ακολούθησε έλεγε ότι το μπάτζετ της τελετής διπλασιάζεται και φτάνει τα 80 εκατομμύρια λίρες, ώστε κάθε άλλο παρά σεμνή να είναι.
«Κάποια μέρα, κάποιος θα μας πει τι πραγματικά συνέβη όταν αποκαλύφθηκαν στον Κάμερον τα σχέδια για την τελετή έναρξης και η οργανωτική επιτροπή με τον Ντάνι Μπόιλ αποχώρησαν με διπλασιασμένο μπάτζετ. Είτε ο πρωθυπουργός εκστασιάστηκε και αποφάσισε να ανταμείψει το όραμα του Μπόιλ είτε φρίκαρε τόσο πολύ που ο μόνος τρόπος να αποφύγει μια εθνική καταστροφή ήταν να πετάξει κι άλλα λεφτά για να λύσει το πρόβλημα», ήταν το αιχμηρό σχόλιο του «Guardian».
Σε ένα άρθρο-καταπέλτη για όσους επιδεικτικά αγνοούν την πραγματική κατάσταση της χώρας και οραματίζονται να ακούσουν από τα χείλη του Ζακ Ρογκ, κάτι ανάλογο με το «Ιφχαριστούμε Αθήνα, ιφχαριστούμε Ελλάντα», η έγκριτη εφημερίδα προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα πριν να είναι πολύ αργά.
Και καθώς η πρόβλεψη ότι η αγγλική οικονομία θα πάρει και πάλι την κάτω βόλτα ακόμη κι αν ο προϋπολογισμός αγνοήσει το επόμενο όραμα άλλου χρυσού παιδιού του Χόλιγουντ, πλέον είναι τόσο διαδεδομένη που κανέναν δεν συγκινεί, ο «Guardian» επιχειρεί να βάλει τα πράγματα σε άλλη βάση, λέγοντας ουσιαστικά προς κάθε ενδιαφερόμενο πως σκορπά πολύ ρευστό για το τίποτα.
«Με την ασύλληπτη τελετή του Πεκίνου ακόμη φρέσκια στη μνήμη, θα μπορούσαν να αναρωτηθούν “Πώς μπορούμε να τους ξεπεράσουμε;” και η απάντηση αυτόματα θα ήταν “απλά δεν μπορούμε, οπότε ας μην προσπαθήσουμε καν”», γράφει ο δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Γουίλιαμς, για να εξηγήσει ότι οι Ελληνες πάλεψαν να αναδείξουν την εθνική τους κληρονομιά (και φυσικά το πληρώνουν πια με νόμισμα χειρότερο και από το ευρώ), ενώ οι πόροι της Κίνας σε τεχνολογικό αλλά και ανθρώπινο δυναμικό είναι ανεξάντλητοι και δεν θα μπορούσε να τους φτάσει ακόμη και χώρα με ισχυρή οικονομία.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι προ των πυλών κι αν η ατέλειωτη διαμάχη στο Λονδίνο για τα οικονομικά λήξει υπέρ των επικριτών, ίσως να έχει διπλό και μάλιστα θετικό αντίκτυπο, αφού εκτός από την Αγγλία θα σώσει και τη χαμένη τιμή των Αγώνων, των τόσο απαξιωμένων από το θεαθήναι της εμπορευματοποίησης.
Πηγή: Εξέδρα
Κι αν χρησιμοποιείται ευρέως σε κάθε γωνιά του πλανήτη, πόσο μάλλον στη γενέτειρά του, στης οποίας το μεγάλο στοίχημα για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων ταιριάζει γάντι. Ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν οι απλοί πολίτες, αλλά και οι δημοσιογράφοι που μόλις επτά μήνες πριν από την τελετή έναρξης, βλέπουν τον κίνδυνο της χρεοκοπίας να φτάνει στην πόρτα του Λονδίνου ταυτόχρονα με τη φλόγα...
Το νέο επεισόδιο της έντονης κριτικής στα έργα και τις ημέρες της οργανωτικές επιτροπής των αγώνων αλλά και στην κυβέρνηση Κάμερον, που προφανώς πήρε μαθήματα από τους τότε εν Ελλάδι ομολόγους του, οι οποίοι είχαν βγάλει από το λεξιλόγιό τους τη λέξη «όχι» κάθε φορά που συναντούσαν την αρχόντισσα της Αθήνας 2004 και τα καπρίτσια της, έχει να κάνει με ένα θέμα που μεγαλούργησαν οι Ελληνες, αλλά και η Γιάννα Αγγελοπούλου.
Η τελετή έναρξης της Αθήνας έμεινε στην ιστορία για το μεγαλείο της, εκείνη του Πεκίνου για το φαντασμαγορικό θέαμα και οι Αγγλοι, με το άγχος να φανούν αντάξιοι, μάλλον αγνοούν τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, ελπίζοντας ότι το σόου που ανέλαβε ο Ντάνι Μπόιλ του «Slumdog Millionaire» θα τους δώσει έστω το... χάλκινο μετάλλιο των κορυφαίων τελετών, αφού για τους αγώνες δεν προβλέπεται Οσκαρ, ούτε Χρυσή Σφαίρα.
Στις αρχές του μήνα οι άνθρωποι της οργανωτικής επιτροπής του Λονδίνου 2012 βγήκαν περιχαρείς από το γραφείο του Ντέιβιντ Κάμερον. Χρειάστηκε μόλις μισή ώρα ώστε να ερμηνευτούν τα χαμόγελα στα πρόσωπά τους, καθώς η κυβερνητική ανακοίνωση που ακολούθησε έλεγε ότι το μπάτζετ της τελετής διπλασιάζεται και φτάνει τα 80 εκατομμύρια λίρες, ώστε κάθε άλλο παρά σεμνή να είναι.
«Κάποια μέρα, κάποιος θα μας πει τι πραγματικά συνέβη όταν αποκαλύφθηκαν στον Κάμερον τα σχέδια για την τελετή έναρξης και η οργανωτική επιτροπή με τον Ντάνι Μπόιλ αποχώρησαν με διπλασιασμένο μπάτζετ. Είτε ο πρωθυπουργός εκστασιάστηκε και αποφάσισε να ανταμείψει το όραμα του Μπόιλ είτε φρίκαρε τόσο πολύ που ο μόνος τρόπος να αποφύγει μια εθνική καταστροφή ήταν να πετάξει κι άλλα λεφτά για να λύσει το πρόβλημα», ήταν το αιχμηρό σχόλιο του «Guardian».
Σε ένα άρθρο-καταπέλτη για όσους επιδεικτικά αγνοούν την πραγματική κατάσταση της χώρας και οραματίζονται να ακούσουν από τα χείλη του Ζακ Ρογκ, κάτι ανάλογο με το «Ιφχαριστούμε Αθήνα, ιφχαριστούμε Ελλάντα», η έγκριτη εφημερίδα προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα πριν να είναι πολύ αργά.
Και καθώς η πρόβλεψη ότι η αγγλική οικονομία θα πάρει και πάλι την κάτω βόλτα ακόμη κι αν ο προϋπολογισμός αγνοήσει το επόμενο όραμα άλλου χρυσού παιδιού του Χόλιγουντ, πλέον είναι τόσο διαδεδομένη που κανέναν δεν συγκινεί, ο «Guardian» επιχειρεί να βάλει τα πράγματα σε άλλη βάση, λέγοντας ουσιαστικά προς κάθε ενδιαφερόμενο πως σκορπά πολύ ρευστό για το τίποτα.
«Με την ασύλληπτη τελετή του Πεκίνου ακόμη φρέσκια στη μνήμη, θα μπορούσαν να αναρωτηθούν “Πώς μπορούμε να τους ξεπεράσουμε;” και η απάντηση αυτόματα θα ήταν “απλά δεν μπορούμε, οπότε ας μην προσπαθήσουμε καν”», γράφει ο δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Γουίλιαμς, για να εξηγήσει ότι οι Ελληνες πάλεψαν να αναδείξουν την εθνική τους κληρονομιά (και φυσικά το πληρώνουν πια με νόμισμα χειρότερο και από το ευρώ), ενώ οι πόροι της Κίνας σε τεχνολογικό αλλά και ανθρώπινο δυναμικό είναι ανεξάντλητοι και δεν θα μπορούσε να τους φτάσει ακόμη και χώρα με ισχυρή οικονομία.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι προ των πυλών κι αν η ατέλειωτη διαμάχη στο Λονδίνο για τα οικονομικά λήξει υπέρ των επικριτών, ίσως να έχει διπλό και μάλιστα θετικό αντίκτυπο, αφού εκτός από την Αγγλία θα σώσει και τη χαμένη τιμή των Αγώνων, των τόσο απαξιωμένων από το θεαθήναι της εμπορευματοποίησης.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου