Το δεύτερο 45λεπτο της Σίτι ήταν τραγικό. Οι παίκτες του Μαντσίνι δεν
είχαν φαντασία στο παιχνίδι τους, πολλές φορές όχι μόνο δεν ήξεραν τι να
κάνουν την μπάλα, αλλά έμοιαζαν να φοβούνται την ατομική ενέργεια και
όταν εκείνη... έκαιγε και κανένας δεν είχε καθαρό μυαλό. Τα λάθη στην
άμυνα ήταν τραγικά και επέτρεψαν στην ΚΠΡ, που έπαιζε... ταμπούρι σε όλο
το παιχνίδι, να βρεθεί μπροστά στο σκορ 2-1 και να κλειστεί ακόμη
περισσότερο στην άμυνα.
Η είσοδος του Τζέκο γέμισε την περιοχή, η αλλαγή του Τέβες με τον Μπαλοτέλι ήταν επιβεβλημένη, με την Αργεντίνο να είναι κάκιστος, και μέσα σε 2' όλα άλλαξαν. Από την κόλαση παίκτες και οπαδοί βρέθηκαν στον παράδεισο. Τα γκολ των Τζέκο και Αγουέρο στις καθυστερήσεις ήταν δείγμα ότι, έστω και αν έκαναν άσχημη εμφάνιση, οι «πολίτες» ποτέ δεν τα παράτησαν. Ήταν σαν να έβγαλαν από το... αλμανάκ του Φέργκιουσον το πιο τρελό σενάριο. Ένα σενάριο σαν εκείνο του τελικού του Champions League στην Βαρκελώνη το 1999. Ο Ιταλός και η ομάδα του όχι μόνο πήραν ένα πρωτάθλημα με τον τρόπο και την σιγουριά που μας είχαν μάθει οι συμπολίτες τους, αλλά στέρησαν από τον Σκοτσέζο έναν μεγάλο θρίαμβο. «Ποδόσφαιρο, μία κόλαση» είχε πει ο Φέργκιουσον μετά από εκείνον τον αλησμόνητο τελικό το 1999, όμως αυτή τη φορά κόλαση ήταν για τον ίδιο.
Κανένας δεν πρόκειται να ξεχάσει αυτά που έγιναν το απόγευμα της Κυριακής είτε οπαδός της Σίτι είτε οπαδός της Γιουνάιτεντ είτε κάποιος ουδέτερος. Είναι από τις φορές που η ιστορία γράφεται μέσα σε λίγα λεπτά, που δεν σου επιτρέπουν να διανοηθείς αυτό που είδες. Τόσο χρειάστηκε για να τελειώσουν τα 44... άτιτλα χρόνια της Σίτι, τόσο χρειάστηκε για να αλλάξουν τα συναισθήματα όλων. Από λύπη σε χαρά για τους «πολίτες», από χαρά σε λύπη για τους «κόκκινους διάβολους» και από ενθουσιασμό σε έκσταση για όλους τους υπόλοιπους.
Η Σίτι στο δεύτερο μέρος θύμισε πολλά από την... παλιά Σίτι. Εκείνη που ήταν ήταν στη σκιά της Γιουνάιτεντ, εκείνη που δεν υπήρχε στον χάρτη της Πρέμιερ Λιγκ με τους επίδοξους πρωταθλητές, εκείνη που δεν είχε μάθει πως να διαχειριστεί ένα τέτοιο παιχνίδι, εκείνη που δεν είχε το πνεύμα του νικητή. Και όλα άλλαξαν μέσα σε 120"... Ο Μαντσίνι και οι παίκτες του έκαναν το κάθε δευτερόλεπτο αλησμόνητο! Για όσους θυμήθηκαν τα πλέι οφ της δεύτερης κατηγορίας το 1999 το σενάριο ήταν παρόμοιο, με την Σίτι να ισοφαρίζει την Τζίλιγχαμ στις καθυστερήσεις, να παίρνει τη νίκη στα πέναλτι και να επιστρέφει στην Πρέμιερ Λιγκ. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια μετά όσοι είχαν βρεθεί σε εκείνο το παιχνίδι στο «Γουέμπλεϊ» έζησαν το απόλυτο όνειρο και τον πιο τρομακτικό εφιάλτη μαζί.
Ο Φέργκιουσον φέτος βρέθηκε μπροστά σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της καριέρας του. Πριν από λίγα χρόνια όταν τον ρώτησαν αν κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που η Σίτι θα μπει στο γήπεδο ως φαβορί απέναντι στην Γιουνάιτεντ, είχε απαντήσει: «δεν υπάρχει περίπτωση». Ο Σκοτσέζος τα παράτησε όλα στην πορεία μετά τον αποκλεισμό από το Champions League. Το Κύπελλο, το Λιγκ Καπ, το Europa League με έναν και μοναδικό στόχο. Να πάρει το πρωτάθλημα από μία ομάδα, που είχε καλύτερους παίκτες από την δική του, μία ομάδα που ξοδεύει συνεχώς, την μισητή συμπολίτισσα. Ο Σερ Άλεξ έδειχνε να κερδίζει το στοίχημα, όταν κατάφερε να κάνει το μείον 5 συν 8. Κι όμως... Το κοουτσάρισμά του στα τελευταία παιχνίδια, οι σημαντικές ελλείψεις και το νεαρό πολλών από τους παίκτες του, έδωσαν την ευκαιρία στην Σίτι να κάνει την μεγάλη αντεπίθεση.
«Πιστεύω ότι έχουμε πλούσια ιστορία, πιο πλούσια από όλους τους άλλους και θα τους πάρει έναν αιώνα να φτάσουν στο επίπεδο της ιστορίας μας. Αποδεχόμαστε τις προκλήσεις. Είμαστε καλοί σε αυτό. Εκ μέρους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στους γείτονές μας», ήταν οι δηλώσεις του Φέργκιουσον, που δείχνουν ότι δεν πρόκεται να τα παρατήσει. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Οι 89 βαθμοί που μάζεψε η Γιουνάιτεντ θα της έδιναν τον τίτλο στις 9 από τις 10 περιπτώσεις, καθώς πολλές φορές χρειάστηκαν πολλοί λιγότεροι για να φτάσει στη κορυφή. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή ήταν η τρίτη της καλύτερη επίδοση στην Πρέμιερ Λιγκ μετά τις σεζόν 2008-09 (90 βαθμοί), 1999-2000 (91 βαθμοί) και 1993-94 (92 βαθμούς σε 42 παιχνίδια), ενώ ισοφάρισε την επίδοση της σεζόν 2006-07. Φυσικά σε όλες τις περιπτώσεις ο τίτλος έγινε δικός της. Σε τελική ανάλυση το παιχνίδι που με... πρόχειρο υπολογισμό έκρινε και την 1η θέση ήταν η συντριβή των «κόκκινων διαβόλων» από την Σίτι στον πρώτο γύρο (1-6).
Τα πιο δύσκολα πλέον, καθώς οι «πολίτες» καλούνται να κρατήσουν τα σκήπτρα και φυσικά να κάνουν πορεία πρωταθλητισμού στο Champions League. Άλλωστε, το πιο δύσκολο δεν είναι να κατακτήσεις την κορυφή, αλλά να παραμείνεις εκεί. Φυσικά, ο Μαντσίνι θα ξοδέψει και πάλι πολλά το καλοκαίρι με τις... ευλογίες των Αράβων, όμως όπως αποδείχθηκε αυτό ίσως να μην είναι αρκετό. Οι «πολίτες» έδειξαν χαρακτήρα φέτος, όμως μόνο στην Πρέμιερ Λιγκ και σε συγκεκριμένα παιχνίδια. Όσο περνάει ο καιρός και με τον τίτλο του πρωταθλητή στις πλάτες τους η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στις ικανότητές των παικτών μόνο να μεγαλώσουν μπορούν. Ένα είναι σίγουρο, τα φαντάσματα του παρελθόντος δεν κυνηγούν πλέον την Σίτι...
Το μόνο που μπορούσε η Σίτι να προσφέρει μέχρι χθες ήταν χρήματα. Πολλά χρήματα. Από σήμερα μπορεί να προσφέρει αυτό που μόνο ο Φέργκιουσον μπορούσε, τίτλους και επιτυχίες.
πηγή: gazzetta.gr
Η είσοδος του Τζέκο γέμισε την περιοχή, η αλλαγή του Τέβες με τον Μπαλοτέλι ήταν επιβεβλημένη, με την Αργεντίνο να είναι κάκιστος, και μέσα σε 2' όλα άλλαξαν. Από την κόλαση παίκτες και οπαδοί βρέθηκαν στον παράδεισο. Τα γκολ των Τζέκο και Αγουέρο στις καθυστερήσεις ήταν δείγμα ότι, έστω και αν έκαναν άσχημη εμφάνιση, οι «πολίτες» ποτέ δεν τα παράτησαν. Ήταν σαν να έβγαλαν από το... αλμανάκ του Φέργκιουσον το πιο τρελό σενάριο. Ένα σενάριο σαν εκείνο του τελικού του Champions League στην Βαρκελώνη το 1999. Ο Ιταλός και η ομάδα του όχι μόνο πήραν ένα πρωτάθλημα με τον τρόπο και την σιγουριά που μας είχαν μάθει οι συμπολίτες τους, αλλά στέρησαν από τον Σκοτσέζο έναν μεγάλο θρίαμβο. «Ποδόσφαιρο, μία κόλαση» είχε πει ο Φέργκιουσον μετά από εκείνον τον αλησμόνητο τελικό το 1999, όμως αυτή τη φορά κόλαση ήταν για τον ίδιο.
Κανένας δεν πρόκειται να ξεχάσει αυτά που έγιναν το απόγευμα της Κυριακής είτε οπαδός της Σίτι είτε οπαδός της Γιουνάιτεντ είτε κάποιος ουδέτερος. Είναι από τις φορές που η ιστορία γράφεται μέσα σε λίγα λεπτά, που δεν σου επιτρέπουν να διανοηθείς αυτό που είδες. Τόσο χρειάστηκε για να τελειώσουν τα 44... άτιτλα χρόνια της Σίτι, τόσο χρειάστηκε για να αλλάξουν τα συναισθήματα όλων. Από λύπη σε χαρά για τους «πολίτες», από χαρά σε λύπη για τους «κόκκινους διάβολους» και από ενθουσιασμό σε έκσταση για όλους τους υπόλοιπους.
Η Σίτι στο δεύτερο μέρος θύμισε πολλά από την... παλιά Σίτι. Εκείνη που ήταν ήταν στη σκιά της Γιουνάιτεντ, εκείνη που δεν υπήρχε στον χάρτη της Πρέμιερ Λιγκ με τους επίδοξους πρωταθλητές, εκείνη που δεν είχε μάθει πως να διαχειριστεί ένα τέτοιο παιχνίδι, εκείνη που δεν είχε το πνεύμα του νικητή. Και όλα άλλαξαν μέσα σε 120"... Ο Μαντσίνι και οι παίκτες του έκαναν το κάθε δευτερόλεπτο αλησμόνητο! Για όσους θυμήθηκαν τα πλέι οφ της δεύτερης κατηγορίας το 1999 το σενάριο ήταν παρόμοιο, με την Σίτι να ισοφαρίζει την Τζίλιγχαμ στις καθυστερήσεις, να παίρνει τη νίκη στα πέναλτι και να επιστρέφει στην Πρέμιερ Λιγκ. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια μετά όσοι είχαν βρεθεί σε εκείνο το παιχνίδι στο «Γουέμπλεϊ» έζησαν το απόλυτο όνειρο και τον πιο τρομακτικό εφιάλτη μαζί.
Ο Φέργκιουσον φέτος βρέθηκε μπροστά σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της καριέρας του. Πριν από λίγα χρόνια όταν τον ρώτησαν αν κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που η Σίτι θα μπει στο γήπεδο ως φαβορί απέναντι στην Γιουνάιτεντ, είχε απαντήσει: «δεν υπάρχει περίπτωση». Ο Σκοτσέζος τα παράτησε όλα στην πορεία μετά τον αποκλεισμό από το Champions League. Το Κύπελλο, το Λιγκ Καπ, το Europa League με έναν και μοναδικό στόχο. Να πάρει το πρωτάθλημα από μία ομάδα, που είχε καλύτερους παίκτες από την δική του, μία ομάδα που ξοδεύει συνεχώς, την μισητή συμπολίτισσα. Ο Σερ Άλεξ έδειχνε να κερδίζει το στοίχημα, όταν κατάφερε να κάνει το μείον 5 συν 8. Κι όμως... Το κοουτσάρισμά του στα τελευταία παιχνίδια, οι σημαντικές ελλείψεις και το νεαρό πολλών από τους παίκτες του, έδωσαν την ευκαιρία στην Σίτι να κάνει την μεγάλη αντεπίθεση.
«Πιστεύω ότι έχουμε πλούσια ιστορία, πιο πλούσια από όλους τους άλλους και θα τους πάρει έναν αιώνα να φτάσουν στο επίπεδο της ιστορίας μας. Αποδεχόμαστε τις προκλήσεις. Είμαστε καλοί σε αυτό. Εκ μέρους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στους γείτονές μας», ήταν οι δηλώσεις του Φέργκιουσον, που δείχνουν ότι δεν πρόκεται να τα παρατήσει. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Οι 89 βαθμοί που μάζεψε η Γιουνάιτεντ θα της έδιναν τον τίτλο στις 9 από τις 10 περιπτώσεις, καθώς πολλές φορές χρειάστηκαν πολλοί λιγότεροι για να φτάσει στη κορυφή. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή ήταν η τρίτη της καλύτερη επίδοση στην Πρέμιερ Λιγκ μετά τις σεζόν 2008-09 (90 βαθμοί), 1999-2000 (91 βαθμοί) και 1993-94 (92 βαθμούς σε 42 παιχνίδια), ενώ ισοφάρισε την επίδοση της σεζόν 2006-07. Φυσικά σε όλες τις περιπτώσεις ο τίτλος έγινε δικός της. Σε τελική ανάλυση το παιχνίδι που με... πρόχειρο υπολογισμό έκρινε και την 1η θέση ήταν η συντριβή των «κόκκινων διαβόλων» από την Σίτι στον πρώτο γύρο (1-6).
Τα πιο δύσκολα πλέον, καθώς οι «πολίτες» καλούνται να κρατήσουν τα σκήπτρα και φυσικά να κάνουν πορεία πρωταθλητισμού στο Champions League. Άλλωστε, το πιο δύσκολο δεν είναι να κατακτήσεις την κορυφή, αλλά να παραμείνεις εκεί. Φυσικά, ο Μαντσίνι θα ξοδέψει και πάλι πολλά το καλοκαίρι με τις... ευλογίες των Αράβων, όμως όπως αποδείχθηκε αυτό ίσως να μην είναι αρκετό. Οι «πολίτες» έδειξαν χαρακτήρα φέτος, όμως μόνο στην Πρέμιερ Λιγκ και σε συγκεκριμένα παιχνίδια. Όσο περνάει ο καιρός και με τον τίτλο του πρωταθλητή στις πλάτες τους η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στις ικανότητές των παικτών μόνο να μεγαλώσουν μπορούν. Ένα είναι σίγουρο, τα φαντάσματα του παρελθόντος δεν κυνηγούν πλέον την Σίτι...
Το μόνο που μπορούσε η Σίτι να προσφέρει μέχρι χθες ήταν χρήματα. Πολλά χρήματα. Από σήμερα μπορεί να προσφέρει αυτό που μόνο ο Φέργκιουσον μπορούσε, τίτλους και επιτυχίες.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου