Ξεκίνησα παίρνοντας ως παράδειγμα την Μπαρτσελόνα, που παρακολουθώ από το 1994, και τις δικές μας "μεγάλες" ομάδες. Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό (ως προς τους δικούς μας συλλόγους).
Η Μπαρτσελόνα παρά την μίνι κρίση που πέρασε την πενταετία 1999-2004 χωρίς πρωτάθλημα, είχε πάντα στο πλευρό της τον κόσμο, όπως και η Ρέιντζερς που υποβιβάστηκε στην τέταρτη κατηγορία της Σκωτίας για χρέη (συμβαίνουν τέτοια πράγματα;) και στο πρώτο παιχνίδι εντός έδρας, είχε τη συμπαράσταση 49.118 φίλων της, σπάζοντας έτσι το ρεκόρ όλων των εποχών για σύλλογο μικρής κατηγορίας.
Αλήθεια, σκέφτηκα ο χαζούλης, σε μία αντίστοιχη περίπτωση στην Ελλάδα, πιστεύει κανείς πως αν π.χ. η ΑΕΚ (ή όποια ομάδα θέλετε) που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, έπεφτε στην Δ' Εθνική, θα είχε πάνω από 1000; 1.200; 2.000!!! άτομα στο γήπεδο; Ούτε γι αστείο.
Εμείς βέβαια έχουμε τους μαχητικούς οπαδούς, που δεν πάνε στο γήπεδο για την ΑΕΚ/Παναθηναϊκό/Ολυμπιακό κτλπ. Πάνε για τις νίκες, ακολουθούν τους τίτλους, πάνε για να ασχοληθούν με το μ... της μάνας του αντιπάλου (λίγο να δείτε τα εμετικά comment στη σελίδα του facebook στο Sport24.gr θα καταλάβετε) και για να το παίξουν κουραδόμαγκες.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η Μπαρτσελόνα, για να επιστρέψουμε στο αρχικό παράδειγμα, είναι ένας σύλλογος πάνω από πρόσωπα, πάνω από οπαδούς, πάνω από παίκτες και προπονητές. Είναι μία ομάδα με δική της φιλοσοφία, που ανεξάρτητα με το ποιος είναι προπονητής, ποιοι παίκτες θα έρθουν, πρέπει να αφομοιώσουν και να προσαρμοστούν στη λογική-νοοτροπία του συλλόγου.
Δηλαδή μιλάμε για μία ομάδα με χαρακτήρα, με ήθος, κάτι που, συγνώμη κιόλας, δεν ισχύει για τις δικές μας μεγάλες ομάδες (της πλάκας).
Η θεωρία της σχετικότητας
Στις 18 Απριλίου του 1955 ο μεγαλύτερος φυσικός του 20ου αιώνα, Άλμπερτ Αϊνστάιν, πέθανε σε ηλικία 76 ετών από καρδιακή ανεπάρκεια, αφήνοντας πίσω του μία κενή καρέκλα και κι ένα αναπάντητο ερώτημα, το οποίο όποιος έλυνε, θα καθόταν στη θέση του.
Αυτό ήταν η θεωρία της σχετικότητας σε συνδυασμό με την ισοδυναμία μάζας-ενέργειας, δηλαδή η θεωρία που εξηγεί τα πάντα στο απέραντο σύμπαν. Για να μην σας μπερδεύω θα προσπαθήσω να το πω με δικά μου λόγια. Τι έκανε ο Αϊνστάιν; Ο Αϊνστάιν λοιπόν έκανε το δύσκολο και έπαιρνε τις απαντήσεις τις οποίες μετέτρεπε σε ερωτήσεις, όμως δεν έμενε μόνο εκεί. Τις εξηγούσε κιόλας. Έπαιρνε το αποτέλεσμα και αποδείκνυε τον προβληματισμό που οδηγούσε σε αυτό.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Μπαρτσελόνα και το παιχνίδι που παρακολουθήσαμε την Πέμπτη το βράδυ;
Η θεωρία της μεγάλης ομάδας
Το 1988 ο Γιόχαν Κρόιφ επέστρεψε στην Μπαρτσελόνα ως προπονητής αυτή τη φορά, κι αυτό που έκανε ήταν να δημιουργήσει μία εξίσωση. Μία εξίσωση που έπρεπε να μάθουν όλοι οι παίκτες που ερχόντουσαν στην ομάδα, να την κατανοήσουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό και στη συνέχεια, όπως διαπιστώθηκε, να την εφαρμόσουν και οι ίδιοι.
Αυτή η εξίσωση ήταν το γνωστό σε εμάς Tiki-taka. Η κυκλοφορία της μπάλας, η κατοχή και η επιθετική άμυνα. Το 1996 όμως ο Ολλανδός αποχώρησε από την Βαρκελώνη έχοντας... καρδιακά προβλήματα (τι μας θυμίζει άραγε).
Οι "μαθητές" του Κρόιφ (Φαν Χαλ, Γουαρδιόλα, Τσίκι Μπεγκιριστάιν κτλπ) λοιπόν πήραν αυτή την μισοτελειωμένη εξίσωση και στην πάροδο των χρόνων την τελειοποίησαν. Την μετέτρεψαν σε αυτό που βλέπουμε σήμερα. Το λεγόμενο Total Fooball.
Όλες αυτές οι "ερωτήσεις" όμως ξεκίνησαν από μία λέξη. Έναν προβληματισμό που έψαχνε λύση. Την "Μπαρτσελόνα". Μία πραγματικά μεγάλη ομάδα.
Πηγή: sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου