Άλλοι λένε ότι καλά τους έκαναν τους Αυστριακούς, άλλοι ότι δεν έπρεπε
να αντιδράσει έτσι ο κόσμος, άλλοι ότι φταίει η αστυνομία και ο ΠΑΟΚ
πρέπει να την κατακεραυνώσει κ.λπ., κ.λπ, κ.λπ.
Για να ξεκινήσουμε από το τελευταίο, πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα τη λογική αυτών, που καθοδηγούν τις δυνάμεις ασφαλείας, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι μπορώ να τα καταλάβω όλα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί όποτε η μάζα παρεκτρέπεται, κανένα σχέδιο δράσης και κανένα από τα περίφημα μέτρα τάξης, που συμφωνούνται την προηγούμενη μέρα, είναι νομοτελειακό ότι δεν θα αποδώσει κι αρχίζει ο αυτοσχεδιασμός και η λήψη (κατασταλτικών) αποφάσεων εν θερμώ, που σε τέτοιες συνθήκες, συνήθως είναι λανθασμένες και υπερβολικές.
Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν γίνεται έλεγχος στις πόρτες, όπως συμφωνείται, ειδικά όταν ακόμη και κάποιος χωρίς όσφρηση μυρίζει μπαρούτι, και είναι πραγματικά απορίας άξιο πως δεν έχει περάσει ακόμη σε γήπεδο και όλμος για να γίνει κανένα μακελειό.
Μου γυρίζουν τα μυαλά, όταν και ακόμα για ψύλλου πήδημα, πρέπει να φάω εγώ στα μούτρα τα δακρυγόνα τους. Αφού είναι τόσο καλά, γιατί δεν τα ρίχνουν και στα παιδιά τους στο σπίτι, όταν δεν κάθονται καλά; Έχω πάει σε τόσα γήπεδα έξω, έχω πέσει και σε επεισόδια, δακρυγόνο δεν έχω μυρίσει ποτέ. Προφανώς, γιατί εκεί υπάρχουν πλάνα και σχέδια δράσης.
Παρόλα αυτά, δεν είμαι απ΄ αυτούς, που πιστεύουν πως για ότι γίνεται στα γήπεδα, φταίει η αστυνομία. Πρωτίστως φταίνε οι ίδιες οι ομάδες, αλλά αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση.
Με ρώτησε κάποιος στο facebook τι θα έκανα, αν ήμουν στο γήπεδο με το παιδί μου κι έπεφταν προς το μέρος μας φωτοβολίδες. Δεν θα ορμούσα πάνω τους να σώσω το παιδί μου; Μπα… Βασικά το παιδί μου δεν θα το πήγαινα ποτέ σε ελληνικό γήπεδο και νομίζω ότι αυτό είναι το πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν ήδη οι ελληνικές ομάδες, τουλάχιστο αυτές που ενδιαφέρονται πραγματικά για το ποδόσφαιρο. Τώρα θα μου πείτε, πόσες είναι αυτές… Κάποια στιγμή θα γίνουν πολλές, με την κρίση, που μαστίζει και το ποδόσφαιρο. Αλλά κι αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση.
Ότι έγινε την Πέμπτη, έβλαψε τον ΠΑΟΚ. Το αν έφαγαν καμιά καρέκλα στο κεφάλι πέντε – έξι Αυστριακοί, που μέσα στο γήπεδο όντως τα ξεκίνησαν όλα (γιατί εκτός, έτρωγαν δυο μέρες ξύλο), δεν βελτιώνει σε τίποτα τη θέση του ΠΑΟΚ, που είναι δύσκολη. Και το θέμα σ΄ αυτή τη φάση είναι πως θα ξεμπλέξει. Αργότερα, θα σκεφτεί και τι πρέπει να κάνει, για να πείσει τον κάθε πατέρα, ότι μπορεί να έρθει άφοβα στο γήπεδο με το παιδί του, γιατί στο διάστημα που θα είναι εκεί, δεν θα χρειαστεί να μπει στη διαδικασία να σκεφτεί κάτι για να το σώσει. Δεν θα νιώσει κίνδυνο.
Από το πρωί της Παρασκευής πολλοί περίμεναν μια ανακοίνωση του ΠΑΟΚ κατά αστυνομίας, κατά των Αυστριακών κ.ο.κ. Πραγματικά δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν ότι με ανακοινώσεις, κερδίζεις τίποτα, πέραν του να δημιουργείς εχθρούς. Θυμάμαι πολλές οργισμένες ανακοινώσεις στο παρελθόν, δεν θυμάμαι κανένα αποτέλεσμα, πέραν της στιγμιαίας ικανοποίησης του αισθήματος του κοινού. Αυτό που λέμε «για εσωτερική κατανάλωση».
Προφανώς, το ζητούμενο γι΄ αυτούς, που έχουν σήμερα στα χέρια τους τις τύχες του ΠΑΟΚ, είναι η δράση και το αποτέλεσμά της κι όχι η ικανοποίηση του αισθήματος του κοινού. Αν είναι όντως έτσι, είναι πράγματι μια διαφορά προς το καλύτερο κι αν είναι όντως έτσι, προσωπικά με ικανοποιεί, γιατί θα είναι ένα δείγμα μιας κατάστασης, που ακόμη δεν έχει δώσει το πλήρες στίγμα της.
Υπάρχουν κι άλλες διαφορές τις τελευταίες μέρες, που τουλάχιστο σε όποιον είναι παρατηρητικός, είναι αισθητές. Ο ΠΑΟΚ έχει αλλάξει ή τουλάχιστο αρχίζει να αλλάζει. Ο ΠΑΟΚ, όχι ο ένας ΠΑΟΚ ή ο άλλος, γιατί παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, ο ΠΑΟΚ είναι ένας. Δεν υπάρχει ο ΠΑΟΚ της διοίκησης κι ο ΠΑΟΚ των… κατακτητών. Υπάρχει ο ΠΑΟΚ και απλά άλλαξε η διαδικασία λήψης αποφάσεων κι αυτοί που τις παίρνουν.
Λογικό είναι να συμβαίνει αυτό, ο ΠΑΟΚ έχει πλέον ιδιοκτήτη κι είναι τουλάχιστο αφελές να πιστεύει κανείς ότι ο ιδιοκτήτης απλά θα πληρώνει και θα αποφασίζουν άλλοι με τα λεφτά του και για τα λεφτά του. Και μάλιστα συνεχίζοντας να παίρνουν αποφάσεις, σαν κι αυτές που έπαιρναν τον τελευταίο καιρό και οδήγησαν μια ώρα αρχύτερα τον ΠΑΟΚ στο δίλημμα «επενδυτής ή γκρεμός». Αυτό κι αν είναι μεγάλη συζήτηση.
Όσοι προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση, νομίζω (γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος) πως θα βλέπουν τον ΠΑΟΚ να προοδεύει. Όσοι δεν το κάνουν, μάλλον θα τον βλέπουν απλά να φεύγει μπροστά.
Η προσαρμογή, βέβαια, είναι αλήθεια πως δεν είναι εύκολη και είναι βέβαιο ότι οι αναταράξεις δεν θα λείψουν. Αυτό που θα μετρήσει στο τέλος, θα είναι το αποτέλεσμα.
Υ.Γ. Επί του αγωνιστικού, θα είναι τεράστια έκπληξη, αν ο ΠΑΟΚ αποκλειστεί απ΄ αυτή την ομάδα, που αν δεν κουβαλούσε το όνομα “Ραπίντ Βιέννης”, κανείς δεν θα της έδινε σημασία. Σε ειδικότερες αναλύσεις, δύσκολο να μπει κανείς, γιατί το δείγμα δεν είναι ακόμη σαφές και ολοκληρωμένο. Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να αλλάξει και αγωνιστικό προφίλ, δεν είμαι 100% βέβαιος ότι με το σημερινό του ρόστερ, μπορεί να έχει το αποτέλεσμα, που προσδοκά, αλλά ο Δώνης πιστεύει ότι το στοίχημα θα το κερδίσει. Κι εδώ θα μιλήσει το αποτελεσμα.
Πηγή: paok24.com
Για να ξεκινήσουμε από το τελευταίο, πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα τη λογική αυτών, που καθοδηγούν τις δυνάμεις ασφαλείας, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι μπορώ να τα καταλάβω όλα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί όποτε η μάζα παρεκτρέπεται, κανένα σχέδιο δράσης και κανένα από τα περίφημα μέτρα τάξης, που συμφωνούνται την προηγούμενη μέρα, είναι νομοτελειακό ότι δεν θα αποδώσει κι αρχίζει ο αυτοσχεδιασμός και η λήψη (κατασταλτικών) αποφάσεων εν θερμώ, που σε τέτοιες συνθήκες, συνήθως είναι λανθασμένες και υπερβολικές.
Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν γίνεται έλεγχος στις πόρτες, όπως συμφωνείται, ειδικά όταν ακόμη και κάποιος χωρίς όσφρηση μυρίζει μπαρούτι, και είναι πραγματικά απορίας άξιο πως δεν έχει περάσει ακόμη σε γήπεδο και όλμος για να γίνει κανένα μακελειό.
Μου γυρίζουν τα μυαλά, όταν και ακόμα για ψύλλου πήδημα, πρέπει να φάω εγώ στα μούτρα τα δακρυγόνα τους. Αφού είναι τόσο καλά, γιατί δεν τα ρίχνουν και στα παιδιά τους στο σπίτι, όταν δεν κάθονται καλά; Έχω πάει σε τόσα γήπεδα έξω, έχω πέσει και σε επεισόδια, δακρυγόνο δεν έχω μυρίσει ποτέ. Προφανώς, γιατί εκεί υπάρχουν πλάνα και σχέδια δράσης.
Παρόλα αυτά, δεν είμαι απ΄ αυτούς, που πιστεύουν πως για ότι γίνεται στα γήπεδα, φταίει η αστυνομία. Πρωτίστως φταίνε οι ίδιες οι ομάδες, αλλά αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση.
Με ρώτησε κάποιος στο facebook τι θα έκανα, αν ήμουν στο γήπεδο με το παιδί μου κι έπεφταν προς το μέρος μας φωτοβολίδες. Δεν θα ορμούσα πάνω τους να σώσω το παιδί μου; Μπα… Βασικά το παιδί μου δεν θα το πήγαινα ποτέ σε ελληνικό γήπεδο και νομίζω ότι αυτό είναι το πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν ήδη οι ελληνικές ομάδες, τουλάχιστο αυτές που ενδιαφέρονται πραγματικά για το ποδόσφαιρο. Τώρα θα μου πείτε, πόσες είναι αυτές… Κάποια στιγμή θα γίνουν πολλές, με την κρίση, που μαστίζει και το ποδόσφαιρο. Αλλά κι αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση.
Ότι έγινε την Πέμπτη, έβλαψε τον ΠΑΟΚ. Το αν έφαγαν καμιά καρέκλα στο κεφάλι πέντε – έξι Αυστριακοί, που μέσα στο γήπεδο όντως τα ξεκίνησαν όλα (γιατί εκτός, έτρωγαν δυο μέρες ξύλο), δεν βελτιώνει σε τίποτα τη θέση του ΠΑΟΚ, που είναι δύσκολη. Και το θέμα σ΄ αυτή τη φάση είναι πως θα ξεμπλέξει. Αργότερα, θα σκεφτεί και τι πρέπει να κάνει, για να πείσει τον κάθε πατέρα, ότι μπορεί να έρθει άφοβα στο γήπεδο με το παιδί του, γιατί στο διάστημα που θα είναι εκεί, δεν θα χρειαστεί να μπει στη διαδικασία να σκεφτεί κάτι για να το σώσει. Δεν θα νιώσει κίνδυνο.
Από το πρωί της Παρασκευής πολλοί περίμεναν μια ανακοίνωση του ΠΑΟΚ κατά αστυνομίας, κατά των Αυστριακών κ.ο.κ. Πραγματικά δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν ότι με ανακοινώσεις, κερδίζεις τίποτα, πέραν του να δημιουργείς εχθρούς. Θυμάμαι πολλές οργισμένες ανακοινώσεις στο παρελθόν, δεν θυμάμαι κανένα αποτέλεσμα, πέραν της στιγμιαίας ικανοποίησης του αισθήματος του κοινού. Αυτό που λέμε «για εσωτερική κατανάλωση».
Προφανώς, το ζητούμενο γι΄ αυτούς, που έχουν σήμερα στα χέρια τους τις τύχες του ΠΑΟΚ, είναι η δράση και το αποτέλεσμά της κι όχι η ικανοποίηση του αισθήματος του κοινού. Αν είναι όντως έτσι, είναι πράγματι μια διαφορά προς το καλύτερο κι αν είναι όντως έτσι, προσωπικά με ικανοποιεί, γιατί θα είναι ένα δείγμα μιας κατάστασης, που ακόμη δεν έχει δώσει το πλήρες στίγμα της.
Υπάρχουν κι άλλες διαφορές τις τελευταίες μέρες, που τουλάχιστο σε όποιον είναι παρατηρητικός, είναι αισθητές. Ο ΠΑΟΚ έχει αλλάξει ή τουλάχιστο αρχίζει να αλλάζει. Ο ΠΑΟΚ, όχι ο ένας ΠΑΟΚ ή ο άλλος, γιατί παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, ο ΠΑΟΚ είναι ένας. Δεν υπάρχει ο ΠΑΟΚ της διοίκησης κι ο ΠΑΟΚ των… κατακτητών. Υπάρχει ο ΠΑΟΚ και απλά άλλαξε η διαδικασία λήψης αποφάσεων κι αυτοί που τις παίρνουν.
Λογικό είναι να συμβαίνει αυτό, ο ΠΑΟΚ έχει πλέον ιδιοκτήτη κι είναι τουλάχιστο αφελές να πιστεύει κανείς ότι ο ιδιοκτήτης απλά θα πληρώνει και θα αποφασίζουν άλλοι με τα λεφτά του και για τα λεφτά του. Και μάλιστα συνεχίζοντας να παίρνουν αποφάσεις, σαν κι αυτές που έπαιρναν τον τελευταίο καιρό και οδήγησαν μια ώρα αρχύτερα τον ΠΑΟΚ στο δίλημμα «επενδυτής ή γκρεμός». Αυτό κι αν είναι μεγάλη συζήτηση.
Όσοι προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση, νομίζω (γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος) πως θα βλέπουν τον ΠΑΟΚ να προοδεύει. Όσοι δεν το κάνουν, μάλλον θα τον βλέπουν απλά να φεύγει μπροστά.
Η προσαρμογή, βέβαια, είναι αλήθεια πως δεν είναι εύκολη και είναι βέβαιο ότι οι αναταράξεις δεν θα λείψουν. Αυτό που θα μετρήσει στο τέλος, θα είναι το αποτέλεσμα.
Υ.Γ. Επί του αγωνιστικού, θα είναι τεράστια έκπληξη, αν ο ΠΑΟΚ αποκλειστεί απ΄ αυτή την ομάδα, που αν δεν κουβαλούσε το όνομα “Ραπίντ Βιέννης”, κανείς δεν θα της έδινε σημασία. Σε ειδικότερες αναλύσεις, δύσκολο να μπει κανείς, γιατί το δείγμα δεν είναι ακόμη σαφές και ολοκληρωμένο. Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να αλλάξει και αγωνιστικό προφίλ, δεν είμαι 100% βέβαιος ότι με το σημερινό του ρόστερ, μπορεί να έχει το αποτέλεσμα, που προσδοκά, αλλά ο Δώνης πιστεύει ότι το στοίχημα θα το κερδίσει. Κι εδώ θα μιλήσει το αποτελεσμα.
Πηγή: paok24.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου