Αν το πάει δηλαδή το γράμμα, λέω εγώ. Κι έχει απόλυτο δίκιο. Ο
διαιτητής και ειδικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο κάνει μπαμ από μακριά.
Δεν μπορεί να κρυφτεί. Οχι μόνο από το αν σφυρίζει σωστά ή λάθος. Από
τον τρόπο που μιλάει στους ποδοσφαιριστές. Από τον τόνο κι από τον ήχο
της φωνής του. Από το πώς τους κοιτάει.
Ακόμα κι από την ένταση της σφυρίχτρας. Δεν είναι όλα τα φρου ίδια. Κι αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό κι από την εξέδρα. Την ομάδα που θέλει να κοντράρει ο διαιτητής, το εις βάρος της φάουλ το σφυρίζει δυνατά. Με ένταση. Στην ομάδα που θέλει να αβαντάρει, το εις βάρος της φάουλ το σφυρίζει κούφια. Σιγά. Ολα αυτά ένας ποδοσφαιριστής και ειδικά έμπειρος τα χαμπαριάζει από το πρώτο τέταρτο.
Οπως οι έμπειροι κατηγορούμενοι στα δικαστήρια καταλαβαίνουνε κατά πού το πάει ο πρόεδρος. Γι' αυτό ο Κατσουράνης πιάστηκε δύο φορές κορόιδο. Αφού βλέπεις δηλαδή ότι ο διαιτητής σε πάει κόντρα. Γιατί του τη βγαίνεις και τον μπινελικιάζεις; Ευκαιρία του δίνεις για να σε φάει. Βούτυρο στο ψωμί του. Οι ποδοσφαιριστές-βεντέτες όμως το έχουνε αυτό το χούι. Τη λένε στους διαιτητές. Επειδή τις περισσότερες φορές τα κοράκια τούς πάνε πάσο.
Ο Κατσουράνης, σου λέει, είμαι εγώ. Αρχηγός της εθνικής ομάδας και του Παναθηναϊκού. Θα στην πω κι αν είσαι μάγκας, με το ματς με τα Γιάννενα μέσα στο ΟΑΚΑ να είναι στο ένα-ένα, βγάλ' τη μου την κόκκινη. Αρκετοί διαιτητές την κάνουνε γαργάρα και δεν τη βγάζουνε. Ειδικά αν το μπινελίκι είναι στο σιγανό και δεν το έχουνε ακούσει άλλοι ποδοσφαιριστές. Ο Σιδηρόπουλος όμως έβαλε το χέρι στην κωλότσεπη με τη μία. Χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η περίπτωση Κατσουράνη δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με ποδοσφαιριστές να μιλάνε πολύ και προς πάσα κατεύθυνση μέσα στο ματς. Ο Μανωλάς κι ο Τάσος Μητρόπουλος, αν οι αγωνιστικές από κόκκινες κάρτες που είχανε φάει στην καριέρα τους ήταν μέρες φυλακής στον στρατό, ακόμα θα υπηρετούσανε. Ηταν τότε τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια. Ετρωγε ο διαιτητής την ΑΕΚ, του την έλεγε ο Μανωλάς, πάρ' τον έξω.
Το ίδιο κι ο Μητρόπουλος. Επίσης στην ίδια λογική ότι εγώ είμαι ο Μητρόπουλος ή ο Μανωλάς και δεν θα με βγάλει. Υπήρχε τότε όμως ένας διαιτητής που ξηγιότανε αλλιώς. Ο Ανδρέου από την Αθήνα. Εχανε ας πούμε η ΑΕΚ, έπαιζε ήδη με δέκα κι ο Μανωλάς του την έλεγε και στη ζούλα μάλιστα. Χωρίς να γίνει αντιληπτός ο διάλογος από την εξέδρα. Πώς ν' αφήσει, λοιπόν, ο Ανδρέου την ΑΕΚ μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια με εννιά κι όταν χάνει π.χ. από τα Γιάννενα.
Αντί για κόκκινη, λοιπόν, πλάκωνε κι αυτός τους ποδοσφαιριστές στα μπινελίκια: «Της μάνας μου, ρε τσογλάνι; Της δικιάς σου, ρε μ@νόπ@νο». Συν τα γαμωσταυρίδια. Κι είχανε βγει μάλιστα κάποιοι ποδοσφαιριστές και τον είχανε καταγγείλει τον Ανδρέου. Ποιος να τους πιστέψει όμως; Η σχέση ποδοσφαιριστή-διαιτητή είναι όπως του πολίτη με τον αστυνομικό. Πάντα ισχύει το δίκαιο του πολιτσμάνου. Κανείς και ποτέ δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι δεν έκανε αντίσταση κατά της αρχής. Αυτά.
Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά είναι που ενοχλούν
ΓΙΑ την πάρτη μου όλα τα λεφτά την Κυριακή το βράδυ στο Καραϊσκάκη ήταν το κοντινό στον Ντιόγο. Σχεδόν καινουργής. Καπέλο ράπερ. Σοφιστικέ γυαλί. Μπορεί οι φακοί να είναι σκέτο τζάμι, αλλά δίνουν στον φέροντα έναν τόνο διανόησης. Και περιποιημένο μούσι, που για να το φτιάξεις κάθε πρωί θέλει μια ώρα στον καθρέφτη.
Με το ένα πόδι απάνω στο άλλο να παρακολουθεί την Ολυμπιακάρα. Συμβαίνουν αυτά και στα καλύτερα ποδοσφαιρικά σπίτια. Αυτό που πλήρωσες πανάκριβα για φιλέτο να σου βγει κατιμάς. Και να μην τον πληρώνεις άπαξ, αλλά για πέντε συναπτά έτη. Κατά τα άλλα είναι δεδομένο ότι στο πρώτο από τα τέσσερα γκολ το φάουλ είναι ανάποδο.
Ο παίκτης του Ολυμπιακού κάνει κι όχι ο παίκτης του Λεβαδειακού, όπως σφυρίζει ο διαιτητής. Και δίνει το φάουλ δηλαδή και κάνει ο Σιόβας το ένα-μηδέν. Ετσι κι αλλιώς βέβαια θα κερδίζει ο Ολυμπιακός. Αλλο το ένα όμως, άλλο το άλλο. Για την επιτροπή ορισμού της ΕΠΟ δηλαδή. Ιδια παιχνίδια είναι το Παναθηναϊκός - Γιάννενα και το Ολυμπιακός - Λεβαδειακός.
Εγώ βάζω στην άκρη το ποιος είναι ο Σιδηρόπουλος. Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι στον Παναθηναϊκό βάζουνε έναν διεθνή διαιτητή και στον Ολυμπιακό έναν διαιτητή της πλάκας. Αφού βάζεις διεθνή στον Παναθηναϊκό, βάλε διεθνή και στον Ολυμπιακό. Βάλε τον Γιάχο. Βάλε τον Κουκουλάκη. Τι θα σφυρίξουνε είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά είναι που ενοχλούν.
Και ο προπονητής δεν είναι ο ίδιος και τα εργαλεία δεν υπάρχουν
«ΔΕΝ θέλω να γίνεται σύγκριση με την περσινή ομάδα» είπε ο Ζαρντίμ. Κι από την πλευρά του δίκιο έχει. Ξέρει πολύ καλά και ο ίδιος ότι αυτός ο Ολυμπιακός δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να φτάσει στα επίπεδα του Ολυμπιακού του Βαλβέρδε. Με έξι παίκτες μείον, Αβραάμ, Μέλμπεργκ, Μαρκάνο, Ορμπάιθ, Μακούν, Μιραλάς, και τον Ιμπαγάσα έναν χρόνο μεγαλύτερο.
Με μοναδική ουσιαστική προσθήκη τον Μασάντο, η διαφορά φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού. Και σαφώς στο πρωτάθλημα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Στα τέσσερα, α λα Λεβαδειακός, θα τελειώνουνε τα περισσότερα παιχνίδια. Στην Ευρώπη, όμως, τι χαμπάρια μάστορα;
Κι επειδή αυτό είναι οφθαλμοφανές, υπάρχει η θεωρία ότι ακόμα είναι νωρίς, η ομάδα δεν έχει στρώσει και παιχνίδι με παιχνίδι θα γίνεται καλύτερη. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να καταθέσω την έντονη αντίθεσή μου. Δεν έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης αυτός ο Ολυμπιακός. Αντε να ανέβει 10%.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων 20%. Και πάλι δεν πρόκειται να γίνει ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε. Και ο προπονητής δεν είναι ο ίδιος και τα εργαλεία δεν υπάρχουν. Οι δυνατότητες των ποδοσφαιριστών και του ρόστερ αυτές είναι.
Σαφώς και είχε ενημερωθεί και είχε εγκρίνει ο Κομπότης τις δηλώσεις Παράσχου
-Observer
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εχει ακούσει τίποτα ο Γιάννης για έξτρα πριμ στα Γιάννενα;
Πηγή: Goal
Ακόμα κι από την ένταση της σφυρίχτρας. Δεν είναι όλα τα φρου ίδια. Κι αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό κι από την εξέδρα. Την ομάδα που θέλει να κοντράρει ο διαιτητής, το εις βάρος της φάουλ το σφυρίζει δυνατά. Με ένταση. Στην ομάδα που θέλει να αβαντάρει, το εις βάρος της φάουλ το σφυρίζει κούφια. Σιγά. Ολα αυτά ένας ποδοσφαιριστής και ειδικά έμπειρος τα χαμπαριάζει από το πρώτο τέταρτο.
Οπως οι έμπειροι κατηγορούμενοι στα δικαστήρια καταλαβαίνουνε κατά πού το πάει ο πρόεδρος. Γι' αυτό ο Κατσουράνης πιάστηκε δύο φορές κορόιδο. Αφού βλέπεις δηλαδή ότι ο διαιτητής σε πάει κόντρα. Γιατί του τη βγαίνεις και τον μπινελικιάζεις; Ευκαιρία του δίνεις για να σε φάει. Βούτυρο στο ψωμί του. Οι ποδοσφαιριστές-βεντέτες όμως το έχουνε αυτό το χούι. Τη λένε στους διαιτητές. Επειδή τις περισσότερες φορές τα κοράκια τούς πάνε πάσο.
Ο Κατσουράνης, σου λέει, είμαι εγώ. Αρχηγός της εθνικής ομάδας και του Παναθηναϊκού. Θα στην πω κι αν είσαι μάγκας, με το ματς με τα Γιάννενα μέσα στο ΟΑΚΑ να είναι στο ένα-ένα, βγάλ' τη μου την κόκκινη. Αρκετοί διαιτητές την κάνουνε γαργάρα και δεν τη βγάζουνε. Ειδικά αν το μπινελίκι είναι στο σιγανό και δεν το έχουνε ακούσει άλλοι ποδοσφαιριστές. Ο Σιδηρόπουλος όμως έβαλε το χέρι στην κωλότσεπη με τη μία. Χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η περίπτωση Κατσουράνη δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με ποδοσφαιριστές να μιλάνε πολύ και προς πάσα κατεύθυνση μέσα στο ματς. Ο Μανωλάς κι ο Τάσος Μητρόπουλος, αν οι αγωνιστικές από κόκκινες κάρτες που είχανε φάει στην καριέρα τους ήταν μέρες φυλακής στον στρατό, ακόμα θα υπηρετούσανε. Ηταν τότε τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια. Ετρωγε ο διαιτητής την ΑΕΚ, του την έλεγε ο Μανωλάς, πάρ' τον έξω.
Το ίδιο κι ο Μητρόπουλος. Επίσης στην ίδια λογική ότι εγώ είμαι ο Μητρόπουλος ή ο Μανωλάς και δεν θα με βγάλει. Υπήρχε τότε όμως ένας διαιτητής που ξηγιότανε αλλιώς. Ο Ανδρέου από την Αθήνα. Εχανε ας πούμε η ΑΕΚ, έπαιζε ήδη με δέκα κι ο Μανωλάς του την έλεγε και στη ζούλα μάλιστα. Χωρίς να γίνει αντιληπτός ο διάλογος από την εξέδρα. Πώς ν' αφήσει, λοιπόν, ο Ανδρέου την ΑΕΚ μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια με εννιά κι όταν χάνει π.χ. από τα Γιάννενα.
Αντί για κόκκινη, λοιπόν, πλάκωνε κι αυτός τους ποδοσφαιριστές στα μπινελίκια: «Της μάνας μου, ρε τσογλάνι; Της δικιάς σου, ρε μ@νόπ@νο». Συν τα γαμωσταυρίδια. Κι είχανε βγει μάλιστα κάποιοι ποδοσφαιριστές και τον είχανε καταγγείλει τον Ανδρέου. Ποιος να τους πιστέψει όμως; Η σχέση ποδοσφαιριστή-διαιτητή είναι όπως του πολίτη με τον αστυνομικό. Πάντα ισχύει το δίκαιο του πολιτσμάνου. Κανείς και ποτέ δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι δεν έκανε αντίσταση κατά της αρχής. Αυτά.
Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά είναι που ενοχλούν
ΓΙΑ την πάρτη μου όλα τα λεφτά την Κυριακή το βράδυ στο Καραϊσκάκη ήταν το κοντινό στον Ντιόγο. Σχεδόν καινουργής. Καπέλο ράπερ. Σοφιστικέ γυαλί. Μπορεί οι φακοί να είναι σκέτο τζάμι, αλλά δίνουν στον φέροντα έναν τόνο διανόησης. Και περιποιημένο μούσι, που για να το φτιάξεις κάθε πρωί θέλει μια ώρα στον καθρέφτη.
Με το ένα πόδι απάνω στο άλλο να παρακολουθεί την Ολυμπιακάρα. Συμβαίνουν αυτά και στα καλύτερα ποδοσφαιρικά σπίτια. Αυτό που πλήρωσες πανάκριβα για φιλέτο να σου βγει κατιμάς. Και να μην τον πληρώνεις άπαξ, αλλά για πέντε συναπτά έτη. Κατά τα άλλα είναι δεδομένο ότι στο πρώτο από τα τέσσερα γκολ το φάουλ είναι ανάποδο.
Ο παίκτης του Ολυμπιακού κάνει κι όχι ο παίκτης του Λεβαδειακού, όπως σφυρίζει ο διαιτητής. Και δίνει το φάουλ δηλαδή και κάνει ο Σιόβας το ένα-μηδέν. Ετσι κι αλλιώς βέβαια θα κερδίζει ο Ολυμπιακός. Αλλο το ένα όμως, άλλο το άλλο. Για την επιτροπή ορισμού της ΕΠΟ δηλαδή. Ιδια παιχνίδια είναι το Παναθηναϊκός - Γιάννενα και το Ολυμπιακός - Λεβαδειακός.
Εγώ βάζω στην άκρη το ποιος είναι ο Σιδηρόπουλος. Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι στον Παναθηναϊκό βάζουνε έναν διεθνή διαιτητή και στον Ολυμπιακό έναν διαιτητή της πλάκας. Αφού βάζεις διεθνή στον Παναθηναϊκό, βάλε διεθνή και στον Ολυμπιακό. Βάλε τον Γιάχο. Βάλε τον Κουκουλάκη. Τι θα σφυρίξουνε είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά είναι που ενοχλούν.
Και ο προπονητής δεν είναι ο ίδιος και τα εργαλεία δεν υπάρχουν
«ΔΕΝ θέλω να γίνεται σύγκριση με την περσινή ομάδα» είπε ο Ζαρντίμ. Κι από την πλευρά του δίκιο έχει. Ξέρει πολύ καλά και ο ίδιος ότι αυτός ο Ολυμπιακός δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να φτάσει στα επίπεδα του Ολυμπιακού του Βαλβέρδε. Με έξι παίκτες μείον, Αβραάμ, Μέλμπεργκ, Μαρκάνο, Ορμπάιθ, Μακούν, Μιραλάς, και τον Ιμπαγάσα έναν χρόνο μεγαλύτερο.
Με μοναδική ουσιαστική προσθήκη τον Μασάντο, η διαφορά φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού. Και σαφώς στο πρωτάθλημα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Στα τέσσερα, α λα Λεβαδειακός, θα τελειώνουνε τα περισσότερα παιχνίδια. Στην Ευρώπη, όμως, τι χαμπάρια μάστορα;
Κι επειδή αυτό είναι οφθαλμοφανές, υπάρχει η θεωρία ότι ακόμα είναι νωρίς, η ομάδα δεν έχει στρώσει και παιχνίδι με παιχνίδι θα γίνεται καλύτερη. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να καταθέσω την έντονη αντίθεσή μου. Δεν έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης αυτός ο Ολυμπιακός. Αντε να ανέβει 10%.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων 20%. Και πάλι δεν πρόκειται να γίνει ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε. Και ο προπονητής δεν είναι ο ίδιος και τα εργαλεία δεν υπάρχουν. Οι δυνατότητες των ποδοσφαιριστών και του ρόστερ αυτές είναι.
Σαφώς και είχε ενημερωθεί και είχε εγκρίνει ο Κομπότης τις δηλώσεις Παράσχου
-Observer
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εχει ακούσει τίποτα ο Γιάννης για έξτρα πριμ στα Γιάννενα;
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου