"Φακελάκι" για μια μεταγραφή!

Μου διηγήθηκαν προ ημερών την ιστορία ενός γκρουπ ατζέντηδων που τάζει σε αθλητές ομαδικού αθλήματος την προοπτική να ζήσουν το american dream, με ποσοστά επιτυχίας της τάξης του 40%, δηλαδή "στέλνουμε τους 4 στους 10 στην Αμερική επιτυχώς", για να τους παίρνει περί τα 4.000 ευρώ ετησίως. Γράφει ο Βασίλης Σαμπράκος

Αυτή η ιστορία ήρθε και κάθισε στο κεφάλι μου πλάι σε αυτές που έχω ακούσει για ένα σωρό ατζέντηδες και "ατζέντηδες" που κυκλοφορούν στο ποδόσφαιρο και τάζουν στους γονείς των πιτσιρικάδων δοκιμές στα προπονητικά κέντρα μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, με ταρίφα που ξεκινά από τα 5.000 και φτάνει έως και τα 15.000 ευρώ. Και δεν έρχονται στα αφτιά μου τέτοιες ιστορίες μόνο από τα χωριά των ομαδικών αθλημάτων. Ακούω τέτοιες ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστούν αθλητές και αθλήτριες ατομικών αθλημάτων. Τους τάζουν μια καλή "μεταγραφή", δηλαδή μια πρόταση για να αλλάξουν εθνόσημο, με κίνητρο μια δουλειά και καλύτερες συνθήκες προπόνησης. Και τους παίρνουν μερικές χιλιάδες ευρώ, με μόνη υπόσχεση ότι θα εργαστούν για να φέρουν μια πρόταση, δίχως καμιά εγγύηση επιτυχίας.
Ζούσαμε με ιστορίες εμπορίου λαθρομεταναστών. Ζούμε με ιστορίες μαύρου εμπορίου ελπίδας για μετανάστευση, ακόμη και στον αθλητισμό. Διότι αυτή που συζητάμε, είναι μια κατάμαυρη, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αγορά. Γονείς περίπου απελπισμένοι, εναποθέτουν τις ελπίδες τους για μια καλύτερη ζωή του παιδιού στον αθλητισμό, και επενδύουν πάνω σε έναν "ατζέντη" που τους τάζει την προοπτική της μετανάστευσης για μια καλύτερη ζωή.
Παρόμοιες ιστορίες γεννάει καθημερινά και ο εγχώριος "επαγγελματικός" αθλητισμός. Με "ατζέντηδες" και άλλους μεσάζοντες, από παράγοντες έως και προπονητές, που πήραν φακελάκι από τον γονιό για να σπρώξουν το παιδί. Με μεσάζοντες που εμφανίζονται στις σχολές ποδοσφαίρου, ακόμη και στα γηπεδάκια του 5Χ5, θαμπώνουν τους γονείς με μια φωτογραφία που τους απεικονίζει να στέκονται δίπλα σε έναν "διάσημο" προπονητή και τάζουν μεταγραφές.
Και ποιος θα ασχοληθεί με όλα αυτά; Ποιος θα ελέγξει την παράνομη δράση, τα φακελάκια, το μαύρο χρήμα, το εμπόριο ψεύτικης ελπίδας; Η ΕΠΟ δεν έχει τρόπο. Οι ποδοσφαιριστές το ίδιο. Οι γονείς, ακόμη χειρότερα. Οι ιστορίες που ακούω μοιάζουν βγαλμένες από τις διηγήσεις του πατέρα μου για όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα μεταπολεμικά. Εκεί έχουμε φτάσει. Κι αν, στην υπόθεση του ποδοσφαίρου, δεν δημιουργηθεί άμεσα μια γραμμή για καταγγελίες για τα "φακελάκια", θα είναι άπειρα τα θύματα, αμέτρητοι οι γονείς που θα παραπλανηθούν.
Πηγή: gazzetta.gr