Το ερώτημα, βέβαια, δεν είναι αν κίνδυνος είναι ορατός, αλλά μάλλον αν οι «εγκέφαλοι», εκεί στη Βαρκελώνη, είναι σε θέση να απειλούν τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, την Μπαρτσελόνα, τη Σιένα, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα «φωτίζει» τη διοργάνωση. Και μάλλον δεν μπορούν…
Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Τα μη αγωνιστικά κριτήρια που θέτει η Ευρωλίγκα στις ομάδες που έχουν εξασφαλισμένη θέση στους ομίλους είναι μάλλον ουτοπικά. Ήταν τον καιρό που θεσμοθετήθηκαν και είναι ακόμη περισσότερο σήμερα με την κρίση να έχει πλήξει σχεδόν όλες τις χώρες.
Ο κ. Μπερτομέου και οι συν αυτώ μάλλον ζουν σε άλλο πλανήτη, αν περιμένουν ουρές για διαρκείας, γεμάτα γήπεδα κάθε εβδομάδα και νέες αρένες για να φιλοξενούν τα παιχνίδια, όταν χώρες όπως Ελλάδα, Ισπανία και Ιταλία έχουν πολύ σοβαρότερα ζητήματα να αντιμετωπίσουν και οι πολίτες τους πασχίζουν για να βγάλουν τα προς το ζην.
Ίσως έτσι δικαιολογούνται οι «τεμενάδες» στους Τούρκους και τα «σπασίμπα» στους Ρώσους, από τον senor Jordi που ώρες-ώρες φέρνει στον Γιώργο Κωνσταντίνου στο «Καλώς ήρθε το δολάριο».
Ακόμη, δε, περισσότερο εκτός πραγματικότητας και λογικής είναι η Ευρωλίγκα όταν ασκεί πιέσεις για να… περάσει το δικό της. Αυτή, που δίνει ψίχουλα στις ομάδες για τη συμμετοχή τους κι επιβράβευσε τον Ολυμπιακό για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας με… χαρτζιλίκι 250.000 ευρώ, την ώρα που μία νίκη στο Europa League πριμοδοτείται με 200.000 ευρώ. Να κρούει κώδωνες κινδύνου η UEFA στις ομάδες που δεν συμμορφώνονται με τις επιταγές της, το κατανοούμε. Εκεί το τίμημα είναι μεγάλο. Αλλά να το κάνει η Ευρωλίγκα, μοιάζει μάλλον με απειλή ενός παιδιού με νεροπίστολο.
Η Ευρωλίγκα έχει μεγαλύτερη ανάγκη τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τις λίγες ομάδες που δίνουν λάμψη στη διοργάνωση ρίχνοντας επί χρόνια χρήμα με το τσουβάλι χωρίς προσδοκία εσόδων αλλά με δεδομένες ζημίες εκατομμυρίων, παρά αυτές την ίδια. Γιατί δεν θέλουν και πολύ να πάρουν τα μπογαλάκια τους και να φύγουν σχηματίζοντας μία δική τους λίγκα των δυνατών, αφήνοντας τον Μπερτομέου να ψάχνει ομάδες με αγγελία.
Ας αφήσουν, λοιπόν, εκεί στην Ευρωλίγκα τις απειλές και να ευχαριστούν καθημερινά τον πανάγαθο που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σαν τους Αγγελόπουλους, τους Γιαννακόπουλους, τον Βατούτιν και κάποιους άλλους που εκτός κάθε επιχειρηματικός λογικής και κάνοντας απλώς ένα πανάκριβο χόμπι στηρίζουν μια διοργάνωση που δεν τους στήριξε ποτέ και που τους δίνει πολύ λιγότερα από ό,τι παίρνει από αυτούς.
πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου