Και σε τρεις μέρες τα κατοχικά στρατεύματα αποχώρησαν αφήνοντας πίσω
τους μια χώρα που πλήρωσε τον μεγαλύτερο φόρο αίματος από κάθε άλλη στον
Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σαν σήμερα, το 1940, γεννήθηκε ο Τζον Λένον, ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδοποιούς όλων των εποχών, που ύμνησε την αγάπη και την ειρήνη.
Επειτα από χρόνια οι γενιές θα αναφέρονται στην 9η Οκτωβρίου 2012 λέγοντας ότι «σαν σήμερα η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ επισκέφθηκε τη βασανιζόμενη από την κατοχική μπότα του οικονομικού μνημονίου Ελλάδα, την ίδια ώρα που στους Αθηναίους πολίτες είχαν απαγορευθεί οι "συναθροίσεις" με απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή, η οποία στηρίχθηκε σε χουντικό νόμο»!
Μεγάλωσα με την ψευδαίσθηση ότι γυψοειδείς «απαγορεύσεις 7ετίας» είχαν μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ζωής, ουχί της μνήμης. Με ρομαντισμό που αγγίζει τα όρια της εφηβικής ανοησίας εκτιμούσα πως όσο κι αν η χώρα και οι άνθρωποί της είναι βυθισμένοι στη ρεμούλα, μια τσίπα δημοκρατικότητας έχει απομείνει να κυματίζει σαν το σκισμένο πανί, διάολε...
Σιχτίριζα την περιβόητη γενιά «των πολιτικών του Πολυτεχνείου», είχα όμως πάντα έτοιμη μια καραμέλα της δικαιολογίας. Του στυλ, ναι, αυτοί τα κάνανε σκατά, όμως από τον βόθρο και τη σκοτεινιά της Χούντας, καλύτερα είναι. Ούτε ξύλο ούτε εξορίες ούτε «καθάρισμα» των... αντιφρονούντων ούτε η άποψη στον γύψο, διάολε. Λες και το «ξύλο» της ανεργίας και της πείνας, λες και η εξορία της μετανάστευσης, λες και το «καθάρισμα» της ανεργίας δεν είναι μια σύγχρονη μορφή χουντοειδούς αφανισμού.
Αλλά, είπαμε. Ζούσα μέσα στην επίπλαστη δημοκρατία μου. Ενίοτε μου την τσάκιζαν στο ξύλο κάποιοι ΜΑΤατζήδες που προσγείωναν τα γκλοπ της «δημοκρατικότητάς» τους σε κεφάλια συνταξιούχων, αλλά και πάλι η καραμέλα έτοιμη για λιώσιμο ήταν: Επί Χούντας δέρνανε τον κόσμο χωρίς λόγο. Ναι, ενώ τώρα τον δέρνουν με λόγο...
Οπως κι αν έχει, πάντως, τη Χούντα ούτε την άντεχα ούτε την αντέχω. Βγάζω σπυριά κάθε φορά που ακούω την πιο επικίνδυνη, ηλίθια και πρόστυχη για το αίμα των αγωνιστών της 7ετίας (και της ιστορίας αυτού του τόπου) φράση «Ενας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται». Κανένας «Παπαδόπουλος» δεν μας χρειάζεται, μακριά από μας τα χουντοπλάσματα κάθε χρώματος. Η δημοκρατία δεν φταίει αν την έχουν «διακορεύσει» κάποιοι στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι ευθύνονται, όχι το πολίτευμα.
Ομολογώ όμως πως δεν περίμενα πως θα ερχόταν η ώρα στην οποία μία τριμερής κυβέρνηση -με τη συμμετοχή ενός κόμματος που... τιτλοφορείται «Σοσιαλιστικό» και ενός άλλου που δηλώνει «Αριστερό»- θα υιοθετούσε απόφαση βασιζόμενη σε ΧΟΥΝΤΙΚΟ ΝΟΜΟ, σύμφωνα με την οποία απαγορεύονται σήμερα στην Αθήνα οι διαδηλώσεις και οι συναθροίσεις! Γιατί; Επειδή επισκέπτεται την Ελλάδα η ηγέτης μιας χώρας που είναι «εταίρος» στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη. Αυτό δεν είναι, θεωρητικά, για την Ελλάδα η Γερμανία και η καγκελάριος Μέρκελ;
Αν δηλαδή ερχόταν κάποιος... εχθρός, τι θα απαγόρευαν; Την αναπνοή; Οφείλω να... συγχαρώ το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ για τη... σθεναρή αντίστασή τους. Αντί να ψελλίζουν σαν γατάκια με ανακοινώσεις, ας ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ με τοποθετήσεις. Εκτός κι αν ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης είναι οι «Μαρίες της Σιωπής».
Αυτή η αντιδημοκρατική απαγόρευση κάνει ΔΥΟ φορές πιο έξαλλους όλους τους Ελληνες, διαδηλωτές και μη. Τους «υπενθυμίζει» ότι η κυρία που επισκέπτεται σήμερα τη χώρα μας έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΘΥΝΗ με το απάνθρωπο πρόγραμμά της στην εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Και σίγουρα η απαγόρευση δημιουργεί την αίσθηση ότι το... μπρα ντε φερ με την εξουσία εκτός «κόκκινων ορίων» στην πρωτεύουσα θα είναι αναπόφευκτο. Οποιος πει ότι δεν το καταλαβαίνει είναι τουλάχιστον ηλίθιος. Κι επειδή σε τέτοιες αποφάσεις δεν υπάρχει «ηλιθιότητα», μάλλον υπάρχει «σκοπιμότητα».
ΥΓ.: Παρακαλώ, μην παρεξηγηθεί ο τίτλος μου. Το τελείωμα είναι «ρε σεις δεν πάτε τελικά να... συνευρεθείτε». Είναι σαν το «κάντε έρωτα, όχι πόλεμο».
ΕΠΕΙΔΗ Η «ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ» ΣΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ «RALLY», ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ... ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ! ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ... ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΟΥΝ «ΜΕΡΚΟΠΟΛΙΣ»!
Πηγή: Goal
Σαν σήμερα, το 1940, γεννήθηκε ο Τζον Λένον, ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδοποιούς όλων των εποχών, που ύμνησε την αγάπη και την ειρήνη.
Επειτα από χρόνια οι γενιές θα αναφέρονται στην 9η Οκτωβρίου 2012 λέγοντας ότι «σαν σήμερα η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ επισκέφθηκε τη βασανιζόμενη από την κατοχική μπότα του οικονομικού μνημονίου Ελλάδα, την ίδια ώρα που στους Αθηναίους πολίτες είχαν απαγορευθεί οι "συναθροίσεις" με απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή, η οποία στηρίχθηκε σε χουντικό νόμο»!
Μεγάλωσα με την ψευδαίσθηση ότι γυψοειδείς «απαγορεύσεις 7ετίας» είχαν μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ζωής, ουχί της μνήμης. Με ρομαντισμό που αγγίζει τα όρια της εφηβικής ανοησίας εκτιμούσα πως όσο κι αν η χώρα και οι άνθρωποί της είναι βυθισμένοι στη ρεμούλα, μια τσίπα δημοκρατικότητας έχει απομείνει να κυματίζει σαν το σκισμένο πανί, διάολε...
Σιχτίριζα την περιβόητη γενιά «των πολιτικών του Πολυτεχνείου», είχα όμως πάντα έτοιμη μια καραμέλα της δικαιολογίας. Του στυλ, ναι, αυτοί τα κάνανε σκατά, όμως από τον βόθρο και τη σκοτεινιά της Χούντας, καλύτερα είναι. Ούτε ξύλο ούτε εξορίες ούτε «καθάρισμα» των... αντιφρονούντων ούτε η άποψη στον γύψο, διάολε. Λες και το «ξύλο» της ανεργίας και της πείνας, λες και η εξορία της μετανάστευσης, λες και το «καθάρισμα» της ανεργίας δεν είναι μια σύγχρονη μορφή χουντοειδούς αφανισμού.
Αλλά, είπαμε. Ζούσα μέσα στην επίπλαστη δημοκρατία μου. Ενίοτε μου την τσάκιζαν στο ξύλο κάποιοι ΜΑΤατζήδες που προσγείωναν τα γκλοπ της «δημοκρατικότητάς» τους σε κεφάλια συνταξιούχων, αλλά και πάλι η καραμέλα έτοιμη για λιώσιμο ήταν: Επί Χούντας δέρνανε τον κόσμο χωρίς λόγο. Ναι, ενώ τώρα τον δέρνουν με λόγο...
Οπως κι αν έχει, πάντως, τη Χούντα ούτε την άντεχα ούτε την αντέχω. Βγάζω σπυριά κάθε φορά που ακούω την πιο επικίνδυνη, ηλίθια και πρόστυχη για το αίμα των αγωνιστών της 7ετίας (και της ιστορίας αυτού του τόπου) φράση «Ενας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται». Κανένας «Παπαδόπουλος» δεν μας χρειάζεται, μακριά από μας τα χουντοπλάσματα κάθε χρώματος. Η δημοκρατία δεν φταίει αν την έχουν «διακορεύσει» κάποιοι στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι ευθύνονται, όχι το πολίτευμα.
Ομολογώ όμως πως δεν περίμενα πως θα ερχόταν η ώρα στην οποία μία τριμερής κυβέρνηση -με τη συμμετοχή ενός κόμματος που... τιτλοφορείται «Σοσιαλιστικό» και ενός άλλου που δηλώνει «Αριστερό»- θα υιοθετούσε απόφαση βασιζόμενη σε ΧΟΥΝΤΙΚΟ ΝΟΜΟ, σύμφωνα με την οποία απαγορεύονται σήμερα στην Αθήνα οι διαδηλώσεις και οι συναθροίσεις! Γιατί; Επειδή επισκέπτεται την Ελλάδα η ηγέτης μιας χώρας που είναι «εταίρος» στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη. Αυτό δεν είναι, θεωρητικά, για την Ελλάδα η Γερμανία και η καγκελάριος Μέρκελ;
Αν δηλαδή ερχόταν κάποιος... εχθρός, τι θα απαγόρευαν; Την αναπνοή; Οφείλω να... συγχαρώ το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ για τη... σθεναρή αντίστασή τους. Αντί να ψελλίζουν σαν γατάκια με ανακοινώσεις, ας ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ με τοποθετήσεις. Εκτός κι αν ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης είναι οι «Μαρίες της Σιωπής».
Αυτή η αντιδημοκρατική απαγόρευση κάνει ΔΥΟ φορές πιο έξαλλους όλους τους Ελληνες, διαδηλωτές και μη. Τους «υπενθυμίζει» ότι η κυρία που επισκέπτεται σήμερα τη χώρα μας έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΘΥΝΗ με το απάνθρωπο πρόγραμμά της στην εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Και σίγουρα η απαγόρευση δημιουργεί την αίσθηση ότι το... μπρα ντε φερ με την εξουσία εκτός «κόκκινων ορίων» στην πρωτεύουσα θα είναι αναπόφευκτο. Οποιος πει ότι δεν το καταλαβαίνει είναι τουλάχιστον ηλίθιος. Κι επειδή σε τέτοιες αποφάσεις δεν υπάρχει «ηλιθιότητα», μάλλον υπάρχει «σκοπιμότητα».
ΥΓ.: Παρακαλώ, μην παρεξηγηθεί ο τίτλος μου. Το τελείωμα είναι «ρε σεις δεν πάτε τελικά να... συνευρεθείτε». Είναι σαν το «κάντε έρωτα, όχι πόλεμο».
ΕΠΕΙΔΗ Η «ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ» ΣΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ «RALLY», ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ... ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ! ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ... ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΟΥΝ «ΜΕΡΚΟΠΟΛΙΣ»!
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου