Aγνοήστε τον βλάκα....!

Ο Μάνος Αντώναρος γράφει στο blog του για εκείνους τους μέτριους που "σκοτώνουν" τις καλές ιδέες.

Εχω πάρει μέρος σε εκατοντάδες συσκέψεις  (meetings ντε) στη ζωή μου. Δεν ήθελα να πάω ποτέ σε καμμία. Το τι πίεση έχω φάει δεν περιγράφεται. Εψαχνα πάντα τρόπους να τους ξεφύγω…δεν ήταν καθόλου εύκολο… γιατί οι συσκεψο-αρχηγοί –που δεν βάζουν γλώσσα μέσα- χρειάζονται οπωσδήποτε ακροατήριο και (φυσικάααα) ακροατήριο που συμφωνεί.
Το χειρότερο όλως είναι όταν η συσκεψη προχωρά δημιουργικά και την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ  εμφανίζεται (μιλά) ο μουγγοθόδωρος –στο σχολείο ήταν ο απουσιολόγος- που λέει ψιθυριστά (αλλά ευκρινέστατα):
1.   Τι θα πει ο πελάτης;
2.   Τι θα πει ο Mεγάλος; (καναλάρχης, πολιτικός αρχηγός, διευθυντής, χρηματοδότης, σταρ;)
Είναι η στιγμή που πηδιέται η έμπνευση.
Είναι η στιγμή που όλη η δημιουργική-ομαδική σκέψη πάει στα σκουπίδια.
Τους μισώ αυτούς τους τύπους… κι όσοι από σας έχετε συμμετάσχει σε συσκέψεις, ξέρετε πολύ καλά ποιούς εννοώ. Είναι αυτοί που κάθε τι  καινούργιο είναι προαιώνιος εχθρός τους.
Οι Αμερικάνοι έχουν ένα αστείο:
-Τι είναι καμήλα;
-Ε, το ζωό που όλοι ξέρουμε στην έρημο, με την καμπούρα.
-Λάθος.  Καμήλα είναι ένα άλογο που βγήκε από σύσκεψη.
Σας έχω ξαναπεί: Είμαι πλούσιος σε χρόνο. Το κυνήγησα από παιδί (δεν ήταν καθόλου εύκολο) και το πέτυχα. Ποτε δεν άφησα τον χρόνο να με κυνηγάει και πολύ περισσότερο να τον κυνηγώ εγώ. Ε, αυτόν μου τον πλούτο μπορώ να τον διαθέσω σε όποιον έχει ανάγκη…ή όταν έχω έγω ανάγκη… αλλά να τον διαθέσω σε ανθρώπους που το μέτριο, η σιγουράντζα, το επαναλαμβανόμενο είναι οι μοναδικοί τους στόχοι, α-πο-κλεί-ε-ται.
-Αντώναρε, σύσκεψη… μου έλεγαν και ήταν πάντα η χειρότερή μου αγγαρεία.
Αρνούμαι να παρευρίσκομαι με ανθρώπους που πυροβολούν τις ιδέες που πετάνε.  Οι ιδέες είναι αετοί, δεν είναι φραγκόκοτες.
Τις περισσότερες φορές που ήμουν σε σύσκεψη κάτι κρατούσε μέσα μου την κραυγή: «Σταμάτα να λες βλακείες…»
Παρατηρούσα τους 2-3 άπειρους που θέλανε να πουν τη γνώμη τους, σίγουροι ότι θα εκτιμηθεί… Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα…το επόμενο λεπτό τα πρόσωπα τους ήταν κόκκινα σαν παπαρούνες από τις προσβολές που αμέσως ή εμμέσως δεχόντουσαν. Αλλωστε έχω βρεθεί κι εγώ κατά το παρελθόν πολλές φορές στη θέση τους. Μεγαλώνωντας έμαθα… αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να τους χαρίζω τον χρόνο μου… αν ήταν να κάθομαι και να παρακολουθώ προτιμούσα πάντα μια καφεδιά με θέα την θάλασσα… Μη λέμε μαλακίες.
Δεν πιστεύω στην επανάληψη της μιας καλής ιδέας. Το βρίσκω τρομερά μίζερο. Δεν αγαπώ καθόλου μουσικούς, ζωγράφους, συγγραφείς κ.λ.π. που κάνουν καριέρα επαναλαμβάνοντας την ίδια ιδέα. Πόσο συχνά έχετε δει τον Μέσι να κάνει την ίδια ντρίπλα;
Για να ξεφύγω λοιπόν από τις συσκέψεις (σκέφτηκα με τον εαυτό μου) ότι μόπνο ΕΝΑΣ  τρόπος υπάρχει: Να τους κάνω κώλο τις συσκέψεις.
Ε, δεν μου ήταν δα και δύσκολο… Ολο κάποιο ανέκδοτο έλεγα… όλο κάποιον πείραζα…όλο έκανα την ερώτηση που ΔΕΝ έπρεπε να γίνει… κρυφογέλαγα με τον(την) απέναντι… μία με βρίσανε…δυό με βρίσανε…την επόμενη δεν με ξανακάλεσαν. Εγώ καφέ, αυτοί σύσκεψη… Καθόλου κακά ε;
Μα γιατί όλα αυτά;
Πώς μου’ρθαν κυριακάτικα ενώ έχει αγωνιστική;
Επειδή τόσο καιρό παρακολουθώ έκπληκτος αυτά που γίνονται και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Μας δουλεύουν κανονικά…από τον Σόϊμπλε μέχρι τον Λοβέρδο και από τον Πέτρο Κωστόπουλο μέχρι μέχρι τον Μανώλη Καψή… Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες γιατί όλοι τις γνωρίζουμε. Δεν θα μπώ σε μπινελίκια, γιατί μάλλον πάνε στον βρόντο.
Το όλο κείμενο για την παπαριά του (αν είναι ποτέ δυνατόν) Συν-Σκέπτομαι ήταν για να ψήσω τους αναγνώστες και ειδικά τους νεαρούς ότι πρέπει να έχουν νέες σκέψεις… να παθιαστούν με αυτές … να φάνε τα μούτρα τους…. Να ξαναπροσπαθήσουν… αλλά βασικά να μην πέσουν στην λούμπα του:
-Ξέρω εγώ που σου λέω. (Ένα αρχίδι ξέρει.)
-Πού πα να μπλέξεις τώρα;
-Τη δουλίτσα σου (που μισείς) και τα μάτια σου…
- Θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ.
Μην ρωτάτε (τους δεινόσαυρους)... κάντε αυτό που σας λέει το ένστικτο και βασικά η καρδιά σας… δείτε μπροστά και αδιαφορείστε για κάτι «ψιτ» που ακούγονται πίσω σας…
Θυμηθείτε ότι κανένας Μεγάλος ποτέ δεν ρώτησε για να κάνει αυτό που τον έκανε Μεγάλο. Φαντάζεστε  π.χ. να'χε ρωτήσει ο Πικάσο;
Θυμηθείτε ότι η παραγωγή θέλει συνεργασία…η σκέψη όμως είναι μοναχικός λύκος…



πηγή: gazzetta.gr