Το εννοώ αυτό διότι παρακολουθώντας τα μεθεόρτια στον αγώνα Αρης-Ατρόμητος διαπίστωσα ότι το «Κλεάνθης Βικελίδης», εκτός από ποδοσφαιρικό γήπεδο, μπορεί επίσης να λειτουργήσει και ως χαμάμ!
Oι εικόνες οι οποίες μεταδόθηκαν από την τηλεόραση υπήρξαν όντως συγκλονιστικές, πόσω μάλλον αυτές που εκτυλίχθηκαν στην πραγματικότητα: έβλεπα παίκτες των δύο ομάδων να βγαίνουν ξυπόλυτοι από τα αποδυτήρια και να σουλατσάρουν κάτω από το ημίφως των προβολέων σε ένα σεληνιακό, αλλά πάντως ειδυλλιακό τοπίο, με μια εμφάνιση που ήταν εντελώς νεγκλιζέ!
Από πάνω φορούσαν τις φανέλες ή τις φόρμες τους κι από κάτω τις πετσέτες του μπάνιου, διότι από εκεί προφανώς βγήκαν όταν τα δακρυγόνα και οι διάφορες χημικές ουσίες κατέκλυσαν τα αποδυτήριά τους και μπροστά στον κίνδυνο να πάθουν ασφυξία, έβαλαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους και έκαναν ηρωική έξοδο προς τον αγωνιστικό χώρο...
Αυτό είναι που λένε «εμείς οι βλάχοι, όπως λάχει»!
Βεβαίως εγώ τώρα κάνω πλάκα, αλλά η υπόθεση δεν σηκώνει αστεία: μπορεί αυτές οι εικόνες να εμπλουτίζουν την ελληνική ποδοσφαιρική ιδιαιτερότητα, αλλά έχει και η πρωτοτυπία τα όριά της...
Τα έχει (η πρωτοτυπία τα όρια της) όταν κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα και απειλείται η ζωή των ποδοσφαιριστών κι όταν τα γήπεδα μοιάζουν με κολαστήρια και δικαιώνουν τον Δάντη, ο οποίος το έχει καταστήσει σαφές εδώ και επτά αιώνες...
«Lasciate ogni speranza voi che entrate», που σε απλά ελληνικά σημαίνει «όσοι εισέρχεσθε, εγκαταλείψατε πάσα ελπίδα»!
Μιας και το 'φερε η κουβέντα στη «Θεία Κωμωδία» το αριστούργημα του Ιταλού συγγραφέα χωρίζεται σε τρία μέρη: στην Κόλαση, στο Καθαρτήριο και στον Παράδεισο, αλλά με όλα όσα συμβαίνουν (πολύ φοβάμαι ότι) το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει στυλώσει τα ποδάρια του και δεν το κουνάει ρούπι από το πρώτο κεφάλαιο!
Απ' έξω κι ανακατωτά το έχει μάθει!
Η τελευταία πράξη (πριν από την επόμενη) αυτού του έργου ανέβηκε προχθές στου Χαριλάου, όπου «δεν το ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»!
Πέρα από τις συνηθισμένες διαμαρτυρίες για τη διαιτησία, τις φωνές των οπαδών του Αρη εναντίον της διοίκησης της ΠΑΕ, τη ρίψη των χημικών ουσιών από τους αστυνομικούς, τους καυγάδες ανάμεσα σε παίκτες των δυο ομάδων κατά την αποχώρησή τους και τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους, το ντεκόρ εμπλουτίστηκε και από τις μάνικες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας που προσέτρεξε για να σβήσει τη φωτιά που είχαν πάρει τέσσερις κάδοι σκουπιδιών έξω από το γήπεδο!
Βασικά (για να επιστρέψω στην κινηματογραφική ατάκα του Ηλιόπουλου) «είμαστε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα»: ένα ηφαίστειο που ενεργοποιείται ανά πάσα στιγμή για ψύλλου πήδημα και η λάβα του ξεχύνεται επί δικαίων και αδίκων και τους κατακαίει!
Κτυπώ ξύλο την ώρα που το γράφω αυτά, διότι, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και το ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός για το οποίο άρχισαν ήδη τα όργανα!
Εκτός από τα όργανα έχουν αρχίσει επίσης (από πολύ νωρίς μάλιστα) τα πράσινα τιτιβίσματα και οι κόκκινες προειδοποιητικές βολές, τις οποίες εξαπέλυσε προχθές ο Σάββας Θεοδωρίδης, δηλώνοντας από τηλοψίας ότι «για ό,τι συμβεί στο ΟΑΚΑ, θα φταίει ο Γιάννης Αλαφούζος»!
Προχθές πάλι, στη Θεσσαλονίκη, έφταιγε ο Δασκαλόπουλος που δεν είδε, λέει, ότι ο Σκόνδρας έκανε κοντρόλ με το χέρι στη φάση του γκολ με το οποίο ισοφάρισε ο Ατρόμητος!
Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά εάν ο τηλεσχολιαστής της Νova είδε την παράβαση του αρχηγού του Ατρόμητου στο replay, τότε θα μπορούσε να πει ό,τι και ο Μαυρομάτης στη φάση με το «χέρι του θεού» πριν από 26 χρόνια στον αγώνα Αργεντινή-Αγγλία...
«Και τώρα το βλέπουμε ξανά και είναι πάλι με το χέρι»!
Βεβαίως ο Σκόνδρας δεν είναι Μαραντόνα και δεν ξέρω πώς ακριβώς παραδέχτηκε την παράβαση του στα αποδυτήρια: αυτό το μαρτύρησε στις δηλώσεις του ο Παπαζαχαρίας, αλλά, ως γνωστόν, μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!
Θα μπορούσε να αναγνωριστεί εάν εφαρμοζόταν το περιβόητο «instant replay» (όπως στο μπάσκετ), αλλά ο Μπλάτερ και ο Πλατινί το φοβούνται, όπως ο διάολος το λιβάνι, υποστηρίζοντας ότι θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα του ποδοσφαίρου, καθότι (για να επικαλεσθώ και πάλι τα λατινικά μου) «errare humanum est»...
Κοινώς, το σφάλλειν ανθρώπινον!
Μ' αυτά και μ' αυτά, ο Δασκαλόπουλος δεν είδε το χέρι του Σκόνδρα, ο Ατρόμητος ισοφάρισε τον Αρη και το post-game από το γήπεδο «Κλεάνθης Βικελίδης» θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ως ηχητική επένδυση το τραγούδι «Μες στης πόλης το χαμάμ» του ρεμπέτη Ανέστη Δελιά!
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου