Έξις δεύτερη φύσις, λέει το αρχαίο γνωμικό και φαίνεται ότι «ταυτοποιείται» μέσα από τις εκδηλώσεις της κερκίδας του φαληρικού γηπέδου. Σαν από… συνήθεια, λες και μια κεκτημένη ταχύτητα από τις νωπές αναμνήσεις των άσχημων εμφανίσεων με την Λεβάντε, «έσπρωξε» μερίδα οπαδών του Ολυμπιακού στην (μάλλον κλασική) αντίδραση του τελευταίου διαστήματος: Στις αποδοκιμασίες.
Υπερβολικό και άδικο κατά τη γνώμη μου για αρκετούς λόγους. Ο βασικός ήταν ότι οι «ερυθρόλευκοι» βγήκαν εντυπωσιακά από το «τούνελ» εγκλωβισμού τους στη βαριά ατμόσφαιρα που - δικαιολογημένα και αναμενόμενα - προκλήθηκε από τον τρόπο (κακή εικόνα και στα δύο ματς, αμαχητί παράδοση στη ρεβάνς) που αποχαιρέτισαν την Ευρώπη, παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο για 45 λεπτά.
Ο Ολυμπιακός έκανε ένα πρώτο ημίχρονο με… «ολίγον από» αυτό που τον ονειρεύονται όλοι και τον θέλει ο Μίτσελ. Ευδιάθετος και ορμητικός, με διαστήματα καταιγιστικής πίεσης στον Άρη, με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, πίεση του αντιπάλου ψηλά, χωρίς αποστάσεις οι γραμμές του, κυκλοφορία μπάλας ταχεία, με εμπνεύσεις και αυτοματισμούς, στο ισπανικό μοντέλο που έπαιζε ο Βαλβέρδε και ζητά ο συμπατριώτης του. Έβαλε δύο γκολ, είχε 14 τελικές (οι 8 στην εστία) και – για να τα λέμε όλα, όχι ότι «φταίει» αυτό - … εναντίον του τον διαιτητή Σιδηρόπουλο, που του αρνήθηκε δύο πέναλτι μέσα σε ένα δίλεπτο (26’-28’». Θύτης και στις δύο περιπτώσεις ο Ηρακλής (που… παίζει στον Άρη) και θύματα οι Αμπντούν και Τζεμπούρ. Ο Δωδεκανήσιος ρέφερι παρέκαμψε τις φάσεις που εξελίχτηκαν μπροστά στα μάτια του, επιβεβαιώνοντας την άποψη μου (και πάρα πολλών) ότι, αν μη τι άλλο, είναι υπερεκτιμημένος για να φοράει το σήμα της FIFA!
Βλαχοδήμος-«Έγκλημα» Ζαρντίμ!
Μετά την ανάπαυλα όπου το 2-0 θα έπρεπε να ήταν (άνετα) 5 και 6-0, όσοι σκαμπάζουν έστω και ελάχιστα από μπαλίτσα, γνωρίζουν ότι ο ρυθμός είναι αφύσικο να εξακολουθήσει σε τέτοιο εξαντλητικό τόνο και για το υπόλοιπο του αγώνα. Δε γίνεται, πώς να το κάνουμε, να στριμώχνεις τον αντίπαλο επί 90 λεπτά στα σχοινιά και να του… βαράς αχόρταγα, ντιρέκτ και κροσέ.
Από την άλλη, μέσα στο «πρόγραμμα» είναι και άλλες παράμετροι. Κάπου η διαφαινόμενη ευρεία νίκη με ένα φυσιολογικό ξάπλωμα του Άρη στο καναβάτσο αργά ή γρήγορα, κάπου η κόπωση από τα συνεχόμενα παιχνίδια και το κακό ψυχολογικά βράδυ της προηγούμενης Πέμπτης και όλα αυτά μαζί, έφεραν το χαλάρωμα και την προσφορά γηπέδου στους Μακεδόνες για 20-25 λεπτά.
Ο φιλότιμος και αξιόμαχος Άρης δεν έχασε ευκαιρία και μείωσε το σκορ σε ένα από τα σπάνια πατήματα του στην πειραϊκή περιοχή κι αυτό λειτούργησε αφυπνιστικά για τον Ολυμπιακό. Που χωρίς να έχει τις δυνάμεις του πρώτου ημιχρόνου, είχε ωστόσο την ποιότητα και την όρεξη να… μην καθίσει στα αβγά του και… του τύχει τίποτα μοιραίο…
Ξανάκανε φάσεις και ξανάχασε ευκαιρίες με το τσουβάλι, ανεβάζοντας στις 25 τις τελικές του (!), όχι όμως και τον δείκτη του σκορ.
Ύστερα από μια τέτοια εμφάνιση – έστω και δίχως την ανάλογη εξουθενωτική για τον αντίπαλο διάρκεια – και με τον Διούδη και την αστοχία (αυτό είναι ένα ζήτημα, τα «τελειώματα» των φάσεων που ασφαλώς αποτελούν προβληματισμό επίλυσης από τον Μίτσελ και τους παίκτες) να αποτρέπουν τη νίκη με διψήφιο αριθμό σκορ, ψάχνω να βρω που… κολλάνε τα «ουουουουου»!
Υ.Γ.: Αυτός ο Ζαρντίμ «εγκληματούσε» με τον παραγκωνισμό του Βλαχοδήμου! Εξτρέμ-άρα με τα όλα του ο μικρός (χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι δεν παίρνει ακόμα πολλή δουλειά…)! Σέρβιρε στον Μανιάτη το 2ο γκολ, όπως και στα Πηγάδια – άσχετα αν δεν ήταν εύστοχος – βρέθηκε 4 φορές κοντά στο σκοράρισμα και ήταν μια συνεχής απειλή, ένα «βέρτιγκο» για την αριστερή πλευρά των «κίτρινων».
Υ.Γ.1: Χολέβας και Μανωλάς έκαναν σούπερ επανεμφάνιση στο βασικό σχήμα. Εξαιρετικοί!
Υ.Γ.2: Παπάζογλου και Μανιάτης (ιδίως έως το 60’ ο αρχηγός που είναι καταπονημένος με συνεχή ματς εδώ και ένα χρόνο) στην πρώτη σειρά των διακριθέντων. Στο πρόσωπο του Σερραίου φαίνεται να βρίσκει δεξί μπακ ο Ολυμπιακός.
Υ.Γ.3: Δεν ξέρω πόσα περιθώρια δοκιμών έχει ακόμα ο Μασάντο για τον οργανωτικό ρόλο. Δεν είναι «10άρι». Υπερβολικό, πάντως κι εδώ το κράξιμο (μαζικό μάλιστα). Δεν επιβραβεύεται έτσι ούτε το αδιαφιλονίκητο φιλότιμο του Πορτογάλου.
Υ.Γ.3: Ο Φέισα προσδίδει μια δεξιοτεχνία στο κέντρο, αλλά εννοείται, δεν είναι κλασικός κόφτης. Και είναι και αρκετά αργός. Στη φάση του γκολ του Άρη, ο Σέρβος είναι αυτός που «χάνει» τον σκόρερ.
Υ.Γ4.: Άσχετο με τον αγώνα του Φαλήρου: Σε βάθος χρόνου ο Αστέρας Τρίπολης - πέρα από την φύσει επιθετική ταυτότητά του και τη latin αγωνιστική φυσιογνωμία του – παίζει κατά τη γνώμη μου το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο στο πρωτάθλημα. Στο 2ο γύρο δε, κάνει σαφώς πορεία πρωταθλητισμού, αριθμώντας σε 8 ματς, 6 νίκες και από μία ισοπαλία (με ΠΑΟ) / ήττα (από Ολυμπιακό). Έχει την τρίτη πιο παραγωγική επίθεση στη Λίγκα (32 γκολ) και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα (15 τέρματα παθητικό). Ο Σάκης Τσιώλης, ο κορυφαίος Έλληνας προπονητής, παρουσιάζει ένα καλοδουλεμένο, «γεμάτο», αξιοσέβαστο (από όλους) σύνολο.
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου