Ο Γιώργος Χελάκης γράφει στο sport-fm.gr για την "κληρονομιά" που αφήνει ο Ούγκο Τσάβες.
Γι' αυτούς δεν ήταν απλά ένας πρόεδρος της χώρας με την πολιτική του οποίου διαφωνούσαν. Ηταν ένας κίνδυνος. Στα δεκατρία χρόνια της προεδρίας του αφαιρούσε από τους πλούσιους και έδινε στους φτωχούς.
Οχι, ο Ούγκο Τσάβες δεν ήταν αιμοσταγής κομμουνιστής που τους άρπαζε με το ζόρι τις περιουσίες και τις μοίραζε στα εκατομμύρια των πεινασμένων της χώρας του.
Οι συμπατριώτες του τον εξέλεγαν πρόεδρο της χώρας εγκρίνοντας το πρόγραμμα του κόντρα σε μια δυνατή αντιπολίτευση που είχε στη διάθεση της τα ΜΜΕ και τον πλούτο.
Ο Τσάβες, πιστός καθολικός ήταν επικεφαλής μιας πολιτικής συμμαχίας στην οποία συμμετείχαν σχεδόν όλα τα κόμματα της Αριστεράς παρά τις μεταξύ τους διαφορές και διαφωνίες.
Εφάρμοσε ένα πρόγραμμα εκτεταμένων εθνικοποιήσεων με βάση το πετρέλαιο και την ηλεκτρική ενέργεια. Αφαίρεσε την εκμετάλλευσή του από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες κι έτσι τα κέρδη έμπαιναν στα κρατικά ταμεία. Με αυτά τα λεφτά καταπολέμησε την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Οι κυβερνήσεις του κατασκεύασαν σπίτια για τους άστεγους, σχολεία και νοσοκομεία για τους φτωχούς. Ετσι καταπολέμησε τον αναλφαβητισμό και την εγκληματικότητα. Φορολόγησε τους πλούσιους και αύξησε τον κατώτατο μισθό για τον εργάτη. Στα δεκατρία χρόνια της προεδρίας του έκανε πολλά δεν τα έκανε όλα.
Η διαφθορά εξακολουθεί να ταλανίζει ακόμα τη Βενεζουέλα. Η εγκληματικότητα δεν έχει εξαλειφθεί πλήρως. Αγρότες δουλεύουν στους μεγαλοτσιφλικάδες για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς δική τους γη. Ο Ούγκο Τσάβες δεν δίστασε να κοντραριστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και μια σειρά από ισπανικές - κυρίως - εταιρείες που λυμαίνονταν τον πλούτο της χώρας του.
Συμμάχησε με άλλους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής προωθώντας πολιτικές οικονομικής συνεργασίας. Τον κατηγόρησαν ότι είναι απολυταρχικός και εξουσιομανής. Ακόμα κι αν έχουν ως ένα βαθμό δίκιο δεν του αμφισβητούν ότι κινήθηκε με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους. Οτι οι συνταγματικές αλλαγές που πρότεινε ψηφίστηκαν δεν επιβλήθηκαν.
Οι κατά καιρούς πολιτικοί του αντίπαλοι μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση παραδέχονταν την ήττα τους και αναγνώριζαν τον μεγάλο νικητή. Ο Ούγκο Τσάβες, ο πρόεδρος των φτωχών δεν ζει πια. Οι φτωχοί κι οι πεινασμένοι της Βενεζουέλας θρηνούν. Οι πλούσιοι το πανηγυρίζουν.
Ο Τσάβες ήταν το παράδειγμα για το πως εκλεγμένες κυβερνήσεις μπορούν εφόσον το θελήσουν, με σύμμαχο τον λαό να πάρουν μέτρα σε όφελος των πολλών. Να κοντραριστούν με τα συμφέροντα των ισχυρών και να νικήσουν.
Ναι, η Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες δεν είναι - δεν πρέπει να είναι - μια μακρινή χώρα. Είναι κοντά μας... Ο Ούγκο Τσάβες και μετά το θάνατο του θα παραμείνει φόβητρο για τους λίγους και ελπίδα για τους πολλούς.
πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου