Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την φορολογία στα συμβόλαια παικτών στην Ελλάδα η οποία παραμένει σε απαγορευτικά επίπεδα. Την ίδια ώρα, στην Αγγλία πέφτει, ενώ στη Ρωσία είναι 13%.
Το να συζητάς στην Ελλάδα της τρομερής οικονομικής κρίσης και της τρόικα για φοροαπαλλαγές ή ελαφρύνσεις και μάλιστα σε αυτούς που συνήθως έχουν πολύ υψηλές αμοιβές ακούγεται όπως και να το κάνουμε εκτός τόπου και χρόνου.
Από την άλλη αν η Σούπερ Λίγκα και οι ελληνικοί σύλλογοι θέλουν να βελτιώσουν την ποιότητα των ομάδων τους και κατ' επέκταση αυτή του πρωταθλήματος και φυσικά να τις κάνουν και πιο ανταγωνιστικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο δύο τρόποι υπάρχουν.
Ο ένας είναι η αύξηση των εσόδων, κάτι το οποίο αυτή την εποχή ακούγεται ως ανέκδοτο. Και ο άλλος η μείωση του κόστους. Η σημαντική μείωση μπορεί να επέλθει μόνο από την φορολογία.
Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ο φόρος στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών ξεπερνά κατά πολύ σε ποσοστό το 40% και είναι πλέον στα επίπεδα της αντίστοιχης φορολογίας στην Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία. Από τον Απρίλιο θα είναι στα ίδια επίπεδα και με την Αγγλία αφού εκεί με νομοθετική ρύθμιση θα μειωθεί το ποσοστό στη φορολογία των συμβολαίων των παικτών από 50% που είναι σήμερα σε 45%. Στην Ισπανία είναι στο 45%, όπως και στην Γερμανία, ενώ στην Ιταλία φτάνει στο 43%.
Την ίδια στιγμή σε χώρες που προσπαθούν να αναπτυχθούν ποδοσφαιρικά και στις οποίες πέφτουν πάρα πολλά χρήματα, η φορολογία στα συμβόλαια ποδοσφαιριστών παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα όπως για παράδειγμα στη Ρωσία που είναι κάτω από 15%.
Αν λοιπόν έπρεπε να υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο συνεργασίας του ελληνικού ποδοσφαίρου θα έπρεπε να είναι κυρίως αυτό και όχι το αν ο ΟΠΑΠ θα δώσει 5 ή 6 εκατ. ευρώ το χρόνο ως χορηγία.
Για να συμβεί βεβαίως κάτι τέτοιο θα πρέπει να διασφαλιστεί και ο τρόπος καταβολής των χρημάτων, αλλά και ένας μηχανισμός που θα ελέγχει την γνησιότητα των συμβολαίων. Με λίγα λόγια να τελειώσουν τα μαύρα χρήματα όπως επίσης και το “γράφτα στο χιόνι και πάμε για ρύθμιση”. Το ποσοστό θα πρέπει να μειωθεί δραματικά, αλλά το ποσό που θα προκύπτει θα πρέπει να πληρώνεται στο τέλος του κάθε χρόνου συμβολαίου του ποδοσφαιριστή και με ποινές (ακόμη και αγωνιστικές, όπως αποβολή από το πρωτάθλημα ή υποβιβασμός) εξοντωτικές από την στιγμή που δεν τηρείται η συμφωνία.
Ετσι και στο ελληνικό κράτος θα μπαίνουν πραγματικά χρήματα στα ταμεία του και όχι εικονικά (καλύτερα να παίρνει 2 εκατ. ευρώ το χρόνο από μία ΠΑΕ, αλλά να τα παίρνει) παρά να του οφείλει η ΠΑΕ 6 εκατ. ευρώ και να πηγαίνει από ρύθμιση σε ρύθμιση την οποία και δεν πληρώνει ποτέ στο τέλος.
Αν στο ελληνικό ποδόσφαιρο θέλουμε να δούμε λίγο καλύτερους ποδοσφαιριστές άμεσα, όχι μετά από πέντε έξι χρόνια, εκτός από το να επενδύσουμε στις ακαδημίες και στα νέα παιδιά θα πρέπει να μειώσουμε και την φορολογία στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών. Διαφορετικά αν η κάθε ομάδα για κάθε 1 εκατ. ευρώ συμβόλαιο ξέρει ότι πρέπει να πληρώνει 1,5 εκατ. η πιθανότητα να δούμε παίκτες επιπέδου Σισέ, Μέλμπεργκ, Μιραλάς, Ζιλμπέρτο Σίλβα στο ελληνικό πρωτάθλημα ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας...
Επιπλέον αν υπάρχει κάποια πιθανότητα να προσελκύσουμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο ανθρώπους που θέλουν να επενδύσουν χρήματα και όχι λαμόγια που θέλουν να βγάλουν και κυρίως αν θέλουμε να υπάρχει έστω και μία πιθανότητα ξένοι επενδυτές να ασχοληθούν με το ελληνικό ποδόσφαιρο, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μειώσουμε την φορολογία στα συμβόλαια των παικτών.