Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει γιατί ο Τζεμπούρ δεν θα γίνει ποτέ…
Σπανούλης ή Ιμπαγάσα, για το ανυπόστατο όνειρο του ΠΑΟΚ, καθώς και για
το τι λένε στο λιμάνι για τον Αλγερινό
Να πάει στην ευχή του Θεού και της Παναγίας! Η παραδοσιακή φιλοσοφία
στον Ολυμπιακό λέει ρητά και κατηγορηματικά – στους αιώνες των αιώνων
αμήν – ότι τη φανέλα του τη φοράνε αυτοί που τη βλέπουν στον ύπνο τους
και τη γουστάρουν. Αυτοί που την έχουν όνειρο και γλυκό απωθημένο.
Εκείνοι που παθιάζονται με το ασπροκόκκινο και τον παλμό της φαληρικής
εξέδρας. Όσοι «φτιάχνονται» με την τιμή να ανήκουν στη μεγάλη
ερυθρόλευκη οικογένεια. Και, βέβαια, αυτοί που θέλουν και μπορούν!..
Για το δεύτερο συνθετικό της τελευταίας πρότασης, ούτε λόγος να
γίνεται. Ο Ραφίκ Τζεμπούρ απέδειξε στα 2,5 χρόνια που βρίσκεται στον
Ολυμπιακό ότι πράγματι είναι ένας κυνηγός με το «ειδικό βάρος» που
απαιτείται για να… πιάνει μεγάλο λιμάνι. Στέκεται επάξια και επαρκώς
απέναντι στις προκλήσεις και τις απαιτήσεις των πρωταθλητών και θα
συμπληρώσω ότι βούλωσε ποικιλότροπα στόματα. Μουγκάθηκαν οι ερινύες, που
είχαν σπεύσει να προβλέψουν ότι ο ατίθασος χαρακτήρας του δεν «κάνει»
για τον Ολυμπιακό.
Ο Αλγερινός έδωσε την απάντηση και σ’ αυτό τον τομέα, δικαιώνοντας
προσωπικά τον Μαρινάκη που την πήρε «πάνω του» την μεταγραφή το Γενάρη
του 2011: Ο καθένας όπου βρίσκει τα «κάνει». Όπου τον «παίρνει» γίνεται
στριφνός, τρελάρας, ιδιόρρυθμος, και τα λοιπά και τα λοιπά.
Μόνος του χαλιναγώγησε τον εαυτό του, αρπάζοντας την τελευταία ευκαιρία
της καριέρας του, ύστερα από τα σούρτα φέρτα σε ένα σωρό ελληνικές
ομάδες και την εξέλιξη-φιάσκο που είχε η μεταπήδηση του από τον Πανιώνιο
στην ΑΕΚ.
Καβάλησε την «ερυθρόλευκη» σανίδα σωτηρίας και μαζί της, αναβαπτίσθηκε,
εξελίχτηκε, τον έμαθε η Ευρώπη, έγινε βασικός στην Εθνική Αλγερίας,
βγήκε πρώτος σκόρερ, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και δύο νταμπλ, κέρδισε
διπλό ανανεωτικό συμβόλαιο από τους Πειραιώτες και μπόλικο χρήμα.
Από το χειμώνα αντιλήφθηκαν σαφώς στην πλατεία Αλεξάνδρας ότι ο
Τζεμπούρ το ‘χε βάλει «αμέτι μοχαμέτι» να φύγει εξωτερικό. Διαπίστωναν
από τις κουβέντες μαζί του ότι γουστάρει ένα μεγάλο πρωτάθλημα και σαν
πολύπαθη μειονότητα από παιδί στη Γαλλία, να πάρει κάποια στιγμή τη
«δική του εκδίκηση» γυρίζοντας εκεί ως ένας ακριβοπληρωμένος άσος των
γηπέδων. Ή όπως προσπαθούσε ο μάνατζερ του, να του δοθεί η ευκαιρία να
πρωταγωνιστήσει στη Μπουντεσλίγκα ή στην Πριμέρα. Να πάει σε μια γνωστή
ευρωπαϊκή ομάδα, σε ένα ανταγωνιστικό και αναβαθμισμένο πρωτάθλημα, το
οποίο να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της ηπείρου.
Τάσεις φυγής
Τώρα βέβαια με τον προχωρημένο – μαθαίνω – δίαυλο που έχει ανοίξει με
τους Τούρκους της Μπούρσασπορ, μου γεννάται η εντύπωση ότι ο Ραφίκ
μάλλον είναι ένας τύπος που έχει καταληφθεί (μπορεί και να τις είχε
πάντα) από τάσεις φυγής! Ούτε καν στη Γαλατά, τη Φενέρ ή την Μπεσίκτας
δεν προσανατολίζεται. Που, τέλος πάντων, Μαρσέιγ ή γερμανικός/ισπανικός
σύλλογος δεν είναι, αλλά είναι ζυμωμένες πρωταθλήτριες. Πρωταγωνίστριες
στη χώρα τους.
Οι «πράσινοι κροκόδειλοι» της Μπούρσα, μπορεί να μπήκαν σφήνα φέτος
στις παραδοσιακούς διεκδικητές του τίτλου και να τον άρπαξαν, ωστόσο δεν
έχουν ούτε το πρεστίζ, ούτε το όνομα και την ιστορία των άλλων γνωστών
τουρκικών δυνάμεων. Κι ας έχουν τη διάθεση όπως φαίνεται - κι από την
απόκτηση του Ταϊουό από τη Μίλαν - να επενδύσουν ακόμα περισσότερο τα
αφεντικά τους.
Απορία και εντύπωση μου προκαλεί η επιθυμία του να φύγει ντε και καλά
από την Ελλάδα. Ίσως πάλι να ένιωσε ο παίκτης ότι ολοκληρώθηκε ο κύκλος
του στη χώρα μας.
Τέλος πάντων, «με γεια του, με χαρά του» όπως λένε και στην πλατεία
Αλεξάνδρας, ας κάνει όποια μεταγραφή θέλει. Αρκεί ασφαλώς όπως
προβλέπεται από τη συμφωνία των δύο πλευρών από τον περασμένο χειμώνα,
να είναι συμφέρουσα για αμφότερους η μετακίνηση.
Έτσι κι αλλιώς ο Ραφίκ ήταν από την έναρξη του καλοκαιρινού σχεδιασμού ενόψει της νέας σεζόν ο ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟ 1
υπό πώληση ποδοσφαιριστής της σχετικής λίστας. Αφού το θέλει μία, ο
Ολυμπιακός το θέλει… δέκα. Και όπως έγραφα τις προάλλες, ο διάδοχός του
στην επίθεση είναι ΕΤΟΙΜΟΣ. Και θα κάνει κρότο. Πέρα των πόντων που κερδίζει ο Κώστας Μήτρογλου.
Υ.Γ.: Τι σχέση έχει ο Σπανούλης με τον Τζεμπούρ; Ή ο Ιμπαγάσα, που αν
δεν έγραφε τους τίτλους τέλους της τεράστιας καριέρας του με ερυθρόλευκα
γράμματα… θα πέθαινε! Καμία απολύτως. Απλά τον αρχηγό στο μπάσκετ τον
ανέφερα λόγω φρεσκότερης επικαιρότητας. Το ίδιο είναι.
Υ.Γ.1: Ο Τζεμπούρ και δεν πάει και δεν ενδιαφέρεται για άλλη ομάδα στην
Ελλάδα. Ούτως ή άλλως… Ο θόρυβος περί ΠΑΟΚ είναι τεχνητός και χωρίς
υπόσταση.
Πηγή: sportdog.gr
Τρίτη 9 Ιουλίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου