Δύο παίκτες που κέρδισαν με το σπαθί τους τον σεβασμό (με τις εμφανίσεις τους) και την συμπάθεια όλων, έφτασαν στο άλλο άκρο. Ο πρώτος πίεσε για την μεταγραφή του στην Μαρσέιγ και απείχε από τις προπονήσεις της Λιλ. Ανάγκασε τον αρχηγό Μαβουμπά να πει ανοιχτά ότι πλέον δεν είναι ευπρόσδεκτος, ενώ ο πρόεδρος Μισέλ Σεϊντού αποκάλυψε ότι αν οι Μασσαλοί δεν πλήρωναν αυτά που ζητούσε (12+3 εκατ. ευρώ), ο Τοβάν θα περνούσε τη σεζόν στις εξέδρες...
Με το τέλος της μεταγραφικής περιόδου είχαμε ακόμη ένα παρόμοιο περιστατικό. Αυτή τη φορά είναι ο Ρομέν Αλεσαντρινί της Ρεν. Ξανά η Μαρσέιγ ήταν η ενδιαφερόμενη, προσέφερε μέχρι 9 εκατ. ευρώ, όμως οι «ρενέ» δεν ήταν διατεθειμένοι να τον πουλήσουν φέτος, λέγοντας δύο φορές «όχι». Γέννημα-θρέμα Μασσαλός ο 24χρονος επιθετικός, που πέρασε από τις ακαδημίες της Μαρσέιγ (1999-2005), πίεσε – όχι πολύ είναι η αλήθεια – για την μεταγραφή και τελικά έμεινε.
Ο Αλεσαντρινί έκανε το άλμα στην Λιγκ 1 το καλοκαίρι του 2012, αφήνοντας την Κλερμόν για λογαριασμό της Ρεν, που έβγαλε από τα ταμεία της περίπου 3 εκατ. ευρώ (μαζί με τα μπόνους).
Με το που μας συστήθηκε σε κορυφαίο επίπεδο έκλεψε τις εντυπώσεις. Άκρως εντυπωσιακός, κατάφερε μέχρι τον Φεβρουάριο του 2013 να πετύχει 10 γκολ το ένα πιο όμορφο από το άλλο σε 22 αγώνες πρωταθλήματος. Κυρίως, κέρδισε την συμπάθεια όλων για το γεγονός ότι έστω και αν άργησε, απολάμβανε πλέον την αναγνώριση που του άξιζε. Τον Ιανουάριο, μάλιστα, ήρθε και η κλήση στους Τρικολόρ από τον Ντεσάμπ για το φιλικό με την Γερμανία (τελικά δεν έπαιξε για το ντεμπούτο του με την Εθνική).
Η ατυχία, όμως, του χτύπησε την πόρτα και στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Λιλ τον περασμένο Φεβρουάριο αποχώρησε σφαδάζοντας από τον αγωνιστικό χώρο. Η διάγνωση αποτέλεσε σοκ για όλους. Ρήξη χιαστών στο δεξί του γόνατο και τουλάχιστον για 6 μήνες εκτός δράσης. Με την απουσία του κατέρρευσαν και οι «ρενέ», που στο τέλος αρκέστηκαν μόλις στην 13η θέση (ήταν αποτυχία), ενώ έχασαν και στον τελικό του Λιγκ Καπ από την Σεντ Ετιέν (0-1).
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διεκδικήσεις το δίκιο σου, όμως αυτός που αποφάσισε ο Αλεσαντρινί είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενος και σίγουρα όχι ο πιο ενδεδειγμένος. «Από την διοίκηση μου υποσχέθηκαν ότι θα δεχθούν τα αιτήματά μου (για επέκταση του συμβολαίου με αυξημένο μισθό), ώστε να μην κυνηγήσω άλλο την μεταγραφή μου στην Μαρσέιγ. Δεν έκαναν ποτέ την υπόσχεσή τους πραγματικότητα. Είμαι πολύ απογοητευμένος. Πάντα συμπεριφέρθηκα με σεβασμό προς τον σύλλογο, όμως τελικά αυτή είναι η αναγνώριση. Τους πίστεψα, όμως μου είπαν ψέματα. Για την ακρίβεια, με κορόιδευαν για τρεις μήνες. Δεν είναι μόνο για τα χρήματα. Με περνούν για ηλίθιο και πλέον δε θέλω να παίζω για αυτούς», δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ο Γάλλος, ανοίγοντας τον ασκό του αιόλου.
Η απάντηση δεν άργησε να έρθει από τον πρόεδρο των «ρενέ», Φρεντερίκ ντε Σεν-Σερνάν. «Κατά τη διάρκεια συνάντησης με τους εκπροσώπους του Ρομέν, ο σύλλογος δεσμεύτηκε να προχωρήσει σε αύξηση του μισθού του, απόρροια του εξαιρετικού του πρώτου γύρου, καθώς ήταν από τους καλύτερους παίκτες μας. Θυμίζω ότι ο Ρομέν ήρθε στην Ρεν από την Λιγκ 2 και μέσω του συλλόγου μας κέρδισε μέχρι και την κλήση του στην Εθνική ομάδα. Η Ρεν τον εμπιστεύτηκε και μέχρι τον τραυματισμό του ο Ρομέν τίμησε αυτή την εμπιστοσύνη με τις εμφανίσεις του.
Παρά τον σοβαρό του τραυματισμό, αποφασίσαμε να του προτείνουμε νέο βελτιωμένο συμβόλαιο. Εδώ και καιρό πολιτική του συλλόγου είναι να μειώσει τις διαφορές ανάμεσα στα συμβόλαια. Έτσι, αποφασίσαμε κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις και να πουλήσουμε έναν από τους καλύτερούς μας παίκτες (σ.σ. Μελβούτ Ερντίνγκ), διότι είχε πολύ υψηλό μισθό. Παρόλα αυτά, παρουσιάσαμε μία εξαιρετική πρόταση στον Ρομέν, που θα τον έκανε από τους πιο υψηλά αμειβόμενους παίκτες στην ομάδα και μάλιστα χωρίς να έχουμε ενδοιασμούς ή δεύτερες σκέψεις.
Διαπραγματευτήκαμε για περίπου 20 συμβόλαια κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου και δεν είχαμε σε κανένα πρόβλημα. Πάντα βρίσκαμε την χρυσή τομή με τους παίκτες και τους εκπροσώπους τους. Με τον Ρομέν τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Οι εκπρόσωποί του δεν αποδέχθηκαν την ημέρα έναρξης των διαπραγματεύσεων που θέλαμε, μία ημέρα μετά τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου. Έτσι, μας έστειλαν εξώδικο με μία εντολή πληρωμής. Ο σύλλογος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Όσοι παίκτες δεσμεύονται με συμβόλαια έχουν και υποχρεώσεις. Θα πρέπει να δουλέψουμε για να κρατήσουμε σε υψηλά επίπεδα την μεταξύ μας εμπιστοσύνη. Όλοι οι παίκτες γνωρίζουν ότι η πόρτα μου είναι πάντα ανοιχτή. Ακόμη και για τον Ρομέν, που παραμένει ένα σημαντικό μέλος του συλλόγου», σχολίασε ο Γάλλος παράγοντας, που αποκάλυψε και την πρόταση. «Του προτείναμε αύξηση 50% και στη συνέχεια 70% αν επέστρεφε στην κατάσταση που ήταν πριν τραυματιστεί», ολοκλήρωσε.
Μετά τη νίκη 2-0 επί της Μονπελιέ για τα ημιτελικά του Λιγκ Καπ τον περασμένο Ιανουάριο οι οπαδοί της Ρεν αφιέρωσαν έναν... τοίχο στο κέντρο της πόλης στους Φρεντερίκ Αντονετί (προπονητής) και Ρομέν Αλεσαντρινί. Η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε ο πρώτος να αποχωρήσει με το τέλος της σεζόν και ο δεύτερος πλέον να είναι στα «μαχαίρια» με τη διοίκηση και εσχάτως με τους οπαδούς. Γιατί; Διότι μετά τις δηλώσεις του και τον τρόπο που επέλεξε να αντιδράσει, ήταν δεδομένο ότι θα έπαιρναν το μέρος της διοίκησης. Έτσι, μέσω διαδικτύου άρχισαν να μαζεύουν υπογραφές, προκειμένου η διοίκηση να τον στείλει να παίζει με την δεύτερη ομάδα στην 3η (είναι ερασιτεχνική) κατηγορία... Μέχρι στιγμής, μάλιστα, έχουν υπογράψει 19.044 άνθρωποι. Αν σκεφτεί κανείς ότι ο μέσος όρος θεατών της Ρεν την περσινή σεζόν ήταν 18.342, τότε δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ότι το νούμερο είναι πολύ σημαντικό.
«Όλοι γνωρίζουν ότι πολλές οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους συλλόγους και στους παίκτες μπορούν να πάνε στραβά. Όλοι έχουμε μία ευαισθησία για αυτό που συμβαίνει, όμως δεν έχει καμία επίπτωση στα αποδυτήρια», σχολίασε ο τεχνικός των «ρενέ», Φιλίπ Μοντανιέ, όμως και ο ίδιος γνωρίζει ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ο Αλεσαντρινί έχει συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2016. Ακόμη και αν αξίζει το νέο συμβόλαιο, αυτός είναι ο λάθος τρόπος. Στους καιρούς που όλοι είναι «επαγγελματίες» ο συναισθηματικός δεσμός με τους οπαδούς και τους συλλόγους είναι κάτι σπάνιο. Αλίμονο, όμως, αν δεν μπορούμε να κρατήσουμε και τον αλληλοσεβασμό σε κοινώς αποδεκτά επίπεδα.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου