Στο ποδόσφαιρο πολλές φορές η μπάλα έρχεται και σου δίνει από μόνη της απαντήσεις που τις αναζητάς αγωνιωδώς καθημερινά και δεν τις βρίσκεις.
Αυτό έγινε και στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Εργοτέλη για το κύπελλο.
Το αναγκαστικό μπόλιασμα λοιπόν της ομάδας με πολλά νέα παιδιά, έφερε από μόνο την εικόνα του φετινού Παναθηναϊκού, ή αν προτιμάτε την εικόνα που έπρεπε να έχει στο νου του ο Παναθηναϊκός για την φετινή του ομάδα.
Μια εικόνα ανάγλυφη και στα θετικά της και στα αρνητικά της.
Μια εικόνα πάντως που μπορεί να αποτελέσει βάση για την δουλειά που πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός από δω και πέρα στην ομάδα του.
Όλα λοιπόν όσα είδαμε στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα.
Ο Παναθηναϊκός δηλαδή είχε ένταση, πάθος, τρέξιμο και μπόλικο ενθουσιασμό στο παιχνίδι του.
Και μαζί μ’ αυτά είχε και αρκετές και καλές ενέργειες επιθετικά κυρίως.
Φυσιολογικές και οι αδυναμίες σ’ αυτό το διάστημα, με πρώτη αυτή στον χώρο του κέντρου. Εκεί όπου ο Ζέκα είναι ντεφορμέ, ο Μέντες δεν υπήρχε στο γήπεδο και ο Πράνιτς που είχε την ποιότητα για κάτι διαφορετικό, δεν είναι ακόμα έτοιμος και πάντως σίγουρα δεν μπορούσε να συνεισφέρει στο μαρκάρισμα.
Φυσιολογικό για μένα ήταν και το ξαφνικό ομαδικό «κάθισμα» με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου.
Είναι ομάδα άπειρη και νεανική και ένα από τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας ομάδας, είναι ότι δεν ξέρει να διαχειρίζεται καταστάσεις που αλλάζουν είτε προς το θετικό είτε προς το αρνητικό, μέσα στο γήπεδο στην διάρκεια ενός αγώνα.
Απλά εκεί, μάλλον χρειαζόταν μια πιο έγκαιρη παρέμβαση από τον πάγκο, καθώς το κακό φαινόταν νάρχεται και κανείς να μην αντιδράει.
Δεν κόστισε φυσικά αυτό το δεκαπεντάλεπτο στο τελικό αποτέλεσμα, κόστισε όμως στο περιβόητο εκτός έδρας γκολ, που δίνει ελπίδες και ψυχολογία στον Εργοτέλη να κυνηγήσει στην ρεβάνς μια πρόκριση, που διαφορετικά και με βάση την συνολική εικόνα του ματς, έπρεπε να ήταν τελειωμένη ιστορία από το πρώτο παιχνίδι.
Και με αφορμή αυτό το τελευταίο, κλείνω το κομμάτι με ένα σχόλιο.
Είδα να κυριαρχεί ακόμα και σε φιλοπαναθηναϊκά σάιτ, ένας έντονος σκεπτικισμός σε σχέση με την ρεβάνς στο Παγκρήτιο. Μέχρι και τίτλο… ισχνό προβάδισμα ο ΠαναθηναΪκός για την πρόκριση.
Κι εδώ πράγματικά παιδιά μάλλον δεν είμαστε με τα καλά μας. Ή όσοι το λένε αυτό, μάλλον δεν έχουν συναίσθηση για ποια ομάδα μιλάνε. Ισχνό προβάδισμα;
Ο Παναθηναϊκός που κέρδισε τον Εργοτέλη και πρέπει να ΧΑΣΕΙ στην Κρήτη για να αποκλειστεί έχει… ισχνό προβάδισμα; Την… Μπαρτσελόνα κέρδισε και δεν το ξέραμε;
Έτσι θα την στηρίξουμε την νέα ομάδα; Από την μια δείξτε υπομονή και ανοχή και την ίδια στιγμή, για παιχνίδι που πρέπει ΝΑ ΧΑΣΕΙ από τον Εργοτέλη για να αποκλειστεί, λέμε σ’ αυτά τα νέα παιδιά, ότι το προβάδισμά σας είναι… ισχνό;
Ίσα-ίσα.
Που ο Παναθηναϊκός έχει τον πρώτο και βασικό λόγο για την πρόκριση μετά το γκολ του Σίλντεφελντ και αν θέλουμε ντε και καλά από κει και πέρα να χρησιμοποιήσουμε την λέξη «ισχνός» και τα πάσης φύσεως παράγωγά της, άντε να πούμε ότι ο Εργοτέλης με το εκτός έδρας γκολ που πέτυχε έχει… ισχνές ελπίδες να παλέψει για το θαύμα.
Αυτό ναι.
Aντέχεται. Τι αντίθετο όμως με τίποτε.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου