Αρχίζει σήμερα το ευρωμπάσκετ.
Κι εγώ σκέπτομαι τον Άρη με τις τρεις ήττες στο πρωτάθλημα. Τι σχέση
έχει το μπάσκετ της Ευρώπης με την ποδοσφαιρική δυστυχία των
κιτρινόμαυρων; Πως δεν έχει. Για όποιον γνωρίζει Ιστορία έχει και
παραέχει.
Κάποια στιγμή τα σκουλήκια φαντάστηκαν ότι αποτελούν αυτοκρατορία. Ότι είναι η Αυτοκρατορία του Άρεως. Λόγω μπάσκετ ξέφυγε η οπαδική τους ψυχούλα. Βρέθηκε στους ουρανούς. Τόσο υψηλά.
Εκείνη η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη με τους Γκάλη και Γιαννάκη την λάτρεψαν όλοι. Οπαδοί κι άλλων ομάδων. Ιδιαιτέρα η πιτσιρικαρία από κάθε γωνιά της Ελλαδος.
Το «μικρόβιο» της Αυτοκρατορίας φώληασε στα αρειανά. Και τους τρώει τα σωθικά. Η επίδραση του είναι αλλοπρόσαλη. Δεν τους αφήνει να βλέπουν με ψυχραιμία την πραγματικότητα. Κακό αυτό.
Θεός έγινε ο Άρης στο μπάσκετ. Αδιάφορο ότι δεν πήραν ούτε ένα κατσαρόλι ευρωπαϊκό. Τους ξεπέρασαν οι κωλοαθηναίοι. Έξι μέτρησε ο πράσινος, τρία ο κόκκινος.
Στο ποδόσφαιρο ο αυτοκρατορικός Άρης πήρε ένα κυπελλάκι πριν 43 χρόνια. Η αθεράπευτη κατάθλιψη. Ακόμα και η Καστοριά, που δεν βρίσκεται στο χάρτη, έχει κύπελλο. Και από δυο Πανιώνιος, Λάρισα.
Με δυο υποβιβασμούς στην καβάτζα προβλέπεται μαύρη χρονιά για τον Άρη. Μηδέν πόντοι στα τρία πρώτα. Κτυπάνε την πόρτα προπονητών γάμα εθνικής και τους λένε «Όχι».
Δεν θα ήθελα τούτη την εποχή να ήμουν αρειανός. Μιλάμε για πολύ κόσμο, και σε αποδιοργάνωση ψυχολογική. Οι δονήσεις από το κομπρεσέρ τους δαιμονίζουν.
Μία, μόνον μια η ελπίδα του Άρεως, γράφει ο apodytriakias.gr
Κάποια στιγμή τα σκουλήκια φαντάστηκαν ότι αποτελούν αυτοκρατορία. Ότι είναι η Αυτοκρατορία του Άρεως. Λόγω μπάσκετ ξέφυγε η οπαδική τους ψυχούλα. Βρέθηκε στους ουρανούς. Τόσο υψηλά.
Εκείνη η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη με τους Γκάλη και Γιαννάκη την λάτρεψαν όλοι. Οπαδοί κι άλλων ομάδων. Ιδιαιτέρα η πιτσιρικαρία από κάθε γωνιά της Ελλαδος.
Το «μικρόβιο» της Αυτοκρατορίας φώληασε στα αρειανά. Και τους τρώει τα σωθικά. Η επίδραση του είναι αλλοπρόσαλη. Δεν τους αφήνει να βλέπουν με ψυχραιμία την πραγματικότητα. Κακό αυτό.
Θεός έγινε ο Άρης στο μπάσκετ. Αδιάφορο ότι δεν πήραν ούτε ένα κατσαρόλι ευρωπαϊκό. Τους ξεπέρασαν οι κωλοαθηναίοι. Έξι μέτρησε ο πράσινος, τρία ο κόκκινος.
Στο ποδόσφαιρο ο αυτοκρατορικός Άρης πήρε ένα κυπελλάκι πριν 43 χρόνια. Η αθεράπευτη κατάθλιψη. Ακόμα και η Καστοριά, που δεν βρίσκεται στο χάρτη, έχει κύπελλο. Και από δυο Πανιώνιος, Λάρισα.
Με δυο υποβιβασμούς στην καβάτζα προβλέπεται μαύρη χρονιά για τον Άρη. Μηδέν πόντοι στα τρία πρώτα. Κτυπάνε την πόρτα προπονητών γάμα εθνικής και τους λένε «Όχι».
Δεν θα ήθελα τούτη την εποχή να ήμουν αρειανός. Μιλάμε για πολύ κόσμο, και σε αποδιοργάνωση ψυχολογική. Οι δονήσεις από το κομπρεσέρ τους δαιμονίζουν.
Μία, μόνον μια η ελπίδα του Άρεως, γράφει ο apodytriakias.gr
Ο Άρης είναι εταιρεία. Είναι και ιδέα, και ιδεολογία, και θρησκεία. Είναι ό,τι μπορεί να ζωγραφίσει στο μυαλό του για την ομαδάρα του ο οπαδός.
Η ομάδα, όμως, είναι και μπίζνες. Έσοδα, έξοδα, κεφάλαιο κίνησης. Η χασούρα επιτόπου στην πέφτει αν κάνει αταξίες στη διαχείριση. Και το μάνατζμεντ θέλει τον μάστορά του. Καμμία σχέση με το φίλαθλο, τον εραστή της ομάδας.
Κακώς το κομμάτι το ψυχρό, όχι το συναισθηματικό, το πήραν επάνω τους οι συνδεσμίτες, οι οργανωμένοι, η κοινωνία των μελών κι άλλοι τέτοιοι περίεργοι. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Γίνονται, άλλα σ’ άλλες κοινωνίες, όχι στην Ελλάδα.
Να προσγειωθούν τα αρειανά στη ζοφερή πραγματικότητα. Νόμος αυτός. Έτσι το βλέπει ο αποδυτηριάκιας. Αυτοί είμαστε. Εκεί έφθασε η ομάδα. Τι κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε.
Είπαμε. Το πρώτο, να χωνέψουν σε ποιο λούκι έπεσε η ομάδα. Το δεύτερο, να βρεθεί ο άνθρωπος. Ο σωστός άνθρωπος. Δεν είναι απαραίτητο να έχει φαρδειές τσέπες. Αρκεί να έχει πάθει πυρετό, δηλαδή να καίγεται από τα προσωπικά κίνητρα με τον Άρη. Άλλοίμονο και αν αρνηθούμε ότι το μέγεθος Άρης δεν μαγνητίζει.
Πώς να πλησιάσει ο κατάλληλος άνθρωπος όταν δεν κάτσουν στη άκρη όλοι όσοι αγαπούν την ομάδα; Δώστε το μαγαζί, την εταιρεία σε τεχνοκράτη. Δεν μπορεί να μην υπάρχει ο κατάλληλος σε τόσους χιλιάδες αρειανούς.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου