Αυτά πλήρωσε ο Χατζηνικολάου!!

Ο Γιάννης Χατζηνικολάου είχε από την αρχή πολύ δύσκολο έργο. Έπρεπε ουσιαστικά να ξεπεράσει τον εαυτό του για να έχει μακροημέρευση στον ούτως ή άλλως ηλεκτρικό πάγκο του Αρη. Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος Πριν ακόμη ανακοινωθεί είχε να αντιμετωπίσει μια τεράστια δυσπιστία από την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου. Αυτούς που δεν του συγχώρησαν το γεγονός ότι δεν ανέλαβε τον Αρη πριν δεχθεί τελικά ο Σούλης Παπαδόπουλος και αυτούς που δεν τον θεωρούσαν από την αρχή ικανό για τον πάγκο. Συμπέρασμα πρώτο; Ξεκινούσε τη θητεία του με ένα τεράστιο ντεσαβαντάζ.
Γρήγορα-γρήγορα είχε να αντιμετωπίσει και ένα δεύτερο πρόβλημα. Την αναβάθμιση του μέχρι πρότινος βοηθού του Δημήτρη Μούτα σε ρόλο τεχνικού διευθυντή, δηλαδή σε ρόλο προϊστάμενου, τη στιγμή που η σχέση τους- κατά τους ίδιους- είναι κάτι παραπάνω από αδερφική και άρα ήταν σχεδόν αδύνατο να έρθουν σε κόντρα.
Αυτό φάνηκε στις επιλογές των ξένων παικτών (βλέπε Έλσνερ και Ίμπε) καθώς και κάποιων Ελλήνων αλλά και στο κομμάτι των ανανεώσεων. Ο Χατζηνικολάου είτε συμφωνώντας σιωπηλά είτε αποδεχόμενος τις αποφάσεις του τεχνικού διευθυντή αλλά και της διοίκησης, έφτασε να ξεκινάει το πρωτάθλημα με ένα «γυμνό» ρόστερ, παίζοντας ουσιαστικά με ένα ξένο και με προβληματικό κέντρο. Μοιραία όταν το υπόλοιπο ρόστερ σου είναι νεανικό και με κενά σε συγκεκριμένες θέσεις, και προστίθεται και το ψυχολογικό βάρος από τα άσχημα αποτελέσματα, ο χρόνος μετράει αντίστροφα.
Για τον αγωνιστικό σχεδιασμό και τις επιλογές που εν τέλει έγιναν, η ευθύνη του Χατζηνικολάου είναι μηδαμινή. Ελέγχεται βέβαια για την σιωπηλή συναίνεση του πλάνου, το οποίο στην τελική… έβγαλε εκτεθειμένο τον ίδιο, αφού πάντα ο πρώτος που την πληρώνει είναι ο προπονητής.
Τι του χρεώνεται και τι του αναλογεί τελικά. Σίγουρα η διαχείριση έστω αυτού του ελλειμματικού ρόστερ. Η έλλειψη αγωνιστικής ταυτότητας και ξεκάθαρων ρόλων στο γήπεδο. Η τακτική προσέγγιση των αγώνων. Η εικόνα της ομάδας στο γήπεδο, η απροθυμία των παικτών από ένα σημείο και έπειτα να ακολουθήσουν την φιλοσοφία του. Υποσχέθηκε έναν Αρη που θα πνίγει τον αντίπαλο με το ασφυκτικό του πρέσινγκ και θα γίνει ομάδα που δεν θα προκαλεί οίκτο. Τίποτα από όλα αυτά δεν είδαμε στα τρία παιχνίδια.
Ο Αρης σε σχέση με πέρσι και περισσότερες επιθέσεις δέχεται και λιγότερες παράγει με συνέπεια να είναι συνεχώς πίσω από την μπάλα και να κυνηγά τον αντίπαλο. Ήδη μάλιστα κάποιοι έφτασαν να αναπολούν το περσινό ρόστερ. Ναι αυτό που είχε χαρακτηριστεί το χειρότερο των τελευταίων ετών.
Εν κατακλείδι, ο Χατζηνικολάου, παρά την αμφισβήτηση, αν είχε στη διάθεσή του ένα ρόστερ με δυο καλύτερους ξένους (άντε για τον Ίμπε να πω πιο ετοιμοπόλεμο), 1-2 καλύτερους έλληνες κάτω των 24 ετών και τουλάχιστον ακόμη τρεις από τους παίκτες που μπορούσε να ανανεώσει η διοίκηση από τον περσινό ίσως να ήταν ακόμη εδώ….

Πηγή: AllAboutAris.com