Είκοσι πέντε χρόνια μακριά από την κορυφή της Ευρώπης είναι πολλά για μία ομάδα σαν την Ολίμπια Μιλάνο.
Πείτε την Αρμάνι Τζινς όπως τώρα, πείτε την Τρέισερ, όπως το 1987 με τον «θρυλικό» ΜάκΑντου, αυτή η ομάδα είναι μεγάλη και ο κόσμος της θέλει υψηλούς στόχους.
Η φετινή ομάδα είναι ό,τι πιο κοντινό σε εκείνη την ένδοξη εποχή, που ο ΜάκΑντου, ο Ντ” Αντόνι, ο Μενεγκίν και η υπόλοιπη… συμμορία είχε κόψει το δρόμο του Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη προς το… Έβερεστ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Οι κινήσεις που έγιναν το καλοκαίρι και πάνω απ” όλα η έλευση του ελπιδοφόρου Λούκα Μπάνκι στην τεχνική ηγεσία ανέβασαν τον πήχη. Η Αρμάνι Μιλάνο έγινε λίγο… Σιένα, παίζοντας βέβαια πιο όμορφο μπάσκετ.
Το ξεκίνημα της σεζόν είχε θετικό πρόσημο, όμως ήταν εμφανές πως… κάτι έλειπε, κι αυτό είχε όνομα και επώνυμο: «Ντάνιελ Χάκετ»! Ο Αμερικανός «κόμπο» γκαρντ αποτέλεσε το ιδανικό συμπλήρωμα στην ιταλική ομάδα, που τη βοήθησε να «κλειδώσει» και να ανέβει επίπεδο. Η ήττα στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό δεν πτόησε τον Μπάνκι και τους παίκτες του, οι οποίοι «ξέσπασαν» πάνω στον Πρωταθλητή Ευρώπης, Ολυμπιακό.
Η εξαιρετική πορεία συνεχίστηκε με νίκη και στο ΣΕΦ επί του Ολυμπιακού, διπλό στην Τουρκία επί της Φενέρμπαχτσε και σαν κερασάκι στην τούρτα ήρθε ο απόλυτος θρίαμβος κόντρα στη μέχρι πρότινος αήττητη στο ΤΟΠ-16 της Ευρωλίγκα, Μπαρτσελόνα. Πλέον, η Αρμάνι έχει εξασφαλίσει τη δεύτερη θέση του ομίλου και ο δρόμος προς το Φάιναλ Φορ είναι ορθάνοιχτος. Κι εκεί θα είναι «οικοδέσποινα».
Οι Ιταλοί δεν αστειεύονται φέτος και αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία πως δεν είναι μια… φωτοβολίδα. Έχει ταυτότητα και χαρακτήρα σαν ομάδα, διαθέτει αγωνιστικό προσανατολισμό και είναι ικανή για πολύ μεγάλα πράγματα, αν φτάσει στην φάση των «4″. Εκεί θα έχει να αντιμετωπίσει μεγαθήρια. Αν δεν κάνουν την έκπληξη οι «αιώνιοι» του ελληνικού μπάσκετ, τότε θα προκριθούν επίσης η Μπαρτσελόνα, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η Ρεάλ Μαδρίτης, Όμως, η Αρμάνι θα παίζει στο «Φόρουμ». Κυριολεκτικά εντός έδρας με ένα γήπεδο να τη στηρίζει μέχρι… θανάτου.
O Χάκετ είναι κατά τη γνώμη μας ο πληρέστερος γκαρντ στην Ευρώπη και κάνει τη διαφορά σχεδόν σε όλους τους τομείς, ενώ ο Κιθ Λάνγκφορντ είναι ο σκόρερ-δολοφόνος, που θα μπορεί να ισοπεδώσει οποιονδήποτε αντίπαλο αν βρει από νωρίς ρυθμό. Ο 22άχρονος Αλεσσάντρο Τζεντίλε είναι ό,τι «εγκεφαλικό» έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια το ιταλικό μπάσκετ και αν συνεχίσει έτσι θα ξεπεράσει τον πατέρα του.
Ο Κέρτις Τζέρελς αποτελεί τον ορισμό του Αμερικανού πόιντ γκαρντ, έχοντας τον τρόπο να «συνδεθεί» με το αντίπαλο καλάθι, ενώ οι Σαμάρντο Σάμουελς και Γκάνι Λαβάλ είναι εξαιρετικά αλτικοί και κυριαρχούν στο «ζωγραφιστό». Ο Νικόλο Μέλι είναι κι αυτός πολλά υποσχόμενος, ενώ οι «Σι Τζέι» Ουάλας και Ντέιβιντ Μος είναι σταθερές αξίες στο μακρινό σουτ, ενώ ο δεύτερος διακρίνεται και για την σκληρή του άμυνα. Να μην ξεχάσουμε και τους Σερέλα, Κανγκούρ που προσφέρουν ισορροπία… Ειδικά ο πρώτος!
Βέβαια, αυτός που έχει το ρόλο του… ηθικού αυτουργού δεν είναι άλλος από τον Λούκα Μπάνκι. Ο πρώην τεχνικός της Σιένα ήρθε στο Μιλάνο για να αλλάξει εντελώς τις ισορροπίες και τα καταφέρνει περίφημα, καθώς το σύνολο που έχει δημιουργήσει, είναι το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Ιταλία και παράλληλα έχει μεγάλη ευκαιρία να φτάσει μέχρι το Φάιναλ Φορ που διοργανώνεται στο γήπεδό της, κι από εκεί και πέρα όλα μπορούν να συμβούν…
Πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου