Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Προσεχώς… Όργια!!

Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για το 30άλεπτο πανδαισίας της πρεμιέρας και τα «γλέντια» που υπόσχεται ο φετινός Ολυμπιακός και αναλύει τους λόγους που οι Ερυθρόλευκοι δεν θα έχουν σε λίγο καιρό την πολυτέλεια… σκόντου Μη γελιόμαστε. Υπεραρκετό θα είναι ένα ημίωρο ποδοσφαιρικής πανδαισίας για να «καθαρίζει» ο Ολυμπιακός όλη τη χρονιά τέτοια ματσάκια όπως αυτό με τη Νίκη Βόλου. Είτε «μέσα» είτε «έξω». Δεν θα απαιτείται παραπάνω κατανάλωση δυνάμεων για να ξεπερνιούνται τέτοια εμπόδια παραμονές ευρωπαϊκών ραντεβού της ομάδας στο Champions League.
Υπό εξαντλητικές συνθήκες υπερβολικής ζέστης και υγρασίας, με 8 καινούργιους από το ρόστερ στην 11άδα - που συνολικά ήταν 10 στους 14 που έβαλε στο ματς ο Μίτσελ – συγκριτικά με το σύνολο που εμφανιζόταν μέχρι τέλη Απριλίου στο Καραϊσκάκη (!), oι πρωταθλητές έκαναν το αυτονόητο:
Ξεκίνησαν με μια «υπολογισμένη» νίκη τις επίσημες υποχρεώσεις τους στη σεζόν, διώχνοντας άγχος και ύπουλους κινδύνους της πρεμιέρας με τη συμπλήρωση κιόλας του πρώτου ημιώρου όταν και «κλείδωσαν» τους τρεις βαθμούς στα ασφαλή επίπεδα του 3-0.
Η επικράτηση τους ήταν τόσο προβλεπόμενα όσο και πρακτικά εύκολη και άνετη.
Προήλθε από ένα διάστημα φρεσκάδας, ισορροπίας γραμμών και κινήσεων στο γήπεδο, απόλυτης κυριαρχίας τους με 9 τελικές (ακόμα τρεις πλην των τριών τερμάτων θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν μετουσιωθεί σε γκολ) και 69% κατοχή μπάλας απέναντι στους νεοφώτιστους που μέχρι και μετά το 3-0 έπαιζαν όλοι πίσω από τη σέντρα!
Ήταν επίσης προϊόν ταχύτητας και άφθαστων προσωπικών προσπαθειών, παικτών σαν τους:
Deal με ομαδάρα ο Ολυμπιακός!!
-Ντοσεβί (που ήταν ανεξάντλητος σε ενέργεια, τρεξίματα, «εισβολές», σεντραρίσματα, εν ολίγοις μια διαρκής απειλή για τους μπακ και από τις δύο πτέρυγες όπου δέσποζε η παρουσία του)
-Αφελάι (στη φάση του γκολ έδειξε την κλάση του, αλλά και τις ποικίλες δυνατότητές του, αγωνιζόμενος σαν δημιουργικός χαφ πίσω από τον Διαμαντάκο και αλλάζοντας θέσεις και ρόλους συνέχεια με τον Τσόρι),
-Κασάμι (το «φαρμακερό» αριστερό ποδάρι του εκτέλεσε από τα 20 μέτρα με «ξερό» τον Ταμπάκη για το πρώτο γκολ του Ελβετού στη σεζόν αλλά και μοίρασε με μαεστρία παιχνίδι με μεγάλες μπαλιές αρκετές φορές, «γεμίζοντας» με τον όγκο και το εκτόπισμα του τη μεσαία γραμμή ως κεντρικός χαφ)
-Μαζουακού (μπακ με τεράστια τεχνική κατάρτιση, όργωμα της αριστερής πλευράς ως γνήσιος full και σέντρες «ξυραφιές»-μισά γκολ στην καρδιά της βολιώτικης άμυνας.
Σε όλο το πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός έβγαλε ζωντάνια, εναλλαγές θέσεων από το κέντρο και μπροστά, «παρά-ζάλισε» την… ψαρωμένη Νίκη, χειροκροτήθηκε, άφησε να… εννοηθεί ΤΙ και ΠΟΙΟΣ θα είναι φέτος και, φυσικά, θαυμάστηκε για την απόδοση του στα τέλη ακόμα του καλοκαιριού από τον κόσμο του! Και, προφανώς, θα «τρόμαξε» τους αντιπάλους του, χωρίς να θέλουν φυσικά να το παραδεχτούν.
Υποχρεωμένος… να μαγεύει
Υπάρχουν όμως δύο κύριοι λόγοι που η απαιτητικότητα της εποχής δεν επιτρέπει «εκπτώσεις» στο θέαμα και τις εντυπώσεις.
Δεν άρεσε το κατέβασμα μηχανών μετά την ανάπαυλα, η απώλεια σημαντικού ποσοστού στην κατοχή μπάλας, η δραστική μείωση της επιθετικής πίεσης, των πατημάτων στην περιοχή της Νίκης και, βέβαια (το επακόλουθο) του αριθμού των χαμένων ευκαιριών.
Δεν άρεσε ούτε στον Μίτσελ, ούτε στους οπαδούς. Γιατί αφενός μετρίασε την εντυπωσιακή εικόνα του 1ου μέρους, αυτό το μέτριο πρόσωπο των Ερυθρολεύκων στο β’ 45άλεπτο και αφετέρου είναι πλέον τόσο ανεβασμένος ο πήχης των απαιτήσεων για τις δυνατότητες και την ποιότητα αυτής της ομάδας, που δεν… επιτρέπονται εκπτώσεις στο θέαμα και την απόλαυση.
Ο Ολυμπιακός, με την ευρωπαϊκή ταυτότητα και την υπέρ-πληρότητα που τον διακρίνει, έχει φέτος ένα λόγο παραπάνω να «γλεντάει» ασταμάτητα τους φίλους καθώς και… τους αντιπάλους του.
Είναι όμως ζήτημα ρυθμού και μονταρίσματος. Συνοχής, αυτοματισμών στη σκέψη και τη συνεργασία τόσων πολλών νέων (και σπουδαίων-χαρισματικών) ποδοσφαιριστών.
Φυσιολογικά και τα δύο. ‘Όπως είπε πολύ σωστά ο Μίτσελ μετά το παιχνίδι, το τελευταίο 10ήμερο του Αυγούστου εντάσσεται στο πλαίσιο της τελικής προετοιμασίας για το «δέσιμο» της ομάδας.
Στον Πειραιά κρατούν το δείγμα γραφής του 30άλεπτου και συνεχίζουν ΒΑΣΙΜΑ να ονειρεύονται τα πολύ σπουδαία πράγματα του άμεσου μέλλοντος…
ΠΕΝΑΛΤΙ; Επειδή του Ολυμπιακού… σφυρίζονται για πλάκα, καταπώς βουίζουν τα αυτάκια μας από τη γκρίνια και την «καταγγελία», ένα grand αλλά και ακόμα ένα που εύκολα καταλογιζόταν καταγράφηκαν στο ματς.
Στο 37’ ο Ντοσεβί «αγκαλιάζεται» από τον αντίπαλο του και γκρεμίζεται στην περιοχή. Άντε και καλά ο Δασκαλόπουλος δεν το… αντιλήφθηκε. Ο β’ βοηθός (Σταυρουλάκης) δεν… είδε το παραμικρό στα… 5 βήματα απόσταση!
Και στο 78’, πάντως, η πτώση Ντομίνγκες στην περιοχή προέρχεται από σπρώξιμο. Περίπτωση που επίσης δεν περνάει απαρατήρητη.
- ΣΚΟΥΡΤΑΪ, Σκούρτι, Σκούρτης. Έβαλε απίθανο γκολ το παιδί ομολογώ. Κι αυτός πέρασε από Ρέντη.
Πηγή: sportdog.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: