Mundobasket 2014 - Η ατάκα του Ζήση και προσοχή στα mind games!!

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες κρούει τον κώδωνα του κινδύνου διότι πολύ «μετάλλιο» και «πότε παίζουμε μετά και με ποιον» ακούει. Οι Σέρβοι ξέρουν από τακτική, «διαβάζουν» τα πάντα στο παρκέ και είναι αρκετά ύπουλοι.

Ανήκω στη συνομοταξία των ανθρώπων που δε διαβάζω δηλώσεις παικτών. Σπάνια θα το κάνω, διότι σπάνια κάποιος παίκτης θα πει κάτι ενδιαφέρον. Οι περισσότεροι παίκτες απαντούν διπλωματικά και λένε όλα όσα θέλει να ακούσει ο οπαδός, ο προπονητής, ο πρόεδρος. Πολλές φορές σκέφτονται «μαύρο», όμως απαντούν «άσπρο» γιατί... θέλουν να αποφύγουν δυσάρεστες καταστάσεις. Αφήστε που είτε μετά από νίκες (κοιτάζουμε το επόμενο ματς, δεν κατακτήσαμε κάποιον τίτλο, παρά μία απλή νίκη, συνεχίζουμε ταπεινά), είτε μετά από ήττες (ο αντίπαλος ήταν καλύτερος, δε μας βγήκε το παιχνίδι, κλπ) οι ατάκες είναι copy paste.
Μακρηγόρησα όμως...

Ο Νίκος Ζήσης μετά τη νίκη επί της Κροατίας (παραμονή του ματς με την Αργεντινή) δήλωσε ότι, «Αν νικήσουμε αύριο το κακό είναι ότι στην Ελλάδα θα νομίζουν ότι πάμε για μετάλλιο, αλλά δεν είναι έτσι» .
Λίγα λόγια, απλά, κατανοητά, διαφορετικά και κυρίως σωστά.
Δυστυχώς ο αρχηγός της εθνικής ομάδας δικαιώθηκε καθώς το 90% των ανθρώπων που ασχολούνται επαγγελματικά ή μη με την πορεία στο Μουντομπάσκετ, κάνουν λόγο για δεδομένη πρόκριση επί των Σέρβων και αναφέρουν με συχνότητα τη λέξη «μετάλλιο».
Α, ρε Ζήση πόσο μέσα έπεσες...
ΑΝΑΛΥΣΗ
Θεωρώ τους Σέρβους καλύτερη ομάδα από τους Κροάτες και τους Αργεντίνους. Επίσης πιστεύω πως δεν «ταιριάζουν» καθόλου με την Ελλάδα. Η εθνική μας χρησιμοποιεί πού το μυαλό και την τακτική, κάτι το οποίο συμβαίνει και με τους Σέρβους. Μετρ της τακτικής και της set επίθεσης, κινούνται συνεχώς οι παίκτες χωρίς τη μπάλα, τα γκαρντ «διαβάζουν» τα miss match που δημιουργούνται... πριν δημιουργηθούν και γενικότερα οι Σέρβοι ξέρουν μπάσκετ.
Επίσης με ανησυχεί πως διαθέτουν ισχυρές προσωπικότητες οι οποίες πολλές φορές καταφεύγουν σε ύπουλα μέσα για να αλλάξουν το ρυθμό του αγώνα. Τεόντοσιτς, Κρστιτς, Ραντούλιτα, Κρστιτς ακόμη κι ο Μπογκντάνοβιτς θα βρουν αφορμή για να τσαμπουκαλευτούν, να «κοκορομαχήσουν» και να χαλάσουν το μυαλό των αντιπάλων.
Φοβάμαι μην... τσιμπήσουν οι δικοί μας γιατί τότε θα χάσουν και εύκολα. Αν δε παίξουν με μυαλό οι διεθνείς μας, δεν έχουμε τύχη.
Δε θυμάμαι ένα ματς σε συλλογικό επίπεδο μετά την καρεκλομαχία των Κρστιτς, Μπουρούση στο «Ακρόπολις» που να μην έχει γίνει μανούρα μεταξύ τους. Ούτε μία. Ένας αγκώνας θα φύγει, ένα μπινελίκι θα ξαναφύγει.
Θεμιτό. Λογικό. Μου αρέσει. Αλλά όχι αύριο!
ΥΓ: Το μπάσκετ των πέντε πρώτων παιχνιδιών είναι υπερφυσικά καλό, όμορφο, σωστό. Κυρίως σωστό. Ακόμη κι αν την Δευτέρα το πρωί επιστρέψει η ομάδα στην Αθήνα, μην πέσετε να τη φάτε. Μας ένωσαν έστω για μία εβδομάδα οι βουτιές τους στο παρκέ.
ΥΓ 2: Η Σερβία δε βλέπω να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και ταπεινότητα. Ελπίζω και εύχομαι ο Κατσικάρης και οι 12 παίκτες του να μη σκέφτονται ανάλογα.

*Πηγή: gazzetta.gr*