Το Ελλάδα – Σερβία μοιάζει πάντα με ταυρομαχία που θα επικρατήσει ή ο ταύρος ή ο ταυρομάχος, αλλά ό,τι κι αν γίνει θα υπάρχουν απώλειες. Η ιστορία άλλωστε το 'χει αποδείξει. Από ξύλο μέχρι «κλοπές» και από έξαλλα πανηγύρια μέχρι μεγάλες απογοητεύσεις περιλαμβάνει το μενού και το μόνο σίγουρο είναι πως το συναίσθημα ξεπερνάει μια απλή νίκη ή μια απλή ήττα. Πόσο μάλλον τώρα που ο νικητής πάει στους «8» και ο ηττημένος επιστρέφει σπίτι του.
Ανεξάρτητα με τον τελικό νικητή, ένα είναι σίγουρο: Η Σερβία θα μας βγάλει και θα της βγάλουμε την ψυχή. Ενδεχομένως να ήταν ο προτιμότερος αντίπαλος, συγκριτικά με Ισπανία, Βραζιλία και Γαλλία, αλλά είναι ο αντίπαλος που έχει τη μεγαλύτερη καρδιά απ' όλους. Εκεί που θεωρείς ότι τους έδωσες το νοκ – άουτ χτύπημα, σηκώνονται και είναι έτοιμοι για να στο ανταποδώσουν κι αυτό δεν έχει να κάνει με την ποιότητα των παικτών που διαθέτουν, αλλά με τη νοοτροπία και τα χαρακτηριστικά του λαού τους.
Στον πόλεμο εντός γηπέδου είναι πάντα παλικάρια, στον κλεφτοπόλεμο είναι πιο μπροστά απ' όλους και η Εθνική είναι πανέτοιμη και για το πρώτο, αλλά και για το δεύτερο. «Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τα πάντα» συμφώνησαν λίγο – πολύ στην πρωινή συνέντευξη Τύπου οι Κατσικάρης, Ζήσης και Μάντζαρης κι αυτό μπορεί αυτό το «τα πάντα» να αποδειχτεί «κλειδί» σε μια αναμέτρηση που οι Σέρβοι θα μπουν αποφασίσμενοι να κάνουν τα αδύνατα - δυνατά για να μην επιστρέψουν πρόωρα στο Βελιγράδι.
Η Ελλάδα ξέρει τα κατατόπια, Βαλκάνιοι είμαστε κι εμείς δεν είμαστε παίξε – γέλασε κι όπως αντιλαμβάνεστε η πονηριά θα' χει τη σωστή απάντηση, αν οι Σέρβοι ρίξουν στο παρκέ κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο και δεν βρουν άλλον τρόπο για να αντιμετωπίσουν την Εθνική. Κανείς δεν πρέπει να «χαλάσει» το μυαλό της ομάδας που είναι στο 5-0 και είναι στο δικό μας χέρι να αντιμετωπίσουμε με «καθαρό» μυαλό τον πιθανό «κλεφτοπόλεμο».
Από τις κουβέντες του Κατσικάρη κρατάω την τελευταία του φράση. «Είπα στα παιδιά πως πρέπει να μπούμε για να το διασκεδάσουμε» κι απ' ό,τι φαίνεται το ρήμα «διασκεδάζω» είναι προτιμότερο και αποτελεσματικότερο από το αντίστοιχο «στοχεύω». Οταν μάλιστα τα λόγια συνοδεύονται από πράξεις, τότε η επιτυχία είναι θέμα χρόνου. Για να απολαύσεις πρέπει να διασκεδάζεις και η εικόνα που είδα στο τελευταίο 15λεπτο της προπόνησης της Παρασκευής είναι η επιβεβαίωση γι αυτό που ζούμε εδώ και 10 μέρες.
Είχα μπροστά μου 12 παίκτες εκατομμυρίων που διασκέδαζαν σαν 15χρονα για το ποιος θα βάλει τα περισσότερα σουτ, ένα προπονητικό τιμ που χαιρόταν με το χαμόγελό τους και καμια 20αριά δημοσιογράφους που χαμογελούσαν πλατιά με τη χαρά των άλλων. Το ίδιο χαμόγελο θα είχατε κι εσείς βλέποντας τους άντρες να γίνονται παιδιά, να χαίρονται την στιγμή και κατ' επέκταση να απολαμβάνουν την συμμετοχή σ'' αυτή την εθνική ομάδα. Τα βίντεο είναι ενδεικτικά...
Υ.Γ.1: Είτε νικήσουμε είτε χάσουμε αυτή η εθνική ομάδα έχει βάλει βάσεις για κάτι πολύ δυνατό στο μέλλον. Ελληνες είμαστε, αντιλαμβάνομαι την υπερβολή, είμαι βέβαιος για το πόσο θα απαξιωθεί από ορισμένους η εικόνα της α' φάσης, αν τυχόν γίνει η στραβή με την Σερβία, αλλά τουλάχιστον εμείς οι καθαρόαιμοι μπασκετικοί μπορούμε να αισθανόναστε περήφανοι γι αυτό που «χτίζεται» σε στέρεες βάσεις. Ειπαμε, πάνε οι εποχές που όλα πρέπει ντε και καλά να κρίνονται από ένα μετάλλιο...
Υ.Γ.2: Το ελληνικό μπάσκετ έχει τις εριδές του, τις κόντρες του, τα απωθημένα του, όπως θέλετε πείτε το. Αλλά το να βλέπεις τη γεννιά του 1987 να είναι εδώ με διακριτική παρουσία σου δίνει και την εξήγηση γιατί η εθνικη ομάδα έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Χθες το βράδυ ο Καλκαβούρας συνάντησε στον δρόμο τους Γιαννάκη, Φασούλα, Φιλίππου κι όταν μου το 'πε σκέφτηκα πόσο στενούς δεσμούς μπορεί να έχει μια φουρνιά παικτών με την εθνική, όταν συνεχίζει να την ακολουθεί επί 27 χρόνια και χωρίς κανένα όφελος τις περισσότερες φορές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου