Ποια είναι η επόμενη μέρα στο ισπανικό ποδόσφαιρο;

Με αφορμή τον αποκλεισμό της εθνικής Ισπανίας U-21 από την τελική φάση του EURO 2015, ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος αναρωτιέται αν οι επόμενες φουρνιές Ισπανών ποδοσφαιριστών μπορούν να φέρουν ξανά στην κορυφή τους «φούριας ρόχας».

Χωρίς την κάτοχο των δύο τελευταίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων στις ηλικίες κάτω των 21 ετών θα διεξαχθεί το καλοκαίρι στα γήπεδα της Τσεχίας το EURO U-21. Η χώρα που κατέκτησε το τρόπαιο τόσο το 2011 στη Δανία, όσο και το 2013 στο Ισραήλ, δε θα είναι παρούσα στη γιορτή.

ADVERTISEMENT

Ο παλιός άσος της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ Μαδρίτης, Άλμπερτ Θελάδες, ξεκίνησε με το... αριστερό την προπονητική του καριέρα, αφού η πρώτη του παρουσία σε πάγκο σημαδεύτηκε από τον αποκλεισμό της Ισπανίας από την τελική φάση του EURO. Άραγε η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τον 39χρονο τεχνικό;
«Τα παιδιά έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στον αγωνιστικό χώρο, όμως στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος», είπε μετά τον αποκλεισμό από τη Σερβία ο Άλμπερτ Θελάδες. Μήπως πίσω από αυτές τις λέξεις κρύβεται το γεγονός πως το σημερινό ρόστερ των μικρών «φούριας ρόχας» δεν είναι εφάμιλλο με αυτά των προηγούμενων φουρνιών;
Πρωταθλητές Ευρώπης το 2011 είχαν αναδειχθεί οι Αθπιλικουέτα, Χάβι Μαρτίνεθ, Αντριάν Λόπεθ, Χουάν Μάτα και Άντερ Ερέρα, το 2013 οι Ασιέρ Ιγιαραμέντι, Μαρκ Μπαρτρά, Κόκε, Άλβαρο Μοράτα, Ντάνι Καρβαχάλ και Ίσκο, ενώ παρόντες και στις δύο επιτυχίες ήταν οι Νταβίντ Ντε Χέα και Τιάγκο Αλκάνταρα. Σήμερα ποιοι γνωστοί ποδοσφαιριστές απαρτίζουν το ρόστερ; Ο αρχηγός Ίκερ Μουνιαϊν, ο οποίος ήταν παρών στις επιτυχίες του 2011 και 2013, ο Αλμπέρτο Μορένο, ο Σέρχι Ρομπέρτο, ο Ίσκο, ο Ντεολοφέου, ο Μοράτα και ο Μουνίρ.
Η αλήθεια είναι πως ούτε από ονόματα, ούτε από παραστάσεις υπολείπεται η νέα φουρνιά Ισπανών ποδοσφαιριστών. Σε Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους και Λίβερπουλ αγωνίζονται πολλοί από αυτούς. Ίσως όμως αυτό να είναι και το μειονέκτημά τους τη δεδομένη στιγμή. Με πλειάδα αστέρων στους συλλόγους τους, οι περισσότεροι εξ’ αυτών έχουν ελάχιστο χρόνο συμμετοχής, κάτι που αντικατοπτρίζεται στις επιδόσεις τους με τη εθνική ομάδα.
Αυτή είναι και η διαφορά αυτών των παιδιών με τους ποδοσφαιριστές που έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης το 2008 και το 2012 και κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2010. Η Ισπανία αυτών των επιτυχιών στηρίχθηκε στην Μπαρτσελόνα, η οποία με τη σειρά της στηρίχθηκε στους πιτσιρικάδες – και μετέπειτα αστέρες – της Μασία.
Τότε όμως τα πράγματα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα. Οι «μπλαουγκράνα» δε δούλεψαν μόνο στην ακαδημία τους με τους Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ, Μπουσκέτς, Φάμπρεγας, Πέδρο και Πικέ, αλλά τους εμπιστεύθηκαν, τους προώθησαν ενεργά (και όχι για τους τύπους) στην πρώτη ομάδα, με τα αποτελέσματα να φαίνονται. Τόσο στην Μπαρτσελόνα, όσο και στην εθνική Ισπανίας.
Οι ποδοσφαιριστές της νέας φουρνιάς δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, αφού ακόμη και η μετρ της προώθησης των δικών της παιδιών, Μπαρτσελόνα, καταφεύγει σε εντυπωσιακές μεταγραφές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να κοντράρει στο μάρκετινγκ τη Ρεάλ Μαδρίτης. Έτσι οι αστέρες κάτω των 21 ετών στην καλύτερη περίπτωση βρίσκονται στον πάγκο.
Υπάρχει όμως και μια συγκυρία που μπορεί να κάνει τους παίκτες της νέας εποχής να ελπίζουν. Ούτε η φουρνιά των τροπαίων σε EURO και Μουντιάλ είχε κατακτήσει κάτι στις μικρές κατηγορίες. Μόνο οι Τσάβι και Πουγιόλ βρίσκονταν στην εθνική U-21 το 2000, όταν στο ευρωπαϊκό της Σλοβακίας η Ισπανία είχε κατακτήσει την 3η θέση.

*Πηγή: gazzetta.gr*