Είναι
ξεκάθαρο ότι η επιλογή του Σέρχιο Μαρκαριάν για τον πάγκο της εθνικής
ομάδας δεν τυγχάνει της καθολικής αποδοχής του φίλαθλου κοινού.
Λογικό... Άλλωστε δεν είμαστε Βόρεια Κορέα ή Κούβα ώστε οι πάντες να
έχουν την ίδια άποψη ή να μην μπορούν να εκφράσουν διαφορετική. Για τον
Ουρουγουανό κόουτς αυτές τις πρώτες ώρες μετά την ανακοίνωση της
πρόσληψης του, ακούστηκαν πολλά και γράφτηκαν ακόμη περισσότερα. Άλλα
έχουν βάση, άλλα είναι... καφενειακού επιπέδου. Όπως παράδειγμα αυτό με
την ηλικία του. Όπως κι αν το... πιάσεις.
Ούτε επειδή είναι 71 χρονών δεν έχει πλέον σχέση με το ποδόσφαιρο και τις αλλαγές που έχουν γίνει σε αυτό από τότε που ήταν στην πρώτη γραμμή, ούτε «ντε και καλά» θα πετύχει στον πάγκο της εθνικής Ελλάδος επειδή «μεγάλος ήρθε και ο Ρεχάγκελ και είδατε τι έκανε». Όλα τα παραπάνω ακούστηκαν... Ο χρόνος (όπως πάντα) και τα αποτελέσματα (επίσης όπως πάντα) θα δείξουν αν ο Μαρκαριάν ήταν η καλύτερη επιλογή για μια εθνική που μετά το... καταστροφικό ξεκίνημα στα προκριματικά του Euro2016 ψάχνει την λάμψη του πρόσφατου παρελθόντος.
Ό,τι όμως κι αν υποστηρίζει κανείς από τα παραπάνω, είτε είναι υπέρ, είτε κατά της πρόσληψης του 71χρονου ομοσπονδιακού πλέον τεχνικού, σαφώς και δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η επιλογή του έγινε καθαρά με... ποδοσφαιρικό τρόπο. Όπως δηλαδή θα πρέπει να λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις... Υπάρχει ένας τεχνικός διευθυντής (Γιώργος Καραγκούνης) που λατρεύει την εθνική, αλλά κυρίως ξέρει μπάλα.
Έχει γνώσεις, έχει την μυρωδιά των αποδυτηρίων έντονη. Αυτός ήξερε τι χρειάζεται αυτή την στιγμή και αυτός το αποφάσισε. Γνώριζε την αξία του νέου προπονητή, τον τρόπο δουλειά του, την φιλοσοφία του. Με λίγα λόγια βγήκαν από την μέση... οι βλαχοπρόεδροι του παρελθόντος.
Οι επιβάτες των «τσάρτερ της χαράς» που ήθελαν να έχουν άποψη για όλα, έστω κι αν οι περισσότεροι δεν είχαν... μυρωδιά από μπάλα. Ίσως το γεγονός ότι ο «Κάρα» πήρε πάνω του το θέμα προπονητή, είναι και το μόνο καλό από την καταστροφική θητεία Σαρρή και κυρίως το «φιάσκο Ρανιέρι».
Θα ήταν... πρόκληση αν την επόμενη μέρα ο αντικαταστάτης του Γκιρτζίκης (και οι σύμβουλοι του) ήθελε να έχει τον πρώτο λόγο για το θέμα του προπονητή. Αυτονόητο σε όλους το γιατί. Τουλάχιστον φαίνεται πως στην ομοσπονδία είτε πήραν το μάθημα τους, είτε κατάλαβαν πολύ καλά πλέον πως δεν τους... παίρνει για «ταρζανιές» του παρελθόντος.
Ειδικά όταν από την μία υπάρχει ο Γιώργος Καραγκούνης και από την άλλη η εθνική έχει φτάσει σε ένα... δρόμο χωρίς επιστροφή μετά και το κάζο από τα Νησιά Φερόε στο Φάληρο. Δεν είναι ώρα για πειράματα, αλλά για αποφάσεις. Και αυτή του Μαρκαριάν μοιάζει μια από τις καλύτερες για την εποχή. Ένας άνθρωπος που στην κυριολεξία μιλάει για την γλώσσα μας και έκανε στους πάντες εντύπωση πολλά χρόνια πριν όταν μας πρωτοσυστήθηκε στα Ελληνικά ως τεχνικός του Ιωνικού.
Ένας γνώστης της Ελληνικής πραγματικότητας (όσο κι αν ακούγεται κλισέ παίζει ρόλο την δεδομένη στιγμή) κι από την καλή κι από την ανάποδη, αφού στον πάγκο του Παναθηναϊκού (κυρίως) βίωσε διάφορες καταστάσεις. Μέχρι το παιχνίδι-χωρίς αύριο με τους Ούγγρους στα τέλη του Μάρτη (29/3), ο νέος προπονητής της Ελλάδας έχει περισσότερο από 1.5 μήνα στην διάθεση του. Να μάθει, να γνωριστεί, αλλά κυρίως να δουλέψει σωστά. Να κάνει τις δικές του σωστές επιλογές.
Χωρίς... PRλίκια, χωρίς διάθεση να τα έχουμε καλά με όλους και κυρίως χωρίς να πρέπει να «χρίσει» διεθνή τον... κάθε πικραμένο όπως έκανε ανεπιτυχώς ο Ρανιέρι πριν κουνήσει μαντίλι.
Ούτε επειδή είναι 71 χρονών δεν έχει πλέον σχέση με το ποδόσφαιρο και τις αλλαγές που έχουν γίνει σε αυτό από τότε που ήταν στην πρώτη γραμμή, ούτε «ντε και καλά» θα πετύχει στον πάγκο της εθνικής Ελλάδος επειδή «μεγάλος ήρθε και ο Ρεχάγκελ και είδατε τι έκανε». Όλα τα παραπάνω ακούστηκαν... Ο χρόνος (όπως πάντα) και τα αποτελέσματα (επίσης όπως πάντα) θα δείξουν αν ο Μαρκαριάν ήταν η καλύτερη επιλογή για μια εθνική που μετά το... καταστροφικό ξεκίνημα στα προκριματικά του Euro2016 ψάχνει την λάμψη του πρόσφατου παρελθόντος.
Ό,τι όμως κι αν υποστηρίζει κανείς από τα παραπάνω, είτε είναι υπέρ, είτε κατά της πρόσληψης του 71χρονου ομοσπονδιακού πλέον τεχνικού, σαφώς και δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η επιλογή του έγινε καθαρά με... ποδοσφαιρικό τρόπο. Όπως δηλαδή θα πρέπει να λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις... Υπάρχει ένας τεχνικός διευθυντής (Γιώργος Καραγκούνης) που λατρεύει την εθνική, αλλά κυρίως ξέρει μπάλα.
Έχει γνώσεις, έχει την μυρωδιά των αποδυτηρίων έντονη. Αυτός ήξερε τι χρειάζεται αυτή την στιγμή και αυτός το αποφάσισε. Γνώριζε την αξία του νέου προπονητή, τον τρόπο δουλειά του, την φιλοσοφία του. Με λίγα λόγια βγήκαν από την μέση... οι βλαχοπρόεδροι του παρελθόντος.
Οι επιβάτες των «τσάρτερ της χαράς» που ήθελαν να έχουν άποψη για όλα, έστω κι αν οι περισσότεροι δεν είχαν... μυρωδιά από μπάλα. Ίσως το γεγονός ότι ο «Κάρα» πήρε πάνω του το θέμα προπονητή, είναι και το μόνο καλό από την καταστροφική θητεία Σαρρή και κυρίως το «φιάσκο Ρανιέρι».
Θα ήταν... πρόκληση αν την επόμενη μέρα ο αντικαταστάτης του Γκιρτζίκης (και οι σύμβουλοι του) ήθελε να έχει τον πρώτο λόγο για το θέμα του προπονητή. Αυτονόητο σε όλους το γιατί. Τουλάχιστον φαίνεται πως στην ομοσπονδία είτε πήραν το μάθημα τους, είτε κατάλαβαν πολύ καλά πλέον πως δεν τους... παίρνει για «ταρζανιές» του παρελθόντος.
Ειδικά όταν από την μία υπάρχει ο Γιώργος Καραγκούνης και από την άλλη η εθνική έχει φτάσει σε ένα... δρόμο χωρίς επιστροφή μετά και το κάζο από τα Νησιά Φερόε στο Φάληρο. Δεν είναι ώρα για πειράματα, αλλά για αποφάσεις. Και αυτή του Μαρκαριάν μοιάζει μια από τις καλύτερες για την εποχή. Ένας άνθρωπος που στην κυριολεξία μιλάει για την γλώσσα μας και έκανε στους πάντες εντύπωση πολλά χρόνια πριν όταν μας πρωτοσυστήθηκε στα Ελληνικά ως τεχνικός του Ιωνικού.
Ένας γνώστης της Ελληνικής πραγματικότητας (όσο κι αν ακούγεται κλισέ παίζει ρόλο την δεδομένη στιγμή) κι από την καλή κι από την ανάποδη, αφού στον πάγκο του Παναθηναϊκού (κυρίως) βίωσε διάφορες καταστάσεις. Μέχρι το παιχνίδι-χωρίς αύριο με τους Ούγγρους στα τέλη του Μάρτη (29/3), ο νέος προπονητής της Ελλάδας έχει περισσότερο από 1.5 μήνα στην διάθεση του. Να μάθει, να γνωριστεί, αλλά κυρίως να δουλέψει σωστά. Να κάνει τις δικές του σωστές επιλογές.
Χωρίς... PRλίκια, χωρίς διάθεση να τα έχουμε καλά με όλους και κυρίως χωρίς να πρέπει να «χρίσει» διεθνή τον... κάθε πικραμένο όπως έκανε ανεπιτυχώς ο Ρανιέρι πριν κουνήσει μαντίλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου