Η διάθεση για παιχνίδι από τους Ισπανούς τελείωσε στο πρώτο μισάωρο του
αγώνα και από κει και πέρα αρκέστηκαν στο να διατηρήσουν το αποτέλεσμα
χωρίς να χρειαστεί να πιέσουν περισσότερο. Μετά το πρώτο τέρμα
διατήρησαν τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού και στο δεύτερο ημίχρονο με
μία φάση, που την έχουμε δει πάρα πολλές φορές, πέτυχαν το δεύτερο
τέρμα. Σταμάτησαν την οποιαδήποτε αντίδραση της Μπενφίκα στο κέντρο του
γηπέδου και με το εντυπωσιακό 71% στην κατοχή μπάλας, ροκάνισαν τον
χρόνο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή.
Οι σκέψεις του Χόρχε Ζέσους
Ο προπονητής των Αετών της Λισαβόνας έκρινε ότι, από την στιγμή που δεν θα έχει κατοχή μπάλας πρέπει οι παίκτες του να κλείσουν όλους τους χώρους στο μισό γήπεδο προς την άμυνα. Με μία ζώνη 4-5-1 , που μετατρεπόταν στην επίθεση σε 4-3-3, προσπάθησε να κόψει τις κάθετες πάσες προς την περιοχή του. Οι παίκτες του έδειξαν υπομονή στο passing game των αντιπάλων και έκαναν κίνηση για κλέψιμο ή διεκδίκηση της μπάλας όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν. Χωρίς παράτολμες ενέργειες θα κρατούσαν την Μπαρτσελόνα μακριά από την εστία. Όταν όμως δέχτηκαν το τέρμα, πολύ νωρίς στο παιχνίδι, όλη η φιλοσοφία του συστήματος χάθηκε και απλά αποδέχθηκαν την ανωτερότητα των αντιπάλων όντας αδύναμοι να απειλήσουν σοβαρά την εστία του Βαλντέζ.
Το 4-3-3 της Μπενφίκα
Σχηματισμός 4-3-3 αμυντικογενής.
Τρία κεντρικά χαφ που έπρεπε να καλύπτουν την άμυνα και να προσπαθούν να οργανώσουν επίθεση.
Λόγω της πίεσης από την Μπαρτσελόνα στην επίθεση η άμυνα κατέβαινε χαμηλά, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν οι αποστάσεις των γραμμών, ειδικά με την επιθετική γραμμή, οπότε κάθε κλέψιμο δεν οδηγούσε σε γρήγορη αντεπίθεση.
Ανάμεσα στις δύο γραμμές ζώνης υπήρχαν κενά, με αποτέλεσμα να βρίσκονται εκτεθειμένοι οι αμυντικοί στις γρήγορες εναλλαγές της μπάλας.
Παρότι η Μπενφίκα έτρεξε περισσότερο στο γήπεδο (111.017 μέτρα), ήταν εμφανή τα κενά που δημιουργούνταν στα πλάγια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να «σπάει» η συνοχή του άξονα και να απειλείται η εστία σε κάθε επίθεση.
Οι κρυφοί κυνηγοί της Μπαρτελόνα δημιούργησαν το μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί η άμυνα χώρου που επιλέχθηκε δεν κινούνταν όσο γρήγορα επέβαλλε ο ρυθμός του παιχνιδιού. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος η οποιαδήποτε προσπάθεια για προώθηση γινόταν με ατομική ενέργεια του κάθε παίκτη, ώστε σε περίπτωση που χαθεί η μπάλα να υπάρχουν πίσω καλύψεις.
Οι επιθετικές προσπάθειες με ατομικές ενέργειες είναι καταδικασμένες και δεν προσφέρουν τίποτα στην ομάδα. Η αδυναμίας κατοχής της μπάλας και η έλλειψη συνεργασιών για να βγει η ομάδα μπροστά ήταν ο λόγος που οι όποιες ευκαιρίες δημιουργήθηκαν προήλθαν από στημένες φάσεις.
Η άμυνα ζώνης 4-5-1 της Μπενφίκα
Η εμφάνιση της Μπενφίκα κρίνεται μέτρια. Ημιτελής προσπάθειες, κακή κυκλοφορία, επιθετική ανεπάρκεια. Προφανώς το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα δεν το μέτρησαν ως σίγουρη νίκη και λειτούργησαν με βάση τις δυνατότητες τους. Στα παιχνίδια με Σέλτικ και Σπάρτακ Μόσχας θα παρουσιαστεί πιο ανταγωνιστική.
Η ρουτίνα των νικών
Ο Τίτο Βιλανόβα είναι στην ευχάριστη θέση να διαχειρίζεται ένα σύνολο παικτών που πρώτα αυτοί έχουν συνειδητοποιήσει τις ανάγκες της ομάδας και κατ’ επέκταση τις προσωπικές τους ανάγκες. Σε παιχνίδια που πρέπει να νικήσουν και τίποτα περισσότερο, ανεβάζουν στροφές μέχρι εκεί που ο αντίπαλος καθηλώνεται και έπειτα συντηρούν το σκορ, τις δυνάμεις τους, διαχειρίζονται τον χρόνο και δείχνουν την ωριμότητα που επιβάλλουν οι περιστάσεις. Εύκολη νίκη με την τακτική που μόνο η Μπαρτσελόνα ξέρει να εφαρμόζει , έκανε το δύο στα δύο στον όμιλο της και συνεχίζει για νέες προκλήσεις.
Η επιθετική ανάπτυξη της Μπαρτσελόνα
Σχηματισμός 4-6-0.
Επιθετική άμυνα και συνεχή πίεση στην μπάλα
Δύο play maker τον Τσάβι και τον Φάμπρεγκας, συνεπικουρούμενη από Μπούσκετς όταν η μπάλα πήγαινε πίσω ή τον Μέσι όταν γινόταν κίνηση κρυφών κυνηγών.
Χρήση όλου του πλάτους του γηπέδου για να ανοίξουν τις αποστάσεις στην ζώνη των αντιπάλων.
Ο επιθετικός μπακ ήταν ο Ντάνι Άλβεζ, που ανέβαινε σε κάθε επίθεση, σε αντίθεση με τον Τζόρντι Άλμπα, ο οποίος έμενε να κάνει τον τρίτο αμυντικό.
Συνεχές pass and move και υπομονετικό passing game έως ότου βρεθεί η κατάλληλη πάσα.
Παιχνίδι με κάθετες μπαλιές σε κοντινές αποστάσεις.
Ακόμα μία ολοκληρωτική εμφάνιση, μία ποδοσφαιρική παράσταση από την Μπαρτσελόνα. Διήρκησε λίγο χρονικά, 30 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και 15 λεπτά στο δεύτερο, αλλά έστω και έτσι δείχνει την διαφορά της από τις υπόλοιπες ομάδες του ομίλου στο Champions League.
Οι παίκτες της Μπάρτσα πανηγυρίζουν το 0-2
Συμπέρασμα
Η πρόθεση του δυνατού να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται το παιχνίδι έπαιξε τον ρόλο της για το συνολικό θέαμα που παρακολουθήσαμε. Γρήγορο τέρμα , αδυναμία αντίδρασης από τον αντίπαλο, κατοχή μπάλας, επιβολή ρυθμού στο παιχνίδι, νίκη και όλα τελείωσαν φυσιολογικά. Όλοι γνωρίζουμε την ποιότητα των παικτών της Μπαρτσελόνα και ποιες ομάδες είναι σε θέση να την ανταγωνιστούν: το έργο της γηπεδούχου ήταν εξ” αρχής πάρα πολύ δύσκολο…
Πηγή: overlap.gr
Οι σκέψεις του Χόρχε Ζέσους
Ο προπονητής των Αετών της Λισαβόνας έκρινε ότι, από την στιγμή που δεν θα έχει κατοχή μπάλας πρέπει οι παίκτες του να κλείσουν όλους τους χώρους στο μισό γήπεδο προς την άμυνα. Με μία ζώνη 4-5-1 , που μετατρεπόταν στην επίθεση σε 4-3-3, προσπάθησε να κόψει τις κάθετες πάσες προς την περιοχή του. Οι παίκτες του έδειξαν υπομονή στο passing game των αντιπάλων και έκαναν κίνηση για κλέψιμο ή διεκδίκηση της μπάλας όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν. Χωρίς παράτολμες ενέργειες θα κρατούσαν την Μπαρτσελόνα μακριά από την εστία. Όταν όμως δέχτηκαν το τέρμα, πολύ νωρίς στο παιχνίδι, όλη η φιλοσοφία του συστήματος χάθηκε και απλά αποδέχθηκαν την ανωτερότητα των αντιπάλων όντας αδύναμοι να απειλήσουν σοβαρά την εστία του Βαλντέζ.
Το 4-3-3 της Μπενφίκα
Σχηματισμός 4-3-3 αμυντικογενής.
Τρία κεντρικά χαφ που έπρεπε να καλύπτουν την άμυνα και να προσπαθούν να οργανώσουν επίθεση.
Λόγω της πίεσης από την Μπαρτσελόνα στην επίθεση η άμυνα κατέβαινε χαμηλά, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν οι αποστάσεις των γραμμών, ειδικά με την επιθετική γραμμή, οπότε κάθε κλέψιμο δεν οδηγούσε σε γρήγορη αντεπίθεση.
Ανάμεσα στις δύο γραμμές ζώνης υπήρχαν κενά, με αποτέλεσμα να βρίσκονται εκτεθειμένοι οι αμυντικοί στις γρήγορες εναλλαγές της μπάλας.
Παρότι η Μπενφίκα έτρεξε περισσότερο στο γήπεδο (111.017 μέτρα), ήταν εμφανή τα κενά που δημιουργούνταν στα πλάγια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να «σπάει» η συνοχή του άξονα και να απειλείται η εστία σε κάθε επίθεση.
Οι κρυφοί κυνηγοί της Μπαρτελόνα δημιούργησαν το μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί η άμυνα χώρου που επιλέχθηκε δεν κινούνταν όσο γρήγορα επέβαλλε ο ρυθμός του παιχνιδιού. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος η οποιαδήποτε προσπάθεια για προώθηση γινόταν με ατομική ενέργεια του κάθε παίκτη, ώστε σε περίπτωση που χαθεί η μπάλα να υπάρχουν πίσω καλύψεις.
Οι επιθετικές προσπάθειες με ατομικές ενέργειες είναι καταδικασμένες και δεν προσφέρουν τίποτα στην ομάδα. Η αδυναμίας κατοχής της μπάλας και η έλλειψη συνεργασιών για να βγει η ομάδα μπροστά ήταν ο λόγος που οι όποιες ευκαιρίες δημιουργήθηκαν προήλθαν από στημένες φάσεις.
Η άμυνα ζώνης 4-5-1 της Μπενφίκα
Η εμφάνιση της Μπενφίκα κρίνεται μέτρια. Ημιτελής προσπάθειες, κακή κυκλοφορία, επιθετική ανεπάρκεια. Προφανώς το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα δεν το μέτρησαν ως σίγουρη νίκη και λειτούργησαν με βάση τις δυνατότητες τους. Στα παιχνίδια με Σέλτικ και Σπάρτακ Μόσχας θα παρουσιαστεί πιο ανταγωνιστική.
Η ρουτίνα των νικών
Ο Τίτο Βιλανόβα είναι στην ευχάριστη θέση να διαχειρίζεται ένα σύνολο παικτών που πρώτα αυτοί έχουν συνειδητοποιήσει τις ανάγκες της ομάδας και κατ’ επέκταση τις προσωπικές τους ανάγκες. Σε παιχνίδια που πρέπει να νικήσουν και τίποτα περισσότερο, ανεβάζουν στροφές μέχρι εκεί που ο αντίπαλος καθηλώνεται και έπειτα συντηρούν το σκορ, τις δυνάμεις τους, διαχειρίζονται τον χρόνο και δείχνουν την ωριμότητα που επιβάλλουν οι περιστάσεις. Εύκολη νίκη με την τακτική που μόνο η Μπαρτσελόνα ξέρει να εφαρμόζει , έκανε το δύο στα δύο στον όμιλο της και συνεχίζει για νέες προκλήσεις.
Η επιθετική ανάπτυξη της Μπαρτσελόνα
Σχηματισμός 4-6-0.
Επιθετική άμυνα και συνεχή πίεση στην μπάλα
Δύο play maker τον Τσάβι και τον Φάμπρεγκας, συνεπικουρούμενη από Μπούσκετς όταν η μπάλα πήγαινε πίσω ή τον Μέσι όταν γινόταν κίνηση κρυφών κυνηγών.
Χρήση όλου του πλάτους του γηπέδου για να ανοίξουν τις αποστάσεις στην ζώνη των αντιπάλων.
Ο επιθετικός μπακ ήταν ο Ντάνι Άλβεζ, που ανέβαινε σε κάθε επίθεση, σε αντίθεση με τον Τζόρντι Άλμπα, ο οποίος έμενε να κάνει τον τρίτο αμυντικό.
Συνεχές pass and move και υπομονετικό passing game έως ότου βρεθεί η κατάλληλη πάσα.
Παιχνίδι με κάθετες μπαλιές σε κοντινές αποστάσεις.
Ακόμα μία ολοκληρωτική εμφάνιση, μία ποδοσφαιρική παράσταση από την Μπαρτσελόνα. Διήρκησε λίγο χρονικά, 30 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και 15 λεπτά στο δεύτερο, αλλά έστω και έτσι δείχνει την διαφορά της από τις υπόλοιπες ομάδες του ομίλου στο Champions League.
Οι παίκτες της Μπάρτσα πανηγυρίζουν το 0-2
Συμπέρασμα
Η πρόθεση του δυνατού να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται το παιχνίδι έπαιξε τον ρόλο της για το συνολικό θέαμα που παρακολουθήσαμε. Γρήγορο τέρμα , αδυναμία αντίδρασης από τον αντίπαλο, κατοχή μπάλας, επιβολή ρυθμού στο παιχνίδι, νίκη και όλα τελείωσαν φυσιολογικά. Όλοι γνωρίζουμε την ποιότητα των παικτών της Μπαρτσελόνα και ποιες ομάδες είναι σε θέση να την ανταγωνιστούν: το έργο της γηπεδούχου ήταν εξ” αρχής πάρα πολύ δύσκολο…
Πηγή: overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου