Κόντρα στην αναχρονιστική Ελλάδα της αναδιάρθρωσης, ο πρόεδρος της
Μπαρτσελόνα προλογίζει το μέλλον με λίγκες 16 ομάδων και Τσάμπιονς Λιγκ
των 64...
Ηταν 4 Σεπτεμβρίου του 1955. Οι 37.000 που στριμώχνονταν στο «Εστάντιο
Νασιονάλ», θα διηγούνταν αργότερα στα εγγόνια τους πως βρέθηκαν εκεί,
για να πανηγυρίσουν το γκολ του Ζοάο Μπαπτίστα Μαρτίνς (Σπόρτινγκ
Λισσαβόνας-Παρτιζάν 3-3), το παρθενικό μίας διοργάνωσης που μόλις είχε
γεννηθεί. Το Κύπελλο Πρωταθλητριών ξεκινούσε με μόλις 16 ομάδες. Στην
πορεία θα έμπαιναν στο κόλπο διαδοχικά και οι πρωταθλητές των υπολοίπων
χωρών της Ευρώπης. Μέχρι το σήμερα ο θεσμός έχει αλλάξει μορφή πολλές
φορές, αλλά πάντα με την ίδια προοπτική, αυτή της διεύρυνσης.
Η φυσική συνέχεια του, το ΣΟΥΠΕΡ επιτυχημένο Τσάμπιονς Λιγκ έχει φτάσει 58 χρόνια μετά τις 32 συμμετοχές στη φάση των ομίλων, ενώ στη φετινή αφετηρία του πρώτου προκριματικού γύρου στις 25 Ιουνίου στήθηκαν 72 ομάδες! Η φυσική εξέλιξη του πράγματος είναι ο αριθμός να γίνει ακόμα και τριψήφιος και αυτό δεν φαίνεται να αργεί. Το ποδόσφαιρο του εγγύς μέλλοντος θα είναι συμβατό με ότι συμβαίνει σε πολιτικοικονομικό επίπεδο: θα παγκοσμιοποιηθεί. Για την ακρίβεια θα εξευρωπαϊστεί πλήρως.
Τα πάντα ξεκινούν από μία καλή (ή κακή αναλόγως πως το κρίνει κανείς) ιδέα. Η τωρινή φαίνεται να ανήκει στον Σάντρο Ροσέλ. Σύντομα στα γραφεία της UEFA και της LFP (σ.σ.: η ισπανική λίγκα) θα ταχυδρομηθεί ταυτόχρονα ένας φάκελος. Εκεί μέσα θα περιέχονται οι προτάσεις του προέδρου της Μπαρτσελόνα αναφορικά με το πως θα πρέπει να παιχτεί το παιχνίδι... αύριο. Φυσικά η όλη κουβέντα έχει να κάνει με το χρήμα. Και τα φράγκα βρίσκονται εν μέρει στα εγχώρια πρωταθλήματα, αλλά κυρίως στας Ευρώπας.
Τι θα συνιστά λοιπόν ο κύριος Ροσέλ; Οτι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί είναι η εξής αναδιάρθρωση: Τα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα (Ισπανία, Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία) να έχουν από 16 ομάδες και το Τσάμπιονς Λιγκ να διευρυνθεί με 64 clubs που με τη σειρά τους θα σχηματίζουν όχι οκτώ, αλλά 16 ομίλους των τεσσάρων. Ετσι θα απομένουν 24 θέσεις για τις υπόλοιπες χώρες που θα παλεύουν να βρουν κάνα ψίχουλο σε αυτό το μεγάλο φαγοπότι. Αυτά όσον αφορά το διεθνές κομμάτι της ιδέας. Οχι ότι δεν το έχει σκεφτεί κανείς άλλος νωρίτερα. Απλά φαίνεται πως πλέον έχει επέλθει η σχετική ωριμότητα και συνεννόηση μεταξύ των κορυφαίων συλλόγων (σ.σ.: η άλλοτε περίφημη G-16) και της αρχοντοπαρέας του Μισέλ Πλατινί.
Πως όμως θα λειτουργήσει το εντός συνόρων σκέλος του εγχειρήματος; Ο Ροσέλ, που φημολογείται ότι ήδη έχει πάρει το «πράσινο φως του Φλορεντίνο Πέρεθ για να προχωρήσει, θέλει να γίνει πιο ανταγωνιστική τόσο η Πριμέρα όσο και η Σεγούντα Ντιβισιόν. Αυτό σίγουρα θα συμβεί με τις 16 ομάδες, από τις οποίες καμία δεν θα είναι αδιάφορη. Οι οκτώ (ναι κύριοι οι ΟΚΤΩ) θα πηγαίνουν στο Τσάμπιονς Λιγκ (οι έξι απ' ευθείας και οι δύο στα play off)! Οι θέσεις 9-12 θα οδηγούνται στο Europa League (λογικά θα μείνει ως έχει) και οι 13-15 θα δίνουν μπαράζ παραμονής με τους 2-4 της Σεγούντα, με τον ουραγό να υποβιβάζεται άμεσα.
Στο πρώτο ανάγνωσμα της -εν αναμονή -πρότασης σκέφτεσαι τα αρνητικά και τα θετικά. Οσον αφορά τα ΜΕΙΟΝ αυτό θα οδηγήσει στον αφανισμό μικρομεσαίων ομάδων. Κυρίως αυτών που αποκαλούνται και «ασανσέρ», οι οποίες δεν θα επιβιώσουν στη μεγάλη κατηγορία. Οπότε η λίγκα θα απολέσει τον ιστορικό και πανεθνικό χαρακτήρα της, καθώς θα απομείνουν οι σύλλογοι των μεγάλων πόλεων να παλεύουν μεταξύ τους. Φυσικά τα ΣΥΝ είναι σαφώς πιο ευδιάκριτα, μιας και έχουν να κάνουν με τα χρήματα. Λιγότερες ομάδες σημαίνει μεγαλύτερα μερίδια από την πίτα των τηλεοπτικών, ενώ κατ' επέκταση θα ακολουθήσει άνοδος του ανταγωνισμού και μείωση του χάσματος μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου που πλέον έχει γιγαντωθεί.
Και μετά απ' όλα αυτά σου έρχεται στο μυαλό... Το πόσο απερίσκεπτοι πρέπει να είναι αυτοί οι βλαχοευρωπαίοι. Πόσο κουτοί οι Ισπανοί των 50 εκατ. ψυχών που θέλουν να έχουν 16 ομάδες στη λιγκα τους. Το πόσο μπροστά βλέπουν οι της Σούπερ Λιγκας που κόντρα σε όλα αυτά σφυρίζουν στο δικό τους σκοπό και αναβαθμίζουν το πρωτάθλημα της Ελλάδας των 10 εκατ. νοματαίων, προβλέποντας 18 ομάδες για την επόμενη σεζόν. Τελικά σε αυτό τον τόπο πρέπει να είμαστε έτη φωτός μπροστά. Και ας μένουμε αναχρονιστικά στο... προχθές, παρακολουθώντας στα συνδρομητικά κανάλια το πως θα παίζεται το ποδόσφαιρο του... αύριο.
ΥΓ. Η παράλογη λογική της ελληνικής αναδιάρθωσης περιλαμβάνει φυσικά και τα παραίτιτα ΘΑ. ΘΑ γίνουμε 18, επειδή ΘΑ γίνουμε 16 από το 2014 και ΘΑ γίνουμε τελικά κάποια στιγμή 14!
πηγή: gazzetta.gr
Η φυσική συνέχεια του, το ΣΟΥΠΕΡ επιτυχημένο Τσάμπιονς Λιγκ έχει φτάσει 58 χρόνια μετά τις 32 συμμετοχές στη φάση των ομίλων, ενώ στη φετινή αφετηρία του πρώτου προκριματικού γύρου στις 25 Ιουνίου στήθηκαν 72 ομάδες! Η φυσική εξέλιξη του πράγματος είναι ο αριθμός να γίνει ακόμα και τριψήφιος και αυτό δεν φαίνεται να αργεί. Το ποδόσφαιρο του εγγύς μέλλοντος θα είναι συμβατό με ότι συμβαίνει σε πολιτικοικονομικό επίπεδο: θα παγκοσμιοποιηθεί. Για την ακρίβεια θα εξευρωπαϊστεί πλήρως.
Τα πάντα ξεκινούν από μία καλή (ή κακή αναλόγως πως το κρίνει κανείς) ιδέα. Η τωρινή φαίνεται να ανήκει στον Σάντρο Ροσέλ. Σύντομα στα γραφεία της UEFA και της LFP (σ.σ.: η ισπανική λίγκα) θα ταχυδρομηθεί ταυτόχρονα ένας φάκελος. Εκεί μέσα θα περιέχονται οι προτάσεις του προέδρου της Μπαρτσελόνα αναφορικά με το πως θα πρέπει να παιχτεί το παιχνίδι... αύριο. Φυσικά η όλη κουβέντα έχει να κάνει με το χρήμα. Και τα φράγκα βρίσκονται εν μέρει στα εγχώρια πρωταθλήματα, αλλά κυρίως στας Ευρώπας.
Τι θα συνιστά λοιπόν ο κύριος Ροσέλ; Οτι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί είναι η εξής αναδιάρθρωση: Τα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα (Ισπανία, Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία) να έχουν από 16 ομάδες και το Τσάμπιονς Λιγκ να διευρυνθεί με 64 clubs που με τη σειρά τους θα σχηματίζουν όχι οκτώ, αλλά 16 ομίλους των τεσσάρων. Ετσι θα απομένουν 24 θέσεις για τις υπόλοιπες χώρες που θα παλεύουν να βρουν κάνα ψίχουλο σε αυτό το μεγάλο φαγοπότι. Αυτά όσον αφορά το διεθνές κομμάτι της ιδέας. Οχι ότι δεν το έχει σκεφτεί κανείς άλλος νωρίτερα. Απλά φαίνεται πως πλέον έχει επέλθει η σχετική ωριμότητα και συνεννόηση μεταξύ των κορυφαίων συλλόγων (σ.σ.: η άλλοτε περίφημη G-16) και της αρχοντοπαρέας του Μισέλ Πλατινί.
Πως όμως θα λειτουργήσει το εντός συνόρων σκέλος του εγχειρήματος; Ο Ροσέλ, που φημολογείται ότι ήδη έχει πάρει το «πράσινο φως του Φλορεντίνο Πέρεθ για να προχωρήσει, θέλει να γίνει πιο ανταγωνιστική τόσο η Πριμέρα όσο και η Σεγούντα Ντιβισιόν. Αυτό σίγουρα θα συμβεί με τις 16 ομάδες, από τις οποίες καμία δεν θα είναι αδιάφορη. Οι οκτώ (ναι κύριοι οι ΟΚΤΩ) θα πηγαίνουν στο Τσάμπιονς Λιγκ (οι έξι απ' ευθείας και οι δύο στα play off)! Οι θέσεις 9-12 θα οδηγούνται στο Europa League (λογικά θα μείνει ως έχει) και οι 13-15 θα δίνουν μπαράζ παραμονής με τους 2-4 της Σεγούντα, με τον ουραγό να υποβιβάζεται άμεσα.
Στο πρώτο ανάγνωσμα της -εν αναμονή -πρότασης σκέφτεσαι τα αρνητικά και τα θετικά. Οσον αφορά τα ΜΕΙΟΝ αυτό θα οδηγήσει στον αφανισμό μικρομεσαίων ομάδων. Κυρίως αυτών που αποκαλούνται και «ασανσέρ», οι οποίες δεν θα επιβιώσουν στη μεγάλη κατηγορία. Οπότε η λίγκα θα απολέσει τον ιστορικό και πανεθνικό χαρακτήρα της, καθώς θα απομείνουν οι σύλλογοι των μεγάλων πόλεων να παλεύουν μεταξύ τους. Φυσικά τα ΣΥΝ είναι σαφώς πιο ευδιάκριτα, μιας και έχουν να κάνουν με τα χρήματα. Λιγότερες ομάδες σημαίνει μεγαλύτερα μερίδια από την πίτα των τηλεοπτικών, ενώ κατ' επέκταση θα ακολουθήσει άνοδος του ανταγωνισμού και μείωση του χάσματος μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου που πλέον έχει γιγαντωθεί.
Και μετά απ' όλα αυτά σου έρχεται στο μυαλό... Το πόσο απερίσκεπτοι πρέπει να είναι αυτοί οι βλαχοευρωπαίοι. Πόσο κουτοί οι Ισπανοί των 50 εκατ. ψυχών που θέλουν να έχουν 16 ομάδες στη λιγκα τους. Το πόσο μπροστά βλέπουν οι της Σούπερ Λιγκας που κόντρα σε όλα αυτά σφυρίζουν στο δικό τους σκοπό και αναβαθμίζουν το πρωτάθλημα της Ελλάδας των 10 εκατ. νοματαίων, προβλέποντας 18 ομάδες για την επόμενη σεζόν. Τελικά σε αυτό τον τόπο πρέπει να είμαστε έτη φωτός μπροστά. Και ας μένουμε αναχρονιστικά στο... προχθές, παρακολουθώντας στα συνδρομητικά κανάλια το πως θα παίζεται το ποδόσφαιρο του... αύριο.
ΥΓ. Η παράλογη λογική της ελληνικής αναδιάρθωσης περιλαμβάνει φυσικά και τα παραίτιτα ΘΑ. ΘΑ γίνουμε 18, επειδή ΘΑ γίνουμε 16 από το 2014 και ΘΑ γίνουμε τελικά κάποια στιγμή 14!
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου