Ο καθένας βγαίνει και λέει το μακρύ του και το κοντό του. Γνώστες-«παντογνώστες», επαΐοντες, «ειδικοί» της μπάλας εκφράζουν στα ανοιχτά μικρόφωνα τις απόψεις τους και άμα οδηγείς και τους ακούς και δεν είσαι αφοσιωμένος στο τιμόνι σου, άστε τα να πάνε… Κινδυνεύεις με «τετακέ»!
Μετά το ματς με την Άρσεναλ – κι ενώ γενικά ο Πάουλο αντιμετωπίζεται με δυσπιστία τον τελευταίο καιρό στο Καραϊσκάκη από μερίδα του κόσμου, άσχετα αν πάλι έτρεξε τα περισσότερα χιλιόμετρα από κάθε άλλο συμπαίκτη του, βάση στατιστικής, αλλά αν επιμείνει κανείς σε αυτό το στοιχείο θα του απαντήσουν ότι προφανώς δεν… ψάχνουν για «μαραθωνοδρόμο» – σου… πέφτανε τα μαλλιά με κάποια από τα μεταμεσονύκτια «απαυγάσματα ποδοσφαιρικής σοφίας» που άκουγες.
Ο ένας έλεγε ότι «τον Μασάντο τον πήραμε για αντί-Ιμπαγάσα και… είναι χειρότερος του Μάριτς που είχαμε»! Ο άλλος υποστήριζε ότι «είναι η μεγαλύτερη μεταγραφική απογοήτευση όλων των εποχών», ένας άλλος ότι «γιατί να κατέβω από την Αλεξανδρούπολη, για να δω τον Μασάντο; Που για μένα ήτανε κάποτε αυτό το ταξίδι… Ομόνοια-Κολιάτσου»! Παλτό, ημί-παλτό, καπαρντίνα και διάφορες τέτοιες υπερβολές, καταλάβατε…
Δεν είπε κανείς ότι ο Πορτογάλος, ούτε… μαγεύει, ούτε ενθουσιάζει, ούτε εντυπωσιάζει, ούτε καν ικανοποιεί με δεδομένη την ποδοσφαιρική αξία του, αλλά και την «μετοχική» (υπό την έννοια της δαπάνης που έκανε η διοίκηση του Ολυμπιακού για να τον ντύσει στα ερυθρόλευκα).
Η (μακράν) ακριβότερη απόκτηση του περασμένου καλοκαιριού και διακαής πόθος πρώτα του Βαλβέρδε και μετά της πλατείας Αλεξάνδρας και του Ζαρντίμ, ένας παίκτης που ήταν ενάμιση χρόνο στο στόχαστρο και υπό παρακολούθηση από τους ερυθρόλευκους, δεν ικανοποιεί μέχρι τώρα τις προσδοκίες.
Πράγματι. Αλήθεια είναι αυτό. Όπως αλήθεια είναι, ότι όντως – και δεν θα μπορούσε αλλιώς – οι εμφανίσεις του Μασάντο ασφαλώς και έχουν προβληματίσει τους ιθύνοντες. Ψέμα και υπερβολή είναι ότι τους έχουν κάνει να δυσφορήσουν.
Κανένας «πανικός» δεν υπάρχει στο λιμάνι για το μέλλον του Μασάντο και για τα 2,5 εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για την μετακίνηση του από την Τουλούζ.
Δεν «χαϊδεύω», ούτε και έχω πρόθεση να δικαιολογήσω τον παίκτη. Όμως υπάρχουν εξηγήσεις τις οποίες όσοι δεν έχουν παίξει μπάλα ή παρασύρονται από την υπερβολή της ανυπομονησίας, αδυνατούν να δουν. Κι αυτοί είναι οι «προπονητές της εξέδρας»:
1. Ο Πορτογάλος δεν έχει παίξει ποτέ στον Ολυμπιακό στη φυσική θέση του! Ούτε επιτελικός μέσος είναι, ούτε πολύ περισσότερο ακραίος κυνηγός, αφού στα προσόντα του ουδέποτε αναγνωρίστηκαν βασικά χαρακτηριστικά αυτού του ρόλου (ταχύτητα-σπριντ, κλειστή ντρίμπλα, πρόκληση ρηγμάτων από τα άκρα). Προφανώς ο Ζαρντίμ θέλει να τον «χωράει» πάση θυσία στο σχήμα, είτε και με Ιμπαγάσα «μέσα», είτε με άλλο τρόπο πληρότητας της μεσαίας γραμμής (οπότε αυτός… περισσεύσει στο πλάι). Είτε επειδή με την αποχώρηση Μιραλάς αναζητά ένα εφάμιλλο – του Αμπντούν - δυνατό ατού στην απέναντι πτέρυγα από τον Αλγερινό. Δεν την κακίζω την τεχνική ηγεσία που ψάχνει τρόπους εκμετάλλευσης της εγνωσμένης αξίας του Μασάντο. Από ένα σημείο και μετά όμως επιβάλλεται και η «θυσία» κάποιου ή κάποιων από την 11άδα για να αξιοποιηθεί κατάλληλα ο Πάουλο. Μην «καεί» κιόλας στο τέλος!
2. Για τους λίγους που παρακολουθούσαν από το συνδρομητικό τα τελευταία χρόνια γαλλικό πρωτάθλημα (και σπάνια κάποια ματς Τουλούζ) θα ξέρουν ότι ο Μασάντο είναι κατά βάση κεντρικός μέσος, «οχτάρι» δηλαδή πιο πολύ. Ένας λίγο πιο προωθημένος Ορμπάιθ, για να μιλάμε «ερυθρόλευκα» να καταλαβαινόμαστε. Με «σπάσιμο» της μπάλας στα πλάγια με εξαιρετικές 25άρες-30άρες μεταβιβάσεις, γερά σουτ από τον άξονα και ισχυρά φάουλ, καθώς και πολλά τρεξίματα στο μήκος και το πλάτος ευρείας ακτίνας του κέντρου.
3. Ζήτημα εγκλιματισμού το οποίο διαφέρει από παίκτη σε παίκτη και από άνθρωπο σε άνθρωπο. Άλλος ο χαρακτήρας, η ιδιοσυγκρασία του ενός και άλλος του άλλου. Μια μεταγραφή χρειάζεται περισσότερο χρόνο προσαρμογής και άλλη λιγότερο. Κι ο Μασάντο για την όποια καθυστέρηση στο να μπει στο «πνεύμα». έχει και το ελαφρυντικό, το ξαναλέω, ότι δεν έχει παίξει ποτέ στην κανονική θέση του.
Υ.Γ.: Νομίζω ότι και με Κάκο θα το έπαιζε άνετα το ντέρμπι ο Ολυμπιακός με το γενικό πλαίσιο υπεροχής (αγωνιστική κατάσταση, ψυχολογία, βαθμολογική και ποιοτική διαφορά) που διαθέτει.
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου