Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για τους παίκτες του ΠΑΟ, που έβαλαν φρένο στον κατήφορο, τον Τζεμπούρ που είναι έτοιμος να φύγει και τον Αστέρα Τρίπολης που συνεχίζει να αγοράζει παίκτες που κάνουν την διαφορά
Μέσα στην εβδομάδα και μετά και τον αποκλεισμό από τον Πλατανιά, δεν γίνονταν αναφορά μόνο στο ότι ο ΠΑΟ χάνει το τρένο της Ευρώπης, άλλα και ότι με το δύσκολο πρόγραμμα που είχε θα έμπαινε και σε περιπέτειες σχετικά με την παραμονή του.
Η αλήθεια είναι ότι πήγαινε πολύ. Αλλος τρόπος για να έρθει ένα αποτέλεσμα που να επαναφέρει κάπως την ηρεμία στην Παιανία δεν υπήρχε, παρά μόνο οι ίδιοι οι παίκτες.
 
Η διοίκηση απούσα και ανήμπορη, ο Φάμπρι με το ένα πόδι στο αεροπλάνο της επιστροφής, ο Βαζέχα και ο Γκμοχ με το αυτί στο ακουστικό και με τον Ατρόμητο να πιστεύει λανθασμένα ότι η αλλαγή προπονητή θα λύσει όλα τα προβλήματα του, οι παίκτες του ΠΑΟ έψαχναν το αποτέλεσμα της μιας βραδιάς που θα επιβεβαίωνε ότι έχουν ακόμη σφυγμό.
Η νίκη στο Περιστέρι ήταν μία δική τους νίκη. Μία νίκη εγωισμού, μία νίκη που έμοιαζε πλέον με ζήτημα τιμής για όλους τους ποδοφαιριστές του ΠΑΟ. Ηρθε κυρίως χάρη στο πάθος και την διάθεσή τους να γυρίσουν την κατάσταση.
 
Δεν άλλαξε κάτι άλλο. Ούτε ο Καζιγιάμα τους μεταμόρφωσε - τους βοήθησε. Οι ίδιοι βοήθησαν τους εαυτούς τους, με το πάθος και την διάθεση που έβγαλαν στο χόρτο, για να μπει ένα τέρμα στον διασυρμό. Και μπήκε το τέρμα και ήρθε μία νίκη που τους ξαναέβαλε σε τροχιά Ευρώπης και πλέι οφ. Πλέον ο ΠΑΟ είναι στους δύο βαθμούς από την πέμπτη θέση που οδηγεί στα πλέι οφ και μπορεί με ανάλογη προσπάθεια και ελάχιστη βελτίωση να την πάρει αυτή την πέμπτη θέση κόντρα σε Λεβαδειακό και ΠΑΣ που την διεκδικούν.
 
Οσο για τον Ατρόμητο, αποδείχτηκε και στο ματς με τον ΠΑΟ, ότι όλα τα προβλήματα δεν ήταν μόνο θέμα προπονητή. Σουμπίνιο και Κούτσι δεν έχουν καμία σχέση με τον περσινό Τάτο και τον Μήτρογλου, ενώ η ομάδα δεν βρήκε σχεδόν τίποτα από τις φετινές μεταγραφές της... Φέτος δύσκολα θα είναι η χρονιά της υπέρβασης, μπορεί όμως να είναι απλώς η χρονιά της καθιέρωσης. Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην Ευρώπη δηλαδή. Το καλοκαίρι μπορούν να το ψάξουν λίγο καλύτερα, για να παίξουν και λίγο καλύτερα...
 
Και από το ζήτημα τιμής των παικτών του ΠΑΟ, σε αυτό του Αστέρα Τρίπολης. Με την ομάδα να δείχνει ικανή για μεγάλα πράγματα η όρεξη άνοιξε και μαζί το πορτοφόλι της διοίκησης. Η ομάδα της Τρίπολης έχει δει την ευκαιρία και τον ανοικτό δρόμο, όχι για την Ευρώπη, αλλά και για το Τσάμπιονς Λιγκ και την κυνηγά μετά μανίας και με όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις να δίνουν τα ρέστα τους.
 
Προπονητής και παίκτες εντός γηπέδου, παίζοντας το τελευταίο δίμηνο την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα, αλλά και η διοίκηση με τις μεταγραφές που κάνει Γενάρη μήνα. Ο Κάφα είναι μεγάλη πολυτέλεια για το ελληνικό πρωτάθλημα, ενώ και οι άλλοι δύο παίκτες που αποκτήθηκαν είναι για να τον ανεβάσουν επίπεδο.
Λογικά με αυτόν τον Αστέρα και τους ΠΑΟΚ, Ατρόμητο και εκτός απρόοπτου τον Παναθηναϊκό, πάμε για πολύ ανοικτά πλέι οφ, σχεδόν χωρίς φαβορί για πρώτη φορά...
 
Υ.Γ. Σε μία αγωνιστική που τα πάντα έδειχναν ζήτημα τιμής (και οι νίκες της ΑΕΚ και του Πανιωνίου τέτοιες έμοιαζαν) ήρθε ο μάνατζερ του Τζιμπούρ να επιβεβαιώσει ότι τελικά τα πάντα είναι ζήτημα τιμής. Ακατέβατα 1,5 εκατ. ευρώ καθαρά το χρόνο ζήτησε (μεικτά σημαίνει πάνω από 2 εκατ. ευρώ) και πλέον ο Ολυμπιακός πολύ δύσκολα θα τον κρατήσει με αυτή την τιμή. Ηδη ψάχνουν τον αντικαταστάτη του και αν ο Γενάρης δεν ήταν τόσο προχωρημένος,  ίσως να τον έβρισκαν τώρα και ένα έπαιρναν και το 1 εκατ. ευρώ των Τούρκων, χωρίς ακόμη αυτό το ενδεχόμενο να έχει αποκλειστεί τελείως...