Και ενώ η μάχη στην ουρά έχει ανάψει, έρχεται ο αγώνας Κυπέλλου με τον Λεβαδειακό. Αντιλαμβάνεστε όλοι πως μέχρι να ξεκινήσουν τα πλέι οφ, με κάτι πρέπει να ασχολούμαστε στο κομμάτι του πρωταθλήματος.
Η νίκη του Πανιωνίου ήταν πάρα πολύ σημαντική και πανηγυρίστηκε έντονα στη Θεσσαλονίκη, αφού εκτός των άλλων διατηρούμε και πολύ καλές σχέσεις με τους Πάνθηρες. Διάφοροι, προσπαθούν να παρουσιάσουν ως διαλυμένο τον Πανιώνιο, αλλά άμα τα βάλεις κάτω έχει έξι επτά κανονικούς ποδοσφαιριστές στην ενδεκάδα που κάνουν δουλίτσα. Μόνο διαλυμένος δεν είναι. Και αυτό που μου αρέσει στον Πανιώνιο, είναι το ότι οι πιτσιρικάδες του έχουν προσωπικότητα. Δεν είναι βόδια. Είναι παιδιά που με τη συμπεριφορά τους, δείχνουν πως ο σύλλογος αυτός έχει ακαδημίες που υποστηρίζουν την ιστορία του. Τους περιμένουμε την ερχόμενη Κυριακή στη Τούμπα, για να τους χειροκροτήσουμε. Πάμε παρακάτω.
Το βάρος πέφτει τώρα στα άλλα αδέρφια μας, στην Κρήτη. Στον ΟΦΗ. Το πρόγραμμα είναι δύσκολο και πρέπει να υπάρξουν νίκες κόντρα στα προγνωστικά. Νομίζω πως δύο είναι αρκετές, αν και η σωτηρία μπορεί και να πάει στους 34, αν κάποια ομάδα ξαφνικά γίνει Μπαρτσελόνα.
Είμαι βέβαιος πως στο τέλος θα επικρατήσει η Κρητική ψυχή, τα παλικάρια του νησιού, οι γνήσιοι συνεχιστές της ελληνικής κουλτούρας. Και στη τελική, ας έχουν και τρία ταξιδάκια στη Κρήτη του χρόνου. Στα δύο τουλάχιστον θα μπορούμε να βουτήξουμε στη θάλασσα. Λίγο τύχη στην κλήρωση θέλει.
Ακούω κάτι φήμες πως η Βέροια κέρδισε στην Ξάνθη για να δώσει το παιχνίδι στον Άρη, αλλά εγώ δεν τα πιστεύω αυτά. Δε θέλω να πιστέψω πως γίνονται και στην τελική, αν κάποιος έχει στοιχεία να τα βγάλει. Επειδή έχασε ένα πέναλτι ο Μάνταλος σημαίνει πως το έδωσε η Ξάνθη; Ντροπής πράματα.
Η Βέροια αν κερδίσει είναι σωμένη. Έχει Κέρκυρα, ΟΦΗ, Πλατανιά εντός, ψάχνοντας δύο νίκες ακόμη και μάλλον θα τα καταφέρει. Αν δε κερδίσει όμως, θα πρέπει να κάνει το τρία στα τρία, με τους δύο τελευταίους να καίγονται.
Τα σενάρια πάντως εξ αρχής, το παρασκήνιο κοινώς, έδινε τη Βέροια πεσμένη. Και αναρωτιόμασταν όλοι πως είναι δυνατόν να πέσει μία τόσο καλή ομάδα. Η ΚΕΔ βέβαια την ξέσκισε στο πρώτο γύρο και τώρα δεν είναι και πολύ φιλική μαζί της. Η βουτιά του Μαρσελίνιο θα μπορούσε να τη ρίξει κατηγορία. Πλάκα – πλάκα, ο Μαρσελίνο με το καραγκιοζλίκι που έκανε στο άγγιγμα του Λόπεζ, θα πρέπει να πληρώσει πρόστιμο σε κάποια σχολή υποκριτικής ή να τιμηθεί με το βραβείο "Αρτέμης Μάτσας" για τον τρόπο που σηκώνει το χέρι και δείχνει τον Λόπεζ ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αφού σφαδάζει.
Πάμε στα δικά μας. Παρατηρούσα για πολλοστή φορά τα στατιστικά και έβλεπα πως ο Κλάους με 12 γκολ και 3 ασίστ, έχει συμμετοχή σχεδόν στα μισά γκολ της ομάδας που είναι συνολικά 33. Ο Σαλπιγγίδης ακολουθεί με έξι, αλλά έχει πετύχει από δύο σε δύο αγώνες, άρα έχει σκοράρει σε τέσσερις αγώνες. Πάντα όταν πετυχαίνει γκολ, ελπίζουμε πως θα κάνει ένα σερί γιατί ξεμπλοκάρει ψυχολογικά, όμως αυτή τη φορά η ανάγκη για κάτι τέτοιο υπάρχει όσο ποτέ. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται τα γκολ του Σαλπιγγίδη για να πετύχει τους στόχους του. Με τον Κλάους μόνο σημείο αναφοράς δουλειά δε γίνεται.
Την Πέμπτη, παίζουμε με τον Λεβαδειακό που σίγουρα δεν είναι Κέρκυρα, ενώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε πως ο θεσμός του Κυπέλλου είναι αγώνας 180 λεπτών που τα εκτός έδρας γκολ έχουν μεγαλύτερη σημασία.
Με λίγα λόγια, ο ΠΑΟΚ την Πέμπτη δεν πρόκειται να κάνει ένα παιχνίδι ρίσκου, με τον Κατσουράνη να λειτουργεί ως χαφ, τους δύο μπακ τοποθετημένους πολύ ψηλά, τον Λόρενς να φεύγει από τη θέση του για να δημιουργεί πλεονέκτημα σε άλλους χώρους και τον Λάζαρ περισσότερο ως 8άρι παρά ως κεντρικός χαφ στη τετράδα της μεσαίας γραμμής.
Κοινώς, δεν μπορεί η ομάδα την Πέμπτη να έχει το μυαλό της μόνο στην επίθεση, αλλά και στο πως θα αμυνθεί. Τα αστεία γκολ που δεχτήκαμε με ΟΦΗ και Κέρκυρα, δεν έχουν θέση στο παιχνίδι που έρχεται. Και το καταγράφω αυτό το στοιχείο, γιατί μου δίνεται η αίσθηση πως στη Τούμπα παρουσιάζουμε μία αγωνιστική αλαζονεία χωρίς να υπάρχουν ακόμη οι συνθήκες για να συμβεί αυτό. Και φάνηκε από τον τρόπο που διαχειριστήκαμε το τελευταίο ημίωρο της Κέρκυρας.
Θα τελειώσω με τον μπασκετικό ΠΑΟΚ. Σίγουρα ο τρόπος διαχείρισης της ομάδας είναι για σεμινάρια. Η διοίκηση μάλιστα, προτίμησε να δώσει τα χρήματα του Μαγκράθ στην ομάδα και όχι να πάρει άλλον παίκτη, κάτι που ίσως να αναγκαστεί στο άμεσο μέλλον να κάνει.
Απλά εγώ θα καταθέσω έναν προβληματισμό που δεν είναι τυχαίος. Αν εγώ πληρώνω ως χορηγός για να προβάλω την εταιρία μου σε έναν σύλλογο, το κάνω για να υπάρχει μία ανταγωνιστική ομάδα. Δε το κάνω για να καλύπτω τις οφειλές που δημιούργησαν άλλοι. Και κάπου εκεί, υπάρχει μία ισορροπία που θα πρέπει να προσεχτεί έτσι ώστε η ΚΑΕ να μη χάσει τον βασικό της χρηματοδότη. Το σκεπτικό είναι πολύ απλό και σαφές.
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου