Δεν ξέρω αν αυτή ήταν η
μεγαλύτερη νίκη στην πρόσφατη ιστορία του Ολυμπιακού. Ούτε αν ο Χάινς,
μετά την παλικαρίσια εμφάνισή του απέναντι στα θηρία της ΤΣΣΚΑ θα
διεκδικήσει ένα συμβόλαιο που πιθανώς να μην είχε δει ούτε στο όνειρό
του (αλλά το αξίζει πέρα για πέρα). Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή η νίκη
δεν ανήκει σε κανέναν άλλον περισσότερο από έναν και μοναδικό άνθρωπο,
τον Γιώργο Μπαρτζώκα! Ισως να είναι άδικο για τους υπόλοιπους, τους
παίκτες, τον Σπανούλη, τον Χάινς, τον Αντιτς, που ακριβώς στην πιο
κρίσιμη στιγμή έκανε την καλύτερη φετινή εμφάνισή του, αλλά σε μία χώρα
που ο ίδιος και ο Μπαρτζώκας για τους αρρωστημένους εγκεφάλους έγιναν τα
πρώτα και τα εύκολα θύματα στη νέα σελίδα που άνοιξε η ομάδα τους, ο
κόουτς του Ολυμπιακού έδειξε κι απέδειξε ότι είναι προπονητής υψηλού
επιπέδου.
Ενας προπονητής που δεν κέρδισε τα εύσημά του μόνο από το 69-52 του τελικού σκορ, αλλά κι από το εγκώμιο που του έπλεξε στο τέλος του αγώνα αυτός ο μεγάλος και σπουδαίος Ετορε Μεσίνα. Ναι, τώρα μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε για τον Μπαρτζώκα, τον Mr Bean του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που πήρε την ΤΣΣΚΑ και την έδεσε κόμπο, αναγκάζοντας τον Ετορε Μεσίνα να παραδεχθεί αρκετή ώρα μετά το ματς, ότι και ο ίδιος δεν μπορεί να καταλάβει (ακόμα) τι έχει συμβεί και έβλεπε τους παίκτες του στη διάρκεια του αγώνα να μην μπορούν να πάρουν ανάσα.
Ο Ολυμπιακός έπαιξε ένα από τα πιο ολοκληρωτικά παιχνίδια του, όχι μόνο στη φετινή σεζόν, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια. Είχε πλάνο και προγραμματισμό, δεν στηρίχθηκε στην τύχη, αλλά είχε επιλογές, η επιβεβαίωση των οποίων χρειαζόταν και τύχη. Η ΤΣΣΚΑ στο ανοιχτό γήπεδο δεν είναι και η καλύτερη ομάδα, στο πέντε εναντίον πέντε όμως, είναι απόλυτα έτοιμη και προετοιμασμένη. Τουλάχιστον ήταν! Μέχρι να αντιμετωπίσει την άμυνα του Μπαρτζώκα και το πάθος των παικτών που έβαλαν στην συνταγή το πιο κατάλληλο συστατικό, την καρδιά! Ο Ολυμπιακός ρίσκαρε, διότι έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς. Αποφάσισε ότι αν θέλει να ζήσει θα πρέπει να προστατεύσει τη ρακέτα του δίνοντας στους Ρώσους την ευκαιρία να σουτάρουν από μακριά. Ετσι κι έγινε. Με μία διαφορά όμως. Το πλάνο του Μπαρτζώκα για την αντιμετώπιση της ΤΣΣΚΑ, προέβλεπε ότι η νίκη περνάει από το μηδέν εντός της ρακέτας. Χωρίς ημίμετρα, χωρίς συμβιβασμούς.
Ο Χάινς και ο Αντιτς με τον Πρίντεζη έφαγαν τα λυσακά τους, ώστε να απαγορεύσουν τη σύνδεση των ψηλών με τους κοντούς, οι περιφερειακοί έβαλαν κόκκινη γραμμή στο ύψος του τριπόντου λέγοντας ουσιαστικά στους αντιπάλους τους πως «Από εδώ για να περάσετε θα φτύσετε αίμα». Κι όταν αυτό συνέβαινε οι περιστροφές και οι βοήθειες δούλευαν τόσο αυτοματοποιημένα που η ΤΣΣΚΑ έμοιαζε αιχμάλωτη. Ο Τεόντοσιτς από τα hedge out των ψηλών αναγκαζόταν να διώξει τη μπάλα από τα χέρια του, ο Μεσίνα τον έβαλε ακόμα και σε θέση «2» για μεγάλο χρονικό διάστημα για να τον αποδεσμεύσει και να είναι ο τελικός αποδέκτης της πάσας, αλλά η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν προετοιμασμένη για όλα. Η επίθεση των ερυθρόλευκων δεν ήταν σούπερ, αλλά ήταν τόσο καλή, όσο χρειαζόταν. Και κάπως έτσι το αουτσάιντερ έκανε περίπατο επιβεβαιώνοντας για ακόμα μία φορά την παράδοση των Φάιναλ Φορ
Υ.Γ. Οι γραμμές αυτές γράφτηκαν πριν τελειώσει ο δεύτερος ημιτελικός. Επίτηδες. Διότι, θα τολμήσω να πάρω το ρίσκο και να σημειώσω αυτό που υποστήριζα με ζέση εδώ και καιρό. Ο τελικός για τον Ολυμπιακό ήταν ο ημιτελικός. Ελπίζω να μην διαψευστώ.
Ενας προπονητής που δεν κέρδισε τα εύσημά του μόνο από το 69-52 του τελικού σκορ, αλλά κι από το εγκώμιο που του έπλεξε στο τέλος του αγώνα αυτός ο μεγάλος και σπουδαίος Ετορε Μεσίνα. Ναι, τώρα μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε για τον Μπαρτζώκα, τον Mr Bean του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που πήρε την ΤΣΣΚΑ και την έδεσε κόμπο, αναγκάζοντας τον Ετορε Μεσίνα να παραδεχθεί αρκετή ώρα μετά το ματς, ότι και ο ίδιος δεν μπορεί να καταλάβει (ακόμα) τι έχει συμβεί και έβλεπε τους παίκτες του στη διάρκεια του αγώνα να μην μπορούν να πάρουν ανάσα.
Ο Ολυμπιακός έπαιξε ένα από τα πιο ολοκληρωτικά παιχνίδια του, όχι μόνο στη φετινή σεζόν, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια. Είχε πλάνο και προγραμματισμό, δεν στηρίχθηκε στην τύχη, αλλά είχε επιλογές, η επιβεβαίωση των οποίων χρειαζόταν και τύχη. Η ΤΣΣΚΑ στο ανοιχτό γήπεδο δεν είναι και η καλύτερη ομάδα, στο πέντε εναντίον πέντε όμως, είναι απόλυτα έτοιμη και προετοιμασμένη. Τουλάχιστον ήταν! Μέχρι να αντιμετωπίσει την άμυνα του Μπαρτζώκα και το πάθος των παικτών που έβαλαν στην συνταγή το πιο κατάλληλο συστατικό, την καρδιά! Ο Ολυμπιακός ρίσκαρε, διότι έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς. Αποφάσισε ότι αν θέλει να ζήσει θα πρέπει να προστατεύσει τη ρακέτα του δίνοντας στους Ρώσους την ευκαιρία να σουτάρουν από μακριά. Ετσι κι έγινε. Με μία διαφορά όμως. Το πλάνο του Μπαρτζώκα για την αντιμετώπιση της ΤΣΣΚΑ, προέβλεπε ότι η νίκη περνάει από το μηδέν εντός της ρακέτας. Χωρίς ημίμετρα, χωρίς συμβιβασμούς.
Ο Χάινς και ο Αντιτς με τον Πρίντεζη έφαγαν τα λυσακά τους, ώστε να απαγορεύσουν τη σύνδεση των ψηλών με τους κοντούς, οι περιφερειακοί έβαλαν κόκκινη γραμμή στο ύψος του τριπόντου λέγοντας ουσιαστικά στους αντιπάλους τους πως «Από εδώ για να περάσετε θα φτύσετε αίμα». Κι όταν αυτό συνέβαινε οι περιστροφές και οι βοήθειες δούλευαν τόσο αυτοματοποιημένα που η ΤΣΣΚΑ έμοιαζε αιχμάλωτη. Ο Τεόντοσιτς από τα hedge out των ψηλών αναγκαζόταν να διώξει τη μπάλα από τα χέρια του, ο Μεσίνα τον έβαλε ακόμα και σε θέση «2» για μεγάλο χρονικό διάστημα για να τον αποδεσμεύσει και να είναι ο τελικός αποδέκτης της πάσας, αλλά η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν προετοιμασμένη για όλα. Η επίθεση των ερυθρόλευκων δεν ήταν σούπερ, αλλά ήταν τόσο καλή, όσο χρειαζόταν. Και κάπως έτσι το αουτσάιντερ έκανε περίπατο επιβεβαιώνοντας για ακόμα μία φορά την παράδοση των Φάιναλ Φορ
Υ.Γ. Οι γραμμές αυτές γράφτηκαν πριν τελειώσει ο δεύτερος ημιτελικός. Επίτηδες. Διότι, θα τολμήσω να πάρω το ρίσκο και να σημειώσω αυτό που υποστήριζα με ζέση εδώ και καιρό. Ο τελικός για τον Ολυμπιακό ήταν ο ημιτελικός. Ελπίζω να μην διαψευστώ.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου