Δεν έχουν περάσει και λίγα χρόνια από την
τελευταία φορά που είδα από κοντά τον Κριστιάν Καρεμπέ. Χαμογελαστός
όπως πάντα, ευγενικός και με εκείνο το απαράμιλλο στυλ του σταρ, ο
οποίος όμως είναι πάντα προσιτός.
Σχεδόν 20 χρόνια στο χώρο, συνάντησα
αρκετούς σταρ (πραγματικά, τέτοιοι, ήταν ελάχιστοι) και πολλούς
περισσότερους ποδοσφαιριστές ή επαγγελματίες του χώρου. Κάποιον σαν τον
Κριστιάν Καρεμπέ δεν γνώρισα ποτέ και αμφιβάλλω αν θα έχω την τύχη να
γνωρίσω ξανά.
Νομίζω ότι τέτοιους επαγγελματίες θα έπρεπε να κάνουμε τα πάντα για να
τους κρατάμε στην Ελλάδα. Τα πάντα όμως. Θυμάμαι λίγες ημέρες μετά από
εκείνο το επεισοδιακό ματς με τον Ευθυμιάδη στην Λεωφόρο, τον Κριστιάν
να μιλά στη γαλλική τηλεόραση για τα όσα είχαν συμβεί. Οι Γάλλοι
ρεπόρτερ… έψαχναν δηλώσεις γεμάτες από αγανάκτηση, οργή, διψούσαν για
έναν Καρεμπέ που θα τους έδινε αίμα και τηλεθέαση. Ο Κριστιάν τους είπε:
«Θα πρότεινα σε οποιοδήποτε γαλλικό κανάλι να πάρει τα δικαιώματα
του ελληνικού πρωταθλήματος και να δείξει τους αγώνες του. Εδώ υπάρχει
ταλέντο και υψηλού επιπέδου ποδόσφαιρο…»
Θυμάμαι την πρώτη συνέντευξη που του είχα κάνει για το περιοδικό Active. To εξώφυλλο θέλαμε να είναι το άγριο πρόσωπο του Κριστιάν Καρεμπέ (τον φωτογραφίζαμε βάζοντας τον να κάνει μία κραυγή, αλά bravehart», με το πρόσωπό του βαμμένο κόκκινο και άσπρο. Αλλωστε αυτός ήταν και ο τίτλος στο εξώφυλλο του περιοδικού: «Braveheart».
Θυμάμαι ότι δεν ήξερα πώς να του ζητήσω να περάσει περίπου μισή ώρα από
την ζωή του στο μακιγιάζ και άλλη μία με τον φωτογράφο, πριν καν
κάτσουμε να μιλήσουμε για τη συνέντευξη.
Ηρθε στο ραντεβού στο studio, πέντε λεπτά νωρίτερα… Δεν μου έτυχε σχεδόν ποτέ, σε καμία συνέντευξη. Όταν του εξήγησα το concept, με απολογητικό ύφος είναι η αλήθεια, ενθουσιάστηκε. «Φοβερή ιδέα μ’ αρέσει πολύ» μου είπε. «Όμως
αν γίνεται θέλω μία χάρη. Στις μέσα σελίδες να χρησιμοποιήσουμε
φωτογραφίες με το πρόσωπό μου βαμμένο με κόκκινο χρώμα το οποίο θα είναι
το σήμα κατά του Aids. Ξέρεις, συμμετέχω σε μία καμπάνια κατά του ΑIDS και θα ήταν καλό να κάνω μία τέτοια φωτογράφιση…».
Συνολικά για να ολοκληρωθεί η φωτογράφιση πέρασαν 2,5 ώρες. Δεν
δυσανασχέτησε ούτε λεπτό. Εγώ ήμουν στα… καρφιά. Το κατάλαβε κάποια
στιγμή και μου είπε: «Μην αγχώνεσαι, όταν τελειώσουμε την φωτογράφιση θα φύγω για την προπόνηση και θα βρεθούμε αύριο για να κάνουμε τη συνέντευξη»…
Την άλλη μέρα όντως βρεθήκαμε. Όταν τελείωσα τις ερωτήσεις σε μία απολαυστική συζήτηση μαζί του, μου είπε: «Θα την θυμάμαι αυτή τη συνέντευξη…». Όταν τον ρώτησα γιατί μου απάντησε «Είναι το πρώτο cover story που κάνω σε περιοδικό και δεν με ρώτησαν απολύτως τίποτα για την Αντριάνα…» και ξέσπασε σε γέλια… Του απάντησα, αιφνιδιασμένος είναι η αλήθεια. «Υπάρχει λόγος. Τώρα που τελειώσαμε θα σου ζητούσα να μεσολαβήσεις για να κάνουμε cover story κάποια στιγμή και την Αντριάνα» και εκείνος αφού χαμογέλασε μου είπε: «Σε
λάθος άνθρωπο απευθύνεσαι. Με εμένα διαμεσολαβητή δεν έχεις καμία τύχη.
Αυτά τα κανονίζει ο μάνατζέρ της. Χώρια που θα σας κόστιζε και ακριβά.
Βλέπεις εγώ είμαι υποχρεωμένος να είμαι εδώ. Είναι η δουλειά μου, εγώ
βγάζω λεφτά από το ποδόσφαιρο και την δημοσιότητα που ο Τύπος μου
προσφέρει. Η Αντριάνα πάλι βγάζει λεφτά, επειδή ο Τύπος της τα προσφέρει
για μία φωτογράφιση - συνέντευξη».
Τι να πρωτοθυμηθώ όμως με αυτόν τον
υπέροχο τζέντλεμαν. Το ότι μετά από κάθε ματς ήταν ο πρώτος απ’ όλους
τους ποδοσφαιριστές που έρχονταν σε εμάς τους δημοσιογράφους, για να
κάνει δηλώσεις. Μετά τις ήττες δε, ήταν ο μοναδικός που ερχόταν. Ψέματα,
ξέχασα και τον Παρ... Μήπως να θυμηθώ, τον τρόπο με τον οποίο
προσέγγιζε το ποδόσφαιρο και τις απόψεις του για αυτό. Την ευαισθησία
του για τα θέματα μετανάστευσης (με καταγωγή από τη Νέα Καληδονία ο
ίδιος είχε βιώσει στο πετσί του τον ρατσισμό πριν γίνει διάσημος), κάπως
έτσι άλλωστε “ξέφυγε” με τον Οκκά στο Καραϊσκάκη σε εκείνο το ματς με
τον ΠΑΟΚ, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τον απλό κόσμο που τον
συναντούσε στο δρόμο, την συμπεριφορά του έξω από τα αποδυτήρια ή στις
εκδηλώσεις της ομάδας στις οποίες πήγαινε πάντα πρώτος και έφευγε
τελευταίος. Ο Κριστιάν Καρεμπέ ήταν ο ορισμός του ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ σε όλα τα
επίπεδα.
Ας
θυμηθώ λοιπόν, καλύτερα μία ιστορία που επιβεβαίωνε από τότε ότι ο
Κριστιάν όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο θα ασχοληθεί με το σκάουτινγκ, με
την ανακάλυψη παικτών ή έστω με την δουλειά του μάνατζερ. Και κυρίως
μία ιστορία που δείχνει πόσο, μα πόσο πολύ μετράει, όχι στην Ελλάδα,
αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο ο ίδιος. Τι εκτίμηση έχουν για αυτόν οι
άνθρωποι του ποδοσφαίρου, ακόμη και τα πολύ μεγαλύτερα ονόματα από
αυτόν, όπως ο Πατρίκ Βιεϊρά, ο Τιερί Ανρί, ο Ντιντιέ Ντεσάν, ο Λιλιάν
Τουράμ.
Κατά
τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα είχε κληθεί στην Εθνική ομάδα
της Γαλλίας για ένα φιλικό παιχνίδι. Εγώ τότε δούλευα στο «Βήμα» και
ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο, δημοσιογράφος, ήθελε να κάνει αποστολή με
την εφημερίδα «Goal» στη
Γαλλία για να καλύψει το φιλικό και την συμμετοχή του Κριστιάν σε αυτό.
Τον ενημερώσαμε σχετικά και η απάντησή του ήταν... σοκαριστική. «Σας
ευχαριστώ πολύ. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα, ένα ελληνικό μέσο, να κάνει
αποστολή στη Γαλλία για να καλύψει τη συμμετοχή μου σε ένα φιλικό ματς.
Πείτε μου τι χρειάζεστε…». Για να μην σας κουράζω, ο άνθρωπος ήθελε να καλύψει τα έξοδα της αποστολής πέραν όλων των άλλων που θα σας περιγράψω!!!
Φυσικά
εμείς το αρνηθήκαμε πολύ ευγενικά, εξηγώντας του ότι για την εφημερίδα
είναι ένα πολύ σημαντικό ρεπορτάζ και ζητήσαμε απλώς την βοήθεια του για
να μπει η δημοσιογράφος στο προπονητικό κέντρο της Εθνικής Γαλλίας και
φυσικά μία συνέντευξη μαζί του.
Η
δημοσιογράφος πέταξε με την ίδια πτήση από την Αθήνα με τον Κριστιάν
Καρεμπέ. Όταν έφτασαν στο αεροδρόμιο του Παρισιού, ο μάνατζερ του
Κριστιάν, Μίλαν Τσάλασαν (Κροάτης από τους κορυφαίους μάνατζερ στον
κόσμο εκείνη την εποχή) είχε έρθει με το αυτοκίνητό του για να τον
πάρει. Φυσικά ο Καρεμπέ του ζήτησε να πάρει και την δημοσιογράφο από την
Ελλάδα για να την πάνε στο ξενοδοχείο της. Στο δρόμο ο Καρεμπέ έπιασε
κουβέντα με τον Τσάλασαν για έναν παίκτη που έπαιζε στην δεύτερη
κατηγορία της Γαλλίας και ήταν 18 ετών. Ο Κροάτης μάνατζερ εξήγησε στην
Ελληνίδα δημοσιογράφο. «Εδώ και μερικά χρόνια δεν παίρνω νεαρό παίκτη στο γραφείο μου, αν πρώτα δεν τον δει ο Κριστιάν σε μερικά dvd. Εχει φοβερό μάτι. Σχεδόν δεν κάνει ποτέ λάθος…». Ο Κριστιάν χαμογέλασε και συμπλήρωσε: «Είναι
λίγο υπερβολικός, αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν σε μερικά χρόνια θα
σταματήσω το ποδόσφαιρο, μάλλον με κάτι τέτοιο θα ασχοληθώ. Σκάουτερ,
τεχνικός διευθυντής, μάνατζερ ποδοσφαιριστών για να φάω την δουλειά του
Μίλαν. Κάτι τέτοιο πάντως…»
Την
επόμενη μέρα το πρωί η Ελληνίδα δημοσιογράφος ήταν στο «Κλερ Φοντέν»,
το προπονητικό κέντρο της Εθνικής Γαλλίας. Προσέξτε, μιλάμε για την
ομάδα που εκείνη την εποχή ήταν Παγκόσμια Πρωταθλήτρια και Πρωταθλήτρια
Ευρώπης ταυτόχρονα. Ότι ακριβώς είναι σήμερα η Ισπανία δηλαδή…
Ηταν media day
και αρκετοί από τους σταρ εκείνης της ομάδας περίμεναν να μιλήσουν με
τους δημοσιογράφους. Ο Ανρί, ο Βιεϊρά, ο Τρεζεγκέ, ο Τουράμ, ο
Λιζαραζού, ο Πετί, φυσικά ο Κριστιάν και αρκετοί ακόμη. Ο Ζιντάν δεν
είχε πάει, διότι είχε φτάσει αργά από την Μαδρίτη και είχε ένα
μικροπρόβλημα τραυματισμού και ήταν για αποθεραπεία…
Η Ελληνίδα δημοσιογράφος μίλησε σχεδόν με όλους τους παίκτες που ήταν στο meeting room.
Ολοι, μα όλοι από τον Ανρί μέχρι τον τελευταίο είχαν ενημερωθεί από τον
Κριστιάν. Μόλις τους έλεγε ότι είναι από την Ελλάδα και έχει ταξιδέψει
στην Γαλλία για να κάνει θέμα για τον Καρεμπέ, την διέκοπταν και της
έλεγαν. «Ναι βέβαια γνωρίζουμε, μας έχει ενημερώσει ο Κριστιάν ότι θα
ήσασταν εδώ σήμερα και μας είπε να μην γυρίσουμε στα δωμάτια για
μεσημεριανό αν δεν σας δώσουμε συνέντευξη…». Απίστευτο!
Το
πιο απίστευτο συνέβη αμέσως μετά… Η δημοσιογράφος είχε μιλήσει με όλους
τους παρευρισκόμενους στην αίθουσα εκτός από τον Βιεϊρά. Ο χρόνος όμως
είχε τελειώσει και οι παίκτες έφευγαν για τα δωμάτιά τους. Σχεδόν στην
πόρτα πρόλαβε τον Πατρίκ και έχοντας πλέον καταλάβει ότι όλοι ήταν
ενημερωμένοι από τον Κριστιάν δεν του είπε καν τον πρόλογο, παρά μόνο «Γεια σας είμαι η δημοσιογράφος από την Ελλάδα…». Ο Βιεϊρά με ένα τυπικό χαμογελαστό ύφος της απάντησε: «Λυπάμαι ο χρόνος έχει τελειώσει πρέπει να αποχωρήσω…». «Μα δεν σας είπε ο Κριστιάν…» επέμεινε η δημοσιογράφος. «Ο Κριστιάν, εννοείται ο Καρεμπέ;» ρώτησε ο Βιεϊρά. «Ναι, ναι…». «Όχι, δεν μου είπε κάτι» απάντησε ο σταρ της Αρσεναλ με την δημοσιογράφο να του λέει πλέον όλο το… ποίημα. «Είμαι από την Ελλάδα, έχω έρθει αποστολή στη Γαλλία γιατί κάνουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Κριστιάν…». «Όχι δεν μου είπε κάτι ο Κριστιάν. Προφανώς γιατί δεν ήταν να έρθω εγώ στην media day,
ήρθα τελευταία στιγμή αντί του Ζιντάν… Αφού όμως θέλετε να σας μιλήσω
για τον Καρεμπέ θα το κάνω με μεγάλη μου χαρά. Είναι απόλαυση να μιλάς
για αυτόν τον τύπο» απάντησε ο Βιεϊρά και γύρισε στο meeting room για να μιλήσει για τον Καρεμπέ…
Τα όσα είπαν όλοι τους, μοναδικά. Αισθανόσουν ότι μιλούσαν για τον μεγάλο ηγέτη και leader
αυτής της ομάδας και όχι για τον 20ο παίκτη της. Γιατί αγωνιστικά αυτό
ήταν ο Καρεμπέ σε εκείνη την Εθνική Γαλλίας. Ο παίκτης που έμπαινε στην
αποστολή μεν, αλλά όχι ο σταρ ή έστω ο βασικός παίκτης αυτής της ομάδας.
Κι΄ όμως άπαντες μιλούσαν με τέτοιο σεβασμό που νόμιζες ότι οι
απαντήσεις αφορούσαν τον Ζιντάν και όχι τον Καρεμπέ.
Την εξήγηση την έδινε καλύτερα λίγο αργότερα ο ρεπόρτερ της Εθνικής Γαλλίας στην εφημερίδα L’ Equipe. «Στην
ομάδα υπάρχουν πολλοί καλύτεροι παίκτες από τον Κριστιάν. Δεν υπάρχει
ούτε ένας όμως που να εμπνέει μεγαλύτερο σεβασμό από αυτόν. Είναι η
μεγαλύτερη προσωπικότητα στην ομάδα και για αυτό έχει και περισσότερες
από 50 συμμετοχές με αυτήν. Κανείς προπονητής δεν σκέφτεται να τον
αφήσει εκτός ομάδας και κανείς από τους συμπαίκτες του δεν σκέφτεται
αυτή την Εθνική Γαλλίας χωρίς αυτόν μαζί τους».
Την
ιστορία αυτή σας την έγραψα με αφορμή την επιστροφή του Κριστιάν
Καρεμπέ στον Ολυμπιακό. Μία επιστροφή που ο ίδιος, λίγες ώρες πριν φύγει
από την Ελλάδα ως παίκτης, την είχε φανταστεί. Πίναμε καφέ στο
αεροδρόμιο όταν μου είχε πει: «Κάποια στιγμή σε μερικά χρόνια θα έρθω
και πάλι στον Ολυμπιακό για να συνεργαστώ μαζί του. Οι άνθρωποι εδώ με
εκτίμησαν και με αγάπησαν τόσο πολύ και εγώ δέθηκα μαζί τους που δεν
υπάρχει περίπτωση να μην ξανασμίξουμε…». Όταν τον ρώτησα περίπου σαν
να μην το πίστευα ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και με ένα μάλλον
όχι θετικό ύφος για το ελληνικό ποδόσφαιρο… «Τι να κάνεις εσύ εδώ
στην Ελλάδα από ένα άλλο πόστο; Εχεις τέτοιες αντιλήψεις για το
ποδόσφαιρο και είσαι τόσο τεχνοκράτης που στην Ελλάδα σε οργανωτικό
επίπεδο δεν θα αντέξεις ούτε μέρα…» μου απάντησε. «Ναι είστε λίγο
χύμα εδώ στην Ελλάδα, αλλά έχετε τέτοιο πάθος για το ποδόσφαιρο και την
επιτυχία που θα τον βρείτε τον δρόμο. Κι’ αν δεν τον βρείτε θα έρθουν
κάποιοι σαν εμένα να σας βάλουν στο σωστό δρόμο. Το δύσκολο δεν είναι να
βρεις τους τεχνοκράτες. Το δύσκολο είναι να βρεις αυτό το πάθος…»
Ο
Κριστιάν έπεσε έξω στην εκτίμησή του. Αποδείχτηκε, όχι δύσκολο, αλλά
ακατόρθωτο, να βρούμε τους τεχνοκράτες… Δεν έπεσε όμως έξω στο ότι θα
επέστρεφε. Πέρασαν πολλά χρόνια και άλλαξαν πολλά από τότε. Ο Κριστιάν
δεν είναι καν μαζί με την Αντριάνα Σκλεναρίκοβα και πλέον δουλεύει δίπλα
στον Αρσεν Βενγκέρ ως σκάουτερ της Αρσεναλ. Τον βρήκε όμως και τον
χρόνο και τον τρόπο για να συνεργαστεί ξανά με τον Ολυμπιακό. Ηρθε στην
Ελλάδα και ανέλαβε την θέση του Strategic Advisor.
Από
την στιγμή που επισημοποιήθηκε αυτή η συνεργασία, ένα μόνο πράγμα έχω
σκεφτεί. Αν ο Ολυμπιακός θέλει να αλλάξει επίπεδο, όχι μόνο αγωνιστικό,
αλλά ως club γενικότερα, ας αφήσει τον Κριστιάν να κάνει ότι νομίζει. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου που αξίζει τον κόπο να πεις «πάρε τα κλειδιά του μαγαζιού και κάνε ότι καταλαβαίνεις» αυτός είναι, χωρίς δεύτερη κουβέντα, ο Κριστιάν Καρεμπέ.
Ενας τεχνοκράτης, braveheart, με κουστούμι!
Bienvenue à nouveau Christian…
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου