Προβλέπω επιστροφή
Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό. Από πού και ως που; Για να είμαι
περισσότερο ακριβής, στην πραγματικότητα ο Παναθηναϊκός είναι που θα
επιστρέψει στους Βαρδινογιάννηδες.
Όπως και να ‘χει θεωρώ πιθανότατη, στο άμεσο μέλλον μάλιστα, τη συνάντηση του ονόματος Βαρδινογιάννη με τον σύλλογο μεγάλο, με τον οποίον συνδέθηκαν τρεις συναπτές δεκαετίες, κι όχι μόνον. Σημειώνεται απλά το αυτονόητο. Εντελώς διαφορετικές θα είναι οι συνθήκες στην εκ νέου σχέση που θα προκύψει ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την οικονομικά ισχυρώτερη σήμερα οικογένεια στη χώρα μας.
Μια πρόβλεψη στηρίζεται σε κάποια δεδομένα. Ποια είναι αυτά; Η πλευρά Βαρδινογιάννη. Η απόφαση της είναι οριστική. Ο Παναθηναϊκός αποτελεί παρελθόν. Κι αν είναι δυνατόν να το αισθάνονται αυτό το παρελθόν όσο γίνεται πιο μακρυνό.
Ο Παναθηναϊκός σήμερα. Ένα ναυάγιο. Μαζύ και ένα αίνιγμα. Με άδηλο παρόν και μέλλον. Και σ’ αυτή την παρακμιακή κατάσταση που βρέθηκε ο Παναθηναϊκός τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι Βαρδινογιάννηδες. Ποιος άλλος;
Όχι ο Πατέρας που κράτησε το πηδάλιο για δυο χρόνια. Όσο κι αν συνέβαλε στην πτώση ο εφοπλιστής, το μερίδιο ευθύνης του είναι μικρότερο από τους Βαρδινογιάννηδες, οι οποίοι παρέμεναν πάντα οι μεγαλομέτοχοι των μεγαλομετόχων.
Μηδενικό το ποσοστό ευθύνης των Γιαννακοπουλαίων οι οποίοι ουσιαστικά ήταν στην απ’ έξω. Ο δε Βγενόπουλος περισσότερο λειτουργούσε σαν Τσίπρας στον Παναθηναϊκό και Γιώργος Παπανδρέου στην Κύπρο. Να σοβαρευθούμε.
Υπάρχει σήμερα ο κύριος Αλαφούζος. Άφθαρτος και προφανώς με καλές προθέσεις όταν μπλέχτηκε στην ομάδα σπάραγμα. Σιγά – σιγά φάνηκε ολοκάθαρα ότι δεν παίζει κανενός παιχνίδι παρά μονάχα έχει τη φιλοδοξία να εξελιχθεί στον ηγέτη του παναθηναϊκού λαού. Θα τα καταφέρει; Χλωμό. Χλωμότατο.
Ο καναλάρχης, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, δίνει την εντύπωση ότι ο Παναθηναϊκός θα ξαναγίνει Παναθηναϊκός επειδή η Παναθηναϊκή Συμμαχία θα λειτουργεί με κομματικές μπροσούρες, και αλά σκάϋ εθελοντικές δενδροφυτεύσεις και καθαρισμοί των ακτών.
Δύσκολο το έργο του Αλαφούζου. Και έχει υποπέσει στο συμβατικό αμάρτημα. Όλα τα έχει επάνω του. Ο σταυρός του μαρτυρίου στην πλάτη του. Αν δεν τα καταφέρει εύκολα θα εκδηλωθεί η δυσαρέσκεια του κόσμου, του καλομαθημένου κόσμου του Παναθηναϊκού.
Ο Βαρδινογιάννης που κολλάει; Γιατί, ο Μελισσανίδης ήθελε την επιστροφή του στην ΑΕΚ; Όχι, βέβαια. Να, όμως, που οι εξελίξεις, ο υποβιβασμός της ομάδος ΥΠΟΧΡΕΩΣΑΝ τον τίγρη να επιστρατευθεί.
Τι θα κάνει ο Τζίγγερ αν δεν περπατάει η προσπάθεια αναστύλωσης του Παναθηναϊκού. Θέλει, δεν θέλει θα επιστρέψει.
Τι πρέπει να κάνει, πρώτα απ' όλα, για να πετύχει ο Αλαφούζος στον Παναθηναϊκό; Απαντάει ο Αποδυτηριάκιας.
Δεν θα φτιάξει ομάδα ο Παναθηναϊκός εάν προηγουμένως ο Αλαφούζος δεν φτιάξει τη δική του ομάδα. Το στρατηγικό επιτελείο του προέδρου της ΠΑΕ. Είμαι όσο γίνεται κατηγορηματικός σ’ αυτό. Ευχάριστος ή, όχι, αδιάφορο.
Ο κύριος Αλαφούζος δεν είχε ποτέ του σχέση με τη μπάλλα. Καμμία επαφή και με τον Παναθηναϊκό. Βασικό αυτό. Ήταν βάζελος του γλυκού νερού και από μακρυά. Δεν είναι υπόλογος γι’ αυτό. Αλλοίμονο.
Το σημειώνουμε, όμως, και έχει την ιδιαίτερη σημασία του το γεγονός, δηλαδή μια παρθένα στο γηπεδικό γίγνεσθαι μπουκάρισε στο ελληνικό ποδόσφαιρο σαν ένας παραδοσιακός παράγων γραφικών, ξεπερασμένων δεκαετιών.
Δυο πόδια και δυο χέρια έχει ο Αλαφούζος και παρέδωσε τα τρία από τα τέσσερα μέλη του και κατέστη αιχμάλωτος. Στους βετεράνους ποδοσφαιριστές. Στους δημοσιογράφους της πιάτσας. Στους οργανωμένους φιλάθλους. Μονάχα ένα χέρι ελεύθερο του έμεινε. Για να υπογράφει με την προσωπική του ευθύνη κάθε διαδικασία που θα συμβάλλει στην οικονομική λύτρωση της ΠΑΕ και την αληθινή αυτοδυναμία της.
Όλα θα κριθούν στο γήπεδο. Δυστυχώς. Ένας χρόνος Αλαφούζου πέρασε. Έπρεπε από την πρώτη κιόλας ημέρα, ίσως πριν πλησιάσει στον Παναθηναϊκό να εμφανιστεί οπλισμένος με την προσωπική ομάδα στελεχών του. Όχι να σέρνεται από τα αποτελέσματα των αγώνων. Όχι να πειραματίζεται με τους Φερέϊρες και Φάμπριδες.
Ποια είναι τα τεχνοκρατικά στελέχη του Παναθηναϊκού του Αλαφούζου; Ο τίποτας και ο κανένας.
Την ομάδα δεν τη κτίζει ο προπονητής, Δεν τα μάθατε καλά τα γράμματα. Σε λάθος σχολείο πήγατε. Τζάμπα τα δίδακτρα. Την ομάδα την κτίζει ο πρόεδρος με τον προπονητή που επιλέγει. Κι άλλο είναι το team του προπονητή, άλλο το staff του προέδρου. Τα ξαναλέμε.
Όπως και να ‘χει θεωρώ πιθανότατη, στο άμεσο μέλλον μάλιστα, τη συνάντηση του ονόματος Βαρδινογιάννη με τον σύλλογο μεγάλο, με τον οποίον συνδέθηκαν τρεις συναπτές δεκαετίες, κι όχι μόνον. Σημειώνεται απλά το αυτονόητο. Εντελώς διαφορετικές θα είναι οι συνθήκες στην εκ νέου σχέση που θα προκύψει ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την οικονομικά ισχυρώτερη σήμερα οικογένεια στη χώρα μας.
Μια πρόβλεψη στηρίζεται σε κάποια δεδομένα. Ποια είναι αυτά; Η πλευρά Βαρδινογιάννη. Η απόφαση της είναι οριστική. Ο Παναθηναϊκός αποτελεί παρελθόν. Κι αν είναι δυνατόν να το αισθάνονται αυτό το παρελθόν όσο γίνεται πιο μακρυνό.
Ο Παναθηναϊκός σήμερα. Ένα ναυάγιο. Μαζύ και ένα αίνιγμα. Με άδηλο παρόν και μέλλον. Και σ’ αυτή την παρακμιακή κατάσταση που βρέθηκε ο Παναθηναϊκός τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι Βαρδινογιάννηδες. Ποιος άλλος;
Όχι ο Πατέρας που κράτησε το πηδάλιο για δυο χρόνια. Όσο κι αν συνέβαλε στην πτώση ο εφοπλιστής, το μερίδιο ευθύνης του είναι μικρότερο από τους Βαρδινογιάννηδες, οι οποίοι παρέμεναν πάντα οι μεγαλομέτοχοι των μεγαλομετόχων.
Μηδενικό το ποσοστό ευθύνης των Γιαννακοπουλαίων οι οποίοι ουσιαστικά ήταν στην απ’ έξω. Ο δε Βγενόπουλος περισσότερο λειτουργούσε σαν Τσίπρας στον Παναθηναϊκό και Γιώργος Παπανδρέου στην Κύπρο. Να σοβαρευθούμε.
Υπάρχει σήμερα ο κύριος Αλαφούζος. Άφθαρτος και προφανώς με καλές προθέσεις όταν μπλέχτηκε στην ομάδα σπάραγμα. Σιγά – σιγά φάνηκε ολοκάθαρα ότι δεν παίζει κανενός παιχνίδι παρά μονάχα έχει τη φιλοδοξία να εξελιχθεί στον ηγέτη του παναθηναϊκού λαού. Θα τα καταφέρει; Χλωμό. Χλωμότατο.
Ο καναλάρχης, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, δίνει την εντύπωση ότι ο Παναθηναϊκός θα ξαναγίνει Παναθηναϊκός επειδή η Παναθηναϊκή Συμμαχία θα λειτουργεί με κομματικές μπροσούρες, και αλά σκάϋ εθελοντικές δενδροφυτεύσεις και καθαρισμοί των ακτών.
Δύσκολο το έργο του Αλαφούζου. Και έχει υποπέσει στο συμβατικό αμάρτημα. Όλα τα έχει επάνω του. Ο σταυρός του μαρτυρίου στην πλάτη του. Αν δεν τα καταφέρει εύκολα θα εκδηλωθεί η δυσαρέσκεια του κόσμου, του καλομαθημένου κόσμου του Παναθηναϊκού.
Ο Βαρδινογιάννης που κολλάει; Γιατί, ο Μελισσανίδης ήθελε την επιστροφή του στην ΑΕΚ; Όχι, βέβαια. Να, όμως, που οι εξελίξεις, ο υποβιβασμός της ομάδος ΥΠΟΧΡΕΩΣΑΝ τον τίγρη να επιστρατευθεί.
Τι θα κάνει ο Τζίγγερ αν δεν περπατάει η προσπάθεια αναστύλωσης του Παναθηναϊκού. Θέλει, δεν θέλει θα επιστρέψει.
Τι πρέπει να κάνει, πρώτα απ' όλα, για να πετύχει ο Αλαφούζος στον Παναθηναϊκό; Απαντάει ο Αποδυτηριάκιας.
Δεν θα φτιάξει ομάδα ο Παναθηναϊκός εάν προηγουμένως ο Αλαφούζος δεν φτιάξει τη δική του ομάδα. Το στρατηγικό επιτελείο του προέδρου της ΠΑΕ. Είμαι όσο γίνεται κατηγορηματικός σ’ αυτό. Ευχάριστος ή, όχι, αδιάφορο.
Ο κύριος Αλαφούζος δεν είχε ποτέ του σχέση με τη μπάλλα. Καμμία επαφή και με τον Παναθηναϊκό. Βασικό αυτό. Ήταν βάζελος του γλυκού νερού και από μακρυά. Δεν είναι υπόλογος γι’ αυτό. Αλλοίμονο.
Το σημειώνουμε, όμως, και έχει την ιδιαίτερη σημασία του το γεγονός, δηλαδή μια παρθένα στο γηπεδικό γίγνεσθαι μπουκάρισε στο ελληνικό ποδόσφαιρο σαν ένας παραδοσιακός παράγων γραφικών, ξεπερασμένων δεκαετιών.
Δυο πόδια και δυο χέρια έχει ο Αλαφούζος και παρέδωσε τα τρία από τα τέσσερα μέλη του και κατέστη αιχμάλωτος. Στους βετεράνους ποδοσφαιριστές. Στους δημοσιογράφους της πιάτσας. Στους οργανωμένους φιλάθλους. Μονάχα ένα χέρι ελεύθερο του έμεινε. Για να υπογράφει με την προσωπική του ευθύνη κάθε διαδικασία που θα συμβάλλει στην οικονομική λύτρωση της ΠΑΕ και την αληθινή αυτοδυναμία της.
Όλα θα κριθούν στο γήπεδο. Δυστυχώς. Ένας χρόνος Αλαφούζου πέρασε. Έπρεπε από την πρώτη κιόλας ημέρα, ίσως πριν πλησιάσει στον Παναθηναϊκό να εμφανιστεί οπλισμένος με την προσωπική ομάδα στελεχών του. Όχι να σέρνεται από τα αποτελέσματα των αγώνων. Όχι να πειραματίζεται με τους Φερέϊρες και Φάμπριδες.
Ποια είναι τα τεχνοκρατικά στελέχη του Παναθηναϊκού του Αλαφούζου; Ο τίποτας και ο κανένας.
Την ομάδα δεν τη κτίζει ο προπονητής, Δεν τα μάθατε καλά τα γράμματα. Σε λάθος σχολείο πήγατε. Τζάμπα τα δίδακτρα. Την ομάδα την κτίζει ο πρόεδρος με τον προπονητή που επιλέγει. Κι άλλο είναι το team του προπονητή, άλλο το staff του προέδρου. Τα ξαναλέμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου