Οσο παραμένει Ελληνας ο Ολυμπιακός...!!

Ο Βασίλης Σαμπράκος θαυμάζει τη δουλειά του Μίτσελ, που προσπαθεί να κρατάει τον ρυθμό του Champions League σε μια ομάδα που προετοιμάζεται σε περιβάλλον Superleague. Ο Ολυμπιακός έφτασε να ζητεί από τον εαυτό του την ολοκλήρωση της ανατροπής στο “Παρκ ντε Πρενς” επί της Παρί Σεν Ζερμέν. Μιας πανάκριβης ομάδας, με ορισμένους εκ των ακριβότερων ποδοσφαιριστών του πλανήτη. Μιας ομάδας που έχει ξεχάσει πότε και από ποιον έχασε τελευταία φορά στο σπίτι της, αφού τρέχει ένα σερί 27 αγώνων αήττητη. Η ομάδα του Μίτσελ, που είχε φέρει το ματς στα ίσα με το γκολ του Μανωλά, δεν βρήκε ούτε τότε, στο τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού τη συγκέντρωσή της στη διαδικασία της μετάβασης από τη φάση της επίθεσης και της κατοχής στην φάση της άμυνας. Είχε παρασυρθεί από την ιδέα ότι παίζει με παίκτη παραπάνω, είχε ακούσει ότι η Μπενφίκα νικά την Αντερλεχτ, είχε χάσει την συγκέντρωσή του στο ανασταλτικό μέρος των καθηκόντων του. Ξεχάστηκε. Και κάπως έτσι έδωσε μια στιγμή στον game changer Καβάνι, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την ερυθρόλευκη αδυναμία και εκτέλεσε με ένα αδιανόητο τελείωμα με το “μιτάκι”.
Το ότι έφτασε ο Ολυμπιακός απέναντι στην Παρί εντός “Παρκ ντε Πρενς” να ζητεί από τον εαυτό του την νίκη, είναι πρόοδος. Το ότι έχασε, τελικώς δεν κόστισε, αφού ακόμη και αν επέστρεφε με το “Χ” από το Παρίσι θα είχε και πάλι την ίδια ανάγκη της νίκης επί της Αντερλεχτ για να περάσει. Για τον Ολυμπιακό που το περασμένο καλοκαίρι εκκινούσε με αμφιβολίες σχετικά τον προπονητή του και το Σεπτέμβριο σκεφτόταν σοβαρά να αλλάξει τον Μίτσελ, ακόμη και αυτό το δείγμα, του Παρισίου, ειδικά το πρώτο ημίχρονο, είναι ένα καθαρό δείγμα προόδου. Είναι εξέλιξη. Διότι το έδειξε στην έδρα μιας εκ των καλύτερων και ακριβότερων ομάδων της Ευρώπης.
Μπορεί ο Ολυμπιακός να μην παρουσιάζει νεκρά διαστήματα στην ανασταλτική συμπεριφορά του, σαν αυτά που πλήρωσε χθες, σαν αυτά που έχει εμφανίσει στα περισσότερα εκ των παιχνιδιών του στο Champions League; Είναι από δύσκολο έως απίθανο όσο παίζει σε αυτό το ελληνικό πρωτάθλημα. Οσο οι ποδοσφαιριστές του παίζουν σε ματς, στα οποία δεν κοστίζει η χαλάρωση και το υπερβολικό ρίσκο, οι Ερυθρόλευκοι δεν προετοιμάζονται σε συνθήκες αγώνα Champions League. Δεν μπορούν να κρατήσουν τον ρυθμό του Champions League. Τον βρίσκουν τον ρυθμό, αλλά τους είναι δύσκολο να τον κρατήσουν. Κι η διάρκεια είναι κυμαινόμενη. Αλλοτε 45’ λεπτά, άλλοτε 20’ λεπτά, άλλοτε 75’ λεπτά. Μπορεί να φτάσει στα 90’ λεπτά. Είναι αμφίβολο, διότι δεν τον βοηθά το περιβάλλον του. Οσο ικανός και αν είναι ο Μίτσελ, μια ομάδα που δεν αγωνίζεται κάθε εβδομάδα σε υψηλό επίπεδο δεν μπορεί εύκολα να κρατήσει σε διάρκεια τον ρυθμό του υψηλού επιπέδου.
Αυτός ο Ολυμπιακός, που είδαμε στο Παρίσι, που έχουμε δει μέχρι τώρα στο Champions League, προφανώς είναι ικανός να νικήσει σε 15 μέρες την Αντερλεχτ και να πανηγυρίσει την πρόκριση μπροστά στον κόσμο της. Αυτός ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί υπερβάσεις, σε συγκέντρωση, νηφαλιότητα και εγρήγορση για να σταθεί ανταγωνιστικά στην επόμενη φάση. Αλλά ας περάσει πρώτα, και το συζητάμε περισσότερο αργότερα. 
Πηγή: gazzetta.gr