Είχα τη σκέψη πως ανεξαρτήτου αποτελέσματος, αυτός ο Ολυμπιακός είναι πραγματική ευρωπαϊκή ομάδα που μπορεί να χτυπήσει πολλά ακριβότερα clubs. Οι ερυθρόλευκοι στάθηκαν με αξιώσεις απέναντι σε μια ομάδα που έχει δεκαπλάσιο μπάτζετ και οι ποδοσφαιριστές του έχασαν από ονόματα που προκαλούν ίλιγγο και που κατά πάσα πιθανότητα θα φτάσουν μέχρι τους "8" (τουλάχιστον) του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ναι, οι Πειραιώτες πρέπει να κάνουν ακόμη μία νίκη για να πανηγυρίσουν το μεγάλο ταξίδι στην επόμενη φάση. Σκεφτείτε, όμως, τη μπάλα που έπαιξαν μέσα στο Παρίσι, την αψίδα θριάμβου που λίγο έλειψε να στήσουν στο Παρκ ντε Πρενς έπειτα από 80 λεπτά πολύ καλού και "δουλεμένου" ποδοσφαίρου και θα καταλάβετε γιατί θεωρώ σίγουρη τη γιορτή στον Πειραιά λίγο πριν από τα Χριστούγεννα.
Οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν άνοιξαν σαμπάνιες επί γαλλικού εδάφους από καθαρή ατυχία. Μια ολιγωρία της άμυνας στο πρώτο ημίχρονο, του Μπονγκ αρχικά και των Σιόβα-Μανωλά σε δεύτερο χρόνο, έφεραν την ομάδα του Μίτσελ πίσω στο σκορ. Η οποία όσο περνούσε η ώρα κέρδιζε έδαφος, έφτασε σε σημείο να παίζει στο μισό γήπεδο για 15 λεπτά τους Παριζιάνους στο δεύτερο μέρος και στο τέλος να πληρώσει την... κλάση του Καβάνι που ξέφυγε και έστειλε τον Λοράν Μπλαν και τους συμπαίκτες του στην κληρωτίδα.
Αυτό, λοιπόν, που έχει σημασία είναι το επίπεδο της ομάδας του Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο οποίος, με τη σειρά του, πρέπει να δώσει από τώρα ψήφο εμπιστοσύνης στον προπονητή του. Οχι για τις νίκες και τις τεσσάρες στη Σούπερ Λίγκα, αλλά για το ποιοτικό ποδόσφαιρο που μας δείχνει. Και ο Ζαρντίμ κέρδιζε, αλλά έχανε τις εντυπώσεις του αφεντικού.
Τούτος 'δω, κάνει δουλειά. Και απέδειξε για πολλοστή φορά ότι γνωρίζει τους ποδοσφαιριστές του πολύ καλά. Τους εμπιστεύεται όλους και ανάλογα με τον αντίπαλο, τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις, έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται. Ξεκινάει χωρίς Τσόρι, Σαβιόλα, Βάις, Αβραάμ. Ούτε ένας, ούτε δύο. Τέσσερα βασικά στελέχη, τους οποίους άλλοι προπονητές δεν θα τολμούσαν να αφήσουν στον πάγκο ούτε στον ύπνο τους. Ο Ισπανός δεν διστάζει να αντικαταστήσει ακόμη και τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του στο γήπεδο, τον Σαλίνο. Θα καταστρώσει τα πλάνα του, θα τα ακολουθήσει, κάτι που δείχνει πως ξέρει τι κάνει και για ποιο λόγο, θα τολμήσει και δεν θα κολήσει. Με λίγη τύχη παραπάνω στο Παρίσι, θα χόρευε το τανγκό της πρόκρισης και στο Φάληρο θα παρακολουθούσε το ματς από την... προεδρική σουίτα.
Επαναλαμβάνω, όμως, ότι αυτό έχει λίγη σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι, πλέον, ακομπλεξάριστη ομάδα στην Ευρώπη, δεν τον παίρνει από κάτω η αναποδιά όπως το γρήγορο γκολ και έχει τη νοοτροπία νικητή ακόμη και απέναντι σε μεγαθήρια όπως η Παρί των 400 εκατ. ευρώ.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Ολυμπιακός θα πετάξει στα... βαθιά την Άντερλεχτ. Ούτε η έδρα θα παίξει ρόλο, ούτε η ροκ μελωδία που θα "συνθέσει" ο κόσμος στις εξέδρες του "Γ. Καραϊσκάκης". Η πρόκριση θα έρθει από την ίδια τη μπάντα που έχει φτιάξει ο μαέστρος Μίτσελ. Ο Ισπανός, που όπως έχω ξαναγράψει εδώ, έχει κάνει τον Βαγγέλη Μαρινάκη να ξεχάσει τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Με την αξία του.
ΥΓ. Οφσάιντ το γκολ του Ολυμπιακού, αλλά και στην Παρί χαρίστηκε κόκκινη ενώ έπαιζε με 10.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου