Είναι ορόσημο όσο κανένα άλλο
από τα προηγούμενα και κανένα άλλο από τα επόμενα, τουλάχιστον στην
πρώτη φάση της Ευρωλίγκας το ματς του Ολυμπιακού με τη Γαλατασαράι και
εξηγούμαι πάραυτα, ώστε να μη θεωρηθώ υπερβολικός...
Την Πέμπτη το βράδυ οι πρωταθλητές Ευρώπης (που ασφαλώς δεν ζουν ούτε καν θα πρέπει να νοιάζονται για τα σερί, τα ρεκόρ και τα διάφορα paraphernalia τους) θα επιδιώξουν να διευρύνουν το αήττητο σερί τους και να φτάσουν στο 17-0 σε επίσημα ματς και στο overall 22-0, συμπεριλαμβανομένων και των έξι νικών τους στα ματς προετοιμασίας. Εάν συμβεί τούτο, οι «ερυθρόλευκοι» θα πετύχουν το απόλυτο ρεκόρ τους σε εκκίνηση, ξεπερνώντας το 16-0 της περιόδου 1997-98. Τότε όμως πριν από τις 16 αλλεπάλληλες επιτυχίες, είχαν συμμετάσχει, ως πρωταθλητές Ευρώπης, στο Mc Donald's Open των Παρισίων, όπου νίκησαν μεν την Ατένας ντε Κόρντομπα (στο ματς στο οποίο παρεμπιπτόντως ο Ιβκοβιτς και ο Σαλονίκης είδαν κι ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα τον Ομπέρτο), αλλά εν συνεχεία ηττήθηκαν με 104-76 από μια ομάδα, που επίσης φοράει κόκκινα, είχε κατακτήσει κι ελόγου της (όπως ο Ολυμπιακός, αλλά όχι απανωτά) πέντε πρωταθλήματα και διέθετε στις τάξεις της έναν μορφονιό που φορούσε το Νο 23 και λεγόταν... Μάικλ Τζόρνταν!
Μετά την ήττα αυτή, ο Ολυμπιακός έτρεξε ένα σερί 16-0 (8-0 στην
Α1, 6-0 στην Ευρωλίγκα, 2-0 στο Κύπελλο) το οποίο διακόπηκε με
εκκωφαντικό τρόπο και μάλιστα σε συνέχειες και «μέσ' σε καπνούς και σε
βρισιές», που λέει κι ο Βάρναλης: στις 12 Νοεμβρίου του 1997 γνώρισε την
πρώτη ήττα του από την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα με 77-58 και στο καπάκι, μετά
από 72 ώρες, τη δεύτερη, με 68-48 στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό, σε ένα
ματς, στη λήξη του οποίου πλακώθηκαν στα μπινελίκια και ήρθαν στα χέρια ο
Σούμποτιτς και ο Ιβκοβιτς!
Ευρισκόμενος σε ποιητική διάθεση, θα έλεγα ότι ενώ ο πόλεμος της Τροίας (όπως γράφει ο Σεφέρης) έγινε «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη», εκείνος ανάμεσα στον Ντούντα και στον Πίξι είχε μεν βαθύτερα αίτια, αλλά κηρύχτηκε για μια αδειανή χειραψία στη λήξη του ντέρμπι!
Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πει κάποτε πως «όπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι» και αυτό ο Ολυμπιακός, το συνειδητοποίησε εκείνη τη χρονιά, με τον πιο τρανό και οδυνηρό τρόπο: υπερασπιζόταν κοτζάμ triple crown και στο τέλος έμεινε με άδεια χέρια! Η, όπως είχε πει σε στενό κύκλο (σύμφωνα με τον αστικό μύθο της εποχής), ο Γιάννης Ιωαννίδης, «ο Ντούντα με τη δική μου ομάδα τα πήρε όλα και με τη δική του πήρε να μην πω τι»!
Ένα από αυτά που δεν πήρε ο Ιβκοβιτς, δεν το πήρε ούτε ο «Ξανθός», διότι μπορεί η ΑΕΚ να νίκησε τον Ολυμπιακό με 63-49 στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου στο Αλεξάνδρειο, αλλά η κούπα κατέληξε στα χέρια των απλήρωτων και πεινασμένων παικτών του Αρη, που επικράτησαν στον τελικό χωρίς τον τραυματία Ζάρκο Πάσπαλι και με υπηρεσιακό προπονητή (αντί του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου) τον γίγαντα Χρήστο Μαγκώτσιο!
Στην Ευρωλίγκα εκείνης της χρονιάς, ο Ολυμπιακός που πήγαινε για το repeat πληρώθηκε τα χρεωστούμενα της προηγούμενης σεζόν με το ίδιο νόμισμα από την Παρτίζαν και, μολονότι είχε το πλεονέκτημα έδρας, υπέστη ένα επώδυνο sweep (0-2), ενώ στο πρωτάθλημα της Α1 τον άφησε σέκο ο Πέτζα Στογιάκοβιτς με το all time classic τρίποντο στην εκπνοή του τρίτου ημιτελικού στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (55-58).
Τούτου δοθέντος έχει απόλυτο δίκιο ο Μπαρτζώκας που έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να φωνάζει εδώ και μέρες πως «στο τέλος το μόνο που θυμάται ο κόσμος είναι οι τίτλοι». Αμ το άλλο; Ο Ολυμπιακός υποδέχεται αύριο τη Γαλατασαράι στην ίδια αγωνιστική (7η) της Ευρωλίγκας, στην οποία τότε του είχε χαλάσει το αριστούργημα η ΤΣΣΚΑ, αλλά έτερον, εκάτερον!
Γυρίζω τώρα (όχι δέκα επτά χρόνια, αλλά) μισό αιώνα πίσω, διότι η τουρκική ομάδα δεν είναι όποιος κι όποιος κι όποιος αντίπαλος για τον Ολυμπιακό, αλλά εκείνος που τον... ξεσκάτωσε και του άλλαξε τις πρώτες πάνες στην Ευρώπη! Η Γαλατασαράι, που (όπως η Σιένα στην Ιταλία το 1902, ομοίως και αυτή) εισήγαγε το μπάσκετ στην Τουρκία το 1911 υπήρξε η πρώτη ομάδα την οποία αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός στην ευρωπαϊκή ιστορία του και τούτο συνέβη στον προκριματικό γύρο της σεζόν 1960-61!
Στη βραχεία έως τότε ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, οι πρεσβευτές της Ελλάδος δεν είχαν δει χαρά στα σκέλια τους! Το 1957-58 ο πρωτάρης Πανελλήνιος χωρίς πλέον την αύρα της «χρυσής πεντάδας» του Νησιώτη γνώρισε δυο ήττες από τη Στεάουα Βουκουρεστίου (60-63 και 72-75), το 1958-59 η ΑΕΚ ταπεινώθηκε από την ΟΚΚ Βελιγραδίου του Κόρατς, του Ράικοβιτς και του Νίκολιτς (76-84 και 53-121), το 1959-60 ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε επίσης με δυο ήττες από τη Στεάουα Βουκουρεστίου (61-80, 60-79) και το 1960-61 το εμπόδιο της Γαλατασαράι αποδείχτηκε επίσης υψηλό για τον Ολυμπιακό.
Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν κατακτήσει τον τίτλο (μετά από έντεκα χρόνια) σημειώνοντας επτά νίκες σε ισάριθμα ματς στην τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος που διεξήχθη στο ανοικτό γήπεδο της Χ.Α.Ν.Θ στη Θεσσαλονίκη και έγιναν η τέταρτη, κατά σειρά, ομάδα η οποία εκπροσώπησε την Ελλάδα στην τότε Ευρωλίγκα. Ωστόσο για τα δεδομένα της εποχής αποδείχτηκε πως η Γαλατασαράι δεν είχε καμιά σχέση με τον ΠΑΟΚ, τον Πανελλήνιο, τον Αρη, την ΑΕΚ, τον Σπόρτιγκ, τον Ηρακλή και τον Ολυμπιακός της... Αντίς Αμπέμπα που συμμετείχαν στην τελική φάση του πρωταθλήματος και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα και στα δύο ματς στα οποία οι Τούρκοι επικράτησαν με 72-41 στην Πόλη και με 65-55 στον Πειραιά.
Η Γαλατασαράι κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στο τουρκικό πρωτάθλημα κατακτώντας έντεκα τίτλους από το 1947 έως το 1968 και διέθετε στο ρόστερ της αρκετούς διεθνείς παίκτες, ενώ ο Ολυμπιακός είχε σε πρώτο πλάνο τους αδελφούς Αλέκο και Γιάννη Σπανουδάκη. Ο πρώτος που εκτελούσε και χρέη προπονητή, επονομαζόταν «Ατομιστής» και ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος παίκτης ο οποίος στο Ευρωμπάσκετ του 1949 στο Κάιρο έκανε τζαμπ σουτ, ενώ ο συχωρεμένος (από τον Ιούνιο του 2010) Γιάννης λανσάρισε πρώτος απ' όλους το σκριν και στα μέσα της δεκαετίας του '50 είχε περάσει από το ιταλικό πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος στη Μοτομορίνι Μπολόνια. Στον πρωταθλητή Ελλάδος αγωνίζονταν επίσης ο αριστερός ελ Μανώλης Βαμβακούσης («Αράπης»), ο δεξιός ελ Βασίλης Φασιλής («Σωλήνας»), ο διεθνής και επί σειρά ετών ασίσταντ κόουτς του Μουρούζη, αλλά και υπηρεσιακός προπονητής του Ολυμπιακού Θύμιος Φιλίππου («Τσιτσιρί»), ο Μάρκος Καλούδης, ο μετέπειτα γιατρός του Ολυμπιακού και των εθνικών ομάδων Μίμης Δουράτσος, ο Νίκος Νικολαϊδης («Μεμέτης»), ο Μεϊμάρης, ο σέντερ φορ Αργυρόπουλος, ο Γερακαράκης, ο Πολυχρονίου και ο Καζουνίδης.
Ο πρώτος αγώνας διεξήχθη στις 23 Νοεμβρίου του 1960 στο «Παλε ντε Σπορ» της Κωνσταντινούπολης, μπροστά σε 6.000 θεατές, με διαιτητές τον Γιουγκοσλάβο Πέτροβιτς και τον Ρουμάνο Χούντα. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 41-18 και στο τέλος η Γαλατασαράι επιβλήθηκε με διαφορά 31 πόντων (72-41). Οι συνθέσεις των δυο ομάδων σε αυτόν τον ιστορικό για τον Ολυμπιακό αγώνα:
ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑΪ: Εργάν 9, Γιαβούς 10, Χαμίλ 2, Κοζλουτσάρ 5, Οϊκτσέλ, Ουνέρ 10, Ορζέρ 7, Αλί 16, Ντογρούλ 1, Ονάλ 7, Σαβάν 5
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γ. Σπανουδάκης 17, Δουράτσος, Πολυχρονίου, Αλ. Σπανουδάκης 11, Βαμβακούσης 5, Μεϊμάρης 4, Φασιλής 2, Καλούδης 2
Μια εβδομάδα αργότερα στον επαναληπτικό αγώνα, που διεξήχθη στο ανοικτό γήπεδο το οποίο βρισκόταν μπροστά από τη Λέσχη του Ολυμπιακού στο Πασαλιμάνι, οι Τούρκοι επικράτησαν με 65-55 και προκρίθηκαν στην επόμενη φάση όπου αποκλείσθηκαν από τη Χάποελ Τελ Αβίβ. Την επόμενη μέρα το «Φως των Σπορ» έγραφε στον τίτλο του εκτεταμένου ρεπορτάζ του για τον αγώνα ότι «Ο Ολυμπιακός υστερήσας καταφανώς ηττήθη εκ νέου από την Γ. Σεράι με 65-55 και δεν κατόρθωσε να λάβη την ρεβάνς»!
Η σύνθεση του Ολυμπιακού στον επαναληπτικό αγώνα: Γ. Σπανουδάκης 20,. Βαμβακούδης 11, Αλ. Σπανουδάκης 13, Δουράτσος 2, Φασιλής 3, Μεϊμάρης, Καλούδης 4, Νικολαϊδης 2.
Παρεμπιπτόντως το ελληνικό μπάσκετ -από τα εισόδια του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών- χρειάστηκε να περιμένει έξι χρόνια και να μετρήσει 12 ήττες στη σειρά μέχρι να σπάσει το ρόδι και να καταγράψει την παρθενική και ως εκ τούτου λυτρωτική νίκη του! Μετά τον Πανελλήνιο (0-2), την ΑΕΚ (0-2), τον ΠΑΟΚ (0-2) και τον Ολυμπιακό (0-2), ήρθε η σειρά του Παναθηναϊκού, ο οποίος γνώρισε τέσσερις απανωτές ήττες στις δυο συνεχείς παρουσίες του: με 58-82 και με 72-84 από τη Χάποελ Τελ Αβίβ το 1961-62 και με 73-97 και με 60-90 από τη Ρεάλ Μαδρίτης τη σεζόν 1962-63. Μάλιστα το πρώτο ματς με τη «βασίλισσα της Ευρώπης» έγινε μέρα Κυριακή, 20 Ιανουαρίου του 1963, με τον «Τάφο του Ινδού» να μοιάζει με λίμνη από τις ασταμάτητες βροχοπτώσεις, ενώ έδωσαν παρών στο γήπεδο ο τότε πρίγκιπας (και νυν βασιλιάς) της Ισπανίας Χουάν Κάρλος και η Σοφία που είχαν παντρευτεί πριν από επτά μήνες στην Αθήνα!
Εντέλει ο ελληνικός σεφτές στις νίκες στο Κύπελλο Πρωταθλητριών έγινε μόλις την περίοδο 1963-64 από την ΑΕΚ, η οποία επιβλήθηκε στην Αθήνα της Γαλατασαράι με 73-66, αλλά αποκλείστηκε διότι εν συνεχεία ηττήθηκε στην Κωνσταντινούπολη με 88-68.
Την Πέμπτη το βράδυ οι πρωταθλητές Ευρώπης (που ασφαλώς δεν ζουν ούτε καν θα πρέπει να νοιάζονται για τα σερί, τα ρεκόρ και τα διάφορα paraphernalia τους) θα επιδιώξουν να διευρύνουν το αήττητο σερί τους και να φτάσουν στο 17-0 σε επίσημα ματς και στο overall 22-0, συμπεριλαμβανομένων και των έξι νικών τους στα ματς προετοιμασίας. Εάν συμβεί τούτο, οι «ερυθρόλευκοι» θα πετύχουν το απόλυτο ρεκόρ τους σε εκκίνηση, ξεπερνώντας το 16-0 της περιόδου 1997-98. Τότε όμως πριν από τις 16 αλλεπάλληλες επιτυχίες, είχαν συμμετάσχει, ως πρωταθλητές Ευρώπης, στο Mc Donald's Open των Παρισίων, όπου νίκησαν μεν την Ατένας ντε Κόρντομπα (στο ματς στο οποίο παρεμπιπτόντως ο Ιβκοβιτς και ο Σαλονίκης είδαν κι ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα τον Ομπέρτο), αλλά εν συνεχεία ηττήθηκαν με 104-76 από μια ομάδα, που επίσης φοράει κόκκινα, είχε κατακτήσει κι ελόγου της (όπως ο Ολυμπιακός, αλλά όχι απανωτά) πέντε πρωταθλήματα και διέθετε στις τάξεις της έναν μορφονιό που φορούσε το Νο 23 και λεγόταν... Μάικλ Τζόρνταν!
Ευρισκόμενος σε ποιητική διάθεση, θα έλεγα ότι ενώ ο πόλεμος της Τροίας (όπως γράφει ο Σεφέρης) έγινε «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη», εκείνος ανάμεσα στον Ντούντα και στον Πίξι είχε μεν βαθύτερα αίτια, αλλά κηρύχτηκε για μια αδειανή χειραψία στη λήξη του ντέρμπι!
Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πει κάποτε πως «όπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι» και αυτό ο Ολυμπιακός, το συνειδητοποίησε εκείνη τη χρονιά, με τον πιο τρανό και οδυνηρό τρόπο: υπερασπιζόταν κοτζάμ triple crown και στο τέλος έμεινε με άδεια χέρια! Η, όπως είχε πει σε στενό κύκλο (σύμφωνα με τον αστικό μύθο της εποχής), ο Γιάννης Ιωαννίδης, «ο Ντούντα με τη δική μου ομάδα τα πήρε όλα και με τη δική του πήρε να μην πω τι»!
Ένα από αυτά που δεν πήρε ο Ιβκοβιτς, δεν το πήρε ούτε ο «Ξανθός», διότι μπορεί η ΑΕΚ να νίκησε τον Ολυμπιακό με 63-49 στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου στο Αλεξάνδρειο, αλλά η κούπα κατέληξε στα χέρια των απλήρωτων και πεινασμένων παικτών του Αρη, που επικράτησαν στον τελικό χωρίς τον τραυματία Ζάρκο Πάσπαλι και με υπηρεσιακό προπονητή (αντί του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου) τον γίγαντα Χρήστο Μαγκώτσιο!
Στην Ευρωλίγκα εκείνης της χρονιάς, ο Ολυμπιακός που πήγαινε για το repeat πληρώθηκε τα χρεωστούμενα της προηγούμενης σεζόν με το ίδιο νόμισμα από την Παρτίζαν και, μολονότι είχε το πλεονέκτημα έδρας, υπέστη ένα επώδυνο sweep (0-2), ενώ στο πρωτάθλημα της Α1 τον άφησε σέκο ο Πέτζα Στογιάκοβιτς με το all time classic τρίποντο στην εκπνοή του τρίτου ημιτελικού στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (55-58).
Τούτου δοθέντος έχει απόλυτο δίκιο ο Μπαρτζώκας που έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να φωνάζει εδώ και μέρες πως «στο τέλος το μόνο που θυμάται ο κόσμος είναι οι τίτλοι». Αμ το άλλο; Ο Ολυμπιακός υποδέχεται αύριο τη Γαλατασαράι στην ίδια αγωνιστική (7η) της Ευρωλίγκας, στην οποία τότε του είχε χαλάσει το αριστούργημα η ΤΣΣΚΑ, αλλά έτερον, εκάτερον!
Γυρίζω τώρα (όχι δέκα επτά χρόνια, αλλά) μισό αιώνα πίσω, διότι η τουρκική ομάδα δεν είναι όποιος κι όποιος κι όποιος αντίπαλος για τον Ολυμπιακό, αλλά εκείνος που τον... ξεσκάτωσε και του άλλαξε τις πρώτες πάνες στην Ευρώπη! Η Γαλατασαράι, που (όπως η Σιένα στην Ιταλία το 1902, ομοίως και αυτή) εισήγαγε το μπάσκετ στην Τουρκία το 1911 υπήρξε η πρώτη ομάδα την οποία αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός στην ευρωπαϊκή ιστορία του και τούτο συνέβη στον προκριματικό γύρο της σεζόν 1960-61!
Στη βραχεία έως τότε ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, οι πρεσβευτές της Ελλάδος δεν είχαν δει χαρά στα σκέλια τους! Το 1957-58 ο πρωτάρης Πανελλήνιος χωρίς πλέον την αύρα της «χρυσής πεντάδας» του Νησιώτη γνώρισε δυο ήττες από τη Στεάουα Βουκουρεστίου (60-63 και 72-75), το 1958-59 η ΑΕΚ ταπεινώθηκε από την ΟΚΚ Βελιγραδίου του Κόρατς, του Ράικοβιτς και του Νίκολιτς (76-84 και 53-121), το 1959-60 ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε επίσης με δυο ήττες από τη Στεάουα Βουκουρεστίου (61-80, 60-79) και το 1960-61 το εμπόδιο της Γαλατασαράι αποδείχτηκε επίσης υψηλό για τον Ολυμπιακό.
Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν κατακτήσει τον τίτλο (μετά από έντεκα χρόνια) σημειώνοντας επτά νίκες σε ισάριθμα ματς στην τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος που διεξήχθη στο ανοικτό γήπεδο της Χ.Α.Ν.Θ στη Θεσσαλονίκη και έγιναν η τέταρτη, κατά σειρά, ομάδα η οποία εκπροσώπησε την Ελλάδα στην τότε Ευρωλίγκα. Ωστόσο για τα δεδομένα της εποχής αποδείχτηκε πως η Γαλατασαράι δεν είχε καμιά σχέση με τον ΠΑΟΚ, τον Πανελλήνιο, τον Αρη, την ΑΕΚ, τον Σπόρτιγκ, τον Ηρακλή και τον Ολυμπιακός της... Αντίς Αμπέμπα που συμμετείχαν στην τελική φάση του πρωταθλήματος και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα και στα δύο ματς στα οποία οι Τούρκοι επικράτησαν με 72-41 στην Πόλη και με 65-55 στον Πειραιά.
Η Γαλατασαράι κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στο τουρκικό πρωτάθλημα κατακτώντας έντεκα τίτλους από το 1947 έως το 1968 και διέθετε στο ρόστερ της αρκετούς διεθνείς παίκτες, ενώ ο Ολυμπιακός είχε σε πρώτο πλάνο τους αδελφούς Αλέκο και Γιάννη Σπανουδάκη. Ο πρώτος που εκτελούσε και χρέη προπονητή, επονομαζόταν «Ατομιστής» και ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος παίκτης ο οποίος στο Ευρωμπάσκετ του 1949 στο Κάιρο έκανε τζαμπ σουτ, ενώ ο συχωρεμένος (από τον Ιούνιο του 2010) Γιάννης λανσάρισε πρώτος απ' όλους το σκριν και στα μέσα της δεκαετίας του '50 είχε περάσει από το ιταλικό πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος στη Μοτομορίνι Μπολόνια. Στον πρωταθλητή Ελλάδος αγωνίζονταν επίσης ο αριστερός ελ Μανώλης Βαμβακούσης («Αράπης»), ο δεξιός ελ Βασίλης Φασιλής («Σωλήνας»), ο διεθνής και επί σειρά ετών ασίσταντ κόουτς του Μουρούζη, αλλά και υπηρεσιακός προπονητής του Ολυμπιακού Θύμιος Φιλίππου («Τσιτσιρί»), ο Μάρκος Καλούδης, ο μετέπειτα γιατρός του Ολυμπιακού και των εθνικών ομάδων Μίμης Δουράτσος, ο Νίκος Νικολαϊδης («Μεμέτης»), ο Μεϊμάρης, ο σέντερ φορ Αργυρόπουλος, ο Γερακαράκης, ο Πολυχρονίου και ο Καζουνίδης.
Ο πρώτος αγώνας διεξήχθη στις 23 Νοεμβρίου του 1960 στο «Παλε ντε Σπορ» της Κωνσταντινούπολης, μπροστά σε 6.000 θεατές, με διαιτητές τον Γιουγκοσλάβο Πέτροβιτς και τον Ρουμάνο Χούντα. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 41-18 και στο τέλος η Γαλατασαράι επιβλήθηκε με διαφορά 31 πόντων (72-41). Οι συνθέσεις των δυο ομάδων σε αυτόν τον ιστορικό για τον Ολυμπιακό αγώνα:
ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑΪ: Εργάν 9, Γιαβούς 10, Χαμίλ 2, Κοζλουτσάρ 5, Οϊκτσέλ, Ουνέρ 10, Ορζέρ 7, Αλί 16, Ντογρούλ 1, Ονάλ 7, Σαβάν 5
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γ. Σπανουδάκης 17, Δουράτσος, Πολυχρονίου, Αλ. Σπανουδάκης 11, Βαμβακούσης 5, Μεϊμάρης 4, Φασιλής 2, Καλούδης 2
Μια εβδομάδα αργότερα στον επαναληπτικό αγώνα, που διεξήχθη στο ανοικτό γήπεδο το οποίο βρισκόταν μπροστά από τη Λέσχη του Ολυμπιακού στο Πασαλιμάνι, οι Τούρκοι επικράτησαν με 65-55 και προκρίθηκαν στην επόμενη φάση όπου αποκλείσθηκαν από τη Χάποελ Τελ Αβίβ. Την επόμενη μέρα το «Φως των Σπορ» έγραφε στον τίτλο του εκτεταμένου ρεπορτάζ του για τον αγώνα ότι «Ο Ολυμπιακός υστερήσας καταφανώς ηττήθη εκ νέου από την Γ. Σεράι με 65-55 και δεν κατόρθωσε να λάβη την ρεβάνς»!
Η σύνθεση του Ολυμπιακού στον επαναληπτικό αγώνα: Γ. Σπανουδάκης 20,. Βαμβακούδης 11, Αλ. Σπανουδάκης 13, Δουράτσος 2, Φασιλής 3, Μεϊμάρης, Καλούδης 4, Νικολαϊδης 2.
Παρεμπιπτόντως το ελληνικό μπάσκετ -από τα εισόδια του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών- χρειάστηκε να περιμένει έξι χρόνια και να μετρήσει 12 ήττες στη σειρά μέχρι να σπάσει το ρόδι και να καταγράψει την παρθενική και ως εκ τούτου λυτρωτική νίκη του! Μετά τον Πανελλήνιο (0-2), την ΑΕΚ (0-2), τον ΠΑΟΚ (0-2) και τον Ολυμπιακό (0-2), ήρθε η σειρά του Παναθηναϊκού, ο οποίος γνώρισε τέσσερις απανωτές ήττες στις δυο συνεχείς παρουσίες του: με 58-82 και με 72-84 από τη Χάποελ Τελ Αβίβ το 1961-62 και με 73-97 και με 60-90 από τη Ρεάλ Μαδρίτης τη σεζόν 1962-63. Μάλιστα το πρώτο ματς με τη «βασίλισσα της Ευρώπης» έγινε μέρα Κυριακή, 20 Ιανουαρίου του 1963, με τον «Τάφο του Ινδού» να μοιάζει με λίμνη από τις ασταμάτητες βροχοπτώσεις, ενώ έδωσαν παρών στο γήπεδο ο τότε πρίγκιπας (και νυν βασιλιάς) της Ισπανίας Χουάν Κάρλος και η Σοφία που είχαν παντρευτεί πριν από επτά μήνες στην Αθήνα!
Εντέλει ο ελληνικός σεφτές στις νίκες στο Κύπελλο Πρωταθλητριών έγινε μόλις την περίοδο 1963-64 από την ΑΕΚ, η οποία επιβλήθηκε στην Αθήνα της Γαλατασαράι με 73-66, αλλά αποκλείστηκε διότι εν συνεχεία ηττήθηκε στην Κωνσταντινούπολη με 88-68.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου