Νομίζω
ότι την άξιζε αυτή την τεράστια νίκη ο Ολυμπιακός. Και την άξιζε ως
επιστέγασμα μίας σοβαρής παρουσίας του επί τρία συνεχόμενα χρόνια στο
Τσάμπιονς Λιγκ, με βαθμολογική συγκομιδή εννιά και δέκα πόντων στους
ομίλους της διοργάνωσης και με μεγάλες νίκες επί των Ντόρτμουντ,
Άρσεναλ, Μπενφίκα, αλλά κι αποτελέσματα εκτός έδρας, όπως το διπλό στη
Μαρσέϊγ και το Χ στην Μπενφίκα.
Όμως, χθες το βράδυ ο Ολυμπιακός έφτασε στο ζενίθ με αυτό το 2-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, που αποτελεί το μεγαλύτερο θρίαμβο ελληνικής ομάδας σε φάση νοκ άουτ αγώνων του Τσάμπιονς Λιγκ, ξεπερνώντας κι εκείνο το πολύ μεγάλο αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού, το 1-0 επί της Μπαρτσελόνα το 2002 στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Τεράστια κι εκείνη η επιτυχία, που δεν την μειώνει ούτε ότι εκείνη τη σεζόν η Μπάρτσα είχε τερματίσει 4η στο ισπανικό πρωτάθλημα, ούτε ότι στη συνέχεια, στα ημιτελικά, είχε αποκλειστεί εύκολα από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ούτε ότι εκείνη την εποχή γενικά η Μπάρτσα βρίσκονταν μεταξύ της 4ης και της 6ης θέσης στη βαθμολογία της Πριμέρα. Μία Μπαρτσελόνα, είναι πάντα Μπαρτσελόνα.
Πραγματικά, ωστόσο, αυτό το 2-0 του Ολυμπιακού επί της Γιουνάϊτεντ, της ευρισκόμενης σε μέτρια φόρμα Γιουνάίτεντ, αλλά της Γιουνάϊτεντ που έχει ακόμη το στέμμα της περσινής πρωταθλήτριας Αγγλίας, είναι ακόμη πιο τεράστιο αποτέλεσμα. Γιατί, εκτός όλων των άλλων δεδομένων, είναι μεγαλύτερο σκορ. Άλλο το 1-0 κι άλλο το 2-0. Πολύ πιο εμφαντικό και πειστικό, από εκείνο το επίσης μεγάλο αποτέλεσμα του ΠΑΟ, που είχε έρθει με ένα πέναλτι στο 78’.
Μακάρι ο Ολυμπιακός τώρα να κάνει ως το τέλος τη δουλειά, κι όχι όπως τότε ο Παναθηναϊκός, που παρότι είχε προηγηθεί με 1-0 μέσα στη Βαρκελώνη, έφαγε μετά τρία γκολ (το τρίτο από τον…Σαβιόλα) κι αποκλείστηκε. Γι΄ αυτό κι εγώ φίλοι μου είμαι επιφυλακτικός ακόμη και σε λογικά σκεπτικά του τύπου ότι ο Ολυμπιακός αν βάλει ένα γκολ στο Όλντ Τράφορντ πέρασε. Δεν ξέρεις φίλοι μου ποτέ, όταν πας να παίζεις σε τέτοια γήπεδα και με τέτοιες ομάδες. Εδώ ο Ολυμπιακός πήγε στο Άνφιλντ, προηγήθηκε κι αυτός 1-0, όπως τότε ο ΠΑΟ στη Βαρκελώνη, ήταν το σκορ 1-1 ως το 80’ και έχασε στο τέλος 1-3 κι αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων.
Κάτι τέτοια ματς, λήγουν μόνο με το σφύριγμα της λήξης. Και θέλουν αυτοσυγκέντρωση και αφοσίωση ακριβώς ως το σφύριγμα αυτό. Μόνο έτσι ο Ολυμπιακός θα ολοκληρώσει αυτή την χρυσή σελίδα της ιστορίας του. Και είναι μεγάλη υπόθεση η σοβαρή αντιμετώπιση του 2-0 επί της Γιουνάϊτεντ από πρόεδρο, προπονητή και παίκτες χθες το βράδυ.
Έτσι πρέπει. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Α, παρεμπιπτόντως κάτι άσχετο: Καλορίζικος ο Φερνάντο Σάντος στην Τούμπα.
Όμως, χθες το βράδυ ο Ολυμπιακός έφτασε στο ζενίθ με αυτό το 2-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, που αποτελεί το μεγαλύτερο θρίαμβο ελληνικής ομάδας σε φάση νοκ άουτ αγώνων του Τσάμπιονς Λιγκ, ξεπερνώντας κι εκείνο το πολύ μεγάλο αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού, το 1-0 επί της Μπαρτσελόνα το 2002 στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Τεράστια κι εκείνη η επιτυχία, που δεν την μειώνει ούτε ότι εκείνη τη σεζόν η Μπάρτσα είχε τερματίσει 4η στο ισπανικό πρωτάθλημα, ούτε ότι στη συνέχεια, στα ημιτελικά, είχε αποκλειστεί εύκολα από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ούτε ότι εκείνη την εποχή γενικά η Μπάρτσα βρίσκονταν μεταξύ της 4ης και της 6ης θέσης στη βαθμολογία της Πριμέρα. Μία Μπαρτσελόνα, είναι πάντα Μπαρτσελόνα.
Πραγματικά, ωστόσο, αυτό το 2-0 του Ολυμπιακού επί της Γιουνάϊτεντ, της ευρισκόμενης σε μέτρια φόρμα Γιουνάίτεντ, αλλά της Γιουνάϊτεντ που έχει ακόμη το στέμμα της περσινής πρωταθλήτριας Αγγλίας, είναι ακόμη πιο τεράστιο αποτέλεσμα. Γιατί, εκτός όλων των άλλων δεδομένων, είναι μεγαλύτερο σκορ. Άλλο το 1-0 κι άλλο το 2-0. Πολύ πιο εμφαντικό και πειστικό, από εκείνο το επίσης μεγάλο αποτέλεσμα του ΠΑΟ, που είχε έρθει με ένα πέναλτι στο 78’.
Μακάρι ο Ολυμπιακός τώρα να κάνει ως το τέλος τη δουλειά, κι όχι όπως τότε ο Παναθηναϊκός, που παρότι είχε προηγηθεί με 1-0 μέσα στη Βαρκελώνη, έφαγε μετά τρία γκολ (το τρίτο από τον…Σαβιόλα) κι αποκλείστηκε. Γι΄ αυτό κι εγώ φίλοι μου είμαι επιφυλακτικός ακόμη και σε λογικά σκεπτικά του τύπου ότι ο Ολυμπιακός αν βάλει ένα γκολ στο Όλντ Τράφορντ πέρασε. Δεν ξέρεις φίλοι μου ποτέ, όταν πας να παίζεις σε τέτοια γήπεδα και με τέτοιες ομάδες. Εδώ ο Ολυμπιακός πήγε στο Άνφιλντ, προηγήθηκε κι αυτός 1-0, όπως τότε ο ΠΑΟ στη Βαρκελώνη, ήταν το σκορ 1-1 ως το 80’ και έχασε στο τέλος 1-3 κι αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων.
Κάτι τέτοια ματς, λήγουν μόνο με το σφύριγμα της λήξης. Και θέλουν αυτοσυγκέντρωση και αφοσίωση ακριβώς ως το σφύριγμα αυτό. Μόνο έτσι ο Ολυμπιακός θα ολοκληρώσει αυτή την χρυσή σελίδα της ιστορίας του. Και είναι μεγάλη υπόθεση η σοβαρή αντιμετώπιση του 2-0 επί της Γιουνάϊτεντ από πρόεδρο, προπονητή και παίκτες χθες το βράδυ.
Έτσι πρέπει. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Α, παρεμπιπτόντως κάτι άσχετο: Καλορίζικος ο Φερνάντο Σάντος στην Τούμπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου