Επειδή η
ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει και επειδή βλέπω ότι μετά τη μεγάλη
νίκη του Ολυμπιακού επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κάποιοι έχουν ξεφύγει
και έχουν ασθενή μνήμη , η τώρα λένε άλλα από αυτά, που έλεγαν θέλω να
πω δύο πράγματα.
Με ευχαρίστηση και με ...αρκετή καθυστέρηση βλέπω σήμερα ότι κάποιοι δεν θεωρούν τις νίκες στην Ευρώπη και τις πορείες, σαν πορείες, που κάνουν μόνο οι ...συνταξιούχοι(το έλεγαν ...χρόνια ολόκληρα που ο Παναθηναϊκός έκανε μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες και προκρίσεις στους 16 και στους 8).
Επίσης με απόλυτη ικανοποίηση παρατηρώ, ότι κάποιοι ....θυμήθηκαν ότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες στους «16» του τσάμπιονς λιγκ δεν συγκρίνονται με την κατάκτηση πρωταθλήματος. Πιο παλιά, όταν ο Παναθηναϊκός κέρδιζε στους «8» την τεράστια Μπαρτσελόνα στην Λεωφόρο με 1-0 , η έκανε την τεράστια νίκη επί της Γιουβέντους με 3-1 στο ΟΑΚΑ στην πορεία για τους «16»(την πέταξε έξω και όταν έμεινε με 9 η Ιταλική ομάδα ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να παίζει και να επιτίθεται σε ένδειξη σεβασμού και fair play προς τον μεγάλο αντίπαλο) τη νίκη με 1-0 επί της Αρσεναλ, θυμάμαι οι ίδιοι να λένε «ελα μωρέ ποια Γιουβέντους και ποια Μπαρτσελόνα;
Στο πρωτάθλημα είναι δεύτεροι».
Αυτοί που χρόνια ολόκληρα αμφισβητούσαν τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδυές του Παναθηναϊκού, ξαφνικά χθες θυμήθηκαν......πόσο σπουδαίο είναι να κερδίζεις στο γήπεδό σου μία μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα.
Εγώ σαν και αυτούς δεν θα γίνω, ούτε είμαι κομπλεξικός. Δεν θα αμφισβητήσω τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Γιουνάιτεντ(άσχετα με το πως παρουσιάστηκε η Γιουνάιτεντ). Ηταν μία πολύ μεγάλη νίκη. Η μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας του , που δεν έχει και πολλές επιτυχίες στην Ευρώπη, πάντα σε σχέση με τον Παναθηναϊκό.
Απλά να θυμήσω σε όσους έχουν ασθενή μνήμη ότι ο Παναθηναϊκός παραμένει η μόνη ελληνική ομάδα , που έχει παίξει σε τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών το 1971, σε δύο ημιτελικούς κυπέλλου πρωταθλητριών και τσάμπιονς λιγκ το 1985 και το 1996 και στους «8» του τσάμπιονς λιγκ το 1992 και το 2002. Και κατά την ταπεινή μου άποψη οι «πράσινοι» έχουν πετύχει την μεγαλύτερη (όχι σε έκταση αλλά σε σημασία)εντός έδρας νίκη επί της Μπαρτσελόνα το 2002 και την μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη επί του -απίστευτου τότε -Αγιαξ με 1-0 το 1996.
ΥΓ: Ευχομαι και ελπίζω ο Παναθηναϊκός να βρει το συντομότερο τον δρόμο του , για να συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε , και να ζήσουμε και άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές βραδυές. Για αυτές τις ευρωπαϊκές βραδυές είμαστε γεννημένοι όλοι οι Παναθηναϊκοί.
ΥΓ2: Φυσικά δεν απευθύνομαι σήμερα σε όλους τους φίλους του Ολυμπιακού με αυτά, που γράφω. Υπάρχουν και υγιείς οπαδοί του Ολυμπιακού, που δεν αμφισβήτησαν τις πορείες του Παναθηναϊκού όλα τα προηγούμενα χρόνια....
Με ευχαρίστηση και με ...αρκετή καθυστέρηση βλέπω σήμερα ότι κάποιοι δεν θεωρούν τις νίκες στην Ευρώπη και τις πορείες, σαν πορείες, που κάνουν μόνο οι ...συνταξιούχοι(το έλεγαν ...χρόνια ολόκληρα που ο Παναθηναϊκός έκανε μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες και προκρίσεις στους 16 και στους 8).
Επίσης με απόλυτη ικανοποίηση παρατηρώ, ότι κάποιοι ....θυμήθηκαν ότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες στους «16» του τσάμπιονς λιγκ δεν συγκρίνονται με την κατάκτηση πρωταθλήματος. Πιο παλιά, όταν ο Παναθηναϊκός κέρδιζε στους «8» την τεράστια Μπαρτσελόνα στην Λεωφόρο με 1-0 , η έκανε την τεράστια νίκη επί της Γιουβέντους με 3-1 στο ΟΑΚΑ στην πορεία για τους «16»(την πέταξε έξω και όταν έμεινε με 9 η Ιταλική ομάδα ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να παίζει και να επιτίθεται σε ένδειξη σεβασμού και fair play προς τον μεγάλο αντίπαλο) τη νίκη με 1-0 επί της Αρσεναλ, θυμάμαι οι ίδιοι να λένε «ελα μωρέ ποια Γιουβέντους και ποια Μπαρτσελόνα;
Στο πρωτάθλημα είναι δεύτεροι».
Αυτοί που χρόνια ολόκληρα αμφισβητούσαν τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδυές του Παναθηναϊκού, ξαφνικά χθες θυμήθηκαν......πόσο σπουδαίο είναι να κερδίζεις στο γήπεδό σου μία μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα.
Εγώ σαν και αυτούς δεν θα γίνω, ούτε είμαι κομπλεξικός. Δεν θα αμφισβητήσω τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Γιουνάιτεντ(άσχετα με το πως παρουσιάστηκε η Γιουνάιτεντ). Ηταν μία πολύ μεγάλη νίκη. Η μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας του , που δεν έχει και πολλές επιτυχίες στην Ευρώπη, πάντα σε σχέση με τον Παναθηναϊκό.
Απλά να θυμήσω σε όσους έχουν ασθενή μνήμη ότι ο Παναθηναϊκός παραμένει η μόνη ελληνική ομάδα , που έχει παίξει σε τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών το 1971, σε δύο ημιτελικούς κυπέλλου πρωταθλητριών και τσάμπιονς λιγκ το 1985 και το 1996 και στους «8» του τσάμπιονς λιγκ το 1992 και το 2002. Και κατά την ταπεινή μου άποψη οι «πράσινοι» έχουν πετύχει την μεγαλύτερη (όχι σε έκταση αλλά σε σημασία)εντός έδρας νίκη επί της Μπαρτσελόνα το 2002 και την μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη επί του -απίστευτου τότε -Αγιαξ με 1-0 το 1996.
ΥΓ: Ευχομαι και ελπίζω ο Παναθηναϊκός να βρει το συντομότερο τον δρόμο του , για να συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε , και να ζήσουμε και άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές βραδυές. Για αυτές τις ευρωπαϊκές βραδυές είμαστε γεννημένοι όλοι οι Παναθηναϊκοί.
ΥΓ2: Φυσικά δεν απευθύνομαι σήμερα σε όλους τους φίλους του Ολυμπιακού με αυτά, που γράφω. Υπάρχουν και υγιείς οπαδοί του Ολυμπιακού, που δεν αμφισβήτησαν τις πορείες του Παναθηναϊκού όλα τα προηγούμενα χρόνια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου