Αν ο
Ολυμπιακός και ο Μίτσελ έχουν χιούμορ σήμερα το πρωί κιόλας πρέπει να
στείλουν από μία τεράστια ανθοδέσμη στην κυρία Βερδού. Την σύζυγο του
Ισπανού μέσου που ενώ ήρθε στην Ελλάδα, τα βρήκε στο οικονομικό και ήταν
έτοιμος να υπογράψει, δεν το έκανε, γιατί δεν τον άφησε η γυναίκα του
και επέλεξε την Μπέτις που πέφτει αύτανδρη στη Β’ Ισπανίας.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν αφού ο Βερδού είπε όχι, προχώρησε στο plan B και αυτό ήταν ο Τσόρι Ντομίνγκεζ. Παίκτης πολύ πιο έμπειρος από τον Βερδού, με πιο μεγάλες παραστάσεις και με άλλη ποιότητα. Απλώς, τότε στα μάτια μας (και ορθώς) έμοιαζε λίγο ξεπερασμένος και μεγαλωμένος ηλικιακά.
Η μεταγραφή του Τσόρι είχε έτσι κι’ αλλιώς βγει. Δεν
χρειάζονταν το ματς με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Καραϊσκάκη για να
το κρίνεις. Ελα όμως που σε αυτό το ματς ο Τσόρι κάνει εμφάνιση
τεράστιου ποδοσφαιριστή. Κρίνει την αναμέτρηση ο Τσόρι, όχι μόνο με το
καταπληκτικό γκολ που βάζει, αλλά με την συνολική παρουσία του.
Ναι, MVP και αυτής της νίκης είναι ο Μίτσελ. Ο Ισπανός που φτιάχνει μία ομάδα υπόδειγμα, αποδεικνύει ότι εκτός από τεράστια προσωπικότητα, είναι και σπουδαίος προπονητής. Ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν σχεδόν άλλη ομάδα. Οι τρεις βασικές κολώνες της πρόκρισης από τους ομίλους έλειπαν από το ματς. Ο Μήτρογλου είναι στη Φούλαμ, ο Σιόβας τραυματίας και ο Σάμαρης λόγω επιλογής του προπονητή και ντεφορμαρίσματος στον πάγκο. Επιπλέον έλειπαν ο Σαβιόλα, δηλαδή ο 12ος παίκτης αυτής της ομάδας και φυσικά ο Φουστέρ και ο Βάις που είχαν μοιραστεί ως βασικοί τα ματς στον όμιλο και σε κάποια είχαν παίξει και οι δύο.
Κι’ όμως με ένα παίκτη που ήρθε πριν ένα μήνα (Πέρες), έναν άλλον που επίσης ήρθε πριν ένα μήνα (Μαρκάνο), αλλά ξέρει την ομάδα, ένα αμούστακο και άπειρο παιδί στην κορυφή της επίθεσης (Ολαϊτάν) και έναν ανασταλτικό χαφ (Εντινγκά) που δεν είχε παίξει παρά ελάχιστα λεπτά στα προηγούμενα ματς στην Ευρώπη, νίκησε άνετα την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 2-0! Μοιάζει απλό. Δεν είναι καθόλου. Ο Ολυμπιακός άλλαξε τη μισή ομάδα του Γενάρη μήνα και παρουσιάστηκε πανέτοιμος σε ένα τόσο μεγάλο ραντεβού. Δουλειά προπονητή 100%.
Γιατί όμως ξεχωρίζω τον Τσόρι και όχι τον Μίτσελ. Γιατί αυτός ο Ολυμπιακός που έπαιξε με τη Μάντσεστερ και λόγω των απουσιών δεν είχε καμία από τις μεγάλες προσωπικότητές του στον αγωνιστικό χώρο. Και εκεί μέτρησε ο Τσόρι. Εχοντας κάνει μεταγραφή εκατ. ευρώ και θεωρώντας ο ίδιος τον εαυτό του top class player o Tσόρι έβγαλε τον ηγέτη που χρειάζεσαι εντός γηπέδου για να κάνεις μία τέτοια υπέρβαση. Διότι το σχέδιο ήταν τέλειο, αλλά οι αγωνιστικές υπερβάσεις κρίνονται από τις στιγμές και την προσωπικότητα των παικτών.
Ο Τσόρι ήταν ο μοναδικός που θα μπορούσε να γίνει ηγέτης στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Ο Μανιάτης (που τόσα έχει ακούσει), ήταν η ψυχή της ομάδας, ο Μανωλάς το ταλέντο που ξεχειλίζει και κάνει μπαμ ότι θα φύγει με διψήφιο αριθμό εκατ. ευρώ μετά το ματς που έκανε απέναντι σε Φαν Πέρσι και Ρούνεϊ και ο Τσόρι ο ηγέτης αυτής της βραδιάς. Ένα κράμα παίκτη που γουστάρει να παίζει ποδόσφαιρο αλάνας (σαν το γκολ που έβαλε…) και ταυτόχρονα σύγχρονο δημιουργικό χαφ που πρεσάρει και μαρκάρει ασταμάτητα, την ώρα που έχει το καθαρό μυαλό να κουμαντάρει όλο το παιχνίδι.
Για αυτό λοιπόν και επιλέγω αυτόν για να ξεχωρίσω από την μεγαλύτερη νίκη (προσέξτε, νίκη, όχι πρόκριση…) της Ιστορίας του Ολυμπιακού.
Λουλούδια λοιπόν στην κυρία Βερδού και γρήγορα…
Ο Ολυμπιακός λοιπόν αφού ο Βερδού είπε όχι, προχώρησε στο plan B και αυτό ήταν ο Τσόρι Ντομίνγκεζ. Παίκτης πολύ πιο έμπειρος από τον Βερδού, με πιο μεγάλες παραστάσεις και με άλλη ποιότητα. Απλώς, τότε στα μάτια μας (και ορθώς) έμοιαζε λίγο ξεπερασμένος και μεγαλωμένος ηλικιακά.
Ναι, MVP και αυτής της νίκης είναι ο Μίτσελ. Ο Ισπανός που φτιάχνει μία ομάδα υπόδειγμα, αποδεικνύει ότι εκτός από τεράστια προσωπικότητα, είναι και σπουδαίος προπονητής. Ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν σχεδόν άλλη ομάδα. Οι τρεις βασικές κολώνες της πρόκρισης από τους ομίλους έλειπαν από το ματς. Ο Μήτρογλου είναι στη Φούλαμ, ο Σιόβας τραυματίας και ο Σάμαρης λόγω επιλογής του προπονητή και ντεφορμαρίσματος στον πάγκο. Επιπλέον έλειπαν ο Σαβιόλα, δηλαδή ο 12ος παίκτης αυτής της ομάδας και φυσικά ο Φουστέρ και ο Βάις που είχαν μοιραστεί ως βασικοί τα ματς στον όμιλο και σε κάποια είχαν παίξει και οι δύο.
Κι’ όμως με ένα παίκτη που ήρθε πριν ένα μήνα (Πέρες), έναν άλλον που επίσης ήρθε πριν ένα μήνα (Μαρκάνο), αλλά ξέρει την ομάδα, ένα αμούστακο και άπειρο παιδί στην κορυφή της επίθεσης (Ολαϊτάν) και έναν ανασταλτικό χαφ (Εντινγκά) που δεν είχε παίξει παρά ελάχιστα λεπτά στα προηγούμενα ματς στην Ευρώπη, νίκησε άνετα την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 2-0! Μοιάζει απλό. Δεν είναι καθόλου. Ο Ολυμπιακός άλλαξε τη μισή ομάδα του Γενάρη μήνα και παρουσιάστηκε πανέτοιμος σε ένα τόσο μεγάλο ραντεβού. Δουλειά προπονητή 100%.
Γιατί όμως ξεχωρίζω τον Τσόρι και όχι τον Μίτσελ. Γιατί αυτός ο Ολυμπιακός που έπαιξε με τη Μάντσεστερ και λόγω των απουσιών δεν είχε καμία από τις μεγάλες προσωπικότητές του στον αγωνιστικό χώρο. Και εκεί μέτρησε ο Τσόρι. Εχοντας κάνει μεταγραφή εκατ. ευρώ και θεωρώντας ο ίδιος τον εαυτό του top class player o Tσόρι έβγαλε τον ηγέτη που χρειάζεσαι εντός γηπέδου για να κάνεις μία τέτοια υπέρβαση. Διότι το σχέδιο ήταν τέλειο, αλλά οι αγωνιστικές υπερβάσεις κρίνονται από τις στιγμές και την προσωπικότητα των παικτών.
Ο Τσόρι ήταν ο μοναδικός που θα μπορούσε να γίνει ηγέτης στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Ο Μανιάτης (που τόσα έχει ακούσει), ήταν η ψυχή της ομάδας, ο Μανωλάς το ταλέντο που ξεχειλίζει και κάνει μπαμ ότι θα φύγει με διψήφιο αριθμό εκατ. ευρώ μετά το ματς που έκανε απέναντι σε Φαν Πέρσι και Ρούνεϊ και ο Τσόρι ο ηγέτης αυτής της βραδιάς. Ένα κράμα παίκτη που γουστάρει να παίζει ποδόσφαιρο αλάνας (σαν το γκολ που έβαλε…) και ταυτόχρονα σύγχρονο δημιουργικό χαφ που πρεσάρει και μαρκάρει ασταμάτητα, την ώρα που έχει το καθαρό μυαλό να κουμαντάρει όλο το παιχνίδι.
Για αυτό λοιπόν και επιλέγω αυτόν για να ξεχωρίσω από την μεγαλύτερη νίκη (προσέξτε, νίκη, όχι πρόκριση…) της Ιστορίας του Ολυμπιακού.
Λουλούδια λοιπόν στην κυρία Βερδού και γρήγορα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου