Το ματς
με την Γαλατάσαραϊ κρίθηκε περίπου 3 λεπτά μετά το τζάμπολ. Όταν ο
Βασίλης Σπανούλης έπαιξε αμυνάρα και με βουτιά έκλεψε τη μπάλα στο
κέντρο του γηπέδου. Δύο λεπτά μπήκε και το βουλοκέρι με την άριστη
weakside άμυνα που έπαιξε κερδίζοντας το επιθετικό φάουλ από τον
Αλντεμίρ.
«Όταν παίζει έτσι άμυνα αυτός, φαντάσου πως θα παίξουν οι άλλοι» σκέφτηκα. Δεν άργησα να δικαιωθώ.
Όλοι, μα όλοι είχαν το μυαλό τους στο πως θα σταματήσουν τον αντίπαλο και πως θα διασκεδάσουν στην επίθεση. Ο Πέτγουεϊ πήγε να σπάσει το κεφάλι του πέφτοντας πάνω στις διαφημιστικές πινακίδες στο δεύτερο ημίχρονο με τη διαφορά στους 20 πόντους. Για να σώσει μία μπάλα.
Από πότε είχαν να βγάλουν τόση ενέργεια στην άμυνα οι Πειραιώτες;
Η άμυνα είναι θέμα διάθεσης κατά 80% και γυμνασμένων ποδιών κατά 20%. Τα παλικάρια μια χαρά γυμνασμένα πόδια έχουν. Άρα… όταν θέλουν βλέπετε τι κάνουν. Δε θα αναλωθώ στο γιατί δεν το έκαναν καθόλου τον Οκτώβριο, αλλά θέλω, θέλετε, θέλουν και πρέπει να το κάνουν σε κάθε ματς.
Η επίθεση είναι καθαρά θέμα δουλειάς. Νομοτελειακά με τις ώρες προπόνησης ο Ολυμπιακός θα βελτιώνεται μπροστά. Επίσης όσο παίζουν τέτοια άμυνα θα βρίσκουν και πιο εύκολους τρόπους να σκοράρουν. Με τον καιρό θα τους γίνει συνήθεια η κίνηση των παικτών που δεν έχουν τη μπάλα στα χέρια τους (με την Γαλατάσαραϊ σπάνια έβλεπες παίκτη στατικό). Θα μάθουν τις συνήθειες των συμπαικτών τους (πως βγαίνουν από τα σκριν, που θέλουν τη μπάλα, πότε πρέπει να πασάρουν, κλπ). Γενικά η επίθεση θα λειτουργεί καλύτερα με τον καιρό.
ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ
Στο ΣΕΦ βρέθηκαν περίπου 8.000 φίλαθλοι. Δε θα μιλήσω για ατμόσφαιρες κλπ, αλλά για κάτι άλλο… πολύ πιο εντυπωσιακό. Για την μπασκετική παιδεία την οποία έχει αποκτήσει το κοινό του Ολυμπιακού.
Μου προξένησε ευφορία όταν στο 8’32’’ του πρώτου δεκαλέπτου ο Κάρλος Αρόγιο έκανε ό,τι ήταν δυνατό να περάσει τον Βαγγέλη Μάντζαρη και αυτός ήταν μονίμως μπροστά του. Απροσπέλαστος. Σε εκείνο το σημείο το ΣΕΦ ξέσπασε σε χειροκροτήματα λες και είχε βάλει τρίποντο ο Σπανούλης, λες και είχε καρφώσει ο Πέτγουεϊ. Γενικά η ενθάρρυνση στα αμυντικά καθήκοντα των Πειραιωτών, ήταν αδιανόητα ευχάριστη.
Ξεκάθαρο δείγμα πως ο κόσμος πλέον καταλαβαίνει ότι μπάσκετ δεν είναι μόνο να σκοράρεις, αλλά πολλές άλλες λεπτομέρειες στο παρκέ.
ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΟΥ ΝΤΑΡΝΤΕΝ
Έχω αναφερθεί στην ανεπίσημη στατιστική την οποία κρατούν οι προπονητές στις ΗΠΑ (και όχι μόνο). Tips & Deflections. Όταν η άμυνα δηλαδή, χρησιμοποιεί σωστά τα χέρια της και αλλοιώνει πάσες αντιπάλων ή ακουμπά η μπάλα πάνω στα χέρια και αλλάζει πορεία με αποτέλεσμα να μη φτάσει στον επιθυμητό παραλήπτη.
Οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να έκαναν career high με την Γαλατάσαραϊ. Ειδικά ο Τρεμέλ Ντάρντεν είχε περισσότερα από 6-7 deflections όση ώρα έπαιξε. Τεράστια χέρια και τα χρησιμοποιεί άριστα στα μετόπισθεν.
ΥΓ: Πολύ ευχάριστο ότι ο Μάντζαρης βρήκε την ψυχολογία να διεισδύσει στο αντίπαλο καλάθι και να τελειώσει μόνος του με lay up. Το έκανε τρεις φορές.
ΥΓ 2: Ο Χάντερ ήταν… σαπάκι μέχρι προχθές. Χθες έγινε παικταράς. Θα ξαναγίνει σαπάκι, θα ξαναγίνει παικταράς. Ούτε το ένα είναι, ούτε το άλλο. Άνθρωπος που δουλεύει είναι με τα καλά και τα κακά του. Αυτό ισχύει για όλους τους παίκτες, όλων των ομάδων.
ΥΓ 3: Προβληματισμός. Σε 10 μέρες επιστρέφουν Πρίντεζης και Λοτζέσκι. Ποιοι θα μείνουν από τους χθεσινούς εκτός 12άδας; Αν και στον Ολυμπιακό (δυστυχώς) όλο και κάποιος θα χτυπήσει. Ο Κατσίβελης είναι εντυπωσιακός και ο Αγραβάνης το ίδιο.
ΥΓ 4: Όποια ομάδα κερδίζει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός με 25 πόντους, βγαίνει ο άμπαλος αντίπαλος οπαδός και μιλάει για… καφενείο, ομάδα Eurocup, ομάδα της πλάκας, κλπ.
Βλακείες. Επιβλητικό μπάσκετ παίζουν οι δύο ελληνικές ομάδες και νικούν για πλάκα Γαλατά, Μιλάνο, Φενέρ κλπ…
ΥΓ 5: Ο όμιλος του Ολυμπιακού είναι σίγουρα εύκολος, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν τον κάνουν ακόμη πιο εύκολο οι Πειραιώτες με τον τρόπο που αγωνίζονται.
ΥΓ 6: Τις 26 ασίστ τις έχω δει αρκετές φορές σε ευρωπαϊκό ματς. Τα 6 λάθη σε 40 λεπτά; Δε μπορώ να θυμηθώ κανένα άλλο ματς. Όχι μόνο του Ολυμπιακού.
ΥΓ 7: Ξανά, μανά… Να θυμάστε (κι εγώ επίσης) πως ο χειρότερος προπονητής, γνωρίζει περισσότερο μπάσκετ από τον καλύτερο δημοσιογράφο, αναλυτή, φίλαθλο.
«Όταν παίζει έτσι άμυνα αυτός, φαντάσου πως θα παίξουν οι άλλοι» σκέφτηκα. Δεν άργησα να δικαιωθώ.
Όλοι, μα όλοι είχαν το μυαλό τους στο πως θα σταματήσουν τον αντίπαλο και πως θα διασκεδάσουν στην επίθεση. Ο Πέτγουεϊ πήγε να σπάσει το κεφάλι του πέφτοντας πάνω στις διαφημιστικές πινακίδες στο δεύτερο ημίχρονο με τη διαφορά στους 20 πόντους. Για να σώσει μία μπάλα.
Από πότε είχαν να βγάλουν τόση ενέργεια στην άμυνα οι Πειραιώτες;
Η άμυνα είναι θέμα διάθεσης κατά 80% και γυμνασμένων ποδιών κατά 20%. Τα παλικάρια μια χαρά γυμνασμένα πόδια έχουν. Άρα… όταν θέλουν βλέπετε τι κάνουν. Δε θα αναλωθώ στο γιατί δεν το έκαναν καθόλου τον Οκτώβριο, αλλά θέλω, θέλετε, θέλουν και πρέπει να το κάνουν σε κάθε ματς.
Η επίθεση είναι καθαρά θέμα δουλειάς. Νομοτελειακά με τις ώρες προπόνησης ο Ολυμπιακός θα βελτιώνεται μπροστά. Επίσης όσο παίζουν τέτοια άμυνα θα βρίσκουν και πιο εύκολους τρόπους να σκοράρουν. Με τον καιρό θα τους γίνει συνήθεια η κίνηση των παικτών που δεν έχουν τη μπάλα στα χέρια τους (με την Γαλατάσαραϊ σπάνια έβλεπες παίκτη στατικό). Θα μάθουν τις συνήθειες των συμπαικτών τους (πως βγαίνουν από τα σκριν, που θέλουν τη μπάλα, πότε πρέπει να πασάρουν, κλπ). Γενικά η επίθεση θα λειτουργεί καλύτερα με τον καιρό.
ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ
Στο ΣΕΦ βρέθηκαν περίπου 8.000 φίλαθλοι. Δε θα μιλήσω για ατμόσφαιρες κλπ, αλλά για κάτι άλλο… πολύ πιο εντυπωσιακό. Για την μπασκετική παιδεία την οποία έχει αποκτήσει το κοινό του Ολυμπιακού.
Μου προξένησε ευφορία όταν στο 8’32’’ του πρώτου δεκαλέπτου ο Κάρλος Αρόγιο έκανε ό,τι ήταν δυνατό να περάσει τον Βαγγέλη Μάντζαρη και αυτός ήταν μονίμως μπροστά του. Απροσπέλαστος. Σε εκείνο το σημείο το ΣΕΦ ξέσπασε σε χειροκροτήματα λες και είχε βάλει τρίποντο ο Σπανούλης, λες και είχε καρφώσει ο Πέτγουεϊ. Γενικά η ενθάρρυνση στα αμυντικά καθήκοντα των Πειραιωτών, ήταν αδιανόητα ευχάριστη.
Ξεκάθαρο δείγμα πως ο κόσμος πλέον καταλαβαίνει ότι μπάσκετ δεν είναι μόνο να σκοράρεις, αλλά πολλές άλλες λεπτομέρειες στο παρκέ.
ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΟΥ ΝΤΑΡΝΤΕΝ
Έχω αναφερθεί στην ανεπίσημη στατιστική την οποία κρατούν οι προπονητές στις ΗΠΑ (και όχι μόνο). Tips & Deflections. Όταν η άμυνα δηλαδή, χρησιμοποιεί σωστά τα χέρια της και αλλοιώνει πάσες αντιπάλων ή ακουμπά η μπάλα πάνω στα χέρια και αλλάζει πορεία με αποτέλεσμα να μη φτάσει στον επιθυμητό παραλήπτη.
Οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να έκαναν career high με την Γαλατάσαραϊ. Ειδικά ο Τρεμέλ Ντάρντεν είχε περισσότερα από 6-7 deflections όση ώρα έπαιξε. Τεράστια χέρια και τα χρησιμοποιεί άριστα στα μετόπισθεν.
ΥΓ: Πολύ ευχάριστο ότι ο Μάντζαρης βρήκε την ψυχολογία να διεισδύσει στο αντίπαλο καλάθι και να τελειώσει μόνος του με lay up. Το έκανε τρεις φορές.
ΥΓ 2: Ο Χάντερ ήταν… σαπάκι μέχρι προχθές. Χθες έγινε παικταράς. Θα ξαναγίνει σαπάκι, θα ξαναγίνει παικταράς. Ούτε το ένα είναι, ούτε το άλλο. Άνθρωπος που δουλεύει είναι με τα καλά και τα κακά του. Αυτό ισχύει για όλους τους παίκτες, όλων των ομάδων.
ΥΓ 3: Προβληματισμός. Σε 10 μέρες επιστρέφουν Πρίντεζης και Λοτζέσκι. Ποιοι θα μείνουν από τους χθεσινούς εκτός 12άδας; Αν και στον Ολυμπιακό (δυστυχώς) όλο και κάποιος θα χτυπήσει. Ο Κατσίβελης είναι εντυπωσιακός και ο Αγραβάνης το ίδιο.
ΥΓ 4: Όποια ομάδα κερδίζει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός με 25 πόντους, βγαίνει ο άμπαλος αντίπαλος οπαδός και μιλάει για… καφενείο, ομάδα Eurocup, ομάδα της πλάκας, κλπ.
Βλακείες. Επιβλητικό μπάσκετ παίζουν οι δύο ελληνικές ομάδες και νικούν για πλάκα Γαλατά, Μιλάνο, Φενέρ κλπ…
ΥΓ 5: Ο όμιλος του Ολυμπιακού είναι σίγουρα εύκολος, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν τον κάνουν ακόμη πιο εύκολο οι Πειραιώτες με τον τρόπο που αγωνίζονται.
ΥΓ 6: Τις 26 ασίστ τις έχω δει αρκετές φορές σε ευρωπαϊκό ματς. Τα 6 λάθη σε 40 λεπτά; Δε μπορώ να θυμηθώ κανένα άλλο ματς. Όχι μόνο του Ολυμπιακού.
ΥΓ 7: Ξανά, μανά… Να θυμάστε (κι εγώ επίσης) πως ο χειρότερος προπονητής, γνωρίζει περισσότερο μπάσκετ από τον καλύτερο δημοσιογράφο, αναλυτή, φίλαθλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου