Με κάθε άλλο παρά τυχαία και την αναφορά του σαν Τεό Αγγελόπουλο. Με
εµφανώς µειωτικό και ειρωνικό τρόπο. Ουδεµία έκπληξις. Σε µια χώρα που
έχουν διατελέσει υπουργοί Πολιτισµού ο Βενιζέλος και ο Βουλγαράκης όλα
είναι πιθανά.
Σε µια χώρα που πήγανε τον «εν δυνάµει» πρωθυπουργό Κώστα Καραµανλή στο θέατρο για να δει το «Σεσουάρ για Δολοφόνους». Ο εν λόγω Δανίκας µάλιστα έχει έρθει δεύτερος.
Πρώτος που έβαλε στη θέση του τον Αγγελόπουλο κι όταν ήταν εν ζωή µάλιστα ήταν ο γνωστός και περιβόητος Καντιώτης. Ο Μητροπολίτης Φλώρινας που τον είχε αφορίσει το 1990 σαν άθεο. Και µαζί µ' αυτόν και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι επειδή είχε ενοχληθεί από τα γυρίσµατα της ταινίας «Το µετέωρο βήµα του πελαργού» στη Φλώρινα.
Με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι να παρατηρεί σχετικά µε τον Καντιώτη έκπληκτος: «Τι φοβερή φωνή που έχει. Τι ένταση για γέρο άνθρωπο! Θα µπορούσε να παίξει δραµατικούς ρόλους µε απαιτήσεις». Μακριά από µένα (για να χρησιµοποιήσω τη σχετική κοινοτυπία) τα ιερά και τα όσια. Ολοι κρίνονται. Οι καλλιτέχνες, όµως, οι πνευµατικοί άνθρωποι, οι διανοούµενοι, κρίνονται για το έργο τους. Θα άλλαζε τίποτα δηλαδή για τον Μπετόβεν αν ήταν µπανιστιρτζής;
Αν αντί να πηδάει του άρεσε να κοζάρει και να τον παίζει; Θα άλλαζε τίποτα για τον Πικάσο αν αντί για ουµανιστή επρόκειτο περί παλιανθρώπου και συνεργάτη του Φράνκο; Το έργο του δεν θα έχανε στο ελάχιστο. Οταν κρίνεται ένας άνθρωπος της τέχνης, κρίνεται για το έργο του. Σαφώς βέβαια παίζει ρόλο η στάση ζωής του καθενός, αλλά έπεται. Δεν µπορείς να γράφεις για τον Αγγελόπουλο και να ξεκινάς λέγοντας ότι ήταν τσιγκούνης.
Αυτό θα µε ενδιέφερε αν ήτανε να τον κάνω γαµπρό και δεν ήθελα να κακοπεράσει η κόρη µου. Ηταν λέει αθεράπευτα αλαζόνας. Και γιατί να µην ήτανε δηλαδή; Εδώ είναι αλαζόνας ο Λοβέρδος που κουνάει το δάχτυλο και απειλεί γιατρούς και φαρµακοποιούς λες και είναι ο Λουδοβίκος. Δεν θα είναι εγωιστής ένας δηµιουργός που στον τοµέα του είναι ικανός, ξεχωριστός και πετυχηµένος; Και επανήλθε µάλιστα ο Δανίκας αντεπιτιθέµενος.
Οτι είχε κάθε δικαίωµα δηλαδή να αναφερθεί στις ανθρώπινες αδυναµίες του Αγγελόπουλου, τον οποίο σαν σκηνοθέτη τιµά και υπολήπτεται. Τι λες, ρε µεγάλε; Και γιατί δεν έγραφε τις ανθρώπινες αδυναµίες του όταν ήταν όρθιος; Οταν ήταν εν ζωή και µπορούσε να απαντήσει. Περίµενε να πεθάνει; Και δεν περίµενε µάλιστα ούτε καν να τον θάψουνε.
Η αυτογελοιοποίηση είναι προσωπικό θέµα του καθενός. Το να αποκαλείς όµως έναν δηµιουργό «τσιγκούνη» και «αλαζόνα» είναι µικρότητα και εµπάθεια. Είναι µε µια κουβέντα κόµπλεξ. Μόλις χθες ήταν που έκανα αναφορά στη ρήση του Ζωρζ Πιλαλί «αδαούς εγκώµιον µέγας εστίν ψόγος». Για όσους ασχολούνται µε τους ποιητές για να εξισωθούν µ' αυτούς. Ο Δανίκας προσπάθησε να πετύχει το ίδιο µε τον ψόγο του δήθεν ειδικού. Και το κατάφερε. Σε όλα τα σάιτ, τρεις µέρες τώρα, η φωτογραφία του είναι δίπλα σ' αυτήν του Αγγελόπουλου. Αυτά.
Ο πολυτάλαντος Ζήσης Βρύζας
ΟΥΤΕ για πέντε λεπτά δεν δηµιουργήθηκε κενό εξουσίας στον ΠΑΟΚ. Με το που παραιτήθηκε ο Ζαγοράκης, ανέλαβε ο Βρύζας (φωτό). Δεν ορκίστηκε πρόεδρος, όπως γίνεται µε τους πρωθυπουργός και τους υπουργούς, αλλά άρχισε αµέσως να ασκεί τα καθήκοντά του.
Καταρχήν να διευκρινίσω ότι ο Βρύζας είναι τυπικός και σοβαρός. Λέει λίγα, ελάχιστα, είναι προσεκτικός και δεν δίνει δικαιώµατα. Προκύπτει ένα θέµα όµως. Πώς µπορεί µε την ίδια ευκολία να κάνει τα πάντα;
Και τον σκάουτερ και τον τεχνικό διευθυντή και τον πρόεδρο και τον βοηθό προπονητή στον Σάντος και ξανά µανά τον πρόεδρο. Σαν πολλά δεν είναι όλα αυτά µαζί; Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να έχει τόσες πολλές ικανότητες και δυνατότητες; Φεύγει από πρόεδρος στον ΠΑΟΚ όταν επέστρεψε ο Ζαγοράκης και πάει βοηθός του Σάντος.
Και µε προοπτική µάλιστα να πάρει δίπλωµα προπονητή για να είναι και τυπικά εντάξει. Τον φωνάζει ο Γόντικας για τεχνικό διευθυντή στον Παναθηναϊκό και δίνει τα χέρια. Καταρχήν συµφώνησε. Μετά το ξανασκέφτηκε ότι ήταν ζόρικο από πρόεδρος στον ΠΑΟΚ να πάει υπάλληλος στον Παναθηναϊκό.
Και ξαναγυρίζει στον ΠΑΟΚ. Κάτι σαν γενικών καθηκόντων, λίγο πιο κάτω από τον Ζαγοράκη και λίγο πιο πάνω από τον Παντελή Κωνσταντινίδη. Τη µία αθλητικά παπούτσια και κοντό σωβρακάκι και την άλλη µε κοστούµι και γραβάτα. Και σε όλα µάλιστα να είναι άξιος και ικανός;
Ο Γερουλάνος έχει άξιους συµµάχους
ΛΕΓΑΜΕ χθες για τον πορφυρογέννητο Πολ Γερουλάνο, που δεν άκουσε τον Ψαριανό και τον Λιάνη όταν του λέγανε να βγάλει τις ελληνικές οµάδες από την Ευρώπη. Θεωρώντας ότι έκανε χάρη σε Ολυµπιακό και σία, που τους επιτρέπει να βγαίνουν από τα σύνορα. Δεν είναι όµως µόνος σ' αυτήν την ιστορία της δήθεν κάθαρσης του ελληνικού ποδοσφαίρου ο οµορφάντρας (να το παραδεχθούµε αυτό) Πολ Γερουλάνος. Εχει κι άξιους συµµάχους.
Οπως ο Βούγιας του ΠΑΣΟΚ και ο Κουράκης του ΣΥΡΙΖΑ. «Αµφότεροι και οι δύο», λοιπόν, ζήτησαν να µπει διάταξη στο νέο αθλητικό νοµοσχέδιο να περιοριστούν οι θητείες των µελών των ΔΣ των οµοσπονδιών σε δύο. Ποιος είναι σου λέει ο Βασιλακόπουλος που εκλέγεται ισόβια στο µπάσκετ; Υστερα από δύο θητείες να φεύγουνε όλοι και να πηγαίνουν στα σπίτια τους.
Εκτός, βέβαια, από τους βουλευτές. Που όχι µόνο µπορούν να εκλέγονται µέχρι να πεθάνουν, όπως ο Μπρέζνιεφ και ο Μάο Τσε Τουνγκ, αλλά να δίνουν και κληρονοµιά τις έδρες στα παιδιά τους.
Ο συγκεκριµένος Γερουλάνος, µάλιστα, ούτε καν εκλεγµένος δεν είναι. Αρκεί που είναι φίλος του προέδρου. Οπως ο Γκαγκάτσης είχε βάλει τον Δεσύλα στην ΕΠΟ, έτσι κι ο Γιώργος έκανε Παπακωνσταντίνους, Γερουλάνους και σία υπουργούς. Κι ο Δεσύλας τι ζηµιά να κάνει στο ποδόσφαιρο; Αυτοί καταστρέψανε τη χώρα.
Πηγή: Goal
Σε µια χώρα που πήγανε τον «εν δυνάµει» πρωθυπουργό Κώστα Καραµανλή στο θέατρο για να δει το «Σεσουάρ για Δολοφόνους». Ο εν λόγω Δανίκας µάλιστα έχει έρθει δεύτερος.
Πρώτος που έβαλε στη θέση του τον Αγγελόπουλο κι όταν ήταν εν ζωή µάλιστα ήταν ο γνωστός και περιβόητος Καντιώτης. Ο Μητροπολίτης Φλώρινας που τον είχε αφορίσει το 1990 σαν άθεο. Και µαζί µ' αυτόν και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι επειδή είχε ενοχληθεί από τα γυρίσµατα της ταινίας «Το µετέωρο βήµα του πελαργού» στη Φλώρινα.
Με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι να παρατηρεί σχετικά µε τον Καντιώτη έκπληκτος: «Τι φοβερή φωνή που έχει. Τι ένταση για γέρο άνθρωπο! Θα µπορούσε να παίξει δραµατικούς ρόλους µε απαιτήσεις». Μακριά από µένα (για να χρησιµοποιήσω τη σχετική κοινοτυπία) τα ιερά και τα όσια. Ολοι κρίνονται. Οι καλλιτέχνες, όµως, οι πνευµατικοί άνθρωποι, οι διανοούµενοι, κρίνονται για το έργο τους. Θα άλλαζε τίποτα δηλαδή για τον Μπετόβεν αν ήταν µπανιστιρτζής;
Αν αντί να πηδάει του άρεσε να κοζάρει και να τον παίζει; Θα άλλαζε τίποτα για τον Πικάσο αν αντί για ουµανιστή επρόκειτο περί παλιανθρώπου και συνεργάτη του Φράνκο; Το έργο του δεν θα έχανε στο ελάχιστο. Οταν κρίνεται ένας άνθρωπος της τέχνης, κρίνεται για το έργο του. Σαφώς βέβαια παίζει ρόλο η στάση ζωής του καθενός, αλλά έπεται. Δεν µπορείς να γράφεις για τον Αγγελόπουλο και να ξεκινάς λέγοντας ότι ήταν τσιγκούνης.
Αυτό θα µε ενδιέφερε αν ήτανε να τον κάνω γαµπρό και δεν ήθελα να κακοπεράσει η κόρη µου. Ηταν λέει αθεράπευτα αλαζόνας. Και γιατί να µην ήτανε δηλαδή; Εδώ είναι αλαζόνας ο Λοβέρδος που κουνάει το δάχτυλο και απειλεί γιατρούς και φαρµακοποιούς λες και είναι ο Λουδοβίκος. Δεν θα είναι εγωιστής ένας δηµιουργός που στον τοµέα του είναι ικανός, ξεχωριστός και πετυχηµένος; Και επανήλθε µάλιστα ο Δανίκας αντεπιτιθέµενος.
Οτι είχε κάθε δικαίωµα δηλαδή να αναφερθεί στις ανθρώπινες αδυναµίες του Αγγελόπουλου, τον οποίο σαν σκηνοθέτη τιµά και υπολήπτεται. Τι λες, ρε µεγάλε; Και γιατί δεν έγραφε τις ανθρώπινες αδυναµίες του όταν ήταν όρθιος; Οταν ήταν εν ζωή και µπορούσε να απαντήσει. Περίµενε να πεθάνει; Και δεν περίµενε µάλιστα ούτε καν να τον θάψουνε.
Η αυτογελοιοποίηση είναι προσωπικό θέµα του καθενός. Το να αποκαλείς όµως έναν δηµιουργό «τσιγκούνη» και «αλαζόνα» είναι µικρότητα και εµπάθεια. Είναι µε µια κουβέντα κόµπλεξ. Μόλις χθες ήταν που έκανα αναφορά στη ρήση του Ζωρζ Πιλαλί «αδαούς εγκώµιον µέγας εστίν ψόγος». Για όσους ασχολούνται µε τους ποιητές για να εξισωθούν µ' αυτούς. Ο Δανίκας προσπάθησε να πετύχει το ίδιο µε τον ψόγο του δήθεν ειδικού. Και το κατάφερε. Σε όλα τα σάιτ, τρεις µέρες τώρα, η φωτογραφία του είναι δίπλα σ' αυτήν του Αγγελόπουλου. Αυτά.
Ο πολυτάλαντος Ζήσης Βρύζας
ΟΥΤΕ για πέντε λεπτά δεν δηµιουργήθηκε κενό εξουσίας στον ΠΑΟΚ. Με το που παραιτήθηκε ο Ζαγοράκης, ανέλαβε ο Βρύζας (φωτό). Δεν ορκίστηκε πρόεδρος, όπως γίνεται µε τους πρωθυπουργός και τους υπουργούς, αλλά άρχισε αµέσως να ασκεί τα καθήκοντά του.
Καταρχήν να διευκρινίσω ότι ο Βρύζας είναι τυπικός και σοβαρός. Λέει λίγα, ελάχιστα, είναι προσεκτικός και δεν δίνει δικαιώµατα. Προκύπτει ένα θέµα όµως. Πώς µπορεί µε την ίδια ευκολία να κάνει τα πάντα;
Και τον σκάουτερ και τον τεχνικό διευθυντή και τον πρόεδρο και τον βοηθό προπονητή στον Σάντος και ξανά µανά τον πρόεδρο. Σαν πολλά δεν είναι όλα αυτά µαζί; Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να έχει τόσες πολλές ικανότητες και δυνατότητες; Φεύγει από πρόεδρος στον ΠΑΟΚ όταν επέστρεψε ο Ζαγοράκης και πάει βοηθός του Σάντος.
Και µε προοπτική µάλιστα να πάρει δίπλωµα προπονητή για να είναι και τυπικά εντάξει. Τον φωνάζει ο Γόντικας για τεχνικό διευθυντή στον Παναθηναϊκό και δίνει τα χέρια. Καταρχήν συµφώνησε. Μετά το ξανασκέφτηκε ότι ήταν ζόρικο από πρόεδρος στον ΠΑΟΚ να πάει υπάλληλος στον Παναθηναϊκό.
Και ξαναγυρίζει στον ΠΑΟΚ. Κάτι σαν γενικών καθηκόντων, λίγο πιο κάτω από τον Ζαγοράκη και λίγο πιο πάνω από τον Παντελή Κωνσταντινίδη. Τη µία αθλητικά παπούτσια και κοντό σωβρακάκι και την άλλη µε κοστούµι και γραβάτα. Και σε όλα µάλιστα να είναι άξιος και ικανός;
Ο Γερουλάνος έχει άξιους συµµάχους
ΛΕΓΑΜΕ χθες για τον πορφυρογέννητο Πολ Γερουλάνο, που δεν άκουσε τον Ψαριανό και τον Λιάνη όταν του λέγανε να βγάλει τις ελληνικές οµάδες από την Ευρώπη. Θεωρώντας ότι έκανε χάρη σε Ολυµπιακό και σία, που τους επιτρέπει να βγαίνουν από τα σύνορα. Δεν είναι όµως µόνος σ' αυτήν την ιστορία της δήθεν κάθαρσης του ελληνικού ποδοσφαίρου ο οµορφάντρας (να το παραδεχθούµε αυτό) Πολ Γερουλάνος. Εχει κι άξιους συµµάχους.
Οπως ο Βούγιας του ΠΑΣΟΚ και ο Κουράκης του ΣΥΡΙΖΑ. «Αµφότεροι και οι δύο», λοιπόν, ζήτησαν να µπει διάταξη στο νέο αθλητικό νοµοσχέδιο να περιοριστούν οι θητείες των µελών των ΔΣ των οµοσπονδιών σε δύο. Ποιος είναι σου λέει ο Βασιλακόπουλος που εκλέγεται ισόβια στο µπάσκετ; Υστερα από δύο θητείες να φεύγουνε όλοι και να πηγαίνουν στα σπίτια τους.
Εκτός, βέβαια, από τους βουλευτές. Που όχι µόνο µπορούν να εκλέγονται µέχρι να πεθάνουν, όπως ο Μπρέζνιεφ και ο Μάο Τσε Τουνγκ, αλλά να δίνουν και κληρονοµιά τις έδρες στα παιδιά τους.
Ο συγκεκριµένος Γερουλάνος, µάλιστα, ούτε καν εκλεγµένος δεν είναι. Αρκεί που είναι φίλος του προέδρου. Οπως ο Γκαγκάτσης είχε βάλει τον Δεσύλα στην ΕΠΟ, έτσι κι ο Γιώργος έκανε Παπακωνσταντίνους, Γερουλάνους και σία υπουργούς. Κι ο Δεσύλας τι ζηµιά να κάνει στο ποδόσφαιρο; Αυτοί καταστρέψανε τη χώρα.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου