Γράφει ο Μιχάλης Τσώχος...
Μπορεί η Σούπερ Λίγκα να είναι η βιτρίνα του μαγαζιού, όμως δεν αρκούν μια-δυο ομάδες, που μπορεί να μην έχουν προβλήματα, ή η εθνική του Σάντος, για να μιλάμε, ότι όλα βαίνουν καλώς, και όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα, να διαλύεται με γοργούς ρυθμούς. Αφήστε, που και στην βιτρίνα, η λάμψη είναι ελάχιστη, αφού και εκεί οι περισσότεροι περιμένουν τα λεφτά του ΟΠΑΠ, μπας και βγάλουν την χρονιά.
Και όμως ουδείς μοιάζει να συγκινείται. Οι «μεγάλοι» «σφάζονται» για τα «φιλικά ματς». Οι Δικέφαλοι έχουν οικονομικά προβλήματα και κινδυνεύουν με τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ. Από τους υπόλοιπους, ελάχιστοι έχουν κάνει τα κουμάντα τους, για να είναι εντάξει οικονομικά, και πάντως αναγκάζονται να ρίξουν το μπάτζετ και την ποιότητα του ρόστερ τους. Η ΕΠΟ έχει τις ενδοοικογενειακές της έριδες, και την μάχη της καρέκλας να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Στην ΓΓΑ ετοιμάζουν ένα ακόμη Νομοσχέδιο, που θα λύσει τα προβλήματα του Αθλητισμού (όπως και τα προηγούμενα άλλωστε…). Και ο Υπουργός, ζώντας στον δικό του «αθλητικό πλανήτη», δίνει ραδιοφωνικές διαλέξεις για την επιτυχία της πολιτικής ηγεσίας. Όσο για τον απλό κόσμο (δεν μιλάω για τους «στρατούς»), έχει γυρίσει την πλάτη του στα γήπεδα.
Βέβαια σε μια κοινωνία, υπό κατάρρευση, θα ήταν μάλλον παράξενο και αφύσικο, να υπάρχει σχεδιασμός και όραμα για το ποδόσφαιρο. Όταν γύρω σου όλα καταρρέουν, ακόμη και οι πιο ψύχραιμες και διορατικές φωνές, χάνονται στον ορυμαγδό από τα συντρίμμια.
Το μαγαζί κύριοι κλείνει, και όποιος δεν το βλέπει και δεν το καταλαβαίνει, εθελοτυφλεί. Όποιος θεωρεί, ότι σώζοντας τον εαυτό του, αλλά αφήνοντας τον άλλον να εξαφανιστεί, θα έχει μέλλον, κάνει λάθος. Όταν αρχίσει να σπάει η αλυσίδα, ξεκινώντας από τους μικρούς κρίκους της, κάποια στιγμή θα φτάσει και στους μεγάλους.
ΥΓ1 Η Πολιτεία, που επιθυμεί την εξυγίανση και την απεμπλοκή του Λογιστηρίου του Κράτους, από τα επαγγελματικά πρωταθλήματα, ας τους αφήσει λοιπόν ελεύθερους, να αναζητήσουν χορηγίες και οικονομική ενίσχυση. Όταν όμως θέλεις το κρατικό μονοπώλιο του ΟΠΑΠ, γιατί απελευθερώνοντας την αγορά, θα χάσει σίγουρα έσοδα, δεν μπορείς να επικαλείσαι προφάσεις πολλές φορές, αλλά και ουσιαστικούς λόγους (με την παρακμή και την σήψη, κομματιών του ποδοσφαίρου των τελευταίων χρόνων) και να μην δίνεις τα λεφτά, που έχουν ανάγκη οι ομάδες.
ΥΓ2 Εκτός εάν το όραμα των πολιτικών μας, είναι ο μαζικός, ερασιτεχνικός αθλητισμός και κάθετι επαγγελματικό, πρέπει να αποτελέσει είδος προς εξαφάνιση.
Πηγή: pamesports.gr
Μπορεί η Σούπερ Λίγκα να είναι η βιτρίνα του μαγαζιού, όμως δεν αρκούν μια-δυο ομάδες, που μπορεί να μην έχουν προβλήματα, ή η εθνική του Σάντος, για να μιλάμε, ότι όλα βαίνουν καλώς, και όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα, να διαλύεται με γοργούς ρυθμούς. Αφήστε, που και στην βιτρίνα, η λάμψη είναι ελάχιστη, αφού και εκεί οι περισσότεροι περιμένουν τα λεφτά του ΟΠΑΠ, μπας και βγάλουν την χρονιά.
Και όμως ουδείς μοιάζει να συγκινείται. Οι «μεγάλοι» «σφάζονται» για τα «φιλικά ματς». Οι Δικέφαλοι έχουν οικονομικά προβλήματα και κινδυνεύουν με τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ. Από τους υπόλοιπους, ελάχιστοι έχουν κάνει τα κουμάντα τους, για να είναι εντάξει οικονομικά, και πάντως αναγκάζονται να ρίξουν το μπάτζετ και την ποιότητα του ρόστερ τους. Η ΕΠΟ έχει τις ενδοοικογενειακές της έριδες, και την μάχη της καρέκλας να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Στην ΓΓΑ ετοιμάζουν ένα ακόμη Νομοσχέδιο, που θα λύσει τα προβλήματα του Αθλητισμού (όπως και τα προηγούμενα άλλωστε…). Και ο Υπουργός, ζώντας στον δικό του «αθλητικό πλανήτη», δίνει ραδιοφωνικές διαλέξεις για την επιτυχία της πολιτικής ηγεσίας. Όσο για τον απλό κόσμο (δεν μιλάω για τους «στρατούς»), έχει γυρίσει την πλάτη του στα γήπεδα.
Βέβαια σε μια κοινωνία, υπό κατάρρευση, θα ήταν μάλλον παράξενο και αφύσικο, να υπάρχει σχεδιασμός και όραμα για το ποδόσφαιρο. Όταν γύρω σου όλα καταρρέουν, ακόμη και οι πιο ψύχραιμες και διορατικές φωνές, χάνονται στον ορυμαγδό από τα συντρίμμια.
Το μαγαζί κύριοι κλείνει, και όποιος δεν το βλέπει και δεν το καταλαβαίνει, εθελοτυφλεί. Όποιος θεωρεί, ότι σώζοντας τον εαυτό του, αλλά αφήνοντας τον άλλον να εξαφανιστεί, θα έχει μέλλον, κάνει λάθος. Όταν αρχίσει να σπάει η αλυσίδα, ξεκινώντας από τους μικρούς κρίκους της, κάποια στιγμή θα φτάσει και στους μεγάλους.
ΥΓ1 Η Πολιτεία, που επιθυμεί την εξυγίανση και την απεμπλοκή του Λογιστηρίου του Κράτους, από τα επαγγελματικά πρωταθλήματα, ας τους αφήσει λοιπόν ελεύθερους, να αναζητήσουν χορηγίες και οικονομική ενίσχυση. Όταν όμως θέλεις το κρατικό μονοπώλιο του ΟΠΑΠ, γιατί απελευθερώνοντας την αγορά, θα χάσει σίγουρα έσοδα, δεν μπορείς να επικαλείσαι προφάσεις πολλές φορές, αλλά και ουσιαστικούς λόγους (με την παρακμή και την σήψη, κομματιών του ποδοσφαίρου των τελευταίων χρόνων) και να μην δίνεις τα λεφτά, που έχουν ανάγκη οι ομάδες.
ΥΓ2 Εκτός εάν το όραμα των πολιτικών μας, είναι ο μαζικός, ερασιτεχνικός αθλητισμός και κάθετι επαγγελματικό, πρέπει να αποτελέσει είδος προς εξαφάνιση.
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου