Η ...ορθογραφία, το ρίσκο και ο χρόνος!!

Ο Σπύρος Καβαλιεράτος και ο Θανάσης Ασπρούλιας αναλύουν τα δεδομένα, όπως αυτά διαμορφώνονται, μετά την απόκτηση του Λο και του Ντόρσεϊ από τον Ολυμπιακό

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Διορθώθηκαν δύο ανορθρογραφίες...

Μεσούσης της περιόδου, σπάνια περισσεύουν παίκτες από το... πάνω ράφι στο μεταγραφικό παζάρι. Παρ' όλα αυτά, ο Ολυμπιακός βρήκε έναν γκαρντ που εύκολα θα τον διάλεγε και το καλοκαίρι και φυσικά είναι πολύ καλύτερος από τον Κεϊλίν Λούκας.

Για την ακρίβεια, ο Εϊσι Λο χωρούσε και στα ρόστερ των ερυθρολεύκων τα προηγούμενα χρόνια και μάλλον είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να αποκτηθεί τη δεδομένη στιγμή. Στα 27του χρόνια κουβαλά εμπειρία από το ΝΒΑ και πλέον γνωρίζει τι εστί Ευρωλίγκα. Για την Παρτιζάν ήταν πολυτέλεια, έστω κι αν δεν την βοήθησε όσο θα περίμενε κανείς.
Ο Λο είναι ένας γκαρντ πολύ καλού επιπέδου, σαφώς πιο έτοιμος για ομάδα σαν τον Ολυμπιακό απ' ό,τι ο Λούκας. Βέβαια το θέμα είναι να ταιριάξει και με τον Σπανούλη. Γιατί είναι ένας πλέι μέικερ που θέλει να κρατάει πολύ την μπάλα, παίρνει προσπάθειες και δεν είναι συνεπής σουτέρ. Κάνει στην πραγματικότητα ό,τι και ο Λούκας, αλλά σε πιο υψηλό επίπεδο. Ο Ιβκοβιτς, λοιπόν, τον θέλει για τις στιγμές που ο Σπανούλης θα ξεκουράζεται, για τα διαστήματα που η αντίπαλη άμυνα θα προσαρμόζεται στον αρχηγό. Οσο περνάει ο καιρός και φτάνουμε στο τέλος, οι συνθήκες θα είναι πιο δύσκολες για τους ερυθρόλευκους, που χρειάζονται άλλο ένα σημείο αναφοράς στην επίθεση. Αλλωστε θα μπορεί να δημιουργεί και για τους συμπαίκτες του, ενώ θα πιέσει και στην άμυνα.

 

Επί της ουσίας ο Ολυμπιακός αποκτά έναν Αμερικανό ικανό να τον σπρώξει λίγο περισσότερο και φυσικά δίνει ελπίδα στον κόσμο, που είχε κουραστεί να ακούει για... ξυλοκόπους και αμυντικούς. Είναι σαφώς καλύτερο "πακέτο" από τον Ράσιτς, απλά πρέπει να βρει τη "χημεία" του με τους υπόλοιπους, γιατί ο Ολυμπιακός δεν είναι Παρτιζάν και ο κάθε παίκτης έχει το ρόλο του. Θα χρειαστεί χρόνος για να μάθει τον Σπανούλη, ίσως στην αρχή να μην βρίσκονται ταυτόχρονα στο παρκέ για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά υπάρχει προοπτική για κάτι καλό.

Ο Λο μπορεί να κάνει τη διαφορά και φυσικά πολύ πιο ποιοτικός παίκτης από το έτερο... καινούργιο στην παρέα του Ολυμπιακού. Ο Τζόι Ντόρσεϊ είναι 29 ετών, άρχισε τη σεζόν στην Κάχα Λαμποράλ, έχει εικόνες από το ΝΒΑ. Επιθετικά δεν πρόκειται να βοηθήσει, έχει μέσο όρο 2 πόντους στην φετινή Ευρωλίγκα, σε 6 ματς.

Αμυντικά είναι όμως εξαιρετικός (κι ας χρεώθηκε με φάουλ στο ΣΕΦ στο ματς της Κάχα με τον Ολυμπιακό), βοηθάει γι αυτό η δύναμη και η ταχύτητα στα πόδια. Θα σπρώξει, θα κάνει φάουλ, θα παίξει για τους συμπαίκτες του. Ο Ολυμπιακός θα έχει άλλο ένα γερό κορμί, έναν αναλώσιμο παίκτη που θα μπορεί να τον εμπιστευτεί περισσότερο ο Ντούσαν Ιβκοβιτς. Αλλωστε τώρα που αποκτήθηκε ο Λο, ταιριάζει περισσότερο στον Ολυμπιακό ο Ντόρσεϊ, που δεν θα έχει... απαιτήσεις στην επίθεση και θα βοηθάει τους συμπαίκτες του στους υπόλοιπους τομείς.

Είναι ξεκάθαρο ότι τα δύο νέα πρόσωπα έχουν πολλές περισσότερες πιθανότητες να βοηθήσουν άμεσα, σε σχέση με τους νεαρούς Αμερικανούς που επελέγησαν το καλοκαίρι. Ο Λούκας και ο Χάουαρντ είχαν την ευκαιρία τους, αλλά δεν προσαρμόστηκαν. Ηταν, άλλωστε, δύο 22χρονοι, που ήρθαν να προστεθούν σε μια ομάδα με πολλούς παίκτες ίδιας ηλικίας. Με τους δύο μεγαλύτερους να παίρνουν τη θέση, ο Ολυμπιακός αποκτά την απαραίτητη ισορροπία για το δεύτερο μισό της σεζόν. Μένει, βέβαια, να δούμε και το αποτέλεσμα στο παρκέ.

 Το σίγουρο είναι πως διορθώθηκε ένα μέρος από τις ανορθογραφίες του καλοκαιριού. Ο Ολυμπιακός κτίστηκε λάθος και ο Ιβκοβιτς έκανε τις επιλογές του. Η διοίκηση του είχε δώσει εδώ και δύο μήνες το ΟΚ, τώρα το πήρε απόφαση... Κι επειδή είναι πιθανό να αποχωρήσουν τρεις παίκτες (και ο Κέσελ δηλαδή), θα μείνει μια κενή θέση κοινοτικού στο ρόστερ. Μην εκλπαγείτε, λοιπόν, αν στην πορεία, οι Αγγελόπουλοι κάνουν κι άλλη κίνηση...

 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

 

Η επιλογή ήταν: Ρίσκο μέχρι τελικής πτώσεως!

 

Αν σταθούμε στην παλινωδία των τελευταίων ημερών και μέχρι να αποφασιστεί ο τύπος των παικτών που θα αποκτηθούν, θα συμπεράνουμε ότι οι δύο προσθήκες ήταν ένα ανάμεικτο αποτέλεσμα της αναγνώρισης των αναγκών της ομάδας, αλλά και της πίεσης που είχε γιγαντωθεί...

 

Ας αφήσουμε όμως, παραπέρα, την αναποφασιστικότητα που αρχικά έδινε προτεραιότητα στην απόκτηση ενός ρολίστα γκαρντ-σουτέρ (Ράσιτς) και που μετά από λίγο μετατρεπόταν σε ... Είσι Λο!

 

Εν τέλει, το ταμείο θα γίνει στο τέλος της σεζόν... Αρχικά να διαφωνήσω με πολλούς άριστους συναδέλφους που είναι εξαιρετικοί γνώστες των μυστικών του μπάσκετ και των οποίων τις αναλύσεις απολαμβάνω κάθε φορά που της βρίσκω μπροστά μου. Δεν μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι το γεγονός ότι στην παρούσα φάση οι επιλογές, ειδικά στη θέση των ψηλών, ήταν ελάχιστες και αμφιβόλου ποιότητας... Ως γεγονός είναι αδιαμφισβήτητο, όπως επίσης (θα μου επιτρέψετε να προσθέσω) ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό, από την αρχή της χρονιάς σχεδόν, ήταν ευανάγνωστα τα προβλήματα που είχε ο Ολυμπιακός. Η κωλυσιεργία στην δόμηση της απόφασης αλλαγών ή ενίσχυσης ήταν αυτή που περιόρισε τις επιλογές των ερυθρόλευκων κι όχι η αγορά αυτή καθαυτή...

 

Η έλευση του Λο και του Ντόρσεϊ αναδεικνύουν τη φύση του χαρακτήρα του Ντούσαν Ιβκοβιτς, έτσι τουλάχιστον όπως εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια... Ο Ντούντα αναλαμβάνει τα ρίσκα και αποφασίζει να ζήσει και να πεθάνει με αυτά. Μέχρι και την τελευταία μέρα... Αναδεικνύει επίσης το γεγονός ότι στο μπάσκετ του Ντούντα (στον Ολυμπιακό κι όχι γενικώς) η λύση των προβλημάτων θα έρθει από τους κοντούς με τους ψηλούς να είναι βοηθητικοί... Και για να τελειώνουμε, αναδεικνύει την απόλυτη δικαίωσα του Αντρέα Γλυνιαδάκη, ο οποίος υπόμεινε, πάλεψε σκληρά, δούλεψε και τελικώς ...νίκησε, διότι η ζωή, κατά κανόνα, πριμοδοτεί αυτούς τους ανθρώπους. Αρα, χίλια μπράβο και πολλές υποκλίσεις στο Χανιώτη, ένας από τους καλύτερους επαγγελματίες που έχουν εμφανιστεί ποτέ στα παρκέ...

 

Ο Ντόρσεϊ καλύπτει την ανάγκη του Ντούντα να στηριχθεί στην ομάδα και ο Λο την βεβαιωμένη (προφανώς) αγωνία να βρεθεί ακόμα ένα άτομο να τραβήξει την ίδια την ομάδα...

 

Θα ήταν αφελές να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί στο μέλλον, ωστόσο θα τολμήσω να αναφέρω κάτι που έχουμε συζητήσει και στο παρελθόν: Ο Ολυμπιακός του Σπανούλη είναι πολύ δύσκολη ομάδα... Εχει χημεία, έχει ρόλους (προσπαθεί τουλάχιστον), έχει κίνητρο... Εχει όμως κι αρχηγό! Η παρουσία του οποίου όμως, είναι αδύνατον να προσκρούσει σε κάποια άλλη. Προσωπικά δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τους γκαρντ που έχουν αδυναμία στο σουτ (δικό μου ...βίτσιο).

 

Θεωρώ ότι είναι ...μισοί παίκτες και επίσης ότι δε δούλεψαν τόσο πολύ ώστε να ανεβάσουν το επίπεδό τους. Επαναπαύτηκαν στις αθλητικές αρετές που τους πρόσφερε απλόχερα ο Υψιστος και that's all folks που γράφουν στον επίλογο τους τα τηλεοπτικά καρτούν. Για αυτό και δεν ξετρελάθηκα ποτέ με τον Ρούμπιο (τον πανικό που γίνεται αυτές τις ημέρες στο ΝΒΑ με τον Ισπανό, τον ακούω βερεσέ), για αυτό και δεν εκτίμησα τον κατά τα άλλα θαυμάσιο άνθρωπο, Τζος Τσίλντρες.

 

Ο Λο, είναι ένας από αυτούς... Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε σε αυτή τη γωνιά του gazzetta.gr, είχαμε τονίσει ότι ο Ολυμπιακός, από τη στιγμή που ο Κέσελι είναι άφαντος, έχει ανάγκη από έναν σουτέρ. Ο Ράσιτς, εμφανιζόταν ως μία πολύ καλή επιλογή, διότι εκτός της αξιοπρεπούς απειλής που μπορούσε να εκφράσει από την περιφέρεια, είναι κι ένας παίκτης που θα έδενε από την πρώτη μέρα στο αμυντικό πλάνο, διότι έχει ποτίσει το πετσί του με το λάδι του ρολίστα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον Λο αφορά στην πανθομολογούμενη θέση που αναφέρει ότι είναι το ίδιο μοντέλο παίκτη με τον Σπανούλη. Κι εκεί παρατηρείται σύγκρουση. Ο Αμερικάνος (που δεν είναι κι ο πιο εύκολος χαρακτήρας) χρειάζεται τη μπάλα στα χέρια του για να δημιουργήσει και να σκοράρει. Ακόμα κι αν κινηθεί με ικανότητα μακριά από την μπάλα θα χρειαστεί, όταν την πάρει στα χέρια του, να τη βάλει στο παρκέ για να τελειώσει τη φάση. Κι όπως λένε οι Αμερικάνοι δεν είναι και ο πιο εκρηκτικός που έχει εμφανιστεί ποτέ στο πρώτο βήμα.

 

Ο Λο δεν έχει μάθει να σουτάρει. Και μάλλον δε θα μάθει ποτέ, χωρίς όμως αυτό να είναι δική του ευθύνη. Εχει αποφασίσει να αλλάξει χέρι και να σουτάρει κυρίως με το αριστερό από μακριά, εξαιτίας ενός τραυματισμού στο δεξί (το εκ γεννετής δυνατό) χέρι του. Από την μία πλευρά είναι άξιος συγχαρητηρίων... Από την άλλη, πιθανότατα δε θα γίνει ποτέ ένας καλός σουτέρ. Αρα, ο Ολυμπιακός έφερε έναν παίκτη, που σε πρώτη φάση, θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί στην ίδια πεντάδα με τον Σπανούλη. Εν συνεχεία βλέπουμε... Η συνέχεια όμως ποια θα είναι; Την επόμενη εβδομάδα αρχίζει το Τοπ 16 της Ευρωλίγκα...

 

Πόσο χρόνο θα χρειαστεί ο Λο να προσαρμοστεί και να αντιληφθεί τι πρέπει να κάνει κάθε φορά που θα βρίσκεται στην ίδια πεντάδα με τον Σπανούλη; Και πόσο θα καταπιέσει το γεγονός αυτό, ένα παιδί που από το γυμνάσιο και το κολέγιο έχει μάθει να είναι ...the man! Αρα λοιπόν... Ρίσκο!

 

Ο Ντόρσεϊ από την άλλη πλευρά, είναι ο ορισμός του παίκτη ομάδας... Αυτός που θα παίξει άμυνα (μήπως όμως και ο Χάινς δεν είναι έτσι;), θα παλέψει, θα βάλει το κορμί του, να μπει στη φωτιά θα δώσει μάχες για το ριμπάουντ. Η επιλογή του ήταν ξεκάθαρη όσον αφορά το κίνητρο της επιλογής...

 

Ψήφος εμπιστοσύνης στον Γλυνιαδάκη, που ασφαλώς και μετατρέπεται στον δεύτερο οργανωτή και δημιουργό του Ολυμπιακού μετά τον Σπανούλη και επίσης ...αναμονή μέχρι να επιστρέψει ο Παπαδόπουλος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν δεν τα καταφέρει ο Αντρέας στο κομμάτι της δημιουργίας από το λόου ποστ (πάνω στο οποίο ο Ντούντα στήριξε μεγάλο μέρος της τακτικής του), ο Ντόρσεϊ δε θα αποτελέσει ποτέ εναλλακτική λύση... Ο Αμερικάνος, ντουμπλάρει τον Αντρέα στα αμυντικά στοιχεία του, τη δύναμη και το πείσμα. Οχι όμως και στην επίθεση. Αρα; Ρίσκο και πάλι καθότι θα πρέπει να δοκιμαστεί ο Γλυνιαδάκης ως βασικός πια και μοχλός επιθετικής πίεσης στο αντίπαλο καλάθι (είτε σκοράροντας, είτε δημιουργώντας)

 

Και οι δύο επιλογές όμως, έχουν μία χρονική διάσταση... Το χρόνο που θα χρειαστεί ο Λο για να καταλάβει ότι στο λιμάνι, θα είναι πάντα το δεύτερο βιολί (για να παίξει μαζί με τον Σπανούλη στο ίδιο σχήμα)... Και το χρόνο που θα χρειαστεί ο Λάζαρος μέχρι να επιστρέψει αν ο Γλυνιαδάκης δεν καταφέρει να ανταποκριθεί ως βασικός... Χρόνος όμως, υπάρχει για τον Ολυμπιακό... Το Τοπ 16 τη Ευρωλίγκα αρχίζει! Κι εκεί κρίνονται τα πάντα... Άμεσα!

πηγή: gazzetta.gr