Ο Λεφτέρ Αντωνιάδης, ο Ιπεκτσί του ποδοσφαίρου!!

Η είδηση ήρθε αργά το βράδυ της Παρασκευής. Ο Λεφτέρ Αντωνιάδης άφησε την τελευταία του πνοή στη Πόλη, το τόπο που όχι μόνο δέθηκε μαζί του, αλλά αποφάσισε να ζήσει, αλλά και να πεθάνει στα 86 χρόνια του. Γράφει ο Άγγελος Μενδρινός.

Για τους σημερινούς φίλους του ποδοσφαίρου το όνομά του ίσως να μη σημαίνει τίποτα. Στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 όμως ήταν ο ζωντανός θρύλος. Ήταν ο πρώτος μεγάλος ποδοσφαιριστής που έβγαλε η Τουρκία κι ήταν Έλληνας!

Η ζωή του θα μπορούσε να γίνει ταινία. Όχι αθλητική, αλλά κυρίως πολιτική. Στα 86 του χρόνια παρακολούθησε την ακμή και την παρακμή του ελληνισμού της Πόλης και ανήκε στην κατηγορία αυτών που δεν μπορούσαν να ζήσουν μακριά από τον τόπο τους.

Ήταν δεμένος με τη Πρίγκιπο, το μεγαλύτερο από τα Πριγκιπόνησα της Πόλης κι εκεί επέλεξε να μείνει. Ακόμα κι όταν η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε αρνήθηκε να φύγει από τη Πρίγκιπο. Στο νοσοκομείο της έμεινε κι έδινε τη δική του μάχη. Κι όταν αυτή χανόταν, τότε δέχτηκε να μεταφερθεί στη Πόλη, στο Αμερικανικό Νοσοκομείο. Η διάγνωση των γιατρών; Βαριάς μορφής πνευμονία που του δημιούργησε πρόβλημα στη καρδιά

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης που έγινε Λεφτέρ Κιουτσούκ, δηλαδή μικρός, Αντωνιάδης ήταν ο Έλληνας που λάτρεψε τον τόπο του. Και λατρεύτηκε από τους Τούρκους. Για τους οπαδούς της Φενέρ Μπαχτσέ, την ομάδα που λάτρεψε ήταν κάτι περισσότερο από είδωλο. Αντιπροσώπευε την ίδια της την ιστορία.

Ο Ιπεκτσί του ποδοσφαίρου

Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ο ορισμός της ελληνοτουρκικής φιλίας. Έπεσε όμως σε κακή εποχή. Κι αυτός και ο πατέρας του. Ακόμα και ως ποδοσφαιριστής αν γεννιόταν μερικά χρόνια αργότερα θα ήταν διάσημος. Ίσως και να τον απολαμβάναμε κοντά μας.
Ο Λεφτέρης Αντωνιάδης γεννήθηκε Έλληνας, αλλά διέπρεψε ως Τούρκος στην εθνική και στο μυθικό παγκόσμιο κύπελλο του 1954, όταν ακόμα κι αυτοί οι «δάσκαλοι» του ποδοσφαίρου, οι Ούγγροι του Πούσκας μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για την εθνική Τουρκίας και τον σέντερ φορ της… Κι ακόμα έγινε ο πρώτος Τούρκος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε ομάδες της Δυτικής Ευρώπης.
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή. Ο πατέρας, ψαράς στη Πρίγκηπο (τουρκικά Büyükada), το μεγαλύτερο από τα νησιά απέναντι από τη Κωνσταντινούπολη αγάπησε μια τουρκοπούλα. Παντρεύτηκαν κι έκαναν δέκα παιδιά. Ένα από αυτά ήταν κι ο Λευτέρης.
Το ποδόσφαιρο ήταν το αγαπημένο του άθλημα. Που τον έχανες πού τον έβρισκες πίσω από μία μπάλα ήταν. Μια μικρή ομάδα της Πόλης η Ταξίμ ήταν η πρώτη του διέγνωσε το ταλέντο του. Η πρόοδός του υπήρξε ραγδαία. Ακολούθησε η Φενέρ Μπαχτσέ, η ομάδα της καρδιάς του στην οποία έγινε σύμβολο.
Το 1950 γίνεται ο πρώτος Τούρκος που φεύγει για τη Δυτική Ευρώπη. Παίζει δύο χρόνια στη Φιορεντίνα. Ακολουθεί η Νις για ένα χρόνο, αλλά η Πρίγκηπος και η Πόλη είναι μέσα στη καρδιά του. Συνεχίζει στη Φενερμπαχτσέ μέχρι το 1964.
Εκείνο το καλοκαίρι έρχεται στην Ελλάδα. Πηγαίνει στην ΑΕΚ. Έχει πατήσει όμως τα 38. Το αστέρι του έχει αρχίσει να σβήνει. Παίζει σε πέντε ματς και στο τελευταίο με αντίπαλο τον Ηρακλή τραυματίζεται. Δεν θα ξαναφορέσει ποδοσφαιρικά παπούτσια.
Φορά όμως τη φόρμα του προπονητή. Ξεκινά καριέρα στο Αιγάλεω. Κι εκεί μένει λίγο.
Γρήγορα επιστρέφει στα πάτρια. Μένει στη Πρίγκηπο κι απολαμβάνει τη δόξα που έχει. Όλοι τον αγαπούν. Εκεί στο καταφύγιό του τον επισκέπτονταν συχνά Έλληνες ποδοσφαιριστές. Και ομάδες, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, έδειχνε ενημερωμένος, τους δεχόταν με χαρά και τους έλεγε πόσο ωραία ήταν εκεί.

Συχνότερα τον επισκέπτονταν Τούρκοι δημοσιογράφοι και ποδοσφαιριστές της Φενέρ. Για τους τελευταίους ένα… προσκύνημα στο καταφύγιο της ζωντανής ιστορίας της ομάδας ήταν η καλύτερη ευκαιρία για να τους αγαπήσει το κοινό της ομάδας.

Φεύγοντας από κοντά μας ο Λεφτέρ θα μπορεί να προσεύχεται πότε στον Χριστό και πότε στον Αλάχ για το καλό των φίλων του Ελλήνων και Τούρκων και να φέρνει τη δική του ζωή ως παράδειγμα ότι κι οι δυό τους μπορούν να ζήσουν αγαπημένοι. Το λέει και το τραγούδι: «Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ, αλλά κι οι δυό μας αχ και βαχ…»

Η ταυτότητα του Λεφτέρ

Γεννήθηκε: 22 Δεκεμβρίου 1925 στη Πρίγκηπο

Πέθανε: 13 Ιανουαρίου 2012 στη Κωνσταντινούπολη
Εθνικότητα: Τούρκος
Θέση: Σέντερ φορ
Ύψος: 1μ67
Ομάδες

                                              ΣΥΜ       ΓΚΟΛ

1941-43: Ταξίμ                          90           75

1947-51: Φενέρ Μπαχτσέ            135        100
1951-52: Φιορεντίνα                    30           4
1952-53: Νις                              12            2
1953-64: Φενερ Μπαχτσέ             480        323
1964-65: ΑΕΚ                                5           2
1965: Φενερ Μπαχτσέ
Τίτλοι
Πρωτάθλημα Τουρκίας: 3 (1959,61,64)
Κύπελλο Τουρκίας: 1 (1964)
1ος σκόρερ στο πρωτάθλημα: 1 (1954)
Συμμετοχές στην εθνική Τουρκίας: 46
Γκολ με την εθνική: 21
Περίοδος: 1948-63
Συμμετοχές σε Μουντιάλ
1954 (11η): 3 αγώνες, 3 γκολ
Η προπονητική του καριέρα
1965: Αιγάλεω
1965-66: Σούπερ Σπορ Γιουνάϊτεντ-Γιοχάνεσμπουργκ
1966-67: Σάμσουν σπορ
1967-68: Ορντού σπορ
1968-69: Μερσίν Ιντμαμ Γιουρντού
1969-70: Μπολού σπορ

Info
* To 1943 στρατεύτηκε. Υπηρέτησε τέσσερα χρόνια στον Τουρκικό στρατό κι ουσιαστικά άρχισε τη καριέρα του από τη Φενέρ Μπαχτσέ το 1947.
* Εφτά φορές ήταν αρχηγός της εθνικής Τουρκίας
* Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο έργάστηκε για λίγο ως σχολιαστής στην εφημερίδα «Τερσουμάν».
* Στις 3 Μαΐου 2009 στο Καδή Κιόϊ, το προάστιο της Κωνσταντινούπολης αποκαλύφθηκε το άγαλμά του.
*Με τη Φενερ Μπαχτσέ έπαιξε σε 615 αγώνες και σημείωσε 323 γκολ
* Κιουτσούκ σημαίνει μικρός. Κι αυτό το Κιουτσούκ μπροστά από το επώνυμό του έγινε ένα με το όνομά του. Τον φώναζαν «μικρό» γιατί με το… ζόρι έφθανε το 1μ67 σε ύψος.
* Παντρεύτηκε κι απέκτησε τρία παιδιά. Κανένα όμως δεν ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο.
* Ένας δρόμος στη Πρίγκηπο φέρει το όνομά του.
* Οι Τούρκοι όταν έπαιζε μπάλα τον αποκαλούσαν «καθηγητή».

Πηγή: pamesports.gr