Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Γερουλάνος, Μπιτσαξής, κλεμμένα Μουσεία και πράσινα άλογα…!

Ο κ. Γερουλάνος και ο κ. Μπιτσαξής μπορούν να νιώθουν ικανοποιημένοι. Και δικαιωμένοι. Ο ΑΡΗΣ τιμωρήθηκε, όπως ακριβώς επιθυμούσαν από την πρώτη στιγμή, και έγινε έτσι η απαρχή για την εξυγίανση και την κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Την πραγματική εξυγίανση … Γράφει ο Λάκης Ζουμπούλης
Γερουλάνος, Μπιτσαξής, κλεμμένα Μουσεία και πράσινα άλογα…
Τώρα είναι η ώρα της πραγματικής κάθαρσης και στο βωμό αυτό θυσιάστηκε, φυσικά, πρώτος ο ΑΡΗΣ. Όπως τόσες άλλες φορές στο παρελθόν…
Ο κ. Γερουλάνος και ο κ. Μπιτσαξής θα φύγουν σε λίγο καιρό από την πολιτική και αθλητική σκηνή της χώρας έχοντας ήσυχοι τη συνείδησή τους. Θα κοιμούνται χωρίς τύψεις τα βράδια, γιατί πέρασε το δικό τους. Και καλά θα κάνουν, γιατί το ‘χει καταλάβει και ο πιο αδαής από την πρώτη στιγμή ότι ζούνε στη δική τους… γυάλα. Οση σχέση έχουμε εμείς με την… αστροναυτική είχαν κι αυτοί με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Τέλος πάντων…
Το βέβαιο είναι πως μετά την 6η Μαϊου, οπότε θα τους κουνήσουμε μαντήλι, δεν θα τους θυμάται κανείς για το πέρασμά τους από τον αθλητισμό. Πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Το φετινό πρωτάθλημα ήταν το πιο αναξιόπιστο όλων κι αυτό είναι κάτι που χρεώνεται (και) και στους πολιτικούς προϊσταμένους του αθλητισμού. Τον κ. Γερουλάνο, δε, θα τον θυμόμαστε περισσότερο ως τον υπουργό που επί των ημερών του μπαινόβγαινε όποιος ήθελε στα Μουσεία της χώρας και έκλεβε ανενόχλητος. Που ευθιξία για να παραιτηθεί όμως;
Για την υπόθεση του ΑΡΗ, έσπευσαν μαζί με τον κ. Μπιτσαξή έσπευσαν αμέσως να προκαταλάβουν τις εξελίξεις και να προκαλέσουν την παρέμβαση του ποδοσφαιρικού εισαγγελέα. Κάτι που, για παράδειγμα, δεν έκαναν στον περσινό τελικό κυπέλου της ντροπής στο ΟΑΚΑ, μεταξύ ΑΕΚ και Ατρόμητου. Και να ‘ταν η μοναδική περίπτωση…
Είναι ξεκάθαρο ότι ο ΑΡΗΣ εξοντώθηκε με πολιτική παρέμβαση. Ξεκάθαρο είναι και το γιατί; Γιατί το «παρακράτος» ζει και βασιλεύει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και πρέπει να εξυπηρετούνται συγκεκριμένα συμφέροντα. Ονόματα δεν λέμε, αλλά «φωνάζουν» από μόνα τους. Ομάδες που πέρσι έπρεπε να υποβιβαστούν σώθηκαν στα χαρτιά και φέτος θα κερδίσουν την Ευρώπη, πάλι στα χαρτιά.
Ο ΑΡΗΣ πληρώνει το τίμημα της επιλογής του να βαδίζει στον δικό του μοναχικό δρόμο. Του να αρνείται να ανέβει σε κάποιο «άρμα», γιατί δεν τον πρεσβεύει μια τέτοια ιδεολογία. Υπόκειται, τώρα, τις συνέπειες αυτής της επιλογής του και δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Όπως και τα προηγούμενα δύο χρόνια που έχασε τα πλέι οφ γιατί η Λάρισα κέρδισε μέσα στο Καραϊσκάκη και ο Βόλος κέρδισε όπως κέρδισε τον Παναθηναϊκό. Το παρασκήνιο στην Ελλάδα είναι ανίκητο, δυστυχώς. Απ’ όλη αυτή τη δοκιμασία, πάντως, ο ΑΡΗΣ είχε την ευκαιρία να μετρήσει τους φίλους και τους εχθρούς του. Οι μάσκες έπεσαν για μερικούς…
Από την άλλη είναι και το αγωνιστικό σκέλος. Η χρονιά κατέληξε σε αποτυχία και υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό. Ο καταμερισμός των ευθυνών θα γίνει από Δευτέρα, όπως και η κουβέντα για την επόμενη μέρα. Να περάσει και η Κέρκυρα και τα λέμε μετά, γιατί είναι μεγάλη κουβέντα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επόμενη μέρα προμηνύεται πιο δύσκολη. Σίγουρο, είναι και κάτι ακόμη, όμως: Για να υπάρχει προοπτική στην επόμενη μέρα, χρειάζεται η συσπείρωση που παρατηρήθηκε το τελευταίο διάστημα να δυναμώσει ακόμη περισσότερο. Αυτό θα αποτελέσει τη «βάση» για να προχωρήσει ο ΑΡΗΣ, που το ερχόμενο καλοκαίρι θα βρεθεί μπροστά στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι των τελευταίων χρόνων. Και δεν υπάρχουν τα περιθώρια για λάθος αποφάσεις αυτή τη φορά…
Πηγή: allaboutaris.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: