Οι ολλανδικoί σύλλογοι, που δεν έχουν τα έσοδα των αγγλικών ή των
γερμανικών, ανέκαθεν εξήγαγαν παίκτες. Παρόλα αυτά τα προβλήματα δεν
έλειψαν. Η κατάσταση ανατράπηκε με άξονα τα σχέδια που κατάρτισε η
Ολλανδική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η οποία σταθεροποίησε τις ομάδες και
τις προετοίμασε για το financial fair play της UEFA, δείχνοντας το δρόμο
και σε άλλες χώρες.
Πριν από δύο χρόνια η ζημία για τους ολλανδικούς συλλόγους έφτανε τα 90 εκατομμύρια, η Χάαρλεμ έσβησε από το χάρτη, ενώ η Βέντααμ γλίτωνε από τη χρεοκοπία στις… καθυστερήσεις. Πλέον ωστόσο, οι σύλλογοι έχουν σταθεροποιηθεί, με την Ομοσπονδία να αναλαμβάνει παρεμβατικό ρόλο. Η επιτήρησή της σε συλλόγους με προβληματικά μπάτζετ και το πολυεπίπεδο σύστημα αδειοδότησης, είχε αποτελέσματα, την ώρα που η… ανάπτυξη ταλέντων συνεχίζεται στους ίδιους ρυθμούς.
«Οικονομικά, οι περισσότεροι σύλλογοι στην Ολλανδία έχουν περάσει δύσκολες εποχές, αλλά έχουν προσαρμοστεί στις οικονομικές συνθήκες τις εποχές και ευελπιστούμε ότι έχουν αφήσει τις δύσκολες μέρες πίσω», τόνισε ο Ίβο Τρίμπιτς, επικεφαλής του νομικού τμήματος του Άγιαξ στο BBC.
Σε αντίθεση με την Αγγλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία, οι ολλανδικοί σύλλογοι δεν ανταγωνίζονται σε κάποιο μεγάλο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Αυτό το… αυτονόητο στοιχείο, πρακτικά σημαίνει ότι μπαίνουν στα ταμεία τους σαφώς λιγότερα χρήματα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα σε σχέση με τις παραπάνω χώρες.
«Ποιες άλλες πηγές εσόδων μένουν για τους ολλανδικούς συλλόγους; Υπάρχουν τα χρήματα από τα εισιτήρια, για κάποιους τα έσοδα του Τσάμπιονς Λιγκ και τα χρήματα από μεταγραφές, τα οποία αν όλα πάνε καλά στη συνέχεια πηγαίνουν και στους μικρότερους συλλόγους», τονίζει ο Τρίμπιτς και φέρνει ως παράδειγμα το.. ντόμινο που προκάλεσε η μεταγραφή του Σουάρες. Ο Άγιαξ πήρε κάποια χρήματα και στη συνέχεια έδωσε ένα ποσό στην ΑΖ Άλκμααρ για τον αντικαταστάτη του, η οποία με τη σειρά της πήρε νέους παίκτες και πάει λέγοντας.
Ωστόσο, αν και η Ολλανδία συνεχίζει να εξάγει ποδοσφαιριστές, έχει χρόνια να βγάλει έναν παίκτη παγκόσμιας κλάσης, όπως ο Κρόιφ, ο Φαν Μπάστεν, ο Μπέργκαμπ, ο Φαν Νίστελροϊ, ακόμα και όπως οι Ρόμπεν και Σνάιντερ. Ταλέντα φυσικά και υπάρχουν, ωστόσο οι οικονομικές συνθήκες κάνουν τις ομάδες πιο διστακτικές, αφού προσπαθούν να εκμηδενίσουν το ρίσκο και έτσι οι επενδύσεις μειώνονται. «Λόγω των οικονομικών προβλημάτων αυτή η πηγή χρημάτων έχει μειωθεί κατά πολύ», λέει χαρακτηριστικά ο Τρίμπιτς.
Με τα έσοδα λοιπόν να έχουν μειωθεί, η Ομοσπονδία προσπαθεί με όσο το δυνατόν περισσότερη διαφάνεια να προσαρμόσει τα οικονομικά των ομάδων με βάση το Financial Fair Play της UEFA. Ένα από τα κύρια μελήματα του συστήματος αδειοδότησης, όπως παρουσιάζεται στο BBC, είναι οι ομάδες που καταφέρνουν να πάρουν την άδεια να μην αποδειχθούν «φούσκες» στα μέσα της χρονιάς. Έτσι, το 2004 οι κανονισμοί αναθεωρήθηκαν, προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερος έλεγχος στα οικονομικά και τις εταιρικές δομές των συλλόγων και να αποφεύγεται η πτώχευση. Ο προσανατολισμός ήταν να υπάρχει σταθερότητα, διαφάνεια και φερεγγυότητα στους συλλόγους, όπως είχε πει ξεκάθαρα ο βουλευτής Μαξ Φαν Ντεν Μπεργκ. Και πως γίνεται αυτό;
Οι σύλλογοι πρέπει τον Νοέμβριο, τον Μάρτιο και τον Ιούνιο να παραδίδουν οικονομικές αναφορές με πλήρη στοιχεία για την πορεία της περσινής χρονιάς, αριθμούς για το εξάμηνο, οικονομικές προβλέψεις και μπάτζετ για τη χρονιά που ακολουθεί! Η επιτροπή αδειοδότησης ανάλογα με τους φακέλους κρίνει τις ομάδες ως οικονομικά επαρκείς, ανεπαρκείς, ή σε εξαιρετική οικονομική κατάσταση. Από τους 36 επαγγελματικούς συλλόγους, μόλις οι έξι κρίνονται ανεπαρκείς, ενώ εννιά βρίσκονται στην βαθμίδα «εξαιρετικές». Σε σύγκριση με το 2010 και το 2011, παρατηρείται βελτίωση, καθώς τότε είχαν κριθεί ανεπαρκείς 13 ομάδες, οι οποίες είχαν τεθεί σε καθεστώς τριετούς πλάνου, το οποίο καταρτιζόταν από την Ομοσπονδία.
Ένα ακόμα σημαντικό κομμάτι του συστήματος αδειοδότησης, είναι η ενδελεχής εξέταση των νομικών δομών των συλλόγων, έτσι ώστε να διαβεβαιώσουν ότι δεν υπάρχουν άτομα τα οποία μπορούν να προβούν σε καταχρήσεις και ότι το διοικητικό κομμάτι είναι υγιές. Οι σκοτεινές διεργασίες προέδρων και αυλικών, εκεί δεν υπάρχουν…
Αν οι σύλλογοι δεν συμβιβάζονται, υπάρχουν τρεις πιθανές λύσεις. Η πιο διαδεδομένη είναι να προσαρμόζεται η ομάδα σε ένα οικονομικό σχέδιο «σωτηρίας» υπό την καθοδήγηση και την επιτήρηση της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, η οποία τις περισσότερες φορές καταφέρνει να διορθώσει τα πράγματα. Ένα πιο αυστηρό μέτρο είναι η αφαίρεση βαθμών και η επιβολή προστίμων, ενώ στην έσχατη περίπτωση, αφαιρούνται οι άδειες. Αυτό ακριβώς συνέβη με την ομάδα του Χάαρλεμ το 2010, όταν και ανακοίνωσε πτώχευση.
Παρότι πρόκειται για τον αρχαιότερο σύλλογο στην Ολλανδία, με έτος ίδρυσης το 1989, αποκλείστηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με… συνοπτικές διαδικασίες. Η ομάδα συγχωνεύτηκε με άλλη και… βολοδέρνει στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Αν θέλει να επιστρέψει στις επαγγελματικές, θα πρέπει να καταθέσει έναν πλήρη φάκελο με σταθερό πλάνο, το οποίο θα περάσει από επιτροπή. Όπως συμβαίνει και με κάθε άλλη ερασιτεχνική ή ημιεπαγγελματική ομάδα που θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω.
Η Ολλανδική Ομοσπονδία μέσω του συστήματος αδειοδότησης καθιστά σίγουρο ότι οι σύλλογοι θα είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους προς τρίτους, ενώ μέσω των δικών της κανονισμών, περνάει τις προσταγές του financial fair play της UEFA, προκειμένου να διαβεβαιώσει ότι δεν θα υπάρχει κανένα θέμα με τις συμμετοχές στα ευρωπαϊκά Κύπελλα.
«Ο στόχος της UEFA είναι ένας σύλλογος να μην ξοδεύει περισσότερα από τις εισπράξεις του και να μην βασίζεται σε οικονομικές εισφορές από τρίτους. Οι σύλλογοι θα κοιτάξουν για ‘δημιουργικές’ οικονομικές λύσεις και επιλογές», τονίζει ο Τρίμπιτς και αναφέρεται στο παράδειγμα του Άγιαξ: «Η φιλοσοφία μας έχει να κάνει περισσότερο με την ανάπτυξη νεαρών ταλέντων και αφού περάσουν για ένα χρονικό διάστημα στην πρώτη ομάδα, στη συνέχεια μπορούν να πάρουν μεταγραφές».
Παραγωγή ταλέντων, διαφάνεια και εύρυθμη οικονομική και διοικητική λειτουργία, εξασφαλίζουν στις ομάδες των «οράνιε» το μέλλον και δίνουν το παράδειγμα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Σε έναν χώρο όπως αυτός του ποδοσφαίρου, ο… παρεμβατισμός από τις Ομοσπονδίες, αν φυσικά εφαρμόζεται σωστά, δείχνει να μπορεί να επαναφέρει τις ομάδες στη σωστή κατεύθυνση.
πηγή: othersidefootball.com
Πριν από δύο χρόνια η ζημία για τους ολλανδικούς συλλόγους έφτανε τα 90 εκατομμύρια, η Χάαρλεμ έσβησε από το χάρτη, ενώ η Βέντααμ γλίτωνε από τη χρεοκοπία στις… καθυστερήσεις. Πλέον ωστόσο, οι σύλλογοι έχουν σταθεροποιηθεί, με την Ομοσπονδία να αναλαμβάνει παρεμβατικό ρόλο. Η επιτήρησή της σε συλλόγους με προβληματικά μπάτζετ και το πολυεπίπεδο σύστημα αδειοδότησης, είχε αποτελέσματα, την ώρα που η… ανάπτυξη ταλέντων συνεχίζεται στους ίδιους ρυθμούς.
«Οικονομικά, οι περισσότεροι σύλλογοι στην Ολλανδία έχουν περάσει δύσκολες εποχές, αλλά έχουν προσαρμοστεί στις οικονομικές συνθήκες τις εποχές και ευελπιστούμε ότι έχουν αφήσει τις δύσκολες μέρες πίσω», τόνισε ο Ίβο Τρίμπιτς, επικεφαλής του νομικού τμήματος του Άγιαξ στο BBC.
Σε αντίθεση με την Αγγλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία, οι ολλανδικοί σύλλογοι δεν ανταγωνίζονται σε κάποιο μεγάλο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Αυτό το… αυτονόητο στοιχείο, πρακτικά σημαίνει ότι μπαίνουν στα ταμεία τους σαφώς λιγότερα χρήματα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα σε σχέση με τις παραπάνω χώρες.
«Ποιες άλλες πηγές εσόδων μένουν για τους ολλανδικούς συλλόγους; Υπάρχουν τα χρήματα από τα εισιτήρια, για κάποιους τα έσοδα του Τσάμπιονς Λιγκ και τα χρήματα από μεταγραφές, τα οποία αν όλα πάνε καλά στη συνέχεια πηγαίνουν και στους μικρότερους συλλόγους», τονίζει ο Τρίμπιτς και φέρνει ως παράδειγμα το.. ντόμινο που προκάλεσε η μεταγραφή του Σουάρες. Ο Άγιαξ πήρε κάποια χρήματα και στη συνέχεια έδωσε ένα ποσό στην ΑΖ Άλκμααρ για τον αντικαταστάτη του, η οποία με τη σειρά της πήρε νέους παίκτες και πάει λέγοντας.
Ωστόσο, αν και η Ολλανδία συνεχίζει να εξάγει ποδοσφαιριστές, έχει χρόνια να βγάλει έναν παίκτη παγκόσμιας κλάσης, όπως ο Κρόιφ, ο Φαν Μπάστεν, ο Μπέργκαμπ, ο Φαν Νίστελροϊ, ακόμα και όπως οι Ρόμπεν και Σνάιντερ. Ταλέντα φυσικά και υπάρχουν, ωστόσο οι οικονομικές συνθήκες κάνουν τις ομάδες πιο διστακτικές, αφού προσπαθούν να εκμηδενίσουν το ρίσκο και έτσι οι επενδύσεις μειώνονται. «Λόγω των οικονομικών προβλημάτων αυτή η πηγή χρημάτων έχει μειωθεί κατά πολύ», λέει χαρακτηριστικά ο Τρίμπιτς.
Με τα έσοδα λοιπόν να έχουν μειωθεί, η Ομοσπονδία προσπαθεί με όσο το δυνατόν περισσότερη διαφάνεια να προσαρμόσει τα οικονομικά των ομάδων με βάση το Financial Fair Play της UEFA. Ένα από τα κύρια μελήματα του συστήματος αδειοδότησης, όπως παρουσιάζεται στο BBC, είναι οι ομάδες που καταφέρνουν να πάρουν την άδεια να μην αποδειχθούν «φούσκες» στα μέσα της χρονιάς. Έτσι, το 2004 οι κανονισμοί αναθεωρήθηκαν, προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερος έλεγχος στα οικονομικά και τις εταιρικές δομές των συλλόγων και να αποφεύγεται η πτώχευση. Ο προσανατολισμός ήταν να υπάρχει σταθερότητα, διαφάνεια και φερεγγυότητα στους συλλόγους, όπως είχε πει ξεκάθαρα ο βουλευτής Μαξ Φαν Ντεν Μπεργκ. Και πως γίνεται αυτό;
Οι σύλλογοι πρέπει τον Νοέμβριο, τον Μάρτιο και τον Ιούνιο να παραδίδουν οικονομικές αναφορές με πλήρη στοιχεία για την πορεία της περσινής χρονιάς, αριθμούς για το εξάμηνο, οικονομικές προβλέψεις και μπάτζετ για τη χρονιά που ακολουθεί! Η επιτροπή αδειοδότησης ανάλογα με τους φακέλους κρίνει τις ομάδες ως οικονομικά επαρκείς, ανεπαρκείς, ή σε εξαιρετική οικονομική κατάσταση. Από τους 36 επαγγελματικούς συλλόγους, μόλις οι έξι κρίνονται ανεπαρκείς, ενώ εννιά βρίσκονται στην βαθμίδα «εξαιρετικές». Σε σύγκριση με το 2010 και το 2011, παρατηρείται βελτίωση, καθώς τότε είχαν κριθεί ανεπαρκείς 13 ομάδες, οι οποίες είχαν τεθεί σε καθεστώς τριετούς πλάνου, το οποίο καταρτιζόταν από την Ομοσπονδία.
Ένα ακόμα σημαντικό κομμάτι του συστήματος αδειοδότησης, είναι η ενδελεχής εξέταση των νομικών δομών των συλλόγων, έτσι ώστε να διαβεβαιώσουν ότι δεν υπάρχουν άτομα τα οποία μπορούν να προβούν σε καταχρήσεις και ότι το διοικητικό κομμάτι είναι υγιές. Οι σκοτεινές διεργασίες προέδρων και αυλικών, εκεί δεν υπάρχουν…
Αν οι σύλλογοι δεν συμβιβάζονται, υπάρχουν τρεις πιθανές λύσεις. Η πιο διαδεδομένη είναι να προσαρμόζεται η ομάδα σε ένα οικονομικό σχέδιο «σωτηρίας» υπό την καθοδήγηση και την επιτήρηση της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, η οποία τις περισσότερες φορές καταφέρνει να διορθώσει τα πράγματα. Ένα πιο αυστηρό μέτρο είναι η αφαίρεση βαθμών και η επιβολή προστίμων, ενώ στην έσχατη περίπτωση, αφαιρούνται οι άδειες. Αυτό ακριβώς συνέβη με την ομάδα του Χάαρλεμ το 2010, όταν και ανακοίνωσε πτώχευση.
Παρότι πρόκειται για τον αρχαιότερο σύλλογο στην Ολλανδία, με έτος ίδρυσης το 1989, αποκλείστηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με… συνοπτικές διαδικασίες. Η ομάδα συγχωνεύτηκε με άλλη και… βολοδέρνει στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Αν θέλει να επιστρέψει στις επαγγελματικές, θα πρέπει να καταθέσει έναν πλήρη φάκελο με σταθερό πλάνο, το οποίο θα περάσει από επιτροπή. Όπως συμβαίνει και με κάθε άλλη ερασιτεχνική ή ημιεπαγγελματική ομάδα που θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω.
Η Ολλανδική Ομοσπονδία μέσω του συστήματος αδειοδότησης καθιστά σίγουρο ότι οι σύλλογοι θα είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους προς τρίτους, ενώ μέσω των δικών της κανονισμών, περνάει τις προσταγές του financial fair play της UEFA, προκειμένου να διαβεβαιώσει ότι δεν θα υπάρχει κανένα θέμα με τις συμμετοχές στα ευρωπαϊκά Κύπελλα.
«Ο στόχος της UEFA είναι ένας σύλλογος να μην ξοδεύει περισσότερα από τις εισπράξεις του και να μην βασίζεται σε οικονομικές εισφορές από τρίτους. Οι σύλλογοι θα κοιτάξουν για ‘δημιουργικές’ οικονομικές λύσεις και επιλογές», τονίζει ο Τρίμπιτς και αναφέρεται στο παράδειγμα του Άγιαξ: «Η φιλοσοφία μας έχει να κάνει περισσότερο με την ανάπτυξη νεαρών ταλέντων και αφού περάσουν για ένα χρονικό διάστημα στην πρώτη ομάδα, στη συνέχεια μπορούν να πάρουν μεταγραφές».
Παραγωγή ταλέντων, διαφάνεια και εύρυθμη οικονομική και διοικητική λειτουργία, εξασφαλίζουν στις ομάδες των «οράνιε» το μέλλον και δίνουν το παράδειγμα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Σε έναν χώρο όπως αυτός του ποδοσφαίρου, ο… παρεμβατισμός από τις Ομοσπονδίες, αν φυσικά εφαρμόζεται σωστά, δείχνει να μπορεί να επαναφέρει τις ομάδες στη σωστή κατεύθυνση.
πηγή: othersidefootball.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου