Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ξετρελάθηκα. Περίμενα να δω μία ομάδα
«ξύλινη», πιασμένη από τη βάρβαρη επιστροφή στις προπονήσεις και την
απραξία πολλών ημερών, ασύνδετη και άκεφη, απέναντι μάλιστα σε
αντίπαλους που ξεκίνησαν την προετοιμασία τους 1-2 εβδομάδες πριν από
τους δικούς μας.
Ω, της έκπληξης: η ομάδα που παρουσιάστηκε στο Κάουνας έπειτα από 5 μέρες προπονήσεων έμοιαζε έτοιμη να μπει σε διοργάνωση και να διεκδικήσει διάκριση. Μολονότι έπαιξε χωρίς τον Σπανούλη και (στον πρώτο αγώνα) τον Βουγιούκα, ήταν χάρμα οφθαλμών. Και νίκησε με τρόπο πειστικό πρώτα την πλήρη -πλην Χριάπα- Ρωσία και στη συνέχεια την ενισχυμένη με τον Κλέιζα (αλλά όχι τους Γιασικέβιτσιους, Γιασάιτις) Λιθουανία, μπροστά στο κοινό της.
Επαναλαμβάνω, με τον Σπανούλη θεατή και τους Φώτση, Μπουρούση, Ζήση αλλού μπλεγμένους. Χωρίς έναν, έστω, από τους «χρυσούς» αστέρες τις διετίας 2005-6. Μία Εθνική νέων, ωραίων ανδρών. Μήπως η επόμενη ημέρα είναι κιόλας εδώ;
Η ομάδα έπαιξε μπάσκετ μοντέρνο, γρήγορο, ομαδικό, αθλητικό, θεαματικό. Κυριάρχησε στα ριμπάουντ, έβγαλε όμορφες συνεργασίες, έπαψε να ποντάρει στους αυτοσχεδιασμούς. Θύμισε τις καλύτερες στιγμές του φετινού Ολυμπιακού, αφού η τετράδα των Μάντζαρη, Σλούκα, Πρίντεζη, Παπανικολάου αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο της. Ειδικά ο τελευταίος παίζει πια με θράσος χιλίων καρδιναλίων και αυτοπεποίθηση που λυγίζει σίδερα.
Ο πολυσύνθετος Καϊμακόγλου έβαλε το... γράσο στη μηχανή, ενώ το φονικό σουτ του Βασιλειάδη τιμώρησε τις άμυνες που τόλμησαν να συσπειρωθούν στα μετόπισθεν. Ο Νικ Καλάθης ήδη εμφανίζεται απελευθερωμένος από τη μέγκενη του Ομπράντοβιτς, ενώ ο Μαυροειδής και ο Μπράμος ταιριάζουν γάντι στο στυλ που λανσάρει ο Ζούρος.
Σε ένα διήμερο ευχάριστων εκπλήξεων, αξίζει ξεχωριστής αναφοράς η παρουσία του Βασίλη Καββαδά, ο οποίος είναι δύναμη της φύσης αλλά και καλός μαθητής. Μπορεί να προστέθηκε στην ομάδα ως «ρεζέρβα», αλλά προβλέπω ότι θα διεκδικήσει θέση στη 12άδα. Δεν έχουμε άλλο θηρίο σαν αυτόν.
Την ίδια ώρα που η Εθνική έδινε το δεύτερο φιλικό της στο Κάουνας, το τρίο των Ζήση, Φώτση, Μπουρούση έδινε την τελευταία του παράσταση επί ιταλικού εδάφους. Μόλις πάρουν μία ανάσα, θα φορέσουν ξανά τα γαλανόλευκα για να συνεχίσουν την περσινή υπερπροσπάθεια.
Οι δύο πρώτοι δεν θα χρειαστεί να... ξεζουμιστούν μέχρι αιμόπτυσης αυτή τη φορά, αφού η Εθνική είναι γεμάτη από το «1» έως το «4». Ωστόσο ο Γιάννης Μπουρούσης είναι ο μοναδικός αναντικατάστατος της ομάδας.
Η αρχική μου υποψία, ότι η θέση του σέντερ είναι η πιο αδύναμη της φετινής Εθνικής (ελλείψει Σχορτσανίτη και Κουφού) εκ πρώτης όψεως επιβεβαιώνεται. Ο ορεξάτος και φορτσάτος Μπουρούσης του 2011 θα συμπληρώσει το παζλ.
Προχθές, πάντως, είδαμε ακόμα και σχήμα χωρίς «πεντάρι», με τους Παπανικολάου, Πρίντεζη, Καϊμακόγλου να επανδρώνουν την μπροστινή γραμμή.
ΠΗΓΗ: Sportday
Ω, της έκπληξης: η ομάδα που παρουσιάστηκε στο Κάουνας έπειτα από 5 μέρες προπονήσεων έμοιαζε έτοιμη να μπει σε διοργάνωση και να διεκδικήσει διάκριση. Μολονότι έπαιξε χωρίς τον Σπανούλη και (στον πρώτο αγώνα) τον Βουγιούκα, ήταν χάρμα οφθαλμών. Και νίκησε με τρόπο πειστικό πρώτα την πλήρη -πλην Χριάπα- Ρωσία και στη συνέχεια την ενισχυμένη με τον Κλέιζα (αλλά όχι τους Γιασικέβιτσιους, Γιασάιτις) Λιθουανία, μπροστά στο κοινό της.
Επαναλαμβάνω, με τον Σπανούλη θεατή και τους Φώτση, Μπουρούση, Ζήση αλλού μπλεγμένους. Χωρίς έναν, έστω, από τους «χρυσούς» αστέρες τις διετίας 2005-6. Μία Εθνική νέων, ωραίων ανδρών. Μήπως η επόμενη ημέρα είναι κιόλας εδώ;
Η ομάδα έπαιξε μπάσκετ μοντέρνο, γρήγορο, ομαδικό, αθλητικό, θεαματικό. Κυριάρχησε στα ριμπάουντ, έβγαλε όμορφες συνεργασίες, έπαψε να ποντάρει στους αυτοσχεδιασμούς. Θύμισε τις καλύτερες στιγμές του φετινού Ολυμπιακού, αφού η τετράδα των Μάντζαρη, Σλούκα, Πρίντεζη, Παπανικολάου αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο της. Ειδικά ο τελευταίος παίζει πια με θράσος χιλίων καρδιναλίων και αυτοπεποίθηση που λυγίζει σίδερα.
Ο πολυσύνθετος Καϊμακόγλου έβαλε το... γράσο στη μηχανή, ενώ το φονικό σουτ του Βασιλειάδη τιμώρησε τις άμυνες που τόλμησαν να συσπειρωθούν στα μετόπισθεν. Ο Νικ Καλάθης ήδη εμφανίζεται απελευθερωμένος από τη μέγκενη του Ομπράντοβιτς, ενώ ο Μαυροειδής και ο Μπράμος ταιριάζουν γάντι στο στυλ που λανσάρει ο Ζούρος.
Σε ένα διήμερο ευχάριστων εκπλήξεων, αξίζει ξεχωριστής αναφοράς η παρουσία του Βασίλη Καββαδά, ο οποίος είναι δύναμη της φύσης αλλά και καλός μαθητής. Μπορεί να προστέθηκε στην ομάδα ως «ρεζέρβα», αλλά προβλέπω ότι θα διεκδικήσει θέση στη 12άδα. Δεν έχουμε άλλο θηρίο σαν αυτόν.
Την ίδια ώρα που η Εθνική έδινε το δεύτερο φιλικό της στο Κάουνας, το τρίο των Ζήση, Φώτση, Μπουρούση έδινε την τελευταία του παράσταση επί ιταλικού εδάφους. Μόλις πάρουν μία ανάσα, θα φορέσουν ξανά τα γαλανόλευκα για να συνεχίσουν την περσινή υπερπροσπάθεια.
Οι δύο πρώτοι δεν θα χρειαστεί να... ξεζουμιστούν μέχρι αιμόπτυσης αυτή τη φορά, αφού η Εθνική είναι γεμάτη από το «1» έως το «4». Ωστόσο ο Γιάννης Μπουρούσης είναι ο μοναδικός αναντικατάστατος της ομάδας.
Η αρχική μου υποψία, ότι η θέση του σέντερ είναι η πιο αδύναμη της φετινής Εθνικής (ελλείψει Σχορτσανίτη και Κουφού) εκ πρώτης όψεως επιβεβαιώνεται. Ο ορεξάτος και φορτσάτος Μπουρούσης του 2011 θα συμπληρώσει το παζλ.
Προχθές, πάντως, είδαμε ακόμα και σχήμα χωρίς «πεντάρι», με τους Παπανικολάου, Πρίντεζη, Καϊμακόγλου να επανδρώνουν την μπροστινή γραμμή.
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου